Varaformaður VG reynir að spilla viðræðum með ruddaskap

Ekki eru allir Sjálfstæðismenn ánægðir með yfirstandandi viðræður um stjórnarmyndun með VG og enn minna kátir yfir þeim afarkostum að formaður VG verði forsætisráðherra, takist samningar um stjórnarmyndun á annað borð.

Jafn skiptar skoðanir eru meðal stuðningsmanna VG um ágæti þess að mynda ríkisstjórn með Sjálfastæðis- og Framsóknarflokki, en flestir virðast sætta sig við að svo gæti orðið með því í raun frekjulega skilyrði að Katrín Jakobsdóttir verði forsætisráðherra.

Í örvæntingarfullri tilraun til að reka fleig í viðræðurnar og ekki síður sem innlegg í valdabaráttu innan Vinstri grænna, ryðst varaformaður flokksins fram á völlinn með þá kröfu að formaður Sjálfstæðisflokksins skuli ekki fá sæti í þeirri ríkisstjórn, sem hann sjálfur er að semja um að koma á fót í umboði kjósenda flokksins.

Þó flokkurinn kenni sig við grænt getur ekki verið að varaformaður VG sé svo grænn að hann viti ekki að venjan er, þegar ríkisstjórnir eru myndaðar, að fyrst sé komist að samkomulagi um málefni og að lokum skipti flokkarnir með sér verkum og hver fyrir sig velji sín ráðherraefni án afskipta annarra flokka, hvorki þeirra sem að ríkisstjórninni ætla að standa og auðvitað enn síður þeirra flokka sem í minnihluta munu verða.

Engin skynsamleg skýring önnur en tilraun til að hleypa upp stjórnarmyndunarviðræðunum og koma formanni VG frá því embætti, getur verið á því að varaformaðurinn rýkur í fjölmiðla með sína vægast sagt ruddalegu yfirlýsingu.

Nema að maðurinn kunni einfaldlega ekki á einföldustu kurteisisreglur og eðlileg mannleg samskipti.

„Þetta hefur bara gengið vel“

Sex milljóna grínsekt vegna "skattasniðgöngu"

Stórútgerðarmaður að norðan hefur ekki skilað skattframtölum frá því árið 2004 og látið áætla á sig opinber gjöld öll árin eftir það og oftast verið í hópi skattakónga landsins.

Ekki þarf að efast um að þrátt fyrir þessar háu skattaáætlanir hafi útgerðarmaðurinn talið sig vera að fá á sig minni álögur en gerst hefði við heiðarlegt framtal tekna og eigna.  Auðmenn þessa lands hafa fæstir komist eins vel í álnir og raun ber vitni án þess að kunna að reikna og hvort sem þeir eiga í erfiðleikum með það eða ekki, hafa þeir fólk í sinni þjónustu sem hefur góða kunnáttu á því sviði og ekki síður skattalögum.

Það er því einungis vegna mjög staðfasts brotavilja sem skattframtölum er ekki skilað árum saman og einkennilegt að skattayfirvöld skuli ekki hafa gripið í taumana miklu fyrr en að krefjast einungis sektar fyrir árin 2012 og 2013.  Ólíklegt verður að teljast að minni spámenn hafi fengið slíka silkihanskameðhöndlun af hálfu skattayfirvalda.

"Ég hef svo sem ekk­ert um það að segja nema það að við borg­um þá sekt," segir útgerðarmaðurinn, enda munar hann greinilega ekkert um slíka upphæð, sem virkar eins og hverjir aðrir smáaurar í samhengi við þær upphæðir sem hann þénar í hverri viku.

Aðra eins lítilsvirðingu við lög landsins og þá launþega sem enga möguleika hafa á, jafnvel engan áhuga, að sleppa við eðlilegar skattgreiðslur á að taka föstum tökum og beita sektum sem undan svíður.  

Líklegast er að ýmsir þeir sem "skattasniðgöngu" stunda hlæji hátt og innilega að þessum úrskurði.

Útgerðarmaður sektaður fyrir skattalagabrot

Sigurður Ingi með drauma um forsætisráðherrastólinn

Ýmsir furðuðu sig á því að Sigurður Ingi, formaður Framsóknarflokksins, skyldi taka í mál að fara í viðræður um fjögurra flokka ríkisstjórn undir forsæti Katrínar Jakobsdóttur, formanns VG.  Slík stjórn hefði aðeins haft eins manns meirihluta og þar innanborðs hefðu verið ólíkindatólin sem kalla sig pírata.

Líklega hefur þetta einungis verið pólitísk leikflétta hjá Sigurði Inga til þess að búið yrði þá að útiloka píratana frá frekari viðræðum og í framhaldinu yrði farið í að kanna aðra möguleika á ríkisstjórnarsamstarfi.

Sigurður Ingi hefur lagt áherslu á að nú þurfi öfluga ríkisstjórn með sterkan meirihluta til að takast á við þau stóru verkefni sem bíða úrlausnar og þá ekki síst erfiða kjarasamninga, heilbrigðismál, menntamál og velferðarmál.  Miðað við þá afstöðu furða sig margir á þessum hálfgerðu sýndarviðræðum við píratana, en þegar betur er skoðað er þetta einföld leikflétta.

Framsóknarmenn vonast eftir að hægt verði að mynda ríkisstjórn undir forsæti Sigurðar Inga með Sjálfstæðisflokki og Vinstri grænum, en hvorugur þeirra flokka myndi una hinum að skipa forsætisráðherrastólinn í slíkri ríkisstjórn.

Vegna gamalla og hatrammra væringja milli Sjálfstæðismanna og Vinstri grænna verður erfitt að koma á samstarfi þeirra og mun ekki ganga eftir fyrr en allt annað verður fullreynt.  Þar sem Framsóknarflokkurinn er í kjöraðstæðum í þessum ríkisstjórnarkapli verður skemmtilegt að fylgjast með því hvernig Sigurður Ingi leggur út spilin á næstunni og hvort þessi kapall hans muni ganga upp.

Hann gæti líka misst spilastokkinn út úr höndunum á sér og algerlega tapað af ríkisstjórnarsætis ef öðrum tekst að stokka spilin á annan hátt og sér í hag.  Slíkt er þó frekar ólíklegt.

Guðni ræðir við aðra formenn

Eins gott að vera ekki með lausa skrúfu

Katrín Jakobsdóttir ætlar að reyna að "skrúfa saman" stjórnarsáttmála fjögurra flokka sem ekki eiga annað sameiginlegt en að hafa verið í stjórnarandstöðu síðast liðið ár og sumir reyndar lengur.

Hún segir að nú sé ekki tími til að leysa öll heimsins vandamál, en einbeita eigi sér að fáum og stórum málum og sjá svo til með smærri mál og treysta einfaldlega á guð og góðar vættir um að þau leysist í sátt og samlyndi.

Ríkisstjórn, sem samansett er úr fjórum flokkum, sem hefur aðeins eins manns meirihluta á þingi er nánast dæmd til að verða skammlíf og ekki síst ef ekki er nánast hvert einasta smáatriði sem hugsanlega gæti komið upp á heilu kjörtímabili algerlega samanskrúfað og vel hert alveg frá upphafi.

Alltaf koma upp óvænt mál á hverju ári og eins og sýndi sig í síðustu ríkisstjórn þurfti ekki annað en taugaveiklun nokkurs hóps fólks sem sat í hring heima hjá Óttari Proppé, þar sem hver hafði eina mínútu til að leggja sitt til málsins, til að ákveðið hefði verið að hlaupast undan ábyrgð og efna til nýrra kosninga.  Björt framtíð uppskar í samræmi við sáningu sína og er nú aðeins örstutt málsgrein í stjórnmálasögu landsins.

Stjórn sem ætlar að leggja upp í heilt kjörtímabil eingöngu með vonir um gott samstarf sín á milli og samvinnu stjórnarandstöðunnar í einstökum málum verður afar líklega skammlíf.

Reyna að „skrúfa saman“ í sáttmála

Langar og strangar stjórnarmyndunartilraunir framundan?

Miðað við niðurstöður kosninganna og fjölda flokka á Alþingi bendir allt til þess að stjórnarmyndun verði erfið og muni taka talsverðan tíma.

Framsókn hefur lýst því yfir að flokkurinn sé ekki hrifinn af því að fara í hreina vinstri stjórn og jafnvel ekki með því að bæta Viðreisn í hópinn, enda komi ekki til greina að efna til kosninga um aðild að ESB, sem er stærsta baráttumál Viðreisnar og eitt helsta áhugamál Samfylkingarinnar.

Sigurður Ingi hefur lýst því sem sinni von að hægt yrði að mynda þriggja flokka stjórn með VG og sjálfstæðisflokknum, en það mun örugglega ekki takast vegna andstöðu innan VG nema stjórnarkreppa væri búinn að ríkja mánuðum saman.

Líklegasta niðurstaðan verður væntanlega sú að mynduð verði ríkisstjórn Framsóknar, Sjálfstæðisflokks, Miðflokks og Flokks fólksins.  Það mun hins vegar varla gagna heldur til að byrja með vegna persónulegrar togstreitu milli Sigurðar Inga og Sigmundar Davíðs, en að lokum yrðu þeir að slíðra sverðin og kyngja persónulegum ágreiningi sínum.

Vonandi tekst að klára þetta púsluspil áður en allt of langt líður og hvernig sem þetta fer verður Alþingi að ganga frá fjárlögum fyrir áramót.  Ef ekki verður búið að klára stjórnarmyndun tímanlega, yrði það annað árið í röð sem fjárlög fallinnar ríkisstjórnar yrðu til umfjöllunar og afgreiðslu á þinginu.

„Handsprengjan“ dregur úr líkum

"Krafa kjósenda"

Að kosningum loknum keppast spekingar við að túlka niðurstöðurnar og margir segja að niðurstaðan sýni að "krafa kjósenda" sé meiri stöðugleiki í stjórnmálunum og að flokkarnir fari að vinna betur saman í sátt og samlyndi.

Þetta verða að teljast einkennilegar túlkanir í ljósi þess að flokkum sem fá menn kjörna á Alþingi fjölgar sífellt og atkvæðin dreifast þar með á fleiri og fleiri flokka, en eins og kunnugt er náðu átta flokkar mönnum á þing núna og hafa flokkarnir aldrei verið fleiri.

Nær væri að draga þá ályktun af þessum úrslitum að aldrei hafi úlfúðin verið meiri meðal þjóðarinnar og að sífellt verði erfiðara að sætta sjónarmiðin og koma á starfhæfri ríkissjórn.  Ekki var reynslan góð af naumum meirihluta síðustu ríkisstjórnar, enda sprakk hún vegna úthalds- og ábyrgðarleysis Bjartrar framtíðar sem hljópst undan merkjum vegna lélegrar útkomu í skoðanakönnunum.

Ekki verður hægt að reikna með að auðveldara verði núna að mynda starfhæfa ríkisstjórn með auknum fjölda smáflokka og dreifðara atkvæðamagni en nokkurn tíma áður.  Tæplega verður fjögurra eða fimm flokka stjórn samstæð eða líkleg til mikilla afreka við landsstjórnina.

Það er margt ólíklegra en að boðað verði til nýrra kosninga innan fjögurra ára.

Verður erfitt að mynda ríkisstjórn

Látum skynsemina ráða

Allt útlit er fyrir góða kjörsókn í Alþingiskosningunum í dag eins og mikil aukning utankjörfundaratkvæða gefur fyrirheit um og að um hádegi höfðu talsvert fleiri mætt á kjörstaði en um sama leyti í fyrra.

Eftir kosningarnar í fyrra tók margar vikur að mynda ríkisstjórn, en að lokum var mynduð þriggja flokka stjórn með aðild Bjartrar framtíðar, sem fljótlega sýndi að þar var um flokk að ræða sem hvorki hafði getu eða úthald til stjórnarsamvinnu.

Flokkurinn fór endanlega á taugum og hljópst frá ábyrgð sinni vegna slæms gengis í skoðanakönnunum.  Slíkt ábyrgðarleysi kunna kjósendur ekki að meta og því mun flokkurinn þurkast út og hverfa af þingi eftir kosningarnar í dag.

Sá stjórnmálaflokkur sem sýnt hefur og sannað undanfarna áratugi að sé sá eini sem treystandi er til að stjórna af festu og ábyrgð er Sjálfstæðisflokkurinn og er ótrúlegt annað en að kjósendur muni verðlauna hann með góðri kosningu og kasti ekki atkvæðum á ósamstæða smáflokka.  Slíkt yrði ávísun á nýja stjórnarkreppu sem að lokum myndi leiða til myndunar margra flokka ríkisstjórnar sem nánast yrði óstarfhæf frá fyrsta degi.

Á lokaspretti kosningabaráttunnar í sjónvarpinu í gær, þar sem fulltrúar flokkanna tókust á um stefnumál sín, sýndi og sannaði Bjarni Benediktsson enn og aftur að hann ber höfuð og herðar yfir aðra flokksleiðtoga og að engum sé betur treystandi til að leiða þjóðina inn í framtíðina og til áframhaldandi velferðar.

Bjarni átti gullkorn þáttarins þegar hann sagði:  "Það er ótrúlegt að heyra því haldið fram hér að það hafi verið eitthvað gefið eftir af skattstofnum, þegar við höfum verið að auka ráðstöfunartekjur fólksins í landinu.  Þetta er hugmyndafræðileg atriði, þegar við hugsum um vinnandi fólk, í Sjálfstæðisflokknum, þá sjáum við fyrir okkur harðduglega Íslendinga sem eru að framfleyta fjölskyldum.  Þegar vinstri menn hugsa um vinnandi fólk þá sjá þeir fyrir sér skattstofn."

Látum skynsemina ráða og setjum X við D á kjörseðlinum.

Yfir 26 þúsund utankjörfundaratkvæði

Er þróunin í átt til smáríkja í stað stórra

Katalónía stefnir í sjálfstæðisátt, þrátt fyrir öfluga mótspyrnu yfirvalda í Madrid, og líklegast er að sjálfstæðiskröfurnar aukist og Katalónar þjappist saman í sjálfstæðiskröfunum í framtíðinni.

Hugsanlega myndu fleiri héruð Spánar fylgja í kjölfarið ef Katalóníu tækist að verða að sjálfstæðu ríki og nægir að nefna Baskahéruðin, Andalúsíu og Aragon sem dæmi í því sambandi, en nú samanstendur Spánn af sautján sjálfstjórnarhéruðum.

Skotar hafa sýnt áhuga á að skera sig frá Bretlandi og verða sjálfstæðir og nú síðast eru að bætast við norðuhéruðin á Ítalíu, þ.e. þau ætla að láta kjósa um hvort þau fengju meiri sjálfstjórn í sínar hendur um málefni og fjárhag héraðanna.

Í fréttinni kemur fram, haft eftir land­stjór Lomb­ar­do-héraðs, Roberto Mar­oni: "Við ætl­um að vera enn inn­an Ítal­íu en með aukna sjálfs­stjórn á meðan Katalón­ía vill verða 29. ríki Evr­ópu­sam­bands­ins. Ekki við. Ekki núna."  Lokaorðin tvö, ekki núna, segja mikið um hvert framhaldið muni verða síðar.

Líklega endar Evrópa með að verða samsafn smáríkja í framtíðinni og ótrúlegt að ESB tórði þá lengi í óbreyttri mynd. 

 

Ítölsk héruð vilja aukna sjálfsstjórn

Hvað vilt ÞÚ láta hækka skattaálögur á SJÁLFAN ÞIG mikið?

Allir stjórnmálaflokkarnir, sem bjóða fram lista í komandi Alþingiskosningum, nema Sjálfstæðisflokkurinn boða gríðarlegar skattahækkanir til að fjármagna kosningaloforð sín sem hljóða upp á aukin ríkisútgjöld á bilinu frá fjörutíu til sjötíuogfimm milljarða króna árlega.

Sjálfstæðisflokkurinn hefur ámálgað nokkrar skattalækkanir og stöðugleika efnahagsmálanna á næstu árum og bendir á nauðsyn þess að halda verðbólgu lágri, eins og hún hefur verið undanfarin ár, og að hægt hafi á hagsveiflunni og með óhóflegri aukningu ríkisútgjalda aukist hætta á harði lendingu í efnahagslífinu og þar með miklum skelli á afkomu almennings.

Skattahækkanaflokkarnir lýsa því hver um annan þveran að skattbyrði almennings yrði ekki aukin, heldur eigi að "hliðra til í skattkerfinu" og leggja háu skattana á hátekju- og eignafólk, en sýnt hefur verið fram á að slíkar "hliðranir" munu einungis auka tekjur ríkissjóðs um tiltölulega fáa milljarða króna.

Það sjá allir, sem vilja sjá og skilja, að ríkisútgjöld verða ekki aukin um 40-75 milljarða króna án stórfelldra skattahækkana á almenning í landinu.  Jafnvel þó látið verði líta út fyrir að fyrst og fremst verði um hækkun fyrirtækjaskatta að ræða, eða að skattar verði hækkaðir á alla aðra, munu allar skattahækkanir lenda að lokum á almenningi, enda engin annar til að standa undir ríkisútgjöldunum en hinn almenni borgari.

Vegna þessa verða allir kjóendur, hver einasti, að vera búinn að gera upp við sig hvort og þá hve mikið þeir vilja skerða lífskjör sín áður en hann merkir við flokk á kjörseðlinum.  Spurningin sem svara verður er einfaldlega:  HVAÐ VILT ÞÚ LÁTA HÆKKA SKATTAÁLÖGUR Á SJÁLFAN ÞIG MIKIÐ?

Girða fyrir svigrúm til skattalækkana

RÚV í bullandi vandræðum vegna óheiðarleika í fréttaflutningi

Taka verður undir með Sigmundi Davíð að ýmsir hafi farið hamförum í útúrsnúningum vegna skattamála þeirra hjónanna og umfjöllunar vegna úrskurðar ríkisskattstjóra og Yfirskattanefndar vegna þeirra mála.

Við lestur á úrskurði Yfirskattanefndar sést glögglega að allar eignir eiginkonu Sigmundar Davíðs hafa samviskusamlega verið taldar fram á skattframtölum þeirra hér á landi, en hins vegar voru þær allar færðar sem eign á persónulegu framtali þeirra í stað þess sem réttara hefði verið að tilgreina þær á sérstöku eyðublaði samkvæmt svokölluðum CFC reglum.

Það að ekki hafi verið farið eftir CFC reglum breytir það ekki þeirri staðreynd að engar tilraunir voru gerðar til að stinga eignum undan skatti, eða reynt að blekkja skattyfirvöld á nokkurn hátt.  Úrskurður ríkisskattstjóra staðfestir að ekkert tilefni væri til að beita viðurlögum, kærum eða sektum vegna skattskilanna enda ekkert verið undan dregið þó ekki hefðu verið notuð rétt eyðublöð við skattuppgjörin.

Allir sem eitthvað hafa komið nálægt skattskilum fyrirtækja vita að þau geta verið mikill frumskógur og oft koma upp álitamál um hvernig skal fara með hin og þessi atriði og hvernig álagningu skatta skat hagað.  Skattstjórar og ríkisskattstjóri hafa alls ekki alltaf rétt fyrir sér um túlkun skattalaga og því kemur oft og iðulega til kasta Yfirskattanefndar til að skera úr um álitamálin.  Ef allt væri slétt, fellt og auðskilið í skattalögum þyrfti hvorki löggilta endurskoðendur til að vinna að flóknustu framtölunum né Yfirskattanefnd til að dæma í ágreinisngsmálum.

Fréttastofu RÚV tókst ekki einu sinni að fá Indriða G. Þorláksson til að segja í viðtali að um eitthvað misjafnt hefði verið að ræða í skattskilum Sigmundar Davíðs og Önnu, eiginkonu hans, og hvað þá að um lögbrot hefði verið að ræða.  Þar með hlýtur að teljast að fokið sé í flest eða öll skjól fyrir fréttastofuna.

Rétt er að taka fram að skrifari þessara orða hefur aldrei kosið Framsóknarflokkinn eða Sigmund Davíð og mun ekki kjósa Miðflokkinn í komandi kosningum.

„Fara hamförum í útúrsnúningum“