Siðblindir banksterar og aðrir með (hugsanlega) skárri sýn

Svikaflétta Ólafs Ólafssonar, sem venjulega er kenndur við Samskip, við kaupin á Búnaðarbankanum er svo útsmogin og siðblind að svæsnustu glæpasögur komast varla í hálfkvisti hvað varðar blekkingarvefinn sem ofinn var.

Það á reyndar eftir að útskýra hvernig Ólafi tókst að láta greiða sér og þýska smábankanum sem þátt tók í fléttunni yfir eitt hundrað milljónir dollara í þóknun og umboðslaun eftir að hafa blekkt ríkið, sem seljanda bankans og eftirlitsstofnanir þess, til að ganga til samninga við banksteraklíkuna.

Björgólfur Thor Björgólfsson, sem var einn eigenda Samsonar sem keypti Landsbankans, lætur Ólaf og félaga fá það óþvegið í pistli á netinu og kallar klíkuna Svika-hópinn, sem aldrei hafi átt fyrir kaupverði Búnaðarbankans og því vélað hann til sín með eintómum lygum, svikum og blekkingum.

Sjálfur segist Björgólfur Thor hafa verið þeirrar skoðunar lengi að full ástæða væri til að fara ofan í sölu Búnaðarbaka og Landsbanka og birta almenningi öll gögn varðandi þær sölur og segist sjálfur ekkert hafa að fela og sé tilbúinn til að mæta fyrir rannsóknarnefnd hvnær sem er.

Til að hreinsa þessi mál almennilega í eitt skipti fyrir öll hlýtur að verða sett á fót enn ein rannsóknarnefndin, sem dragi þá fram í dagsljósið allt sem ekki hefur áður verið kunnugt um þetta efni.  Líklega er núna komið fram það helsta um siðleysi kaupenda Búnaðarbankans og kaupendur Landsbankans þurfa að ganga í gegn um samskonar skoðun.

 

Kallar S-hópinn „Svika-hópinn“

Ótrúlegur blekkinga- og siðleysisvefur

Rannsóknarnefnd Alþingis um einkavæðingu Búnaðarbankans afhjúpar ótrúlega bíræfinn og útsmoginn blekkingarvef Ólafs Ólafssonar, sem yfirleitt er kenndur við Samskip, til að sannfæra fulltrúa ríkissjóðs, seðlabanka, ríkisendurskoðunar og almenning um að þýskur banki væri stór þátttakandi í kaupunum, en aðkoma erlends banka var eitt af skilyrðum sölunnar.

Fyrstu fréttir herma að bankanum hafi verið "mútað", eða greidd umboðslaun að upphæð eitt hundrað milljónir dollara og Ólafur hafi náð beint til sín a.m.k. fimmtíu milljónum dollara, sem hann mun hafa stungið í eigin vasa.  Að vísu voru allar þessar "þóknanir" greiddar í gegn um óteljandi aflandsfélög til þess að hylja slóðina og jafnvel mætti trúa því að "gleymst" hafi að tilgreina öll þessi viðskipti á skattskýrslum og öðrum greinargerðum til hins opinbera.

Ólafur Ólafsson ber við algeru minnisleysi í þessu máli og lýsir sig algerlega saklausan af öllum áburði um óheiðarleg viðskipti, eins og reyndar í öllum öðrum málum sem hann hefur komið nálægt á "viðskiptaferli" sínum og jafnvel verið dæmdur til fangelsisvistar fyrir.  

Sameiginlegt átak opinberra aðila og almennings hlýtur að verða það, að koma Ólafi Ólafssyni og öðrum álíka banksterum út úr öllu viðskiptalífi landsins og helst að ná af þeim illa fengnum gróða þessara og annarra álíka svikamylla í gegn um tíðina.  Nýjustu fréttir af viðskiptaháttum Samskipa, t.d. frá Hollandi og víðar, benda ekki til þess að viðskiptasiðferðið hafi nokkuð skánað með árunum.

"Viðskiptajöfra" af þessari gerð kærir sig enginn um í þjóðfélaginu.

Fléttan stærri en nefndin bjóst við

Banki Vinstri grænna og vogunarsjóða

Á valdatíma Vinstri grænna í fjármálaráðuneytinu var erlendum vogunarsjóðum afhentir tveir bankar og eignarhaldið sett inn í hlutafélög sem hrægammarnir stofnuðu undir stjórn og með stuðningi Steingríms J., þáverandi fjármálaráðherra.

Þessi hlutafélög, sem alfarið eru og hafa verið í eigu vogunarsjóðanna, áttu og ráku tvo af þrem stærstu fjármálafyrirtækjum landsins allt þar til ríkisstjórn síðasta kjörtímabils tókst að neyða gammana til að afhenda ríkissjóði sem hluta af stöðugleikaframlögum Íslandsbanka að fullu og 13% hlut í Aríon banka.

Nú hefur það gerst að hluti þeirra vogunarsjóða sem eiga Arion banka að mestu leyti hafa selt sjálfum sér nokkuð stóran hluta bankans, þannig að nú teljast þeir eiga nálægt því "virkan" eignarhlut í bankanum í stað "óvirka" hlutarins sem þeir áttu áður en þeir keyptu af sjálfum sér.

Vogunarsjóðir hafa ekki gott orð á sér hér á landi, frekar en víða annarsstaðar, enda kallaðir "hrægammar" vegna eðlis síns og í tilfelli þessara "endurnýjuðu" eigenda í bankanum er einn vogunarsjóðurinn a.m.k. sem settur hefur verið í "ruslflokk" af matsfyrirtækjum vegna vafasamra viðskipta í Kongó og víðar í Afríku.+

Íslendingar hafa fyrir all nokkru sett Vinstri græna í pólitískan ruslflokk, þannig að teljast verður að nokkuð jafnt sé á komið með þessum vafasömu viðskipafélögum.

Kaupandi Arion í ruslflokk

Siðlaust þing eða þingmenn?

Á Alþingi rífast þingmenn um það hvort þingið eða einstakir þingmenn séu siðlausir vegna samþykktar samgönguáætlunar án þess að láta sér detta í hug að gera ráð fyrir þeim kostnaði á fjárlögum sem þeirri áætlun myndi fylgja.

Þessi vinnubrögð eru reyndar undarleg, þar sem stuttu fyrir samþykkt samgönguáætlunarinnar hafði verið samþykkt fjármálaáætlun  til næstu ára án þess að gert væri ráð fyrir nándar nærri nógu miklum fjármunum til að hægt væri að standa við samgönguáætlunina.  Til að kóróna delluna voru fjárlög samþykkt án þess að nokkur þingmaður myndi eftir, eða að minnst kosti dytti í hug að standa við, nýsamþykkta samgönguáætlun.

Ráðherrum ber að starfa eftir samþykktum Alþingis og eru fyrst og fremst bundnir af fjárlögum, enda óheimilt að veita fé úr ríkissjóði sem ekki hefur verið ráð fyrir gert við samþykkt fjárlaganna.

Þrátt fyrir þá skyldu ráherra ganga ýmsir þingmenn af göflunum þegar samgönguráðherra reynir að forgangsraða vegaframkvæmdum í samræmi við það fjármagn sem hann hefur til ráðstöfunar samkvæmt samþykktum fjárlögum.  

Fjárlög eru lög og áætlanir verða að víkja, geri þingheimur ekki ráð fyrir þeim við samþykkt fjárlaganna.

Sú ályktun sem af þessu má draga er að það sé siðlaust að samþykkja útgjalda- og framkvæmdaáætlanir án þess að gera ráð fyrir tekjum til að fjármagna loforðin.

Vonandi læra þingmenn að innistæðulaus kosningaloforð og að gefa þjóðinni falskar vonir um framkvæmdir séu bæði óþolandi og siðlaus.

 

Óbreytt ummæli ráðherra grafalvarleg

Nýta skal öll bifreiðagjöld og -skatta til þess sem upphaflega var ætlað

Jón Gunnarsson, samgöngu- og sveitarstjórnarráðherra, hefur tekið upp afturgengnar hugmyndir um vegatolla á þá bifreiðaeigendur sem álpast munu út fyrir borgarmörk Reykjavíkur í framtíðinni.

Þessi hugmynd virðist vera draugur sem gengur um í Samgönguráðuneytinu, því hann komst á kreik í tíð hinnar einu sönnu vinstri stjórnar þegar draugurinn tók sér bólfestu í þáverandi ráðherra málaflokksins, Kristjáni Möller, en var þá kveðinn niður með áköfum og eindregnum mótmælum þjóðarinnar.

Það verður að teljast furðulegt að ráðherra Sjálfstæðisflokksins skuli ekki berjast með kjafti og klóm við svona skattadrauga úr ráðuneytinu, þar sem flokkurinn hefur frekar kennt sig við hóflegar skattaálögur en skattahækkanir og hvað þá stuðning við afturgönguskatta, sem alltaf hafa tilhneygingu til að blása út og verða ógnvænlegri séu þeir ekki kveðnir niður strax í upphafi.

Nær væri fyrir ráðherrann að berjast fyrir því á þingi og í ríkisstjórn að núverandi bifreiðaskattar og önnur gjöld sem lögð eru á bíleigendur skili sér til vegagerðar, en séu ekki notuð til annarra þarfa samneyslunnar.

Tækist ráðherranum að vinna að því máli til réttrar niðurstöðu myndi hann bæði slá sjálfan sig til riddara og ekki síður yrði hans minnst fyrir að koma vegakerfi landsins í glæsilegt horf.

Til þess þarf ekki nýja skatta, aðeins að nýta þá sem fyrir eru til þess sem þeir voru á lagðir upphaflega.

Rætt um vegtolla

Skattfrelsið ekki eins auðvelt og sýnist

Lausn kjaradeilu sjómanna og útgerða virðist stranda algerlega á kröfu sjómanna um að það fría fæði sem samist hefur um að þeir fái verði ekki skattlagt sem hlunnindi, þ.e. að lög um frádrátt vegna dagpeninga veði látin gilda um þetta eins og dagpeninga annarra stétta.

Við nánari skoðun er málið ekki svo einfalt, þar sem dagpeningar eru alls ekki skattfrjálsir enda hugsaðir til að greiða kostnað launþega í tilfallandi ferðalögum á vegum atvinnunnar, þ.e. matar- og gistikosnað.  Hugsunin á bak við þetta fyrirkomulag er að tækist launþeganum að komast af með að greiða lægri kostnað en dagpeningunum næmi, skyldi greiddur skattur af eftirstöðvum dagpeninganna.

Í lögum um tekjuskatt segir um þetta:   

"Frádráttur manna frá tekjum utan atvinnurekstrar.

30. gr. Frá tekjum manna skv. II. kafla laga þessara, sem ekki eru tengdar atvinnurekstri eða sjálfstæðri starfsemi, má draga: A. 1. Útgjöld að hámarki móttekin fjárhæð ökutækjastyrkja, dagpeninga eða hliðstæðra endurgreiðslna á kostnaði sem sannað er að séu ferða- og dvalarkostnaður vegna atvinnurekanda og eru í samræmi við matsreglur [ráðherra]. 1) [Útgjöld að hámarki móttekinni fjárhæð ættleiðingarstyrks samkvæmt lögum um ættleiðingarstyrki og má frádráttur þessi aldrei vera hærri en fjárhæð styrksins.] 2)"

Þar sem fæði sjómanna virðist eiga vera þeim að kostnaðarlausu fellur samningur þeirra þar um illa að þessari grein laganna og því virðist ráðherra hafa rétt fyrir sér þegar hann heldur því fram að krafa sjómanna kalli á sértækar aðgerðir í skattamálum og þar með er ótti ráðherrans um sambærilegar kröfur annarra stétta í komandi kjarasamningum skiljanlegur.

Að teknu tilliti til alls þessa er greinilegt að úrlausn ágreiningsins er ekki auðveldur.

„Láti minni hagsmuni víkja fyrir meiri“

Stjórnarandstaðan stóð alveg undir væntingum!

Undanfarna daga og ekki síst á fyrsta þingdegi eftir ríkisstjórnarmyndun stóð stjórnarandstaðan algerlega undir þeim væntingum sem til hennar voru gerðar, enda voru þær væntingar ekki um annað en lélega frammistöðu og óvandaðan málflutning.

Við umræður um stefnuræðu forsætisráðherra notuðu ýmsir stjórnarandstæðingar gífuryrði um stjórnarþingmenn, ásökuðu þá um svik, lygar og jafnvel glæpi og var öll sú umræða eins og reiknað hafði verið með að stjórnarandstæðingar myndu stunda á þinginu.

Stór og mikil fyrirheit höfðu verið gefin af þessum sömu þingmönnum um ný og breytt vinnubrögð á Alþingi með bættum samskiptum milli flokka og bættri og betri orðræðu úr ræðustóli, meiri samvinnu milli stjórnar og stjórnarandstöðu og ekki síst að vinna að aukinni virðingu þingsins og þingmanna sjálfra.

Eins og við var að búast stóð ekki steinn yfir steini varðandi þessi fögru fyrirheit og strax á fyrsta degi þingsins sýndi stjórnarandstaðan hvaða vinnubrögð hún mun halda sig við á næstu mánuðum og árum.

Óli Björn formaður efnahagsnefndar

Aðgát skal höfð..........

Lögreglan hefur lagt gríðarlega vinnu í leitina að Birnu Brjánsdóttur, sem ekkert hefur spurst til í heila viku.  Mennirnir tveir sem grunaðir eru um að hafa átt þátt í hvarfinu þræta hins vegar alfarið fyrir nokkra aðkomu að málinu, þó rannsakendur telji líkur til að svo sé.

Miðað við að leitarsvæðið sem kembt verður í dag, en það nær um suðvesturhorn landsins frá Borgarnesi að Selfossi, er greinilegt að engar haldbærar upplýsingar eru ennþá fyrir hendi um örlög stúlkunnar og hvar hennar væri helst að leita.

Málið hefur snert alla þjóðina djúpt og allir verið reiðubúnir til að gefa þær upplýsingar sem þeir hafa talið að gagni mættu koma, en greinilega eru samt ennþá stór göt í atburðarásinni sem eftir er að fylla í.

Þess ber að gæta að allir teljast saklausir þar til sekt er sönnuð og haldi hinir grunuðu fast við fullyrðingar um sakleysi sitt verða þeir varla dæmdir fyrir manndráp eða morð nema lögreglunni takist að sanna annað með fullkomnum sönnunargögnum. Því miður eru litlar líkur á að stúlkan finnist á lífi héðan af og því verður lögð ofuráhersla á að finna líkið og allt sem bent getur á þann, eða þá, sem ábyrgð bera.

Nokkurð hefur verið um að einstaklingar hafi gengið of langt í fullyrðingum um ýmislegt sem tengist þessu máli og í sumum tilfellum hefur verið um hreinan hugarburð, ágiskanir og hreinar lygasögur að ræða og ber að fordæma allt slíkt, enda engum sæmandi að stunda slíkt.

Í þessu máli, sem öðrum, ber að sýna aðstandendum og öðrum, sem eiga um sárt að binda, hlýhug, virðingu og nærgætni.  Nógu erfitt er að takast á við slíkar hörmungar, þó ekki sé á þær bætt með gróusögum.

 

 

Unnið út frá einni tilgátu

Er grænlenski togarinn síðasta hálmstráið?

Miðað við það sem skilja má af fréttum af rannsókn hins dularfulla hvarfs Birnu Brjánsdóttur virðast hvorki vegfarendur né bílstjórar sem voru á ferli um það leiti sem hún hvarf hafa gefið sig fram við lögregluna.  Jafnvel upplýsingar sem virst gætu gagslausar gætu hugsanlega fyllt upp í það púsluspil sem reynt er að raða saman um þennan skelfilega atburð.

Eins og starfsmaður eins skemmtistaðar við Laugaveg sagði, þá á fólk ekki að geta horfið sporlaust í miðborg Reykjavíkur jafnvel þó um nótt sé, því alltaf eru einhverjir á ferli sem ættu hugsanlega að búa yfir einhverjum upplýsingum sem að gagni mættu koma.

Miðað við þær fréttir að bíll, eins og sá sem lýst var eftir, hafi verið í notkun hjá áhöfn grænlensks togara sem lét úr Hafnarfjarðarhöfn á laugardaginn og sást á eftilitsmyndavélum á ferli um höfnina á tíma sem virðist passa við aðra atburðarás málsins, er veik von um að stúlkan gæti verið um borð í togaranum.

Vonandi finnst botn í þetta mál sem allra fyrst og sá, eða þeir, sem ábyrgð bera náist og hljóti makleg málagjöld fyrir þátt sinn í þessu óhæfuverki.

Rauði bíllinn tengdur grænlensku skipi

Vínberin eru súr........

Þau eru súr, sagði refurinn þegar hann náði ekki að stökkva nógu hátt til að ná vínberjunum og eins líður Katrínu Jakobsdóttur núna eftir að hafa klúðrað möguleikum sínum og Vinstri grænna á að komast í ríkisstjórn núna.

Með því að glutra tækifærinu til að mynda ríkisstjórn með Sjálfstæðis- og Framsóknarflokki eru litlar líkur á að Vinstri grænir fái annað tækifæri til að hafa alvöru áhrif á þróun samfélagsins næstu ár og jafnvel áratugi.  Að næst stærsti flokkur þjóðarinnar skuli henda frá sér gullnu tækifæri til ríkisstjórnarþátttöku bendir ekki til annars en ofstækis á aðra hönd og verkkvíða og ákvarðanahræðslu á hina.j

Þjóðinni er óskað til hamingju með að loksins skuli hafa tekist að mynda nýja stjórn eftir þá stjórnmálakreppu sem ríkt hefur undanfarinn tvo og hálfan mánuð og er stjórninni óskað velfarnaðar í störfum sínum og henni muni takast að viðhalda stöðugleikanum í efnahagsmálunum og nái að bæta kjör og hag almennings áfram eins og tekist hefur undanfarin ár.

Vonandi verður stjórnarandstaðan málefnaleg og án þess að stunda málþóf og röfl um aukaatriði á þinginu, eins og því miður einkenndi síðasta kjörtímabil meira og minna að undanskildum forsætisráðherratíma Sigurðar Inga Jóhannssonar.

Því miður er líklegra að stjórnarandstaðan muni stunda óheiðarleg og ómálefnaleg vinnubrögð eins og reyndar er þegar farið að bera á, þrátt fyrir að nýja ríkisstjórnin sé ekki einu sinni tekin til starfa ennþá.

Með áhyggjur af fjármögnun markmiða