Aldrei á að beita viðskiptaþvingunum eða styðja slíkar aðgerðir.

Rússar hafa verið ein helsta viðskiptaþjóð Íslendinga í áratugi og hafa þau viðskipti stundum skipt sköpum þegar næstu nágrannalönd hafa staðið að viðskiptaþvingunum og öðrum yfirgangi gagnvart Íslandi.

Nú bregður hins vegar svo við að Rússar hafa sett innflutningsbann á flestar vörur frá Íslandi og mun það hafa tugmilljarða tap í för með sér fyrir fyrirtæki hér á landi, starfsmenn þeirra og þjóðarbúið í heild sinni, bæði vegna tapaðra tekna og aukins atvinnuleysis.

Það ótrúlega við þetta er að aðgerðir Rússa eru svar við viðskiptabanni ESB og Bandaríkjamanna sem Íslendingar hafa lýst fullum stuðningi við, að því er virðist án þess að hafa haft hugmynd um hvað þeir væru að samþykkja og hvað þá hvaða afleiðingar slíkur stuðningur myndi hafa í för með sér.

Viðskiptabannið sem ESB og Bandaríkjamenn hafa sett á Rússa nær að því er virðist ekki til nema afar takmarkaðra viðskipta og t.d. virðast ESB ríkin halda m.a. áfram að flytja inn olíu og gas frá Rússum og selja þeim alls kyns vél- og tæknibúnað eins og ekkert hafi í skorist.  Að því leyti er þetta viðskiptabann sem sett var á Rússa vegna framferðis þeirra á Krímskaga, austurhéruðum Úkraínu og víðar hálfgerð sýndarmennska að því er best verður séð.

Viðskiptabönn hafa sjaldan eða nokkurn tíma haft áhrif á stjórnvöld ríkja, né skaðað stjórnendur þeirra og herforingja því þegar slíkum bönnum er beitt hafa slíkir aðilar alla möguleika til að halda áfram lúxuslífi sínu, en almenningur þjáist hins vegar og líður skort á öllum sviðum.

Því er borið við að Ísland hafi samþykkt stuðning við efnahagsþvinganirnar vegna aðildarinnar að EES, sem er furðuleg yfirlýsing þar sem EES-samningurinn snýst um viðskipti milli aðildarríkjanna en utanríkismál koma þar ekkert við sögu.

Viðskiptabönnum á aldrei að beita í milliríkjaviðskiptum og enn síður ætti Ísland nokkurn tíma að lýsa stuðningi við slík óhappaverk.

Mikið misræmi í áhrifum refsiaðgerða

Konur ráði líkama sínum sjálfar

Það hefur lengi verið krafa ýmissa kvennasamtaka að konur eigi að fá að ráða líkama sínum alfarið sjálfar.  Innifalið í þessum rétti er að hafa fullt ákvörðunarvald um fóstureyðingar, enda er það talið falla undir stjórn eigin líkama þrátt fyrir að ekki séu allir sammála um þá afstöðu.

Bæði kvennasamtök og nánast allt heiðarlegt fólk hefur barist gegn mansali, nauðgunum og barnaníði með ráðum og dáð, en allt framangreint er mikið vandamál í heiminum og þá ekki síður á vesturlöndum en annarsstaðar.

Nú hefur Amnesty International samþykkt tillögu um afglæpavæðingu vændis og vilja samtökin að kaup og sala vændis, ásamt rekstri vændishúsa, verði gerð lögleg, ekki síst í þeim tilgangi að vernda vændissalana gegn mansali og nauðung, en fram til þessa er það glæpalýðurinn sem hagnast hefur mest á þessari starfsemi og þá ekki síst með mansali og annarri nauðung þeirra sem neyddir hafa verið til vændis gegn vilja sínum.

Í ljósi þeirrar miklu baráttu fyrir jafrétti kynjanna og ekki síður kröfunni um að konur ráði líkama sínum skilyrðislaust er það að mörgu leyti undarlegt að kvennasamtök skuli snúast algerlega öndverð við tillögu Amnesty International og ekki síður í ljósi þess hve öll kynlífsumræða er mikil og að frelsi til iðkunar kynlífs á allan hugsanlegan máta er ekkert feimnismál lengur.

Kannski eru það bara alls ekki allar konur sem eiga að ráða líkama sínum sjálfar, heldur séu það bara sumar konur sem vilja ráða líkömum allra kvenna.

Leggja til afglæpavæðingu vændis

Nú virðist vera því betra sem reynslan er minni í stjórnmálunum

Píratar, sem mælast með allt að 35% fylgi í skoðanakönnunum, virðast strax vera farnir að þrasa sín á milli um frambjóðendur til Alþingis eftir tvö ár og a.m.k. einhverjir þeirra vilja algerlega skipta um fólk á framboðslistum  og þar með losa sig við Birgittu Jónsdóttur og Helga Hrafn Gunnarsson, núverandi þingmenn flokksins.

Þriðji þingmaðurinn sem kosinn var fyrir tveim árum er þegar stokkinn fyrir borð og varamaður mun taka hans sæti við þingsetningu í haust.  Ekki liggur fyrir ennþá hvort sá eigi að fá að sitja lengur er þau tvö ár sem eftir er af kjörtímabilinu.

Samkvæmt áliti ýmissa byggist þetta mikla fylgi Pírata í skoðanakönnunum fyrst og fremst á unga fólkinu, sem aldre les dagblöð, hlustar aldrei á útvarp og horfir ekki á sjónvarp, a.m.k. ekki hefðbundnar sjónvarpsstöðvar.  Þessu unga fólki finnst hefðbundin stjórnmál gamaldags og "púkó" og trúa ruglinu í þeim sem sífellt tala um "fjórflokkinn" og láta með því eins og allir gömlu flokkarnir séu með nánast sömu stefnuna og störf þeirra hugsjónir snúist eingöngu um hagsmunagæslu og klíkuskap.

Fróðlegt verður að fylgjast með stjórnarmyndun eftir næstu kosningar, sem miðað við niðurstöður skoðanakannana undanfarið hlýtur að verða á hendi Pírata og þá líklega eintómra nýliða á þinginu.

Skiptar skoðanir meðal pírata

Afturgöngupólitík

Píratar mælast stærsti stjórnmálaflokkur landsins fjórða mánuðinn í röð samkvæmt Þjóðarpúlsi Gallup.  Skoðanakannanir annarra aðila hafa sýnt svipaðar niðurstöður, þannig að óhætt er að taka það trúanlegt að þriðjungur þjóðarinnar telji að þarna sé um alvörustjórnmálaflokk að ræða.

Ennþá eru tæp tvö ár til Alþingiskosninga og margir halda að þegar á hólminn verði komið muni Pírarar ekki uppskera neitt í líkingu við það sem kannanir núna sýni, enda hafa fæstir tekið þennan stjórnmálaflokk alvarlega hingað til.  

Þegar framboð "Besta flokksins" undir forystu Jóns Gnarrs byrjaði sína herferð fyrir borgarstjórnarkosningarnar í Reykjavík og fékk svipaðar undirtektir í skoðanakönnunum og Pírararnir eru að fá núna, datt engum alvarlega hugsandi manni í hug að slíkt grín gæti haldist fram að kosningum og hvað þá fram yfir þær.

Svo fór þó að Gnarristarnir fengu mest fylgi í borgarstjórnarkosningunum og foringinn var gerður að borgarstjóra í skjóli Samfylkingarinnar.  Strax kom í ljós að hann réð alls ekki við starfið, enda var flestum skyldum embættisins komið yfir á aðra og þá ekki síst embættismenn borgarinnar og svo ótrúlega sem það hljómar datt engum í hug að efna til mótmæla vegna þessara stjórnarhátta.

Með hliðsjón af reynslunni frá borgarstjórnarkosningunum og kosningasigri Gnarrista skulu menn búa sig undir stórkostlegarn kosningasigur Pírata í næstu Alþingiskosningum, þannig að næsta ríkisstjórn verði leidd af Birgittu Jónsdóttur.  Þó engum detti í hug að hún muni ráða við það starf mun það væntanlega ekki slá á fylgi flokks hennar, frekar en að vanhæfni Jóns Gnarr til stjórnunar yrði því framboði til trafala.

Dellustjórnmál eru gengin aftur meðal þjóðarinnar.  Sennilega dóu þau þó aldrei, þó þetta virki sannarlega eins skelfilega og svæsnasti draugagangur.

Píratar enn stærstir í könnunum

Það þykir engin skömm að stela undan skatti

Kjartan Már Kjartansson, bæjarstjóri í Reykjanesbæ, bendir á að tímabært sé að taka upp svipaða baráttu vegna skattsvika og konurnar hafa háð undanfarin misseri um að skila skömminni af kynferðislegu ofbeldi til gerendanna.

Kjartan bendir á þá óþolandi staðreynd að margir berist mikið á, en séu í aðstöðu til að reikna sér lág laun, eða vinni svart, til þess að sleppa við skattgreiðslur og þá ekki síst útsvarsgreiðslur til sveitarfélaganna.  Eftir sem áður þykir þessu fólki sjálfsagt og eðlilegt að þiggja alla þá þjóunstu sem sveitarfélögin hafa uppá að bjóða og kvarta jafnvel sumir hverjir yfir því að þjónustan sé hvorki nógu mikil né nógu góð.

Undandráttur tekna frá sköttum hefur verið þjóðaríþrótt Íslendinga svo lengi sem elstu menn muna og margir hæla sér af snilld sinni við skattaundandráttinn og sjaldgæft er að nokkur maður amist við slíku.  Háar skattprósentur í tekjuskatti og ekki síður í virðisaukaskattskerfinu efla vilja almennings til að taka þátt í undanskotunum og líklega myndi rífleg lækkun skattprósenta hafa lítil áhrif á tekjur ríkissjóðs því greiðsluvilji skattgreiðenda myndi vafalaust aukast í réttu hlutfalli við lækkun skattprósentanna.

Á sínum tíma var Þorvaldur í Síld og fiski, eins og hann var alltaf kallaður, með allan sinn rekstur á sinni eigin kennitölu og var árum saman sá einstaklingur í landinu sem hæstar skattgreiðslur innti af hendi til ríkis og sveitarfélags.  Aðspurður í útvarpsviðtali hvers vegna hann gerði engar ráðstafanir til að komast hjá öllum þessum sköttum sagðist Þorvaldur vera stoltur af sköttum sínum og því sem frá honum rynni til uppbyggingar samfélagsins.

Fjárhagur Reykjanesbæjar og annarra sveitarfélaga væri sjálfsagt miklu betri ef skattgreiðendur nútímans tækju hugsunarhátt Þorvaldar í Síld og fisk sér til fyrirmyndar.

 

Bæjarstjóri vill skila skömminni

Er krafa um læknisvottorð eintómt grín?

Hælisleitandi, sem virðst hafa talið sjálfan sig stálheilbrigðan þrátt fyrir að vera HIV smitaður, segist hafa á rúmu ári sængað með einhverjum tugum kvenna og vegna þess hvernig í pottinn er búið hugsanlega smitað a.m.k. einhvern hluta þeirra af veirunni.

Það einkennilega við málið er að allir sem sækja um dvalarleyfi, þar á meðal hælisleitendur, eiga að skila læknisvottorði, en eins og fram kemur í fréttinni virðist vera farið frjálslega með þá skyldu og enginn sem virðist eiga að taka við vottorðunum eða fylgjast með að þeim sé skilað.

Í frétt mbl.is er rætt við Harald Briem, sóttvarnarlækni, sem segir m.a:  ""All­ir sem sækja um dval­ar­leyfi, hæl­is­leit­end­ur þar á meðal, þurfa að skila vott­orði," seg­ir Har­ald­ur og bæt­ir við að það geti tekið sinn tíma að hafa vott­orðið frá­gengið. „Það eru ekki nein­ar ná­kvæm­ar dag­setn­ing­ar á því hvenær menn eiga að vera komn­ir í skoðun og þess hátt­ar,“ seg­ir Har­ald­ur enda hafa heil­brigðis­yf­ir­völd ekki tök á því að taka fólk í lækn­is­skoðun þegar í stað."

Það verður að teljast furðulegt, svo vægt sé til orða tekið, að enginn opinber embættismaður telji það vera í sínum verkahring að framfylgja reglum um heilsufarsskoðun þeirra sem sækja um dvalarleyfi, fyrst reglurnar eru fyrir hendi á annað borð.

Hafði ekki skilað læknisvottorði

Hortugheit og græðgi eða fjárkúgun

Stjórnendur íslenskra banka halda áfram að ganga fram af fólki með hroka sínum og græðgi, sem m.a. birtist í kröfum um svimandi háa bónusa og nú síðast í kröfu yfirmanna Íslandsbanka um að fá í sinn hlut allt að tveggja milljarða hlut í bankanum fyrir að vinna þá vinnu sem þeir eru ráðnir til að sinna.

Þessi krafa virðist byggja á hóunum um að vinna ekki af samviskusemi að því sem að bankanum snýr varðandi niðurfellingu gjaldeyrishaftanna, þ.e. að slóra við frágang málsins þannig að bankinn lendi í útgönguskattinum á næsta ári með þeim aukakostnaði sem því fylgir umfram það að ganga frá málinu fyrir áramót, eins og samningar við ríkisvaldið kveða á um.

Eftir því sem fregnir herma benda þessir gráðugu, hortugu og heimtufreku stjórnendur Íslandsbanka á fordæmið sem Steingrímur J. Sigfússon, þáverandi fjármálaráðherra, gaf þegar hann gaf starfsmönnum Landsbankans 1% hlut í bankanum þegar hann var gerður að hlutafélagi.

Steingrímur J. lék af sér hvern afleikinn af öðrum í störfum sínum sem fjármálaráðherra, en slík afglöp eiga ekki og mega ekki verða fordæmi fyrir því að framkvæma annan eins óskunda og þarna er farið fram á af gjörsamlega veruleikafyrrtum stjórnendum Íslandsbanka.

Krafa, sem byggist á því að hóta því að valda fyrirtækinu sem fólk vinnur hjá stórskaða, verði ekki orðið við því að afhenda svimandi háa fjármuni, minnir á meira á fjárkúgun af grófasta tagi en nokkuð annað.

Vilja hlut í Íslandsbanka

Ólík aftstaða til undirverktaka

Forkólfar álvers Ríó Tinto í Hafnarfirði harðneita að ræða við verkalýðsfélög starfsmanna sinna um nokkrar breytingar á kjarasamningum og allra síst launaliðum, nema félögin samþykki að fyrirtækinu verði heimilt að ráða fleiri undirverktaka til starfa í verksmiðjunni.

Slíka undirverktöku ætlar fyrirtækið að nýta sér til að spara launakostnað og segist með því geta sparað starfsmenn vegna starfa sem eru tilfallandi og krefjist ekki fastra launamanna allt árið.  Þetta fallast verkalýðsfélögin ekki á, en halda því fram að þvert á móti ætli álverið að nýta sér undirverktöku, svokallaða gerfiverktöku, til að ráða starfsfólk á lægri launum en kjarasamningar fyrirtækisins og félaganna gera ráð fyrir.

Á Landspítalanum er þveröfugt uppi á tengingnum, því þar vilja hjúkrunarfræðingar stofna starfsmannaleigu til að selja spítalanum vinnu á taxta sem gæfi hjúkrunarfræðingunum mun hærri laun en kjarasamningar gera ráð fyrir.  Framkvæmdastjóra hjúkrunar hrýs hugur við þessum fyrirætlunum, enda sé slíkt fyrirkomulag miklu dýrara fyrir spítalann og allt vinnuskipulag mun erfiðara og flóknara en ella og auki þar til viðbótar álag og erfiði kjarasamningsráðinna starfsmanna.

Það er greinilega mikill höfuðverkur sem fylgir því að ákveða hvort nýta skuli verktöku.

Dýrt að kaupa verktaka í hjúkrun

Vertíðarhasar í ferðamannaþjóustunni

Ferðamönnum á Íslandi fjölgar stöðugt og verða að minnsta kosti 1,2 milljónir á þessu ári og hefur fjölgunin undanfarin ár verið 15-20% árlega.

Öll áhersla hefur verið á að auglýsa landið sem ákjósanlegan áfangastað fyrir þá sem eiga nóga peninga og eru orðnir leiðir á "venjulegum" ferðamannastöðum.  Þrátt fyrir þessa áherslu virðast margur túristinn ekki tíma að eyða tvöhundruðkalli til að komast á salerni til að sinna óhjákvæmilegum þörfum líkamans til losunar úrgangsefna og leggur allt slíkt frá sér hvar sem hann er staddur þá og þá stundina með tilheyrandi áhrifum á umhverfið.

Raunar er tvöhundruðkallasalernin á landinu allt of fá og endalaust er rifist um það hvernig eigi að plokka nógu mikið af ferðalöngunum til að fjármagna öll þau klósett sem nauðsynleg eru fyrir allan þann saur og þvag sem til fellur frá þessum hópi, sem allar spár telja að tvöfaldist innan tíu ára.

Miðað við öngþveitið sem nú er á helstu ferðamannastöðum er auðvelt að gera sér í hugarlund hvernig það verður þegar ferðamannafjöldinn nær tveim og hálfri milljón.  Verði ekki gripið í taumana strax og þessi þjónusta skipulögð almennilega og ekki síður settar ákveðnar reglur um umgengni við náttúruperlur landsins mun innan fárra ára verða algert öngþveiti vegna ferðamannanna og úrgangsins frá þeim.

Þegar ekki verður lengur hægt að auglýsa Ísland sem land viðernis og fagurrar náttúru og hvað þá hreinleika, mun ferðamannafjöldinn hrynja með tilheyrandi gjaldþrotum í greininni og kreppu í gjaldeyrisöflun þjóðarinnar a.m.k. ef fyrirhyggjan verður ekki meiri í framtíðinni en hún hefur verið hingað til.

Fram til þessa hefur fiskaflinn verið helsta tekjulind þjóðarinnar og á árum áður komu gríðarleg fiskveiðiár og svo önnur það sem alger ördeyða ríkti.  Stjórn á tekjuöflun sjávarútvegsins fékkst með fiskveiðistjórnarkerfinu og svipað kerfi þarf sjálfsagt að setja upp vegna vertíðarhegðunarinnar sem ríkir í ferðaþjónustunni.

Massatúrismi af verstu gerð

Er vagga lýðræðisins orðin að sjúkrarúmi á líknardeild?

Grikkland er skokkið í skuldafen vegna óstjórnar ríkisfjármála í áratugi ásamt því að ríkissjóðurinn hefur verið knúinn af fjármálaöflum Evrópu til að ábyrgjast gríðarlegar bankaskuldir og því er nú svo komið að landið er gjaldþrota og á sér ekki viðreisnar von fjárhagslega næstu áratugina.

Að sjálfsögðu ber þeim sem taka lán skylda til að borga þau til baka og eru ekki í stöðu til að krefjast þess að aðrir borgi þau fyrir þá.  Fyrirtæki og einstaklingar sem ekki geta staðið við skuldbindingar sínar eru oftast úrskurðaðir formlega gjaldþrota og þá neyðast lánadrottnar í flestum tilfellum til að afskrifa kröfur sínar og skuldarinn á þá möguleika á að komast á fæturna á ný og verða aftur fjárhagslega sjálbjarga.

Þetta á ekki við um ríkissjóði, því meðan einhverjum þegnum er til að dreifa í viðkomandi þjóðfélagi eru þeir ábyrgir fyrir skuldum ríkisins og geta nánast ekki með nokkru móti komist undan því að greiða þær skuldir sem stjórnmálamenn þeirra hafa steypt landinu í.

Þrátt fyrir að gríska ríkið sé í raun gjaldþrota ganga Alþjóða gjaldeyrissjóðurinn, evrópski seðlabankinn, ESB (ríkissjóðir ESBlandanna) o.fl. lánadrottnar fram af fullri hörku við innheimtu lána sinna.  Grikkland er svo illa statt fjárhagslega að ekki er hægt að greiða ríkisstarfsmönnum sín lækkuðu laun, lífeyrisþegar fá ekki greidd sín skertu ellilaun, atvinnulausir fá ekki greiddar sínar bætur sem bæði eru mun lægri en áður og greiddar í miklu skemmri tíma en áður var.  

Í raun er nánast alger peningaskortur orðinn í landinu og algjöru efnahagshruni verður ekki forðað nema með háum viðbótarlánum.  Allir sem vilja sjá, sjá að algerum hörmungum í Grikklandi verður varla forðað nema í tiltölulega skamman tíma og ástandið mun örugglega verða ennþá verra en það þó er núna þegar þar að kemur.

Grikkjum hafa nú verið settir skilmálar, sem í reynd eru einfaldlega uppgjafarskilmálar, fyrir nýjum lánum sem raunverulega afnema lýðræðið í Grikklandi enda þurfa þeir að undirgangast þá kvöð að bera fyrirframallar fyrirhugaðar lagasetningar sem varða fjármál undir lánadrottna sína til samþykktar áður en slík frumvörp eru kynnt og lögð fyrir gríska þingið og til viðbótar þurfa þeir að veðsetja ríkiseignir fyrir gríðarlega háar upphæðir til lánadrottna sinna.

Með þessu er sjálfstæði Grikklands og fullveldi ekki lengur annað en nafnið tómt og landinu í raun stjórnað af ESB í nafni lánadrottna landsins.  Hingað til hefur verið sagt að vagga lýðræðisins hafi verið í Grikklandi.  Sú vagga er nú orðin að sjúkrarúmi og óvíst um afdrif sjúklingsins sem þar liggur.

Uppgjöf eða nauðsyn?