Ábyrgð endurskoðenda er mikil

Endurskoðunarfyrirtækið PWC hefur sent frá sér athugasemd vegna opinberrar umföllunar um drög að skýrslum rannsóknarfyrirtækjanna Cofisys og Lynx Advokatfirma um að ársreikningar Landsbankans og Glitnis hafi nánast verið falsaðir og bankarnir hafi í raun verið orðnir gjaldþrota á árinu 2007 og verið haldið á floti með blekkingum og svikum eftir það og PWC hafi verið kunnugt um það og jafnvel tekið þátt í fölsunum ársreikninganna.

Ábyrgð endurskoðenda er mikil, því ef þeir "skrifa uppá" ársreikninga fyrirtækja með yfirlýsingu um að uppgjörið gefi rétta mynd af rekstri viðkomandi árs og efnahagsreikningurinn sýni rétta mynd af eigna- og skuldastöðu fyrirtækisins eða bankans, þá er því treyst úti í þjóðfélaginu og hjá viðskiptamönnum að óhætt sé að treysta þeim upplýsingum, sem fram koma í ársskýrslunni. 

Ef einbeittur ásetningur er til þess innan einhvers fyrirtækis að blekkja endurskoðendur, er það sjálfsagt hægt, en í eins stórum fyrirtækjum og bankarnir voru, hlýtur að hafa þurft svo gífurlegan fjölda starfsmanna til að sammælast um slíkt, að það hafi nánast verið útilokað að endurskoðendur sæju það ekki í skoðunum sínum á rekstrinum.  Annað getur verið uppi á teningnum við mat á eignum og gæðum útlána, en sjálfsagt hefur verið erfiðara fyrir endurskoðendurna að staðreyna þær upplýsingar, sem eigendur og stjórnendur bankanna hafa lagt fram þar að lútandi.

Verði niðurstaða rannsókna Sérstaks saksóknara og annarra rannsóknaraðila sú, að bankarnir hafi verið reknir með fölsunum og svikum árum saman er óhætt að fullyrða að PWC sé í vondum málum og traust á fyrirtækinu verði verulega laskað, svo vægt sé að orði komist.

Svo er eftir að svara því, hvernig hægt var að ræna bankana innanfrá, smátt og smátt, árum saman án þess að endurskoðendurnir yrðu nokkurs varir. 

 

PwC: Ábyrgðin hjá stjórnendum bankanna

Skattahækkanabrjálæðinu ætlar aldrei að linna

Ríkisstjórn Jóhönnu Sigurðardóttur hefur hækkað alla skatta sem fyrirfundust í kerfinu, þegar hún tók við völdum og fundnir hafa verið upp nýjir skattar af öllum tegundum, sem sýnir svart á hvítu að skattahækkanabrjálæði stjórnarinnar er algerlega ólæknandi.

Kristján Möller geystist fram á völlinn, þegar hann var samgönguráðherra og boðaði að færa ætti skattheimtu af bíleigendum úr bensínsköttum yfir í vegatolla, þannig að heildarskattheimtan yrði óbreytt, en einungis í breyttu formi og þannig myndu þeir borga mest sem notuðu vegina mest.  Reyndar kaupa þeir sem nota vegina mest miklu meira bensín en hinir, sem nota þá lítið, þannig að þessi röksemd ráðherrans fyrrverandi virtist nú ekki vera mjög djúphugsuð.

Kristján boðaði að vegtollarnir yrðu innheimtir í gegn um gerfitungl sem myndu fylgjast með ferðum hverrar einustu bifreiðar í landinu og færa skuld á eiganda hennar í hvert skipti sem bíllinn færi yfir tollalínu, en þær myndu verða með jöfnu millibili um allt vegakerfi landsins.

Eins og áður, þegar einhver skattaleiðarhugmynd kemur upp í kollinn á vinstri mönnum, líður ekki á löngu þar til hugmyndinni er hrundið í framkvæmd og nýjum og nýjum sköttum skellt á fólk, auðvitað án þess að lækka nokkurn annan skatt í staðinn.

Þetta sannast átakanlega núna, þegar Kristján, nú fyrrverandi ráðherra, en formaður samgöngunefndar boðar nýja vegtolla til að fjármagna vegaframkvæmdir, þó innifalið í bensínverðinu séu einmitt sérmerkt gjöld til slíkra framkvæmda og allir bifreiðaeigendur greiða nú þegar.

Þessari viðbót skattahækkanabrjálæðinganna verða bifreiðaeigendur að hrinda af höndum sér.  Láti þeir ekki heyra duglega í sér, mun þessum viðbótarsköttum verða dembt á þá og hvorki þeir, né nokkrir aðrir bifreiða- og bensínskattar munu lækka aftur. 

Mótmælir vegtollum

Frelsi til glæpaverka eru ekki mannréttindi

Flest eða öll ríki veraldar halda ýmsum viðkvæmum upplýsingum leyndum, t.d. þeim sem varða þjóðaröryggi, glæparannsóknir, fjármál einstklinga og annað slíkt og er ekkert við það að athuga, þvert á móti.

Wikileaks, eða fólk á vegum þess fyrirtækis hefur stundað það að stela slíkum upplýsingum, jafnvel viðskvæmum hernaðarleyndarmálum, og birta opinberlega á vef sínum og hugsanlega valda þar með ýmsum einstaklingum skaða og lífshættu.

Forsvarsmenn Wikileaks eru nú að falast eftir opinberum stuðningi íslenskra yfirvalda við slíkan upplýsingaþjófnað frá öðrum löndum og hljóta allir að sjá hvílik firra það er að láta sér detta í hug að nokkur ríkisstjórn í heiminum myndi veita slíkan stuðning.  Líklega er sú ólánsstjórn sem við völd er á Íslandi þó sú eina líklega til slíkra heimskupara og því er auðvitað leitað til hennar með svo fráleita maálaleitan.

Innbrot í tölvukerfi og upplýsingaþjófnaður er ekkert minni glæpur en hver annar og þeim sem slíkt stunda ber að refsa fyrir slíka glæpastarfsemi.  

Það er skylda hverrar ríkisstjórnar að handtaka glæpamenn, en ekki styðja þá við glæpina. 

 

Skorar á Össur

Standa verður sterkan vörð um lífeyrissjóðina

Undanfarna mánuði hefur verið hart sótt að launum elli- og örorkulífeyrisþega, bæði þeirra sem nú þegar njóta lífeyris og ekki síður þeirra sem njóta eiga réttinda sinna í sjóðunum í framtíðinni.  Þessi ásókn í elli- og örorkulaun lífeyrissjóðanna hefur aðallega verið af hendi þeirra sem yfirskuldsettu sig á árunum fyrir bankahrun og ráða ekki við að greiða af lánum sínum, en finnst sjálfsagt að hluti þeirra verði felldur niður á kostnað lífeyrisþeganna.

Þessari aðför skuldara að lífeyrissjóðunum verður að verjast af hörku og ekki síður ásókn ríkisins í sjóðina til að fjármagna ýmis verkefni sem ríkinu ber að annast en hefur ekki efni á um þessar mundir, en er ekki tilbúið að greiða eðlilega vexti af þeim lánum, sem ætlast er til að sjóðirnir leggi ríkinu til, svo ráðherrarnir geti sagst vera að gera eitthvað í atvinnumálunum.

Það er ekki hlutverk lífeyrissjóða að greiða niður skuldir lánasukkara og alls ekki að halda uppi atvinnubótavinnu á vegum ríkissjóðs.  Eina hlutverk lífeyrissjóðanna er að ávaxta iðgjöld sjóðfélaganna á hagkvæmasta hátt og greiða þeim eins háan lífeyri og mögulegt er, þegar sjóðfélaginn þarf á því að halda, annað hvort vegna örorku eða aldurs.

Hjarðhugsun, sem stjórnað er af lýðskrumurum, um að sjálfsagt sé að ganga í lífeyrissjóðina og ausa úr þeim í gæluverkefni, verða sjóðirnir að hrinda af höndum sér í eitt skipti fyrir öll og halda sig við það hlutverk, sem þeim er ætlað.

Hart sótt að lífeyrissjóðunum

Berlusconihúmorinn og kvenremban

Berlusconi, forsætisráðherra Ítalíu, er mikill fagurkeri og gleðimaður og mikið fyrir fallegegar konur, svo mikið raunar að eiginkonan yfirgaf hann vegna "skemmtana" hans með öðru kvenfólki en henni sjálfri.

Karlinn hefur verið þekktur fyrir gleðskap og veisluhöld, þar sem ungar og fallegar stúlkur, sem dansa á aldursmörkunum milli þess að vera börn og unglingar, fjölmenna og veita gömlu mönnunum gleði og ánægju með því einu að mæta á staðinn (vonandi).

Ítalinn lífsglaði segir hug sinn til kvenna algerlega óhikað á almannafæri og við alls kyns opinberar athafnir og gerir feminista alveg brjálaða í hvert sinn og alltaf er hann skammaður fyrir að hafa "misst" út úr sér það sem hann segir um kvenpeninginn þegar hann lýsir aðdáun sinni og ást á honum.

Rétttrúnaðurinn krefst þess að karlmenn segi ekki hug sinn til kvenna opinberlega og alls ekki á gamansaman hátt, því allt á að vera merkt sömu leiðindunum og orðavalið þannig að það segi helst ekki neitt.

Brandarar um konur og aðdáunarlýsingarlýsingar karlmanna á þeim munu lifa nákvæmlega jafn lengi og karlkyn mannskepnunnar mun lifa, sama hvort slíkt verður kallað karlremba eða ekki.

Skrýtlur kvenna um karla og karlafar munu lifa jafn lengi og sjálfsagt verða talin merki kvenrembunnar. 

Hverjum er ekki alveg sama um slíka stimpla? 

Berlusconi samur við sig

Ætlar Lilja að styðja Icesave-þrælalögin?

Jóhanna Sigurðardóttir hvetur Lilju Mósesdóttur til að styðja fjárlög ríkisstjórnarflokkanna, enda verði hún að gera upp við sig hvort hún ætli að vera í stjórnarliðinu, eða ekki.  Samkvæmt stjórnarskránni  er hver þingmaður einungis bundin af samvisku sinni og skal greiða málum atkvæði samkvæmt því, en hollusta við hvað sem Jóhönnu Sigurðardóttur dettur í hug er ekki stjórnarskrárbundið.

Nú hafa þau skötuhjúin Jóhanna og Steingrímur J. samþykkt fjárkúgunarkröfu Breta, Hollendinga og ESB í örlítið breyttri mynd frá "glæsilegu niðurstöðunni" sem Svavar Gestsson og Indriði H. náðu í Júní í fyrra, þegar þeir "nenntu ekki að hafa málið hangandi yfir sér lengur", eins og Svavar orðaði það svo snilldarlega í sæluvímunni yfir því að vera loksins laus við þau leiðindi sem fylgja því að vinna að hagsmunum þjóðar sinnar.

Nú er að sjá hvort þeir stjórnarþingmenn, sem áður börðust gegn erlendu árásinni á efnahag landsins og skattalegri ánauð þjóðarinnar í þágu útlendinga, munu snúa frá sannfæringu sinni og "vera í stjórnarliðinu" þegar kemur að atkvæðagreiðslu um þennan þriðja kúgunar- og uppgjafarsamning sem nú er boðað að sé "glæsileg niðurstaða"  á uppgjarfarskilmálunum sem hrottarnir hafa nú neytt upp á íslenska skattgreiðendur.

Blekkja á fólk með því að segja að vextirnir séu svo hagstæðir á fjárkúgunarkröfunni, að þetta sé samningur "sem ekki er hægt að hafna" eins og þeir samningar voru, sem aðrir glæpamenn buðu fórnarlömbum sínum uppá í frægum kvikmyndum um Mafíuna bandarísku.  Þessir vextir eru þó ekki betri en einkafyrirtækið Marel fékk nýlega hjá Hollenskum banka við endurfjármögnun lána sinna, en þar var samið um 3.2% vexti, sem eru sömu vextir og íslenskir þjóðsvikarar ætla að láta skattgreiðendur borga Bretum og Hollendingum, þeim síðarnefndu þó aðeins 3,0%.

Jóhanna hvetur til samstöðu um erfið mál.  Þjóðin sýndi fádæma og einstaka samstöðu í þjóðaratkvæðagreiðslunni 6. mars s.l.

Varla þarf að efast um minni samstöðu í þjóðaratkvæðagreiðslunni um Icesave 3.

 

Hvetur Lilju til að samþykkja fjárlögin

Icesave-upphæðin skiptir ekki máli.

Það er ekkert sérstakt faganaðarefni þó nýju samninganefndinni um Icesave hafi tekist að lækka fjárkúgunarfjárhæðina sem Bretar og Hollendingar eru að reyna að klína á íslenska skattgreiðendur að taka á sig til næstu ára og áratuga.

Takmarkið er að hrinda þessum skattaþrældómi í þágu erlendra yfirgangsþjóða, enda engar lagaheimildir fyrir þessari fjárkúgun, frekar en öðrum fjárkúgunum og glæpum yfirleitt.  Íslenskir kjósendur sögðu risastórt NEI við því að ganga í þessa ánauð þann 6. mars s.l. og því var ríkisstjórnin algerlega umboðslaus við þessa síðustu þrælasölusamninga.

Með því að samþykkja og skrifa undir þennan þrælasamning væri verið að samþykkja helstu kröfu Breta, Hollendinga og ESB um að Íslendingar samþykki að ríkisábyrgð hafi átt að vera á Tryggingasjóði innistæðueigenda og fjárfesta, þrátt fyrir skýr ákvæði í lögum og reglum ESB um að svo hafi ekki átt að vera.  Viðurkenning á þessum afarkostum er ein af kröfum ESB fyrir inngöngu Íslands í sambandið og því er ESB fullgildur aðili að þessum þvíngunum.

Upphæð Icesave skiptir íslenska skattgreiðendur engu.  Þeim kemur málið einfaldlega ekki við. 

Mikil áhætta ríkissjóðs

Ný þjóðaratkvæðagreiðsla í mars 2011?

Hvaða skoðun sem menn kunna að hafa á málskotsrétti forsetans, þá var sá réttur nýttur í janúarbyrjun þessa árs með því að forsetinn neitaði Icesave-"samningi" Steingríms J. og annarra Bretavinnufélaga hans til afgreiðslu þjóðarinnar sjálfrar, sem afgreiddi málið á eftirminnilegan hátt þann 6. mars s.l.

Með afgreiðslu forsetans á málinu var málið komið í hendur þjóðarinnar og þar hlýtur það að vera ennþá, því svo afgerandi var niðurstaða þjóðaratkvæðagreiðslunnar, að nánast verður að líta á það sem yfirgang og dónaskap gagnvart kjósendum, að koma nú enn einu sinni með "samning" um að hneppa þjóðina í skattaþrældóm til næstu áratuga fyrir erlendar yfirgangsþjóðir, jafnvel þó þær eigi samverkamenn og málsvara innan íslenska stjórnkerfisins.

Ríkisstjórnin hlýtur að fresta undirritun á þetta nýja plagg þar til þjóðin er búin að afgreiða það fyrir sitt leyti í kosningum, sem stjórnin hlýtur að boða til um málið fljótlega eftir áramót.  Það hlýtur hún að gera sjálf og án atbeina forsetans að þessu sinni, enda var málinu vísað til þjóðarinnar og þar er það ennþá.

Ríkisstjórnin talar um það á hátíðarstundum að auka lýðræði í landinu og áhrif kjósenda á ýmis mál, sem til umfjöllunar eru hverju sinni og því er það ekkert vafamál að þessum nýja "samningi" verður vísað beint í þjóðaratkvæðagreiðslu án millilendingar á Alþingi.

Hollendingar staðfesta samkomulag

Hverjir ætla að lána eftir svikasamninginn?

Samtök atvinnulífsins hafa birt á vef sínum einskonar réttlætingu á stuðningi sínum við svikasamningana við Breta og Hollendinga, sem Steingrímur J., Svavar Gestsson og Indriði H. hafa í tvígang reynt að þvinga inn á íslenska skattgreiðendur, sem hrundu þeirri þrælasölu þjóðarinnar í eftirminnilegri atkvæðagreiðslu þann 6. mars s.l.

Meðal þess sem SA notar til að afsaka stuðning sinn við svikin, er að með því að selja Íslendinga í skattaáþján til erlendra kúgunarþjóða myndu allar gáttir opnast fyrir erlend lán til íslenskra fyrirtækja og erlendir fjárfestar myndu nánast standa í biðröð fyrir framan Iðnaðarráðuneytið til að fá að fjárfesta hérlendis.

Ekki verður hægt að taka mark á þessum skýringum SA nema samtökin nafngreini þær lánastofnanir sem bíða í óþreyju með lánsfé til að veita íslenskum fyrirtækjum um leið og Icesave-þrælaklafinn hefur verið bundinn um háls skattgreiðenda hér á landi.  

Geti samtökin ekki sannað málflutning sinn með ábendingum og staðfestingu þessara erlendu lánastofnana, sem þau segja að muni ausa lánum inn í landið við frágang Icesavemálsins, verður ekki hægt að taka nokkurt einasta mark á þessum afsökunum þeirra fyrir stuðningi við fjárkúgun Breta og Hollendinga.

Samtökum atvinnulífsins væri nær að berjast fyrir því að ríkisstjórnin hætti að standa í vegi fyrir atvinnuuppbyggingu í landinu, því engin hætta er á að fjármagn fáist ekki í arðbær verkefni, hvað sem svikasamningum við Breta og Hollendinga líður. 

Telja nauðsynlegt að leysa Icesave

Skaðabætur frá Bretum?

Fundum samninganefndar Íslands vegna Icesave með Bretum og Hollendingum er lokið, samkvæmt tilkynningu Fjármálaráðuneytisins og mun samninganefndin kynna formönnum þingflokka stöðu mála seinna í dag.

Þar sem íslenskum skattgreiðendum ber alls ekki að borga fyrir skuldbindingar einkafyrirtækja og reyndar er það bannað samkvæmt tilskipunum ESB að skattar séu lagðir á vegna tryggingasjóða einkabanka, verður fróðlegt að sjá hver niðurstaða funda þessara nefnda hefur verið, því varla hefur það verið að brjóta reglur ESB og leggja byrðar á Íslendinga, sem þeim ber ekki að taka á sig.

Eina skynsamlega niðurstaða fundanna væri að íslensku nefndinni hefði tekist að ná samningum um þær skaðabætur sem Bretum ber að greiða íslensku þjóðarbúi vegna þess tjóns sem ráðamenn þeirra ollu með yfirlýsingum sínum um að Ísland væri orðið gjaldþrota og að beita síðan hryðjuverkalöggjöf sinni gegn íslenskum fyrirtækjum, stofnunum og hagsmunum í kjölfarið.

Sé tilgangur funda samninganefndarinnar með formönnum þingflokka að kynna slíka niðurstöðu, ber að fagna því, en sé svo ekki, hefði hún betur setið heima og sparað flugfargjöldin og gistikostnaðinn. 

Fundum um Icesave lokið