Tilvera lands og þjóðar er í húfi

Eva Joly hefur verið ötul við að leggja málstað Íslands lið í baráttunni við fjárkúgarana bresku og hollensku vegna Icesave og því betur sem liðsinni hennar er þegið, er hroðalegra að horfa og hlusta á íslenska ráðherra reyna að sannfæra þjóðina um að ganga að kröfum kúgaranna.

Nú síðast var Össur Skarphéðinsson á ferð í Eystrasaltslöndunum og notaði tækifærið til að lýsa yfir uppgjöf sinni gagnvart fjárkúgurunum og allir þekkja baráttu Steingríms J. fyrir málstað hinna erlendu kúgara, sem hann hefur kosið að selja þjóð sína í skattalega ánauð næstu áratugina.

Eva Joly segir, sem rétt er, að sjálf tilvera Íslands sé í húfi vegna þessa glæpsamlega efnahagsstríð gegn íslenskum skattgreiðendum og ábyrgð á þessum Icesavereikningum sé ekki Íslendinga, heldur þeirra lánastofnana, sem gerðu bankakerfinu að blása út, eins og raunin varð, með endalausum austri erlendra lána til þeirra og gistiríkja Icesavereikninganna, sem sjálf áttu að annast eftirlit með þeim.

Eva nefnir að 8.000 manns hafi þegar flutt úr landi vegna ástandsins hér á landi og er sú tala hennar talsvert vanmetin og nokkrar fjölskyldur flytja erlendis í hverjum mánuði, enda virðist það vera skýr vilji Steingríms J. og ríkisstjórnarinnar að búa svo um hnútana, að engin atvinnuuppbygging verði á landinu á næstu árum og með fjárlagafrumvarpinu er engu líkara en sú stefna hafi verið mótuð að koma sem mestu af heilbrigðisstéttunum úr landi, á sem skemmstum tíma.

Tilvera lands og þjóðar er undir því komin að ríkisstjórnin fari frá strax og ný ríkisstjórn undir forystu Bjarna Benediktssonar taki til starfa og komi þjóðinni upp úr kreppunni með kröftugri uppbyggingu atvinnutækifæra, minnkun atvinnuleysinsins og aðstoð við þá sem eru að missa heimili sín vegna skulda.

Kreppan leysist ekki fyrr en verðmætasköpun eykst og meðfylgjandi verður tekjuaukning einstaklinga, sem með því einu verða færir til að greiða neyslu sína og skuldir. 

Icesave er hins vegar ekki skuld þjóðarinnar og fjárkúgun Breta og Hollendinga verður hrundið, þrátt fyrir samvinnu íslenskra ráðherra við erlend kúgunarríki.

Joly: Tilvera Íslands í húfi

Vandinn er ræddur og ræddur og ræddur og niðurstaðan engin

Ríkisstjórnin hefur boðað forystumenn stjórnarandstöðunnar á sinn fund í dag til að RÆÐA hugmyndir um almenna niðurfærslu skulda, sem stjórnin hefur fram að þessu sagt að sé gjörsamlega óframkvæmanleg, enda yrði hún geysilega kostnaðarsöm og sá kostnaður myndi að lokum lenda á skattgreiðendum. 

Nú vill ríkisstjórnin ræða hugmyndir Hagsmunasamtaka heimilanna um almenna niðurfærslu skulda, en í þeim felst að bankar, Íbúðalánasjóður og lífeyrissjóðir færi niður allar útistandandi skuldir heimilanna a.m.k. um 18%, en kostnaður vegna þess yrði um 220 milljarðar króna og þá eru lán til fyrirtækjanna eftir, en heildarkostnaður við niðurfærslu allra lána er áætlaður um 1000 milljarðar króna.

Þór Saari hefur trú á því, að fundurinn í dag eigi að snúast um að ekki sé hægt að fara í almennar skuldaniðurfærslur og er það ekki ólíklegt.  Ríkisstjórnin er svo ósamstíga og hrædd við gagnrýni almennings, að hún þorir ekki að ítreka fyrri yfirlýsingar sínar um þessi mál og reynir því að fá stjórnarandstöðuna til liðs við sig, þannig að hægt verði að segja að sátt sé innan Alþingis um leið ríkisstjórnarinnar í skuldamálum heimilanna, en sú leið hefur reynst vandrötuð og þung fyrir fæti.

Þrátt fyrir tillögur Hagsmunasamtaka heimilanna um að elli- og örorkulífeyrisþegar lífeyrissjóðanna taki á sig hluta af skuldum yngri kynslóða, verður því varla trúað að skuldarar þiggi slíka niðurgreiðslu á lánum sínum og hljóti að vilja frekar berjast til þrautar sjálfir vegna afborgana af þeim.

Hér skrifar a.m.k. skuldari, sem ekki kærir sig um að elli- og örorkulífeyrisþegar, frekar en skattgreiðendur taki að sér að greiða af hans lánum.

Skuldavandi heimilanna ræddur

Þingræði, ráðherraræði eða embættismannaræði?

Hér á landi hefur þróunin verið á þann veg að ríkisstjórnin stjórni Alþingi, en ekki öfugt eins og stjórnarskráin segir fyrir um.  Samkvæmt stjórnarskránni skal Alþingi setja landinu lög og skipa ríkisstjórn til að sjá um verklegu hliðina á lögunum, þ.e. að sjá til þess að embættismennirnir og kerfið í heild framfylgi þeim lögum, sem þingið setur.

Þingmennirnir hafa látið það yfir sig og Alþingi ganga, að verða lítið annað en stimpilpúði á lagafrumvörp sem frá embættismönnum koma í gegn um ráðherrana og sárafá, ef nokkur, þingmannafrumvörp eru samþykkt á Alþingi og alls ekki ef þau koma frá stjórnarandstöðuþingmönnum.

Nú hafa þingmenn allra flokka, annarra en VG, tekið sig saman um að flytja frumvarp til laga um þátttöku ríkissins í kosntanði við hafnargerð í Helguvík, en nokkuð er víst að ríkisstjórnin mun fyrirskipa forseta Alþingis og formönnum nefnda, að tefja frumvarpið og þvæla, svo það muni daga uppi í þinglok og enga afgreiðslu hljóta.  Það yrði mikil niðurlæging fyrir Alþingi og endanleg sönnun þess að hér ríki ráðherraræði en ekki þingræði.

Ef frumvarp, sem flutt er af meirihluta þingmanna, verður kæft og tafið svo lengi að það fáist ekki afgreitt, væri nánast hægt að leggja Alþingi niður og taka hér upp algert embættismannaræði.

Ríkið borgi 700 milljónir

Fjárlagakák Steingríms J.

Fjárlög ríkisins fyrir árið 2011 virðist vera svo illa unnin að meira að segja hörðustu stuðningsmenn ríkisstjórnarinnar og þar af fyrrverandi ráðherrar, a.m.k. Kristján Möller, segjast ekki styðja þau, enda séu þau arfavitlaus og gangi af allri velferðarþjónustu á landsbyggðinni dauðri.  Ekki er annað að sjá, en frumvarpið sé unnið eingöngu af embættismönnum ráðuneytanna og hvorki ráðherrar eða þingmenn hafi verið hafðir með í ráðum, enda reyna þeir, hver sem betur getur, að sverja fjárlögin af sér.

Vegna nauðsynlegs sparnaðar í rekstri ríkisins, er tækifærið notað til að koma í framkvæmd gömlum draumi ýmissa kerfiskarla um að leggja meira og minna af alla sjúkrahússþjónustu á landsbyggðinni og flytja nánast allt sem heitir læknisverk til Reykjavíkur, enda sé landsbyggðarfólk ekkert of gott til að sækja alla sína þjónustu til höfuðborgarinnar. 

Fullkomin fæðingardeild er á Akranesi, Keflavík og Selfossi, en þær á allar að leggja niður og skikka verðandi mæður um allt Suðurland, Suðurnes og Vesturland til að fæða börn sín í Reykjavík og mun þetta fyrirkomulag kosta tugþúsundir ferða þessara mæðra til borgarinnar vegna mæðraskoðana og fæðinga.  Sama er að segja um skurðdeildir nánast allra sjúkrahúsa, annarra en Landspítalns í Reykjavík. 

Engum virðist hafa dottið í hug, að ef nýta þarf betur landsbyggðarsjúkrahúsin, þá sé nákvæmlega jafn dýrt að flytja reykvíska sjúklinga út á land til læknishjálpar eða verðandi mæður til fæðinga, eins og kostar að flytja landsbyggðarfólk til Reykjavíkur.  Meira að segja eru vegalengdirnar þær sömu í báðar áttir, þó Reykvíkingum þyki það reyndar meiriháttar ferðalag að fara upp fyrir Ártúnsbrekkuna.

Ef meira viti og jafnvægi verður ekki komið í fjárlögin, mun ríkisstjórnin ekki lifa afgreiðslu þeirra af.

Munu fjárlögin njóta þingmeirihluta?

Níðingslegar árásir á útrásarvíkinga

Það er óhætt að taka undir með Pálma í Iceland Express, að endalausar árásir óvandaðra manna á fyrrverandi útrásarvíkinga eru algerlega óþolandi og ósanngjarnar, enda útrásarvíkingar eins og aðrir víkingar vanir að að sölsa undir sig eignir, gersemar og jafnvel lönd, án þess að mikil mótspyrna sé veitt.

Eftir að Pálma, í félagi við vin sinn Jón Ásgeir og fleiri, mistókst að eyðileggja Icelandair í eitt skipti fyrir öll, tókst Pálma að "bjarga" Iceland Express undan þrotabúi Fons og reynir nú sem best hann má, að knésetja Icelandair með því að setja upp áætlunarflug á alla viðkomustaði félagsins og ekki annað að sjá, en íslenskir ferðalangar styðji hann dyggilega í þeirri herferð.

Útrásarvíkingarnir hafa líklega þurft að þola nóg, með því að missa bankana sína, þó ekki sé verið að eltast við þá vítt og breitt um heiminn til þess að reyna að reita af þeim þá aura, sem þeim tókst að hafa út úr þjóðinni á útrásarvíkingatímanum.

Þjóðin hefur lengi þakkað Bónusgenginu allt það góða sem fyrir þjóðina hefur komið í gegn um tíðina og nú væri sanngjarnt að bæta Pálma í Iceland Express í þann hóp.  Jafnvel fleiri útrásarvíkingum, þó þeir hafi ekki verið hálfdrættingar í góðverkum sínum á við Bónusgengið.

Slitastjórn í veiðiferð

Flöt skuldalækkun verður ekki samþykkt

Ríkisstjórnin, með Jóhönnu Sig. og Steingrím J. í broddi fylkingar, hefur margsagt að flöt skuldalækkun komi ekki til greina, enda eigi þeir að borga skuldir sínar, sem það geti, en hjálpa skuli hinum, sem komnir eru í þrot og geta ekki staðið undir skuldabyrði sinni.

Eftir stærsta mótmælafund sögunnar, sem haldinn var á Austurvelli á meðan á þingsetningarræðu Jóhönnu stóð á mánudagskvöldið var, var ráðherrunum svo brugðið að þeir byrjuðu umsvifalaust að lofa öllum skuldurum öllu fögru og gengu svo langt að gefa í skyn, að farið yrði út í almenna skuldalækkun, sem ná myndi til allra, hvort sem þeir þyrftu á því að halda eða ekki.

Í gær, þegar Jóhanna var aðeins farin að ná sér eftir mótmælasjokkið, byrjaði hún að draga í land aftur og sagði að almenn skuldalækkun yrði "skoðuð" eins og annað, en skuldamál heimilanna myndu hafa algjöran forgang á næstunni, en útskýrði ekki hvers vegna ríkisstjórninni hefði ekki dottið í hug að gera allt sem mögulegt var í þeim efnum fyrr.  Hún tók jafnframt fram, að til þess að hægt væri að fara í almenna lækkun skulda, þyrfti að ná samningum við bankana, Íbúðalánasjóð og lífeyrissjóðina, ásamt heildarsátt við aðila vinnumarkaðarins.

Vitað er að Íbúðalánasjóður hefur ekkert svigrúm til að fella niður skuldir, bankarnir hafa engan vilja til að fara í almennar skuldaniðurfellingar, hvort sem þeir geta það eða ekki, án aðkomu skattgreiðenda og lífeyrissjóðirnir vilja alls ekki fara í slíkar aðgerðir, enda þyrfti að láta elli- og örorkulifeyrisþega sjóðanna greiða fyrir það.  Um hvað á að ræða við aðila vinnumarkaðarins í þessu sambandi er óútskýrt og ekki auðséð.

Ríkisstjórnin hrökklast úr einu víginu í annað og nú er varla nema dagaspursmál, þangað til hún lýsir yfir algerum ósigri og játar að hafa aldrei meint neitt með loforðinu um almennu skuldalækkunina.

Þingmenn vilja leysa skuldavandann

Gráðugir heimskingjar í fjárfestingum

Þúsund Íslendingar töpuðu um einum milljarði króna samtals á viðskiptum við alþjóðlega svikamyllu, sem lofaði þátttakendum í "fjárfestingum" á hennar vegum allt að 700% ávöxtun.

Ekkert nema græðgi og heimska fær fólk til að trúa því, að hægt sé að ávaxta peninga um 20% á mánuði, eða 700% á ársgrundvelli.

Svona gráðugir heimskingjar eiga ekkert annað skilið en að tapa peningunum sínum, þó ljótt sé að spila svona með einfaldar sálir.

Fórnarlömb alþjóðlegrar svikamyllu

Ráðherrar tala út og suður - eins og venjulega

Í heilt ár kom Árni Páll, þáverandi félagsmálaráðherra, reglulega fram í fjölmiðlum og tilkynnti að "í næstu viku" myndi koma fram frumvarp til bjargar bíla- og íbúðaskuldurum, sem komnir væru í þrot vegna skulda sinna, en áður en frumvarpið yrði lagt fram, þyrftu tillögurnar "nánari útfærslu".  Tillögurnar virðast aldrei hafa náð þessari "nánari útfærslu", a.m.k. er enn verið að boða ný frumvörp, sem leysa eigi vandann.´

Nú segir Jóhanna Sigurðardóttir að unnið sé að "nánari útfærslu" á nýjum tillögum, væntanlega endanlegum, til bjargar skuldugum heimilum í landinu og verði þær væntanlega tilbúnar "í næstu viku", eins og venjan er að kynna það sem ríkisstjórnin segist ætla að gera, en gerir aldrei.  Þetta kynnti Jóhanna með mikilli áherslu og sagði ríkisstjórnina ráða málum í landinu, en ekki AGS, en í síðustu viku sagði hún að AGS vildi ekki að meira yrði gert í þessum skuldamálum og því væri ekkert hægt að gera.  AGS réði, en ekki ríkisstjórnin.

Steingrímur J. segir að algerlega útilokað sé að fara í almenna skuldaniðurfærslu, enda kosti slíkt 220 milljarða króna, sem myndi lenda á ríkissjóði og engum öðrum, og því kæmi slíkt ekki til greina.  Ögmundur Jónasson, samráðherra hans og flokksfélagi í VG rís þá upp og segist einmitt ekkert vilja frekar en almenna skuldaniðurfellingu og hann trúi Steingrími alls ekki um kostnaðinn.  Alltaf sami kærleikurinn á þeim bænum.

Skyldu skuldarar bíða í ofvæni eftir "nánai útfærslu" þeirra tillagna sem eiga að sjá dagsins ljós "í næstu viku", eða hrista bara höfuðið yfir loforði Jóhönnu, eins og allir gerðu vegna loforða Árna Páls?

Vill almenna lækkun skulda

Ríkisstjórnin rústar landsbyggðinni

Þrátt fyrir að spara þurfi stórar upphæðir í rekstri ríkisins, er forgangsröðunin vægast sagt undarleg og ekki verður annað séð, en að skipulega eigi að vinna að því að rústa allri þjónustu á landsbyggðinni og þar með því mannlífi sem ennþá tórir utan höfuðborgarsvæðisins.

Eitt af því sem fólki finnst nauðsynlegast í sínu byggðalagi, eða a.m.k. í næsta nágrenni, er góð heilbrigðisþjónusta, enda þurfa allir á henni að halda frá fæðingu til dauðadags, mismikið en allir vilja njóta þess öryggis, sem góð nærþjónusta lækna, hjúkrunarfólks, ljósmæðra og hjúkrunarheimila skapa.

Alls staðar, þar sem sjúkrahús er staðsett á landsbyggðinni er það hornsteinn þjónustunnar í héraði og stór atvinnuveitandi og oft eini vinnustaðurinn þar sem háskólamenntað fólk er við störf og starfsfólkið því mikil og góð lyftistöng mannlífsins í sinni heimabyggð.  Það er algerlega ótrúlegt og í raun óskiljanlegt, að ríkisstjórnin skuli skipulega vinna að því að leggja heilbrigðisþjónustuna í rúst á landsbyggðinni, með litlum sem engum fyrirvara og án allrar viðvörunar.

Ótrúlegast af öllu er, að fjármálaráðherra af norð-austurlandi skuli leggja fram frumvarp um slíkt.

85% niðurskurður á sjúkrasviði

Bjarna tókst það sem Jóhönnu hefur aldrei tekist

Mönnum er í fersku minni, að fyrir ári síðan, eða svo, skrifaði Jóhanna Sigurðardóttir bréf til Brown´s, forsætisráðherra Bretlands og annað til Darling´s, fjármálaráðherra, og óskaði eftir að fundi með þeim félögum, til þess að ræða um Icesavedeiluna.  Báðir sýndu álit sitt á Jóhönnu með því að svara viðtalsbeiðninni aldrei, en sendu henni smámiða mörgum mánuðum síðar, þar sem einungis var sagt að viðræður um málið væru í gangi, en svöruðu bréfi Jóhönnu engu í raun.

Nú hafa orðið stjórnarskipti í Bretlandi og ekki vitað hvort Jóhanna hefur fengið einhvern til að skrifa fyrir sig annað bréf á ensku, og sent nýjum valdhöfum þar, en a.m.k. hefur hún ekki átt með þeim neina fundi, en einstaka sinnum er sagt frá því, að formlegar eða óformlegar viðræður séu ennþá í gangi, en ekkert hefur spurst til "miklu betra tilboðsins" sem "lá á borðinu" þegar þjóðaratkvæðagreiðslan um Icesave fór fram 6. mars s.l. og þjóðin sýndi stjórnvöldum hug sinn í verki á eftirminnilegan hátt. 

Bjarni Benediktsson, formaður Sjálfstæðisflokksins, virðist ekki hafa átt í neinum vandræðum með að ná fundi Cameron´s, hins nýja forsætisráðherra Bretlands, og getað rætt við hann um Icesave og önnur mál, sem efst eru á baugi á Íslandi og í Bretlandi, þó formlegar niðurstöður séu auðvitað engar, enda fundurinn ekki til þess ætlaður, heldur til að kynna málstað Íslendinga og koma á framfæri þeim afgerandi sjónarmiðum, að Icesave sé íslenskum skattgreiðendum óviðkomandi.

Það hlýtur að styttast í það, að Bjarni Ben. taki formlega við forsætisráðherrastólnum af Jóhönnu.  Hún hefur sýnt svo oft að hún ræður ekkert við þau vandamál sem við er að etja og tekst ekki einu sinni að halda ríkisstjórninni almennilega saman og segir það á við kattasmölun, sem allir vita að er ógerlegt verk.

Þjóðin getur ekki beðið lengur eftir raunverulegri forystu, sem ræður við að koma þjóðfélagninu í gang á ný.

Íslendingar taki ekki á sig byrðarnar