Stórhækka alla skatta

Að sjálfsögðu verður að taka tillit til undirskrifta tíu prósent þjóðarinnar um stórhækkun skatta á alla sem draga björg í þjóðarbúið, hvort sem um er að ræða veiðigjöld, tekjuskatta á greinina sjálfa og svo alla þá sem einhverja hagsmuni hafa af því að útgerð þrífist í landinu.  

Þegar að er gáð er það þjóðin sjálf sem mestra hagsmuna hefur að gæta í málinu, þar sem sjávarútvegur hefur verið aðalundirstöðuatvinnugrein hennar um áratugi og í raun komið henni frá örbirgð til sjálfsbjargar.

Þess vegna er auðvitað rökrétt að um leið og veiðigjöld verða hækkuð verulega frá því sem áður hefur verið verði tekjuskattar þjóðarinnar hækkaðir svo um munar, enda nánast hvert mannsbarn í landinu sem nýtur sjávarútvegsins í lífskjörum sínum.   

Uppbygging atvinnugreina og velgengni þeirra er bara hjóm eitt hjá því sæluríki sem hægt er að byggja upp hér á landi með ofursköttum og vinnuleysi. 

Ánægjulegt hve margir hafa skoðun á málinu

Einfalt og gegnsætt auðlindagjald

Auðlindagjald á sjávarútveg hefur verið við lýði í mörg ár en ekki þótt nógu hátt til að skila ríkissjóði nægum, eða ásættanlegum, tekjum.

Eftir mikið japl og jaml og fuður setti síðasta ríkisstjórn lög um stórkostlega hækkun veiðigjalds, en tókst ekki betur til en svo að önnur útgáfan af gjaldinu, "sérstakt veiðigjald", var svo flókin og illa útfærð að ekki verður hægt að leggja skattinn á, þar sem enginn virðist vita hvernig á að reikna hana út eða hvar hægt sé að fá tölulegar upplýsingar til að reikna út frá.  

Einfaldast og réttlátast hlýtur að vera að leggja veiðigjaldið á hvert kíló af lönduðum afla og þá fasta krónutölu eftir fisktegundum.  Þannig kæmi gjaldið jafnt niður á alla sem útgerð stunda og ekkert til að flækja útreikninginn, þar sem upphæðin lægi ljós fyrir strax að löndun lokinni og ekki þyrfti að fara í flókna útreikninga sem tækju tillit til hagnaðar og skulda einstakra útgerða og hvað þá greinarinnar í heild.

Kerfið þarf að vera einfalt, gegnsætt, öllum auðskilið og skila sanngjörnu auðlindagjaldi í ríkissjóð. 

 

 

Útgerðarmenn vonsviknir

Alþingi biðjist afsökunar

Í umræðum um stefnuræðu forsætisráðherra notaði Katrín Júlíusdóttir, þingmaður Samfylkingar, þau gamalkunnu slagorð að ræðan einkenndist af "nefndum en engum efndum" og þótti brandarinn óheppilegur með tilliti til þess að grínistinn er fyrrverandi ráðherra í efndalausustu ríkisstjórn allra tíma og þeirrar nefndamestu.

Fulltrúar meirihlutans í einni af nefndum síðustu ríkisstjórnar komst að þeirri niðurstöðu að stefna skyldi fjórum ráðherrum úr ríkisstjórn Geirs H. Haarde, þ.e. honum sjálfum, Árna Mathíasen, Ingibjörgu Sólrúnu Gísladóttur og Björgvini G. Sigurðsyni og var formaður þeirrar nefndar einn af þingmönnum Vinstri grænna.  Með leikfléttu Samfylkingarþingmanna varð svo niðurstaðn sú að Geir H. Haarde skyldi einn ákærður fyrir Landsdómi, sem að lokum sýknaði hann af öllum ákærum nema að hafa ekki uppfyllt að fullu öll formsatriði um boðun ríkisstjórnarfunda.

Nú hefur Laga- og mannréttindanefnd Evrópuráðsþingsins komist að þeirri niðurstöðu, með 83 atkvæðum gegn atkvæði Þuríðar Backman, eins ákærenda VG, að Landsdómsmálið hafi verið byggt á pólitík en ekki lögfræði og þar með gefið þeim þingmönnum sem að málinu stóðu algera falleinkunn vegna þess haturs og hefndarþorsta sem rak þá áfram við alla meðferð málsins fyrir Alþingi.

Athyglisvert er að enginn þingmaður minntist á þetta réttarfarshneyksli Alþingis við umræðurnar á Alþingi í gærkvöldi, en enn er tími fyrir þingið að taka málið til umræðu enda sumarþing rétt nýhafið.

Einu rökréttu viðbrögð Alþingis eru að biðja Geir H. Haarde afsökunar á þeirri mannvonsku sem hann varð fyrir af hendi naums meirihluta alþingismanna og framkomu Þuríðar Backman við afgreiðslu ályktunar Laga- og mannréttindanefndar Evrópuráðsþingsins.

Ekki í samræmi við refsiábyrgð

Sjálfsdýrkun smástirnanna

Ef það er rétt sem Pétur Pétursson, fyrrverandi aðstoðarmaður Ólafs Jóhannssonar landsliðsþjálfara í knattspyrnu, segir um kröfur Grétars Rafs Steinssonar, knattspyrnumanns, til Knattspyrnusambandsins í tengslum við þá landsleiki sem hann tekur þátt í, þá er hugsunarhátturinn um eigin verðleika verulega brenglaðir hjá viðkomandi knattsparkara.

Allir hafa heyrt af fáránlegum kröfum ýmissa rokkstjarna um aðbúnað og veitingar í tengslum við tónleikahald og yfirleitt hefur verið hlegið að slíkum uppátækjum og þau talin hluti af þeim "stjörnustælum" sem loðað hafa við ýmsa furðufugla í þeim geira, en lítið hefur heyrst af slíku hjá íþróttafólki og allra síst því íslenska.

Vonandi fer íslenskt íþróttafólk ekki almenn að ofmetnast svo af "snilli" sinni að það fari að haga sér eins og rokkarar með mikilmennskubrjálæði í tengslum við þá íþróttaviðburði sem þeir taka þátt í.   Hógværð og lítillæti hæfir betur, enda eru slíkir eiginleikar ríkjandi hjá sönnum stjörnum og snillingum, en sjálfsdýrkun og eigin upphafning tilheyrir yfirleitt minni spámönnum.

Pétur um Grétar Rafn: „Sýnir þvílíka heimsku“

Viðbjóðsleg meðferð á "matarhundum" og fleiri sláturdýrum

Matarvenjur fólks eru afar mismunandi eftir því hvar það býr á jarðarkringlunni og þykir okkur Íslendingum ekki allt girnilegt sem ýmsir aðrir leggja sér til munns og að sama skapi býður mörgum við við einu og öðru sem mörgum hérlendis þykir hnossgæti, t.d. svið, hákarl, kæst skata og hrútspungar svo eitthvað sé nefnt.

Sumstaðar eru rottur hafðar til matar og þá ekki síður hundar og fleiri skepnur sem okkur Íslendingum þykir ótrúlegt að nokkur maður geti lagt sér til munns og oft gengur fram af fólki við að lesa og heyra fréttir af misþyrmingu dýra sem ætluð eru til matar.  Samkvæmt viðhangandi frétt bendir Tuan Benedixsen formaður Samtaka um dýravernd í Asíu á að sú trú ríki almennt að stressaðir og hræddir hundar gefi frá sér hormón sem veldur því að kjötið af hundunum verði betra á bragðið. Þá séu dæmi um að hundarnir séu fláðir lifandi.

Þessi trú veldur hreinum pyntingum á hundum sumsstaðar í Asíu og heimilishundar jafnvel hvergi hultir fyrir glæpalýð sem hagnast vel á ræktun og ráni hunda til sölu t.d. til Víetnam en þar þykja hundar herramansmatur og þá ekki síst eftir þjáningar og hreinar pyntingar ef mark má taka á fréttum.

Við mismunandi matarsmekk er lítið hægt að segja, en með öllum ráðum verður að berjast gegn öllu ofbeldi gegn dýrum, ekki síst þvílíkum viðbjóði og lýst er í viðhangandi frétt um meðferðina á "matarhundum" í Asíu.  Slíkt dýraníð er reyndar ekki bundið við hunda, því oft fréttist af ámóta ógeðslegri meðferða annarra sláturdýra.

Smygla heimilishundum og selja

Árni Páll "gleymir" mestu meinlokunni

Árni Páll, formaður Samfylkingarinnar, viðurkennir að flokkurinn, undir stjórn Jóhönnu Sigurðardóttur, hafi gert hver mistökin öðrum alvarlegri á stjórnarárum sínum og nefnir sérstaklega skuldamál heimilanna, atvinnumálin og Icesave.  

Afstöðu þjóðarinnar til allra þessara mála hafi ríkisstjórnin annaðhvort misskilið eða alls ekki skilið og því hafi afhroð Samfylkingarinnar orðið þannig að Össur Skarphéðinsson líkti því við stórkostlegar náttúruhamfarir. Ræða Árna Páls hefði þótt harðorð í garð ríkisstjórnar Jóhönnu og Steingríms J., sem Árni  Páll sat reyndar í sjálfur um tíma, hefði hún verið flutt af einhverjum fulltrúa stjórnarandstöðunnar á þeim tíma.

Hvort sem það er vegna skilningsleysis eða einhvers annars sleppti Árni Páll þó einu mikilvægasta atriðinu sem olli kosningahamförum Samfylkingarinnar, en það er undirlægjuháttur flokksins við stjórnendur hins væntanlega stórríkis Evrópu, en flokkurinn hefur ekki getað horft á nokkurt einasta mál á undanförnum árum nema í gegn um ESBgleraugun og tekið afstöðu út frá hagsmunum stórríkisins væntanlega, en ekki út frá hagsmunum Íslands eða þess vilja meirihluta þjóðarinnar að innlimast ekki í stórríkið, sem fram hefur komið í hverri skoðanakönnuninni á fætur annarri undanfarin ár.

Árni Páll mun ekki auka fylgi Samfylkingarinnar á meðan skilningur hans og annarra forystumanna flokksins glæðist ekkert á vilja og þörfum þjóðarinnar. 

 

Áttuðum okkur ekki á skuldavanda

Hrikalegur misskilningur eða hvað?

Guðbjört Gylfadóttir, starfsmaður Bloomberg í New York, hefur sent frá sér gagnrýni á álframleiðslu þar sem hún finnur greininni allt til foráttu og segir hana á fallanda fæti, ekki síst þar sem framleiðslukostnaður á hvert áltonn sé á þriðjaþúsund dollara en heimsmarkaðsverðið sé nú innan við nítjánhundruð dollarar á tonnið.

Guðbjört heldur því jafnframt fram að Alcoa sé nánast á grafarbakkanum vegna taps á framleiðslu sinni, sem hún segir að sé 30 milljón tonn á ári, en í svari Samtaka álframleiðenda kemur m.a. fram samkvæmt fréttinni:  "Þá segir Samál að Alcoa framleiði 4,2 milljónir tonna af áli á ári en ekki 30 milljón tonn, líkt og fram komi í greininni. „Það munar 26 milljónum tonna og augljóst að greinarhöfundur misskilur algerlega þær upplýsingar sem verið er að skoða.""

Um framleiðslukostnaðinn segir í athugsemdunum:  "Þannig eru um 30 milljón tonn í heiminum framleidd með tilkostnaði sem er undir 2.000 dollurum. Álverið með lægsta framleiðslukostnað í heiminum framleiðir tonn af áli fyrir 1.400 dollara. Það er því ekki um það að ræða að það kosti 1.400 dollara að framleiða ekkert – það er misskilningur hjá höfundi greinarinnar. Reyndar byggir nánast öll umfjöllun hennar í greininni á misskilningi og þekkingarskorti sem er ótrúlegur miðað við menntun höfundar."

Ekkert er við því að segja að fólk hafi mismunandi skoðanir á álverum og annarri stóriðju, en lágmarkskrafa er að gagnrýni sé a.m.k. byggð á lágmarksstaðreyndum og helst réttri túlkun upplýsinga sem fyrir hendi eru, en ekki á misskilningi, rangfærslum og staðreyndafölsunum vegna vanþekkingar á málefninu eða einfaldlega vegna þess að viðkomandi er stóriðjuandstæðingur.

Vonandi kemur Guðbjört með nánari skýringar og rökfærslu fyrir sinni túlkun á málinu fljótlega því annars verður ekkert mark tekið á gagnrýni hennar og hún dæmd dauð og ómerk. 

„Nánast allt byggt á misskilningi“

Hástig vitleysunnar

Vigdís Hauksdóttir, þingmaður, segir að árásir á sig séu komnar yfir vitleysingastigið þegar einhverjir halda úti falspersónum á netinu til að rægja hana árum saman.  Telur Vigdís að einhver hljóti að greiða fyrir þessi skrif, því varla myndi nokkur nenna að standa í slíku árum saman af áhugamennsku einni saman.

Alþekkt er að alls kyns furðufuglar og vitleysingar stunda einelti, fyrirsát og árásir gegn ákveðnum einstaklingum langtímum saman án nokkurrar greiðslu eða hvatningar annarra, einmitt af þeirri ástæðu einni saman að viðkomandi árásarmaður er bilaður á geði eða hreinlega furðufugl og/eða vitleysingur.

Árásirnar og rógurinn gegn Vigdísi er alls ekki kominn yfir vitleysingastigið, heldur eru þær miklu nær því að vera hástigið sjálft, eða a.m.k. mjög nálægt því.   

„Komið yfir vitleysingastigið“

Voru IPAstyrkirnir mútur eftir allt saman?

Össur Skarphéðinsson, fráfarandi utanríkisráðherra, hefur jafnan látið eins og IPAstyrkir Evrópusambandsins séu nánast veittir af fádæma góðvild og umhyggjusemi stórríkisins væntanlega fyrir hinum smærri bræðrum og systrum og veittist harkalega að Jóni Bjarnasyni, fyrrverandi landbúnaðar- og sjávarútvegsráðherra, fyrir að neita að þiggja slíka góðmennsku til handa sinna ráðuneyta og þeirra málaflokka sem hann réð yfir.

Ný ríkisstjórn er varla búin að kynna stefnu  sína og samt eru Evrópuþingmenn hrokknir úr gæðahamnum og komnir í stríðsbrynjurnar og farnir að heimta endurgreiðslur "styrkjanna", fyrst ekki eigi að halda áfram vinnunni við að gera Íslands að útnárahreppi í stórríkinu væntanlega.  Í fréttinni er vitnað í Twitter síðu bresks ESBþingmanns þar sem segir m.a:  ".... sem það veitti Íslandi til þess að undirbúa landið fyrir inngöngu í sambandið og annað sem ætlað var að gera inngöngu meira aðlaðandi í augum Íslendinga."

Eins og oft áður tala ESBfulltrúar alveg skýrt um það sem í gangi hefur verið, þ.e. að um vinnu við innlimun sé að ræða, en ekki samningaviðræður um eitt eða neitt.

Íslenskir ESBvinnumenn hafa hins vegar aldrei viljað viðurkenna staðreyndir málsins og reynt að halda blekkingum og lygum að þjóðinni árum saman. 

Spyr hvort ESB heimti styrki til baka

Til hamingju Ísland

Ástæða er til að óska íslensku þjóðinni til hamingju með nýja ríkisstjórn Framsóknarflokks og Sjálfstæðisflokks og að vera þar með laus við fyrstu, og vonandi síðustu, ríkisstjórn sem sjálf kallaði sig "hreina og tæra" vinstri stjórn og á hátíðarstundum "norræna velferðarstjórn".

Sjálfsagt hefur fráfarandi ríkisstjórn gert eitthvað rétt í stjórnartíð sinni, þó fátt komi upp í hugann í fljótu bragði, en þó einkenndist kjörtímabilið af óeiningu innan og milli stjórnarflokkanna, að ekki sé talað um hatrið og óbilgirnina sem stjórnarandstöðunni var sýnd í orðum og verkum.  Segja má um stjórnunarstíl Jóhönnu Sigurðardóttur að hún hafi ávallt valið ófrið og deilur um málefnin, jafnvel þó samkomulag og sátt væri í boði.

Vonandi horfir nú til bjartari tíma með nýja von fyrir þjóðina um uppbyggingu nýrra atvinnumöguleika, betri kjör fólksins og von um bættan hag þjóðarinnar allrar með aukinni verðmætasköpun og tekjum ríkissjóðs sem af henni mun leiða ásamt réttlátari, einfaldari og lægri skattbyrði launþega og fyrirtækja.

Ný ríkisstjórn mun væntanlega taka við á Ríkisráðsfundi á Bessastöðum á morgun, fimmtudaginn 23. maí 2013.  Sá dagur markar nýtt upphaf og nýja framfarasókn. 

Ný ríkisstjórn rædd á Bessastöðum