Bjarni Ben. er framtíðarleiðtogi þjóðarinnar

Það hefur komið æ betur í ljós undanfarnar vikur, að tilfinnanlega skortir leiðtogaefni fyir þjóðina úr röðum Alþingismanna og aðeins einn maður hefur sýnt að hann búi yfir þeim eiginleikum, sem góður forystumaður ríkisstjórnar þarf að vera gæddur. 

Jóhanna Sigurðardóttir er búin að fá sinn tíma og hefur notað hann til að sýna og sanna vanhæfni sína í leiðtogahlutverki og Steingrímur J. hefur einnig glutrað niður allri tiltrú, sem sumir höfðu á honum og nú er svo komið að ekki einu sinni hans hörðustu fyrrum stuðningsmenn innan VG treysta honum lengur, vegna svika hans við öll helstu stefnumál flokksins frá stofnun hans.

Um Þór Saari þarf ekki að hafa mörg orð og þó Sigmundur Davíð hafi sýnt ýmsa góða spretti á þinginu, hefur hann ekki sýnt af sér þá leiðtogahæfileika sem þarf til að leiða ríkisstjórn.  Bjarni Benediktsson er sá eini sem nú situr á þingi, sem hefur sýnt af sér virkilega hæfileika til að stjórna og leiða fólk til góðra verka og hefur farið sívaxandi í starfi sínu undanfarna mánuði og sýnt og sannað að hann er framtíðarleiðtogaefni þjóðarinnar.

Bjarni er skarpur, ákveðinn, fylginn sér en sanngjarn og hefur sýnt að hann er úrræða- og tillögugóður í erfiðum málum, enda leitar ríkisstjórnin nú til hans með beiðni um að leiða stjórnina inn á vænlegar brautir við úrlausn þeirra verkefna, sem hún hefur ekki getað leyst úr á undanförnum átján mánuðum.

Hitt er svo annað mál, að vænlegra til árangurs í erfiðleikum þjóðarbúsins er, að ríkisstjórnin fari strax frá og Bjarna verði falið að mynda nýja ríkisstjórn strax.

Boða formenn flokka á fund í fyrramálið

Lausn sem gæti lagað ástandið strax

Ríkisstjórnin talar mikið um hve flókið sé og dýrt að taka á skuldavanda heimilanna eins og þarf og hefur því ekki getað bent á neinar lausnir og er orðin gjörsamlega ráða- og getulaus til þess að gera nokkuð raunhæft í málunum.  Í upphafi þings var sagt að ekkert yrði gert meira í skuldavanda heimilanna og AGS gefið loforð um að ekki yrði gefinn frekari frestur á uppboðum fasteigna þeirra, sem í mestum greiðsluvanda eru.  Stjórnin hefur líka sagt að vinna að lausnum á þessum málum sé svo tímafrek, að ekki hafi ennþá gefist tími til að finna viðundadi lausnir, en nú verði þessi mál sett í forgang. 

Allir hljóta að sjá, að það er engin lausn á vandamáli að selja íbúðarhúsnæði ofan af fólki, jafnvel þó fylgi því heimild til að leigja húsnæðið í eitt ár eftir sölu.  Með þessu er skapað nýtt vandamál, án þess að leysa það fyrra, því væntanlega er viðkomandi fjölskylda í vanskilum með fleira en íbúðarlánið og aðrir skuldheimtumenn munu því halda áfram að eltast við fólkið, allt fram að því að það yrði lýst gjaldþrota og jafnvel árum saman eftir það.

Besta tillaga sem komið hefur fram ennþá í þessu efni, er tillaga Sjálfstæðismanna um að einungis verði innheimtur helmingur íbúðalána næstu þrjú ár og hinn helmingurinn færður aftur fyrir lánstímann og þessi þrjú ár verði notuð til að finna endanlega lausn á þeim vanda, sem stökkbreytt lán hafa valdið og fólk fengi þessi þrjú ár til að greiða og semja um aðrar skuldir en íbúðalánin.  Í þessari vinnu yrðu mál þeirra allra verst settu tekin fyrir fyrst og leyst úr þeim, því ekki fer hjá því að alltaf verða einhverjir sem þurfa á sérlausnum að halda.

Þessi tillaga náði ekki fram að ganga á þingi vegna þess að hún kom frá stjórnarandstöðuflokki og nú verður að krefjast þess að slíkur gamaldags skotgrafarhernaður verði aflagður og þingmenn sameinist um þær fáu nýtilegu tillögur sem litið hafa dagsins ljós fram að þessu og nýti tímann, sem slík frestunartillaga gæfi, til að finna varanlegar lausnir.

Tunnuslátturinn í dag verður áminning um ný vinnubrögð í þinginu og samstöðu um að leysa málin, jafnvel þó tillögurnar komi frá stjórnarandstöðunni.

Þingið er óstarfhæft

Reynt að spila með stjórnarandstöðuna og almenning

Hreyfingin sér ástæðu til að senda frá sér sérstaka yfirlýsingu um að hún sé tilbúin til þátttöku í mótun tillagna til lausnar á vanda heimilanna og er hún send út í tilefni af ósannindum Jóhönnu Sigurðardóttur um að stjórnarandstaðan hefði engan áhuga á samvinnu við ríkisstjórnina um málið.

Fulltrúar stjórnarandstöðunnar voru kallaðir á fund ríkisstjórnarinnar í gær og voru allir sammála um það, eftir fundinn, að ríkisstjórnin hefði engar tillögur um nýjar lausnir lagt fram og einungis ætlast til að stjórnarandstaðan lýsti yfir samstöðu sinni við þær aðgerðir, sem þegar hefði verið ráðist í, en hafa sýnt sig vera bæði lélegar og alls ófullnægjandi.

Stjórnarandstaðan var ekki boðuð til nýs fundar í dag, eins og Jóhanna hafði gefið fyrirheit um, enda var aldrei ætlunin að samþykkja nokkrar einustu tillögur frá stjórnarandstöðunni, heldur var tilgangurinn allan tímann að blekkja almenning með því, að láta líta út fyrir að samstaða væri á þinginu um að ekkert frekar yrði gert varðandi þessi vandamál.

Þegar ljóst var að stjórnarandstaðan ætlaði ekki að láta spila með sig, greip ríkisstjórnin til þess ráðs að boða Hagsmunasamtök heimilanna til fundar og lætur eftir hann eins og hún sé áhugasöm um að skoða hugmyndir samtakanna frekar, en fram að þessu hafa ráðherrarnir sagt að þær séu algerlega óframkvæmanlegar.  Eini tilgangur þessa fundar var að reyna að slá á reiði almennings og vonast til, að með honum væri hægt að koma í veg fyrir, eða takmarka verulega, frekari mótmæli á Austurvelli.

Skuldamál heimilanna munu hafa algeran forgang á næstunni, segir Jóhanna núna.  Það er mikið að hún skilur loksins alvöru málsins, en þó er skilningurinn ekki nógu mikill til að hætta sýndarmennskunni og reyna ekki að spila með stjórnarandstöðuna á þingi og almenning í landinu.

Hafa áhuga á samstarfi

Veruleikafirrtir þingmenn

Hvernig í ósköpunum ætli að standi á því, að á meðan tunnur eru barðar á stærsta útifundi sögunnar á Austurvelli, vegna vanda heimilanna í landinu og ræfildómi ríkisstjórnarninnar til að koma til móts við þann vanda og getu- og viljaleysinu til að koma hjólum atvinnulífsins til að snúast, þá dettur þingmönnum ekki í hug að leggja einhverjar hugmyndir til málanna til lausnar vandans og hugsa ekki einu sinni um hann.

Fimmtán þingmenn leggja nú fram í tíunda sinn, frumvarp um að banna kjarnorkuvopn á landinu og í nágrenni þess, eins og mesta vandamálið sem nú sé við að glíma hérlendis séu haugar af kjarorkuvopnum, kjarnaknúnum skipum eða kjarnorkuúrgangi.

Á meðan þingmenn eru svona gjörsamlega veruleikafirrtir og skilja ekki ennþá, að almenningur er að kalla eftir því að öll svona gæluverkefni verði sett í salt á meða fjallað er um alvöru mál og þau leyst, verður ekkert lát á mótmælafundum á Austurvelli.

Þessir fimmtán þingmenn eru sjálfum sér og Alþingi til stórskammar.

Frumvarp flutt í tíunda sinn

Þrek til að taka á vandanum

Í dag eru tvö ár frá því að banka- og efnahagshrunið skall á þjóðinni af fullum þunga og neyðarlögin voru sett, til að bjarga því sem bjargað varð í peningamálum þjóðarinnar, þ.e. að stofna nýja banka í stað þeirra gömlu og flytja innistæður á milli þeirra og útistandandi kröfur bankanna á móti og síðan lagði ríkissjóður bönkunum til hlutafé.

Við fall bankanna urðu margir fjármagnseigendur fyrir gríðarlegu tapi, bæði þar sem hlutabréfaeign tapaðist nánast öll á einu bretti og skuldabréf urðu mörg verðlaus og eignir í peningamarkaðssjóðum rýrnuðu verulega.  Gengi erlendra gjaldmiðla, sem hafði byrjað að hækka í mars 2008, fór upp úr öllu valdi í kjölfar hrunsins, sem leiddi til gífulegrar hækkunar á erlendum skuldum og verðbólgan í kjölfarið hækkaði vísitölubundnar skuldir verulega.

Ríkisstjórn Geirs H. Haarde hrökklaðist frá völdum í kjölfar "búsáhaldabyltingarinnar" og við völdum tók ríkisstjórn, sem síðan hefur sannað sig sem einhverja þá alverstu, sem um stjórnartaumana hefur haldið frá lýðveldisstofnun og hefur ekki haft getu, vilja né hugmyndir til þess að glíma við þann vanda, sem hrunið olli heimilunum í landinu og þjóðfélaginu öllu.

Í stað þess að leggja áherslu á atvinnuuppbyggingu og minnkun atvinnuleysis, hefur ríkisstjórnin þvert á móti barist með öllum sínum ráðum gegn öllum hugmyndum og undirbúningi að nýjum atvinnutækifærum og hefur reynst algerlega ráðalaus gagnvart vanda heimilanna og reyndar aukið hann umtalsvert með skattahækkunarbrjálæði sínu og bótaskerðingum til barnafjölskyldna og íbúðakaupenda, að ekki sé nú minnst á elli- og örorkulífeyrisþega.

Á mánudag reis almenningur upp gegn þessari vesælu ríkisstjórn með stærsta útifundi Íslandssögunnar, sem fram fór á Austurvelli við þingsetningu og í kjölfarið á honum virtust ráðherrar loksins byrja að átta sig á alvöru mála, en vegna skorts á úrræðum og hugmyndum ákölluðu þeir stjórnarandstöðuna sér til bjargar, en eins og flest annað sem stjórnin hefur gert, sýndi sú fundarboðun sig vera tóm sýndarmennska og stjórnin gat ekkert nýtt lagt þar fram, en ætlaðist til þess að stjórnarandstaðan legði blessun sína yfir að ekkert yrði gert frekar í skuldavanda fjölskyldnanna í landinu.

Orð Ólafar Nordal, varaformanns Sjálfstæðisflokksins, sem hún lét falla að fundi loknum, segja allt sem segja þarf um ríkisstjórnina og ráðherra hennar, en Ólöf sagði m.a:  "Menn verða bara að hafa þrek til að taka á þeim vanda sem framundan er. Ef ríkisstjórnin getur það ekki verður hún bara að fara frá."

Fela sig á bak við AGS

Ofsóknir og hefndaræði

Dálkahöfundurinn Christopher Caldwell sem skrifar í The Financial Times hittir naglann algerlega á höfuðið, þegar hann segir að það, að stefna Geir H. Haarde fyrir Landsdóm einkennist af hefndarþorsta og eftiráspeki pólitískra ofstopamanna.

Hann bendir á það, sem ætti að vera hverjum manni auðskilið, að það allra síðasta sem nokkur ráðherra eða ríkisstjórn má gera, er að gefa í skin að bankakerfi landsins, eða einstakir bankar, standi ekki traustum fótum.  Slík yfirlýsing frá ráðamanni þjóðarinnar myndi umsvifalaust leiða til áhlaups á bankann, eða bankana og valda því að þeir yrðu gjaldþrota samdægurs.

Þar sem pólitískir loddarar á Alþingi og stuðningsmenn þeirra hafa þegar ákveðið að Geir H. Haarde sé sekur um allt sem honum er stefnt fyrir og miklu fleira, þá mun sýkna hans fyrir Landsdómi aldrei verða viðurkennd af þessu blóðþyrsta hatursgengi og hjörðin mun halda áfram að jarma um sekt og útmála dómarana sem ónytjunga og sýnir síðasti dómur Hæstaréttar að ekki þarf nema tvo mánuði til að snúa lofi yfir í bölvun.

Íslendingar hafa alltaf tekið meira mark á útlendingum en löndum sínum.  Vonandi gera þeir það líka í þessu tilfelli.

,,Hefndarþorsti og eftiráspeki"

Jóhanna viðurkennir getuleysið

Á blaðamannafundi eftir ríkisstjórnarfund í dag viðurkenndi Jóhanna Sigurðardóttir algert getuleysi ríkisstjórnarinnar og uppgjöf hennar við að fást við þau verkefni sem við er að glíma í þjóðfélaginu.  Hún sagði þar m.a:  "En ég er sannfærð um það ef við náum samstöðu með stjórnarandstöðunni, náum góðum samráði með hagsmunasamtökunum og aðilum vinnumarkaðarins þá ættum við að geta unnið okkur út úr þessu." 

Hvers vegna nefnir hún ekki góða samstöðu innan og milli stjórnarflokkanna sjálfra, sem hafa haft meirihluta á þingi síðan í febrúar 2009, en reyndar aldrei sýnt neinar hugmyndir eða getu til að leysa úr þeim vanda, sem heimilin í landinu lentu í vegna stökkbreyttra bíla- og húsnæðislána.

Það sýnir einnig sambands- og skilningsleysið á vandamálunum, að stjórnin skuli ekki skilja ákall almennings um aðgerðir fyrr en stæsti og háværasti mótmælafundur Íslandssögunnar nánast barði kröfur um úrbætur inn í höfuð ráðherranna og stuðningsmanna þeirra.  Engin ríkisstjórn hefur nokkru sinni sýnt jafn lítinn skilning á þörfum þeirrar þjóðar, sem hún hefur tekið að sér að vinna fyrir.

Að vísu sást á sjónvarpsútsendingunni frá þingfundinum að ekki tókst að vekja alla ráðherrana almennilega, þar sem Steingrímur J. virtist sofa vært undir ræðum samþingmanna og hávaðanum sem barst inn í þinghúsið frá Austurvelli.  Ráðherrarnir urðu hins vegar áþreifanlega varir við reiðina, sem að ríkisstjórninni beinist, þegar þeir óku heim á leið frá fundinum, því þá hafði skríllinn sem alltaf laðast að svona útifundum sig gróflega í frammi og sýndi eðli sitt með ofbeldisfullum árásum á þingmenn og ráðherra.

Ríkisstjórnin ætlar nú að biðja stjórnarandstöðuna að koma sér til hjálpar, enda algerlega bjargarlaus vegna vanmáttar og ráðaleysis gagnvart vandanum.  Stjórnarandstaðan ætti að taka þennan beiska kaleik frá ríkisstjórninni og gefa henni algert frí frá störfum.

Mikilvægt að ná samstöðu

Ríkisstjórnin ræður ekkert við bankana

Stór hluti ræðutíma Jóhönnu Sigurðardóttur og fleiri talsmanna Samfylkingarinnar á Alþingi í gærkvöldi fór í það að skammast út í bankana, sem ekki hefðu staðið sig nógu vel í skuldaaðlögun einstaklinga og fyrirtækja, þrátt fyrir tilmæli ríkisstjórnarinnar til þeirra um þau mál.  Var ekki síst bent á Landsbankann, sem væri í eigu ríkisins, þó ríkisstjórnin hefði ekki vald til að gefa honum beinar fyrirskipanir og alls ekki hinum bönkunum, sem væru í einkaeigu.

Núverandi ríkisstjórnarflokkar hafa fram að þessu gagnrýnt ríkisstjórn Geirs H. Haarde harðlega fyrir það, að hafa ekki nánast tekið stjórn einkabankanna í sínar hendur á árinu 2008 og á þriðjudaginn var stefndu fulltrúar þessara flokka Geir fyrir Landsdóm fyrir að hafa ekki tekið sér fyrir hendur að minnka bankakerfið, koma höfuðstöðvum einkabankanna úr landi og að hafa ekki snarað 300 milljörðum króna úr ríkissjóði til að koma Icesave í lögsögu útibús Landsbankans í London.

Hvernig dettur fólki í hug að gamla ríkisstjórnin hafi getað tekið sér slíkt vald gagnvart einkabönkunum, þegar núverandi ríkisstjórn getur ekki einu sinni haft þau áhrif á stjórnendur ríkisbankans, að þeir fari að vilja og tilmælum Jóhönnu og Steingríms J.

Tvískinnungurinn í þessum málum getur varla verið meiri.

Lögin skiluðu ekki árangri

Almenningur setti ríkisstjórnina af

Fólk á öllum aldri, fjölskyldurnar í landinu, setti ríkisstjórnina af í gærkvöldi þegar Jóhanna Sigurðardóttir flutti innihaldslitla stefnuræðu sína á Alþingi í gærkvöldi.  Á Austurvöll safnaðist algerlega nýr hópur mótmælenda, sem ekki hefur verið áberandi á slíkum hópsamkomum fyrr, þ.e. hinn breiði fljöldi millistéttarinnar í landinu, sem nú er búinn að fá algerlega nóg af stjórn-, getu- og hugmyndaleysi ríkisstjórnarinnar gagnvart þeim vandamálum, sem heimilin hafa verið að glíma við undanfarin tvö ár.

Greinilegt var á ráðherrum ríkisstjórnarinnar að þeir eru algerlega sambandslausir við grasrótina í þjóðfélaginu og virtust vera að uppgötva í fyrsta skipti í gærkvöldi þá reiði og óþolinmæði eftir raunhæfum aðgerðum stjórnarinnar, sem kraumar meðal almennings og er nú búinn að fá algerlega nóg og með þeirri gífurlegu þátttöku sem var í mótmælumum, var ríkisstjórnin í raun sett af og nú er það hennar að ákveða hvernig stjórnarskipti munu bera að.

Mótmælin í gærkvöldi fóru að mestu leyti vel fram, en fámennur hópur ofbeldisseggja sækir í svona samkomur til að vinna sín spellvirki og hann var mættur í gærkvöldi í sín hefðbundnu skrílslæti, sem hámarki náðu með svívirðilegum og fólskulegum árásum á þingmenn og ekki síst ráðherrana, þegar þeir óku frá þinghúsinu og mun bíll Steingríms J. hafa orðið verst úti í þeim lífshættulegu árásum þessara ofbeldismanna, sem setja sinn ömurlega svip á hver heiðarlegu mótmælin á fætur öðrum.

Það sem upp úr stendur eftir gærkvöldið er, að ríkisstjórnin er umboðslaus, enda tilkynnti Jóhanna í gærkvöldi að hennar fyrsta verk í dag yrði að leita á náðir stjórnarandstöðunnar eftir hugmyndum til að koma til móts við kröfur fólksins og vegna annarra brýnna verkefna, sem ríkisstjórnin stendur ráðþrota gegn.

Vonandi verður sá fundur til að koma hjólunum til að snúast á ný.

Ófriðarbál á Austurvelli

Gnarr-áhrif í Brasilíu

Jón Gnarr gortaði sig af því á netdagbók sinni fyrir stuttu, að hann væri orðinn hugtak í stjórnmálafræðinni og héti það á ensku "The Gnarr Effect".  Skömmu síðar bárust fréttir af því að ýmsir kollegar hans úr skemmtanabransanum væru komnir í framboð sitt hvorum megin við Atlantshafið, þ.e. í Evróðu og Suður-Ameríku.  Voru þar á meðal boxari, trúður og vændiskona.

Í kosnignabaráttunni sagðist Jón Gnarr ekkert vita um borgarmál og sagðist halda að það væri létt verk og löðurmannlegt að gegna starfi borgarstjórna, enda gæti hann látið borgarstarfsmennina vinna öll verkin, en ætlaði ekkert að gera sjálfur nema þiggja háu launin og einkabílstjórann.

Jón Gnarr er ekki lengur eini trúðurinn sem kosinn hefur verið í almennum kosningum, því brasilíski trúðurinn Tiririca vann mikinn sigur í þingkosningum og mun taka sæti á brasilíska þinginu fyrir höfuðborgina Sao Paulo.  Sá brasilíski aðlagaði kosningabaráttu Jóns Gnarrs að aðstæðum heima fyrir og helsta kosningaloforð hans hljóðai svona:  "Hvað gerir þingmaður? Það veit ég sannarlega ekki. En ef þú kýst mig þá skal ég komast að því fyrir þig."

Nú á bara eftir að koma í ljós hvort Gnarr-áhrifin séu búin að ná svo góðri fótfestu í Evrópu, að það dugi vændiskonunni og boxaranum til kosningasigurs.

Trúður kosinn á brasilíska þingið