Eitt klúðrið enn

Ríkisstjórninni virðist vera algerlega fyrirmunar að koma frá sér nokkru máli án stórkostlegra ágalla og oft klúðrast þau algerlega vegna lélegs skipulagns og enn verri undirbúnings.  

Nýjasta dæmið er fyrirhugað Stjórnlagaþing, sem þjóðin lét berlega í ljós í kosingunum til þess að hún kærði sig alls ekki um neitt slíkt þing, en eftir því sem Vigdís Hauksdóttir, þingmaður Framsóknarflokksins, segir, þá er niðurstaða talningar kosningaklúðursins ekki í samræmi við lögin sem um þingið giltu og aðeins 11 þingfulltrúar réttilega kjörnir samkvæmt þeim.

Fulltrúar landskjörsstjórnar munu hafa viðurkennt á fundi þingnefndar að stjórnin hafi ekki skilið lögin sem kosið var eftir til Stjórnlagaþingsins, né greinarnar um úthlutun þingsæta og því hafi niðurstaðan orðið sú, að enginn gæti skorið úr um réttmæti sætisúthlutananna annar en Hæstiréttur og þangað yrði að skjóta málinu til úrlausnar.

Sé þetta staðreynd og niðurstaðan verði sú að Hæstiréttur þurfi að skera úr klúðrinu, er þetta enn einn skandallinn í langri sögu slíkra í tíð ríkisstjórnarinnar og ljótur blettur á þingsögunni, sem þó mátti ekki við að miklu meira væri sullað niður á þá skítugu flík til viðbótar við það sem áður hafði þangað lekið.

Ljótt er að ekki skuli einu sinni vera hægt að úthluta sætum á þetta umboðslitla ráðgjafaþing án þess að ríkisstjórnin geri sig að athlægi í leiðinni.  

Stjórnlagaþing til Hæstaréttar?

Það verður engin "niðurstaða" í vikunni

Jóhanna Sigurðardóttir segist vonast til að niðurstaða fáist í Icesave-málinu í vikunni og á þá væntanlega við þessa viku, sem nú er nýhafin, en ekki "eftir helgi" eða í "næstu viku", eins og verið hefur um allar "niðurstöður" ríkisstjórnarinnar fram að þessu.

Þó Jóhanna og ríkisstjórnin öll og jafnvel allur þingheimur samþykki fjárkúgunarkröfur Breta og Hollendinga á hendur íslenskum skattgreiðendum vegna viðskipta einkafyrirtækis, sem þar að auki var rekið af fjárglæframönnum, þá verður það engin "niðurstaða" í þrælasölumálinu, því tilvonandi þrælar Breta og Hollendinga munu aldrei samþykkja að ganga sjálfviljugir í skattaþrældóm fyrir erlenda kúgara.

Þjóðin mun hrinda þessu nútíma "Tyrkjaráni" af höndum sér, jafnvel þó ríkisstjórn Jóhönnu Sigurðardóttir gefist enn einu sinni upp fyrir innrás þrælakaupmanna.

Niðurstaða vonandi í vikunni

Lýðskrum af grófasta tagi

Enginn hefur stundað annað eins lýðskrum undanfarna mánuði og Lilja Mósesdóttir, nema ef vera skyldi þingmenn Hreyfingarinnar, með þvaðrinu um að hægt sé að gera allt fyrir alla, þurrka nánast út skuldir hvers einasta manns og láta eins og aldrei hafi orðið neitt bankahrun.

Nú er Lilja farin að tala eins og það sé einfalt val fyrir fólk að "fara í gjaldþrot" og verða laust allra skuldamála eftir tvö ár, þegar það er staðreynd, að  lánadrottnar geta vel haldið kröfum sínum vakandi áfram, þó það verði meiri skilyrðum háð en nú er, ef frumvarp til breytinga á gjaldþrotalögum nær fram að ganga á Alþngi.

Lilja segir marga sem nú séu með yfirveðsettar eignir munu telja "að það sé best að fara í gjaldþrot" þegar staðreyndin er sú að ef fólk á ekki fyrir skuldsetningum sínum, þá ER það gjaldþrota og þó þær leiðir til skuldaniðurfellinga sem fyrir hendi eru, hreinsi fólk ekki af skuldamistökum sínum, þá gera þær fólki kleyft að halda eignum sínum og sleppa við að ganga í gegn um gjaldþrotauppgjör, sem er eitt það versta sem nokkur maður þarf að upplifa og enginn hefur gert að gamni sínu fram að þessu.

Lilja er svo óforskömmuð að segja að til standi að "bjóða fólki upp á" að fara í gjaldþrot með tveggja ára fyrningartíma krafna.  Þetta er versta og grófasta lýðskrum og blekkingar, sem lengi hafa sést frá nokkrum stjórnmálamanni.

 

Kjósa að fara í þrot

Ætla að gera millistéttina að öreigum

Ásgerður Flosadóttir, framkvæmdastjóri Fjölskylduhjálpar Íslands, spáir því að obbinn af millistétt landsins muni enda í fátækt og markar það líklega af því hve aukningin í aðstoð hjá Fjölskylduhjálpinni er mikil og fer sívaxandi.

Þetta þarf hins vegar ekki að koma neinum á óvart, því það er staðföst stefna Steingríms J. og félaga í VG, með dyggri aðstoð Samfylkingarinnar, að gera sem allra flesta Íslendinga að öreigum, enda rúmast það ekki innan þeirra þjóðfélagsskoðana að einn hafi það betra en annar og helst eiga allir að hafa það sem verst, því þannig er auðveldast að deila og drottna, samkvæmt kenningum kommúnismans, sem Steingrímur og þeir rauðu, grænu og gulu trúa ennþá á.

"Sovét Ísland, draumalandið, hvenær kemur þú?", hefur verið þessu fólki kær ljóðlína og Internationalinn er kyrjaður við hvert tækifæri og augun verða tárvot þegar innlifunin í sönginn nær hámarki og draumalandið birtist í hillingum fyrir hugskotssjónunum. Þar næst takast félagarnir í hendur, klappa hver öðrum á bakið með enn einni gamalkunnri baráttukveðju sinni: "Öreigar allra landa sameinist." Að lokum er svo fallist í faðma og kysstst á báðar kinnar, alveg eins og fyrirmyndirnar í sovétunum hafa alltaf gert.

Fyrsta skrefið að draumaríkinu er auðvitað að gera alla landa sína að öreigum og fljótlegasta leiðin til þess er að standa gegn allri uppbyggingu, sérstaklega atvinnuuppbyggingu, þannig að sem flestir verði háðir styrkjum og bótum sem forsjárhyggjufólkið úthlutar.

Telur millistéttina enda í fátækt

ESB vill samning - Íslendingar vilja dóm

John Diizard, pistlahöfundur á vef Financial Times, segir að stjórnvöld í Evrópu vilji ekki fá dómsúrskurð um Icesave, þar sem slíkur dómur setji fordæmi um hver beri ábyrgð á innistæðutryggingum og þess vegna leggi Bretar og Hollendingar alla áherslu á að ná nýjum samningi í stað þess, sem þjóðin felldi eftirminnilega þann 6. mars s.l.

Stjórnvöld í Evrópu eiga ekki að fá að ráða málsmeðferð í þessu kúgunarmáli Breta og Hollendinga gegn íslenskum skattgreiðendum, sem enga aðild eiga að málinu, enda eiga kúgararnir að snúa sér með kröfur sínar að þeim sem þær beinast að, þ.e. þrotabúi einkafyrirtækisins sem til þeirra stofnaði. Íslendingar verða enn á ný að sýna samstöðu í málinu og hrinda nýrri fjárkúgun þessara erlendu yfirgangsþjóða af höndum sér og standa sem einn maður gegn öllum fyrirætlunum Steingríms J. og félaga, um að selja íslenska þjóð í skattaþrældóm fyrir Breta og Hollendinga til næstu áratuga.

Eftirfarandi klausa úr greininni er afar athyglisverð fyrir Íslendinga:   "Ef enginn utan landsteinanna vissi af eða tæki eftir stígandi bata Íslands þá skipti þetta svo sem ekki miklu máli. En Grikkir, Írar og Spánverjar lesa dagblöð og vefsíður og sumir þeirra, sem og stjórnmálamennirnir sem þurfa að sitja fyrir svörum, spyrja sig hvort það sé kannski til önnur leið til að reka hagkerfi," segir Financial Times. Yfirvöld í Evrópu hafi gripið til allra verstu leiðanna til að eiga við vandann."

Hvenær skyldu Íslendingar sjálfir fara að viðurkenna þá framsýni og fagmennsku sem sýnd var við aðgerðirnar, sem gripið var til hér á landi, við bankahrunið? 

Icesave samkomulag áhugavert fordæmi

Afsakið (á meðan ég æli)

Samfylkingin var soðin saman upp úr brotum úr Alþýðuflokknum, Alþýðubandalaginu, Kvennalistanum, ásamt ýmsu pólitísku draumórafólki sem sá í hyllingum að búa til stóran "jafnaðarmannaflokk" sem næði eins miklu fylgi hérlendis og slíkir flokkar hafa oftast notið á norðurlöndunum og Bretlandi og var Tony Blair, þáverandi forsætisráðherra Breta, aðaðátrúnaðargoð og fyrirmynd þessa draumórafólks.  Ekki síður var útblásið að þessi nýja Samfylking skyldi verða verðugt mótvægi við eina alvöru stjónmálaflokk landsins, Sjálfstæðisflokkinn, sem frá stofnun hefur verið stærsti, öflugasti og traustasta stjórnmálaafl landsins.

Ekki rættust stærðardraumar stofnenda Samfylkingarinnar og því leið ekki á löngu, þar til bandalag var gert við helstu andstæðingaa Sjálfstæðisflokksins, en það voru helstu banka- og útrásargengin, en þau höguðu sér ekki í viðskiptum eins og sannir Sjálfstæðismenn telja að fólk eigi að haga sér í viðskiptum, þ.e. að sýna fyrst og fremst sanngirni og heiðarleika í viðskiptum sínum.  Þessi óheiðarlegasti armur íslensks viðskiptalífs tók fagnandi upp samstarf við Samfylkinguna og barðist með öllum ráðum og ómældum fjárframlögum við að koma flokknum í ríkisstjórn.

Að lokum tókst að koma Samfylkingunni í ríkisstjórn á árinu 2007, en þá þegar voru fjárhagslegir bakhjarlar Samfylkingarinnar búnir að koma sér í þvílíkt klúður í viðskiptum sínum að það leiddi að lokum nánast til gjaldþrots þjóðarbúsins, sem eingöngu var forðað vegna þess að í ríkisstjórn með Samfylkingunni voru menn sem voru þeim vanda vaxnir að taka á erfiðum málum á réttan hátt.

Nú dirfist Jóhanna Sigurðardóttir að koma fram fyrir þjóðina og biðjast afsökunar á samstarfinu við Sjálfstæðisflokkinn en minnist ekki á þá samstarfsmenn flokksins, sem fjármögnuðu stjórnmálastarf hennar og studdu hana með öllum ráðum á ríkisstjórnarvegfeðinni.

Samfylkingin ætti að hafa rænu á að koma heiðarlega fram og biðjast afsökunar á því að hafa verið orðin að fyrirtækinu "Samfylking Group" eins og önnur útrásarfyrirtæki voru á þessum tíma. 

Samfylkingin biðst afsökunar

Krefjast hjálpar án þess að vera hjálparþurfi

Nú er ríkisstjórnin loksins búin að kynna í fimmta sinn, lokaaðgerðir sínar til að forða þeim heimilum frá gjaldþroti sem bjargað verður, en Jóhanna lét þess þó getið í leiðinni að "ekki verður hægt að bjarga öllum" og þeir koma ríkisstjórn Íslands ekkert við eftirleiðis.

Þau "úrræði" sem kynnt voru í dag eru þau sömu og bankarnir hafa verið að vinna eftir í nokkra mánuði, að viðbættum því framlagi ríkisstjórnarinnar að hætta við að lækka vaxta- og húsaleigubætur og setja á tímabundnar viðbótarvaxtabætur sem eftir er að "útfæra" og ákveða hverjir eigi að borga þær og hvernig.

Þar sem þetta eru lokaaðgerðir fyrir þau heimili sem ekki sjá fram úr skuldunum, rísa nú upp Hagsmunasamtök heimilanna, Hreyfingin og ýmsir fleiri og heimta hjálp fyrir þá sem þurfa enga hjálp, en finnst alveg hörmulegt að horfa á björgun þeirra sem þarf að bjarga, án þess að fá senda einhverja jólagjöf til sín.

Fólk virðist í alvöru halda að hægt sé að eyða kreppunni með einu pennastriki og færa klukkuna einfaldlega aftur til 1. janúar 2008 og byrja upp á nýtt eins og ekkert hefði í skorist.

Er ekki tími til kominn að fólk fari að takast á við þá erfiðleika sem við er að etja og munu ekki hverfa með því að þylja töfraþulur?

Enginn og ekkert mun laga efnahagsástandið í landinu nema atvinna og verðmætasköpun. Ástandið mun ekki lagast á meðan fólk lítur á atvinnuleysisbætur sem valkost, frekar en atvinnu, til að auka ráðstöfunartekjur sínar.

Hinir ráðdeildarsömu tapa

Ekki eftir helgi, en strax á næsta ári

Loksins er komið fram samkomulag þeirra aðila sem hlut eiga að máli um endanlega afgreiðslu á skuldavanda heimilanna, sem boðaðar hafa verið "eftir helgi" í heilt ár og vegna þeirra tafa hefur fólk ekki gert það sem þurft hefði að gera í skuldamálunum og því ástandið eingöngu farið versnandi og fleiri endað með eignamissi, en annars hefði orðið.

Nú verður farið í ýmsar aðgerðir til að létta skuldabyrði vegna húsnæðislána, en líklega eru stærstu vandamál heimilanna ekki tilkomin vegna þeirra lána, heldur ýmissa neyslulána sem tekin voru ótæpilega í "lánærinu" mikla og margir hefðu lent í erfiðleikum vegna þó ekkert bankahrun hefði komið til.

Það sem óneitanlega vekur upp spurningu er, hvers vegna miðað sé við fasteignamat en ekki brunabótamat, eins og alltaf hefur verið gert í fasteignaviðskiptum fram til þessa.  Um það var fjallað áður í þessu bloggi HÉRNA

Ef til vill breytist verð fasteigna til samræmis við fasteignamatið í framhaldi af þessu.  Það verður auðvitað til þess að mun stærri hópur tapar á fasteignakaupum sínum en ef áfram hefði verið miðað við brunabótamatið.

Þessar aðgerðir munu víst ekki koma til framkvæmda strax "eftir helgi" og ekki heldur í "næstu viku", heldur á næsta og þarnæsta ári. 

Allt er gott sem endar vel, a.m.k. er gott að þetta strögl virðist vera að taka enda og þá ætti að vera hægt að snúa sér að öðrum brýnum málum sem plaga þjóðfélagið.

60 þúsund heimili njóta góðs af

Fasteignamat en ekki brunabótamat?

Svo langt aftur sem elstu menn muna miðuðust húsnæðislán við ákveðið hlutfall af brunabótamati fasteignar, en breyting varð á þessu með innrás bankanna á þennan markað á haustdögum 2004, en þeir tóku að lána allt að 100% af kaupverði eigna, burtséð frá mati þeirra, en kaupendum var gert að kaupa viðbót við skyldutrygginguna, sem miðaðist við brunabótamat, þ.e. að tryggja mismuninn á kaupverði og brunabótamati eignarinnar.

Íbúðalánasjóður var og er með hámark á sínum lánum, þannig að á árunum fyrir hrun var hámarkslán hans átján milljónir króna, en er nú tuttugu milljónir króna og má þó aldrei fara upp fyrir 80% kaupverðsins, þannig að ólíklegt er að margir séu í erfiðleikum vegna Íbúðasjóðslánanna einna og sér, en hafa sjálfsagt lent í vanskilum með þau í framhaldi vanskila vegna annarra neyslulána, svo sem bílalána, yfirdráttar og greiðslukortaskulda.

Kaupverð fasteigna hefur sem sagt aldrei miðast við fasteingnamat þeirra, en nú þegar afskrifa á skuldir, þá verður miðað við 110% af því mati þannig að um leið og fasteignamarkaðurinn kemst í "eðlilegt" horf verður sjálfsagt farið að miða við brunabótamatið aftur og þá verða þeir sem nú fá niðurfellingar fljótir að komast í "gróða" á ný.

Samkvæmt vef Þjóðskrár er eftirfarandi mismunur á fasteigna- og brunabótamati:

Fasteignamat

Fasteignamat er gangverð sem ætla má að eign hefði haft í kaupum og sölum. Matið er gert í maí mánuði ár hvert og miðast við verðlag í febrúar. Hið nýreiknaða mat tekur gildi í árslok. Fasteignamat tekur bæði til húss og lóðar og skiptist í húsmat og lóðarmat.

Tilgangur fasteignamats er fyrst og fremst að skapa grundvöll fyrir álagningu opinberra gjalda en fasteignamatið er stofn fasteignagjalda og erfðafjárskatts.

Lesa meira um fasteignamat

Brunabótamat

Í brunabótamati felst mat á því hvað það myndi kosta að reisa hús á ný ef það yrði eldi að bráð. Brunabótamat miðast við byggingarkostnað og tekur tillit til aldurs, slits, viðhalds og ástands eignar.
Matið er vátryggingarfjárhæð og út frá því er lögbundin brunatrygging reiknuð út.
Lesa meira um brunabótamat

Fram að þessu hefur engum dottið í hug að óska eftir hækkun á fasteignamatinu, enda hefur það verið notað til álagningar fasteignagjalda og annarra skatta, en brunabótamatið hafa menn hins vegar viljað hafa sem hæst, vegna þess að fasteigna- og lánamarkaðurinn miðaði lengst af við það.

Nú verður gósentíð fyrir þá sem búa við lágt fasteignamat íbúða sinna.

Telur kostnaðinn 174 milljarða

Már viðurkennir björgunarafrekið frá 2008

Már Guðmundsson, seðlabankastjóri, viðurkennir í samtali við Bloomberg fréttastofuna að ríkisstjórn Geirs H. Haarde og þáverandi stjórnendur seðlabankans hafi í raun bjargað þjóðfélaginu frá algeru hruni með setningu neyðarlaganna í október 2008, en ef rétt er munað var Már á annarri skoðun á þeim tíma.

HÉRNA var þann 23/11 s.l. fjallað um það ótrúlega björgunarafrek sem unnið var í þröngri stöðu og í kapphlaupi við tímann á þessum haustdögum árið 2008, þegar bankakerfi heimsbyggðarinnar riðaði til falls og margar ríkisstjórnir hlupu upp til handa og fóta í örvæntingaræði og lýstu yfir ríkisábyrgð á bankakerfum landa sinna og hafa síðan dælt stjarnfræðilegum upphæðum inn í þau til að halda þeim gangandi og skattgreiðendur munu strita fyrir þeim skuldbindingum næstu áratugina.

Hér á landi var lengi vel lítill skilningur á því réttlæti sem fólst í neyðarlögunum, þ.e. að láta tap af óviturlegri og áhættusækinni lánastarfsemi erlendra fjármálafyrirtækja til ennþá óviturlegri og áhættusæknari íslenskra banka, lenda á þeim sem áhættuna tóku en ekki leggja tapið á íslenska skattgreiðendur, eins og núverandi stjórnvöld reyna að gera við hluta þessara bakaskulda, þ.e. Icesave.

Skammsýni og þó frekar pólitískt ofstæki hefur hins vegar orðið til þess að björgunarmennirnir íslensku eru svívirtir og niðurníddir og þurfa jafnvel að sæta ákærum fyrir Landsdómi, í stað þess að hljóta þær þakkir þjóðarinnar sem þeir eiga inni hjá henni.

Allt er þetta að koma betur og betur í ljós og tíminn og sagan mun kveða upp endanlega dóminn í þessu máli, sem öðrum.

Seðlabankastjóri: Íslensk stjórnvöld brugðust rétt við