Lilju Mós. langar að verða "maður ársins"

Lilja Mósesdóttir hefur gefið í skyn, bæði í opinberum fjölmiðlum og á Facebooksíðu sinni, að hún liggi undir einelti illgjarnra þingmanna Samfylkingarinnar og VG vegna þess að hún sé eini þingmaðurinn í Íslandssögunni sem hafi eigin skoðanir og standi fast á þeim, hvað sem á bjátar og hvað sem samstarfsmenn segi um það.

Lilja er einhver mesti lýðskrumari sem á þingi hefur setið og þykist geta gert "allt fyrir alla" með því að hækka alla skatta ennþá meira en þegar hefur verið gert og henni finnst alveg hræðilegt að ekki skuli vera búið að finna upp miklu fleiri "skattstofna" til að "nýta að fullu" eins og hún og aðrir kommúnistar kalla skattahækkanabrjálæðið sem hjáir þá. 

Hjarðeðli Íslendinga beinist nú allt að því að vorkenna Lilju vegna þessara ofsókna ímyndaðra óvina hennar og þessa dagana er verið að kjósa "mann ársins" á flestum fjölmiðlum og má nánast örugglega reikna með að Lilja nái því kjöri víða og verði sjaldan neðar en í öðru sæti.

Lilju hefur tekist snilldarlega upp við að afla sér vorkunnar og mun vafalaust uppskera eins og hún sáir:  LILJA MÓS. verður kjörinn maður ársins á Íslandi 2010.

Það er oft hægt að hlæja dátt að því hvernig hægt er að spila á hjarðeðli landans.

Ekki níð um nokkurn mann segir Ólína

Enn ein Icesavelygin hrakin

Öllum eru í fersku minni þær dómsdagsspár sem Steingrímur J. og ríkisstjórnin létu frá sér fara um framtíð Íslands og efnahags landsins, ef Svavarssamningurinn um Icesave sem skrifað var undir í júni 2009, þegar menn nenntu ekki að hafa málið hangandi yfir sér lengur, yrði ekki samþykktur umsvifalaust og íslenskir skattgreiðendur gengjust þannig á hönd erlendra kúgunarþjóða sem skattaþrælar út tuttugustu og fyrstu öldina.

Sem betur fór tókst stjórnarandstöðunni á Alþingi að fá samþykkta svo harða fyrirvara við samninginn, að fjárkúgararnir sættu sig ekki við þá og því reyndu kúgararnir ásamt íslenskum samstarfsmönnum sínum í ríkisstjórn að troða öðrum samningi ofan í kok á þjóðinni, sem þá hrundi af sér fyrirhuguðu þrælaoki í eftirminnilegri þjóðaratkvæðagareiðslu og sló þannig vopnin úr höndum þrælasalanna um tíma.

Nú á að reyna í þriðja sinn að hneppa þjóðina í skattaþrældóm fyrir þessa erlendu yfirgangsþjóðir, þó í þetta sinn sé látið í það skína að nú muni þrælkuninni líklega ljúka um miðja öldina í stað aldarlok.  Enn er hamrað á því að landið muni einangrast efnahagslega verði ekki gengið frá málinu fyrir janúarlok og skuldatryggingarálag ríkissjóðs og landsins í heild verði svo hátt, að hvergi muni fást lán erlendis til framkvæmda eða endurfjármögnunar í framtíðinni.

Skuldatryggingarálagið á evrulánum íslenska ríkisins er núna 269 punktar og hefur ekki verið lægra síðan í júní 2008, þ.e. tæpum fimm mánuðum fyrir hrun, en um skuldatryggingarálag Evrópuríkja segir m.a. þetta í Morgunkorni Íslandsbanka:  "Hefur álagið á flest þessi ríki verið að hækka og á mörgum hverjum hefur það aldrei verið jafn hátt og þennan mánuðinn. Þetta á við skuldatryggingarálagið á Grikkland sem hefur að meðaltali verið 929 punktar það sem af er þessum mánuði og er sömu sögu að segja um álagið á Spán (319 punktar), Ítalíu (208 punktar), Belgíu (195 punktar) og svo Frakkland (98 punktar).

Þetta hefur gert það að verkum að meðaláhættuálagið á ríki Vestur Evrópu hefur ekki verið jafn hátt að jafnaði og einmitt þennan mánuðinn, en það hefur að meðaltali verið 204 punktar og því ekki langt frá álaginu á skuldir íslenska ríkisins."

Lygin um efnahagslegu einangrunina og himinháa skuldatryggingarálagið hefur nú endanlega verið afhjúpuð.  Hverju skyldi Bretavinnuflokkurinn og húsbændur hans finna uppá næst til að ljúga að þjóðinni?

Álagið það lægsta frá hruni

Lélegur brandari um Evu Joly og Háskólann

Einhverjir hafa verið að dreifa þeim brandara um netið, að til standi að koma á fót sérstakri stofnun við Háskóla Íslands, sem hefði að markmiði að vinna að lýðræði, réttlæti og fjölmiðlafrelsi.  Brandarinn væri ágætur ef ekki liti út fyrir að einhverjir taki hann í alvöru og séu farnir að vinna að stofnun slíks kommúnistaseturs sem kennt yrði við þennan norsk/franska starfsmann Sérstaks saksóknara.

Ekki er vitað annað en að Eva Joly hafi skilað vel launuðum störfum sínum fyrir Sérstakan saksóknara ágætlega, eins og aðrir starfsmenn þess ágæta rannsóknarembættis og ef einhvern ætti að heiðra fyrir störfin þar á bæ með stofnun við HÍ væri það auðvitað Ólafur sjálfur, en ekki undirmenn hans eða aðrir samstarfsmenn, hvorki íslenskir eða erlendir.

Hitt er svo annað mál, að lítið er farið að sjást af árangri starfa Sérstaka saksóknarans, starfsmanna hans og samstarfsmanna, hvorki þeirra íslensku né erlendu, svo alls ekki er tímabært að fara að veita viðurkenningar fyrir þau störf og allra síst að búa til heilu stofnanirnar í kringum þá og kenna við lýðræði, réttlæti og fjölmiðlafrelsi, enda vinnur embættið og samstarfsmenn þess alls ekki á nokkurn hátt að slíkum málefnum.

Þegar kemur að því að heiðra Sérstakan saksóknara, starfsmenn hans eða aðra samstarfsaðila, verður skjöldur og heiðursskjal sem hengd yrðu á vegg Lögregluskólans vel við hæfi.

Fregnirnar um stofnun kennda við Evu Joly á hins vegar bara að taka eins og þær hljóta að vera meintar, þ.e. sem brandara.  Að vísu lélegum brandara, en brandara engu að síður. 

Brynjar: HÍ misnotaður í pólitískum tilgangi

Íslenskir jólasveinar í útrás?

Fyrir fáeinum árum voru allir stórtækustu glæponar Íslands í útrás, sem aðallega fólst í því að hafa fé og fyrirtæki út úr saklausu fólki með svikum og prettum, eftir að hafa krafsað til sinna einkanota öllum helstu verðmætum sem fyrirfundust hér innanlands.

Margir félagar þessara útrásargengja eru fluttir frá Íslandi og búa nú vítt og breitt um heiminn, bæði austan hafs og vestan og flestir látið lítið fyrir sér fara, nema þegar þeir hafa neyðst til að mæta í yfirheyrslur hjá sakarannsóknarembættum ýmisskonar, eða þá fyrir dómstólum til að verjast stöðugu áreiti, sem þeir þurfa að þola vegna verka sinna.

Nú fréttist af jólasveini í Bandaríkjunum sem með athöfnum sínum líkist mjög gömlu góðu íslensku jólasveinunum, sem alræmdir voru fyrir að fara á milli bæja og stela sér mat og drykk og í kjölfar þeirra kom jafnvel jólakötturinn og át blessuð börnin, ef þau höfðu ekki verið þæg og góð á árinu.

Ekki er ennþá vitað hvort þarna hafi verið á ferðinni íslenskur útrásargarkur, sem ennþá stundar fyrri iðju í dularklæðum, eða hvort raunverulegir íslenskir jólasveinar af gamla skólanum hafi brugðið sér í nútíma jólasveinabúning og skroppið á barinn.

Í gamla daga var fólk hrætt við jólasveinana og samkvæmt fréttinni er svo ennþá þarna í útlandinu, a.m.k. þegar þeir haga sér eins og þessir íslensku gerðu.

 

Illa innrættur jólasveinn

Undirferli Ögmundar og Jóns Bjarna gegn eigin ríkisstjórn

Mbl.is er að velta því fyrir sér með Einari Mar Þórðarsyni, stjórnmálafræðingi, hvort VG muni klofna í tvo flokka EF Steingrímur J. tæki upp á því að draga sig í hlé og hætta þátttöku í stjórnmálum.  Eins og við var að búast frá stjórnmálafræðingi voru svörin í ýmsar áttir og niðurstaðan engin, enda forðast slíkir að láta nokkuð frá sér fara, sem ekki væri auðvelt að snúa sér útúr síðar, þegar í ljós kemur að umsögnin var hvort sem er þannig að hún gaf vísbendingar í allar áttir.

Eina spurningin um klofning VG er hvenær flokkurinn klofnar formlega, en engin spurning er um að flokkur ER klofinn og skiptist í tvær algerlega andstæðar fylkingar, sem varla eru sammála um nokkurn skapaðan hlut og það eina sem heldur flokknum saman, er von beggja fylkinga til að ná undirtökunum og fullri stjórn á honum.  Þetta er einfaldlega valdabarátta tveggja fylkinga, sem eru svolítið mismunandi skattabrjálaðar, en að öðru leyti er ekki um mikinn stjórnmálalegan ágreining að ræða, heldur snýst þetta mestmegnis um persónulegt framapot.

Sexmenningarnir, Ögmundur, Atli, Ásmundur, Lilja, Jón og Guðfríður Lilja, funduðu sameiginlega og skipulögðu hjásetu Atla, Ásmundar og Lilju við afgreiðslu fjárlaganna og mun það aldrei hafa gerst fyrr að þingmenn stjórnarliðsins hafi ekki tekið þátt í slíkri atkvæðagreiðslu og ekkert annað en hrein undirferli og svik við samstarfsmenn, að ráðherrar skuli taka þátt í skipulagningu á slíku undirferli gegn eigin ríkisstjórn og fjármálaráðherra úr eigin flokki.

Það þarf ekkert að velta því fyrir sér að VG er flokkur sem er klofinn í herðar niður.  Spurningin er frekar um það, hvenær formlegt uppgjör muni eiga sér stað milli flokksbrotanna.

VG gæti klofnað

Nauðgun eða ekki, þar liggur efinn

Í fréttinni á mb.l.is "Konurnar sem ásaka Assange" er sagt frá nokkuð skrýtnum ásökunum tveggja sænskra kvenna á hendur Julian Assange, stofnanda Wikileaks, um nauðganir hans gegn sér og segir í fréttinni  frá því sem fram kemur í sænskum blöðum vegna ákæranna og þar má sjá þetta m.a:  "Fröken A og Assange höfðu margoft kynmök í eins herbergis íbúð hennar í Stokkhólmi, samkvæmt sænskum götublöðum sem greindu frá smáatriðum sem voru yfirstrikuð í afritum af vitnisburði sem fröken A gaf lögreglunni.Fulltrúar sænska saksóknarans sögðu við yfirheyrslu breska dómstólsins að „ólögleg þvingun“ hafi farið fram 14. ágúst því þá hafi Assange haldið fröken A fastri á kynferðislegan hátt.Tilvik sem varð 18. ágúst er flokkað sem „kynferðisleg áreitni“ því þá hafði Assange kynmök við fröken A án þess að nota verju, þrátt fyrir „skýran vilja hennar“ um að verja væri notuð. Breski rétturinn fékk líka að heyra að Assange hafi „viljandi áreitt“ fröken A sama kvöld sem braut gegn henni kynferðislega.Þrátt fyrir þetta dvaldi Assange áfram í íbúð frökenar A til 20. ágúst og fylgdi henni í samkvæmi 15. ágúst."

Lýsingin á nauðgun hinnar konunnar er ekki eins skrautleg, enda um eitt tilvik að ræða, sem lýst er svona:  "Ásökunin um nauðgun er rakin til atviks sem varð síðar þetta kvöld í heimili frökenar W. Hún sagði breska réttinum að Assange hafi haft kynmök við hana þegar hún var sofandi og notaði hann ekki verju.Þau borðuðu saman morgunmat morguninn eftir og „í tilraun til að af-dramatísera það sem gerðist“ gerði hún „kaldhæðnar athugasemdir“. Hún fylgdi honum síðan á brautarstöðina og hann lofaði að hringja til hennar."

Í báðum tilvikum virðist vera um að ræða konur með að minnsta kosti meðalgreind og því vekur það nokkra furðu, að þær skuli ekki einu sinni sjálfar hafa uppgötvað að um nauðgun hafi verið að ræða, heldur hafi lögreglukona þurft að benda þeim á það og kæra þessar "nauðganir" til dómstóla fyrir þær, en samkvæmt fréttinni fóru þær til lögreglunnar vegna ótta við að hafa smitast af Alnæmi.  Í flestum tilfellum leitar þó fólk til heilbrigðisstofnana til að fá úrskurð um sjúkdómasmit, en í Svíþjóð virðist það vera hlutverk rannsóknarlögreglu sænska ríkisins að upplýsa um slíkt.

Ef hægt er að dæma karlmenn fyrir nauðgun á forsendum svipuðum þeim sem hér koma fram, geta konur hér eftir kært karlpeninginn vegna nauðgunuar fyrir hvað sem er og hægt er að tengja kynlífi, eða "kynferislegri áreitni", jafnvel bara óánægju með að ekki hafi allt farið fram eins og þær "hefðu viljað eða verið vanar".

Ef til vill kemur fljótlega fram kæra um nauðgun, vegna þess að karlmaður hafi átt kynmök við konu án þess að fullnægja henni og þar með hafi samfarirnar verið niðurlægjandi fyrir hana og eingöngu til þess fallnar að karlinn "næði sínu fram".

"Hvenær drepur maður mann og hvenær drepur maður ekki mann?" spurði Jón Hreggviðsson í Íslandsklukkunni.  Svipaðar spurningar gætu farið að vakna um fleiri mannanna gerðir. 

Ofmetin Lilja ofmetnast

Lilja Mósesdóttir hefur undanfarna mánuði stundað vinsældapólitík og þóst vilja og geta gert allt fyrir alla og verið óþreytandi við að prédika skilningsleysi flestra annarra stjórnmálamanna á kraftaverkalausnum sínum í efnahagsmálum, en þær ganga flestar út á að hækka skatta ennþá meira en þegar hefur verið gert, finna nýja skattstofna og breikka aðra.

Lilja hefur einnig tekið upp tillögu Sjálfstæðismanna um að skattleggja inngreiðslurnar í séreignarlífeyrissjóðina, en munurinn er þó sá að Sjálfstæðismenn ætluðu að lækka tekjuskatta einstaklinga í staðinn, en Lilja vill bæta þessari skattheimtu ofan á allt annað skattahækkunarbrjálæði og draga til baka nánast allan niðurskurð og sparnað í ríkiskerfinu, en hún telur að eyðsluaukning í ríkisrekstrinum sé upplögð leið til að efla hagvöxt og uppgang í þjóðfélaginu.

Þessar hagfræðikenningar Lilju hafa gengið ótrúlega vel ofan í nokkuð stóran hóp fólks, sem keppist við að dásama hana og segja hana vera sannan kraftaverkapólitíkus og að hún ætti með réttu að vera formaður VG og fái hún ekki þann tiltil eigi hún að ganga í Hreyfinguna, sem síðan eigi að koma sér í ríkisstjórn og gera Lilju að forsætisráðherra.

Af öllu þessu ofmati hefur Lilja ofmetnast og er farin að trúa því sjálf, að hún sé sá Messias sem þjóðin þurfi til að koma sér út úr kreppunni og inn í bjarta og glæsilega skattaparadís draumalandsins.

Lýðskrumarar og falsspámenn hafa ekki enst mjög vel í pólitík fram að þessu og ótrúlegt að mikil breyting verði þar á í náinni framtíð. 

Segist styðja ríkisstjórnina

Enn ein staðfesting á Icesavelyginni

Steingrímur J. og Jóhanna Sigurðardóttir hafa farið fremst í flokki þeirra ráðherra og annarra, sem statt og stöðugt hafa haldið því fram, að Ísland nánast legðist í eyði ef ekki verður gengið að fjárkúgun Breta, Hollendinga og ESB vegna Icesave og að ekkert erlent fjármálafyrirtæki myndi nokkurn tíma framar lána eina einustu krónu til íslenskra fyrirtækja og opinberra aðila.

Þessari dómsdagsspá og þvælu hefur marg oft verið mótmælt á þessu bloggi og því haldið fram, að sjái fjárfestar og fjármálastofnanir vænleg tækifæri hér á landi, sem sýnist vera arðvænleg, þá muni ekki standa á þeim með stofnfé og lánsfjármagn til slíkra framkvæmda hérlendis, alveg eins og í öðrum löndum.

Þessu til sönnunar hafa Marel, Össur og Landsvirkjun nýlega gengið frá stórum lánasamningum erlendis og í dag birtast þær frábæru fréttir að búið sé að skrifa undir samninga milli Mosfessbæjar og Prima Care ehf. vegna lóðar fyrir einkasjúkrahús, sem fyrirtækið mun reisa og reka þar í bæ.  Verulega munar um slíkt fyrirtæki, eða eins og kemur fram í fréttinni:  "Verkefnið mun skapa 600-1000 ný störf auk 250-300 starfa á byggingartíma og er talið að það muni kosta um 150 milljónir Bandaríkjadala, sem nemur um 17 milljörðum íslenskra króna."

Bak við uppbyggingu sjúkrahússins standa íslenskir, bandarískir og evrópskir aðilar og svissneskt fjármálafyrirtæki mun taka að sér að útvega fjármagnið til framkvæmdanna.  Nákvæmlega það sama mun gilda um hvert það arðvænlega verkefni, sem hér mun verða ráðist í og það eina sem tefur uppbyggingu gjaldeyrisskapandi framleiðslufyrirtækja er andstaða ríkisstjórnarinnar við erlenda fjárfestingu í landinu og er töfin á uppbyggingu orkufreks iðnaðar á Suðurnesjum og gagnavera vítt og breitt um landið sönnun þeirrar niðurdrepsstefnu stjórnvalda.

Icesave III verður að hrinda af höndum þjóðarinnar með jafn afgerandi hætti og Icesave I og II og einbeita svo kröftunum að aukinni verðmætasköpun í landinu með áherslu á gjaldeyrisskapandi og -sparandi fyrirtæki.

Samið um lóð fyrir einkasjúkrahús

"Gjöf" sem þjóðin mun sameinast um að hafna

Gömul speki segir að æ sé gjöf til gjalda og sú "góða gjöf" sem Steingrímur J. er að vonast til að þing og þjóð færi honum og ríkisstjórninni vegna Icesave, mun verða þjóðinni dýrkeypt og það svo, að íslenskir skattgreiðendur munu þurfa að þræla fyrir erlenda húsbændur Steingríms næstu áratugina til að greiða fyrir "gjöfina góðu".

Hins vegar er allt önnur hlið á þessu máli heldur en kostnaðurinn við "gjöfina" en það er fordæmið sem svona "gjöf" skapar, en aðaltilgangur Evrópuhrottanna sem sent hafa þessa fjárkúgunarkröfu á íslenska skattgreiðendur er ekki fyrst og fremst fjárhagslegur, heldur er aðalatriðið að þvinga fram ríkisábyrgð á tryggingasjóði innistæðueigenda, þrátt fyrir að regluverk ESB geri ekki ráð fyrir slíku.

Mogginn birtir í dag stórfróðlegt og merkilegt viðtal við Martins Wolfs, aðstoðarritstjóra Financial Times, en hann er virtur um allan heim vegna umfjöllunar sinnar um fjármál þjóðríkja undanfarna áratugi, en viðtalið má sjá HÉRNA

Í viðtalinu kemur m.a. þetta fram:

"- "Þú minntist á að þetta skapi hættulegt fordæmi. Hvers vegna?"

„Það gæti þýtt að í tilviki annarra svipaðra gjaldþrota í framtíðinni verði skattgreiðendur annarra fullvalda ríkja gerðir ábyrgir fyrir því að borga út sparifjáreigendur hjá stofnunum sem starfa erlendis, mögulega í mjög miklu mæli og það gæti átt við breska ríkið og önnur ríki.  Sú regla að ríkisstjórnir skuli ganga í ábyrgð fyrir skuldir fjármálastofnana sem starfa erlendis virðist mér ótrúlega hættuleg og óheppileg fyrir fjármálakerfið. Það er fordæmið sem ég hef áhyggjur af. Mín skoðun er þessi: Innistæðutryggingasjóði var komið á og hann ætti að vera nægilegur og með fullnægjandi fjármögnun. Ef hann bregst tapa sparifjáreigendur og þeir verða þá að sætta sig við það.""

Það er einmitt þetta atriði sem marg oft hefur verið bent á hérna á þessu bloggi.  Upphæðin sem verið er að reyna að pína íslenska skattgreiðendur skiptir ekki máli, heldur fordæmið sem er verið að gefa með þessari auðvirðilegu uppgjöf fyrir þessum Evrópuribböldum, sem hér ætla að vaða yfir smáþjóð til að setja fordæmi fyrir því að hægt verði að hneppa skattgreiðendur annarra landa í sambærilega þrælavist til greiðslu á glæparekstri bankastofnana álfunnar í framtíðinni.

Besta jólagjöfin, sem þjóðin og þingið getur gefið sjálfum sér, er að alger einhugur og samstaða verði um að hrinda þessari fjárkúgun með jafn eftirminnilegum hætti og gert var í þjóðaratkvæðagreiðslunni 6. mars s.l.

Góð gjöf að sameinast um málið

Einsdæmi í þingsögunni

Bæði fróðustu og elstu menn muna ekki aðra eins niðurlægingu nokkurs fjármálaráðherra og ríkisstjórnar á Íslandi, eins og gerðist á Alþingi í morgun þegar þrír þingmenn flokks fjármálaráðherrans sátu hjá við afgreiðslu fjárlaga, ásamt öðrum stjórnarandstæðingum á þingi.

Hefði ríkisstjórnin ekki verið svo "heppin" að Þráinn Bertelsson gekk til liðs við hana fyrir nokkrum mánuðum, þá hefði fjárlagafrumvarpið væntanlega verið afgreitt og samþykkt af minnihluta þingmanna, að því gefnu að allir hinir hefðu setið hjá, eins og raunin varð í dag.  Það er hins vegar lítið annað en sýndarmennska að sitja hjá við svona afgreiðslu, því annað hvort hljóta menn að vera með eða á móti málunum og eiga að taka afstöðu samkvæmt því. 

Sigmundur Davíð Gunnlaugsson, formaður Framsóknarflokksins, benti á þá athyglisverðu staðreynd að ekki er gert ráð fyrir einni krónu vegna Icesave í fjárlagafrumvarpinu, þó sami fjármálaráðherra hafi lagt fram frumvarp í gærkvöldi sem gerir ráð fyrir því að greiddir verði 26 milljarðar króna úr ríkisstjóði vegna þrælaskattsins til Breta og Hollendinga. 

Fjármálaráðherra hefur ekki gert grein fyrir þessum mismunandi lagafrumvörpum sínum á sama deginum, þ.e. öðru sem gerir ráð fyrir 26 milljarða þrælaskatti og svo hinu, sem gerir ekki ráð fyrir honum.

Vafalaust stafar þetta af því að Steingrímur J. veit innst inni að Icesave-fjárkúgunin á hendur íslenskum skattgreiðendum verður aldrei samþykkt. 

Fjárlagafrumvarpið samþykkt