Trúverðuleiki fréttastofu Stöðvar 2 að engu orðinn

Fréttastofa Stöðvar 2 flutti frétt í júlí 2009 af því að fjórir nafngreindir banka- og útrásarruglarar hefðu flutt hundruð milljóna króna út úr Straumi-Burðarási og inn á sína einkareikninga í skatta- og bankaparadísum erlendis.  Þetta áttu að hafa verið Björgólfsfeðgar, Karl Wernersson og Magnús Þorsteinsson og þrátt fyrir ákafa neitun þeirra, lýsti fréttastofa Stöðvar því yfir að hún stæði við fréttina, enda hefði hún fyrir henni traustar heimildir.

Nú, tæpum tíu mánuðum síðar, dregur fréttastofan fréttina til baka og viðurkennir að hún hafi aldrei haft nein gögn til stuðnings fréttinni og aðeins byggt hana á frásögn eins heimildarmanns, sem engin gögn hafði heldur í sínum höndum um málið.

Athygli vekur að allir þessir umræddu menn tilheyrðu annarri klíku en á og rekur Stöð 2 og því vaknar sú spurning hvort heimildarmaðurinn tilheyri eigendahópi stöðvarinnar og hafi viljandi verið að beina athygli almennings í aðrar áttir, en að t.d. aðaleiganda 365 miðla.

Hvað sem því líður er þetta mál gífurlegur álitshnekkir fyrir fréttastofu Stöðvar 2 og trúverðugleiki hennar að engu orðinn.  Björgólfur Thór stefndi stöðinni fyrir ærumeiðingar og þegar sú kæra kom fram, ýtrekaði fréttasofan að hún stæði við fréttina, enda væri hún rétt og heimildir öruggar.

Fréttamenn hamra stöðugt á stjórnmálamönnum hvort þeir ætli ekki að "axla ábyrgð", sem í þeirra munni þýðir á mannamáli að fréttamaðurinn sé að gefa í skyn, að viðkomandi viðmælandi eigi að segja af sér og yfirgefa sviðsljósið.

Hver mun axla ábyrgð vegna þessarar fréttafölsunar?

Fréttastofa Stöðvar 2 dregur frétt til baka

Vinna þeir hálfdagsvinnu í heilsdagsstarfi?

Ríkisstjórnin íhugar að fækka ráðuneytum um þrjú, þ.e. sameina sex ráðuneyti og þannig yrðu ráðuneytin 9 í stað 12, eins og nú er.  Þetta á að gera í hagræðingar og sparnaðarskyni, enda ráðuneytin dýrar stofnanir og spara þarf og skera niður á öllum sviðum ríkisrekstrarins.

Ekki veitir af að sameina stofnanir og ráðuneyti, ef verkefnin á hverjum stað eru svo lítil, að starfsmennirnir vinni aðeins hálfan daginn, en séu þó á launum allan daginn og jafnvel með yfirvinnu að auki.  Eins og geta má nærri blöskrar fjármálaráðherranum svona vinnubrögð, enda kom eftirfarandi fram hjá honum á Alþingi í dag, samkvæmt mbl.is:  Í svari sínu rifjaði Steingrímur J. upp að ef búin yrðu til þrjú ráðuneyti úr sex myndi þar verða starfandi þrír ráðherrar í stað sex, þrír aðstoðarmenn ráðherra í stað sex, þrír bílstjórar en ekki sex, þrír ráðuneytisstjórar í stað sex, og um það bil 20 skrifstofustjórar í stað 40."

Til viðbótar þessari upptalningu eru þeir pólitísku aðstoðarmenn ráðherra, sem ráðnir eru inn í ráðuneytin án auglýsinga og eru dæmi um að hver ráðherra ráði sér tvo til þrjá slíka.

Varla verða forystumenn starfsmannafélags ráðuneytanna ánægðir með umsögn Steingríms J. um þennan slæping starfsmanna ráðuneytanna, hálfu og heilu dagana.

Tímasetning sameiningar óákveðin

Verðtrygging eða efnahagsstjórn?

Verðtrygging lána hefur verið við lýði hér á landi síðan 1978, eða í 32 ár, en ennþá er fjöldi manna sem telur hana vera vandamál í fjármálakerfinu, en virðast ekki gera sér grein fyrir því að verðbólgan er sjúklingurinn, en verðtryggingin aðeins hitamælir, sem mælir líðan sjúklingsins hverju sinni.

Alveg frá lýðveldisstofnun hefur Ísland nánast verið laust við efnahagsstjórn, nema í fáein ár í einu með löngum verðbólguköflum á milli.  Einstaka sinnum er gert átak til að slá verðbólguna niður, en alltaf er slakað á peningamálastjórninni aftur og allt fer í sama farið.  Ekki bregst þá heldur, að á slíkum tímum er ráðist með offorsi gegn verðtryggingunni, en ekki vandamálinu sem við er að glíma.

Viðskiptanefnd Alþingis er nú enn einu sinni að fjalla um verðtrygginguna og Framsóknarflokkurinn hefur lagt fram tillögu um að setja þak á verðtryggingu í stað þess að leggja til að efnahagsstjórn landsins verðir tekin föstum tökum og verðbólgan kveðin niður, helst í eitt skipti fyrir öll.

Gylfi Magnússon, hagfræðingur og lausamaður í Viðskiptaráðuneytinu, verður yfirheyrður af nefndinni, en hann er að sjálfsögðu á þeirri skoðun að verðtryggingin sé ekki skaðvaldurinn, heldur lausatök á efnahagsmálum þjóðarinnar.  Hann segir m.a. að:  "Óstöðugt verðlag væri sjúkdómurinn og óstöðugt gengi krónunnar. Það væri ástæðan fyrir því að Ísland væri eina landið í þessum heimshluta með verðtryggingu í þetta langan tíma." 

Gylfi segir einnig að fyrsta og mikilvægasta skrefið væri að taka betur á stjórn peningamála til að hafa hemil á verðlaginu og gengi krónunnar.  Með því telur hann að koma megi meira viti í umræðuna um verðtrygginguna.

Vonandi verður Gylfa að ósk sinni um að farið verði að ráðast að rót vandans í stað þess að ræða endalaust um afleiðingar hans.

 

„Yfirheyrsla yfir verðtryggingunni“

Skyldi Sigurður veita saksóknaranum áheyrn?

Samkvæmt fyrirsögn á frétt DV, sem mbl.is vitnar til, mun Ólafur Hauksson, Sérstakur saksóknari, hald til Bretlands í dag, þar sem hann mun freista þess að ná tali af Sigurði Einarssyni, fyrrverandi stjórnarformanni Kaupþings. 

Hvers vegna saksóknarinn gerir sér ferð til útlanda til að freista þess að ná tali af aðila, sem hefur stöðu grunaðs manns í sakamáli, í stað þess að knýja viðkomandi til þess að mæta til yfirheyrslu á skrifstofu embættisins, eins og aðrir þurfa væntanlega að gera, er ekki alveg auðskilið mál. 

Enska rannsóknardeild alvarlegra efnahagsbrota mun vera í samstarfi við embætti Sérstaks saksóknara við rannsóknir "bankaránanna", svo hugsast getur að bæði embættin ætli að vinna saman að yfirheyrslum yfir Sigurði, en sé það ekki raunin, verður það að teljast óvenjuleg ráðstöfun, að saksóknarinn sjálfur skuli skreppa yfir hafið til að spjalla við sakborning.

Vonandi veitir Sigurður saksóknaranum áheyrn og býður jafnvel ferðaþreyttum manninum upp á te. 

VIÐBÓT:

Allt sem að ofan var skrifað er byggt á misskilningi, þar sem fréttin á DV, sem umsögnin var byggð á var tóm lygi, sem er svo sem ekki neitt einsdæmi um það sorprit.  Ólafur Hauksson mun vera á leið til Svíþjóðar, til að sitja fund norrænna saksóknara.  DV þóttist hafa staðfestingu Ólafs á því að hann væri að fara til Bretlands til að yfirheyra Sigurð Einarsson, en allt var þetta uppspuni blaðsins, samanber þessa frétt  hérna

DV: Freistar þess að ræða við Sigurð

Bestaflokksbrandarinn bliknar hjá þessum

Litið hefur verið á framboð "Besta flokksins" sem fyndið framboð og því tekur fólk því ekki alvarlega og ekki líkur á að það fái mikið fylgi, þegar kemur að kosningum.  Að vísu hafa frambjóðendur flokksins breytt nokkuð um stefnu undanfarið og farið að láta eins og framboðið sé alvöruframboð og aðstandendur þess langi í raun og veru til að setjast í borgarstjórnina.

Nú er komið nýtt framboð, sem kynnir sig sem alvöruframboð, en er miklu fyndnara en "Besti flokkurinn", en það er Reykjavíkurframboðið.  Listinn er leiddur af varaþingmanni Hreyfingarinnar og þó ekki sé boðið fram í hennar nafni, hlýtur að mega reikna með því að tengin sé þar á milli.

Samkvæmt fréttinni er eftirfarandi hluti af stefnuskrá Reykjavíkurframboðsins:  "Reykjavíkurframboðið vill ennfremur að hið minnsta sjö milljarðar króna verði nýttir til að efla atvinnustig og nýsköpun og eyða kreppuáhrifum á borgarbúa, svo hvorki þurfi að hækka útsvar og þjónustugjöld né að draga úr þjónustu við borgarbúa."´

Þar sem Reykjavíkurframboðið ætlast greinilega ekki til að það verði tekið alvarlega, þá kemur ekkert fram um það hvar þeir ætli að taka sjömilljarða, án þess að hækka útsvar eða þjónustugjöld, hvað þá að draga úr þjónustu við borgarbúa.  Jafnvel þó taka ætti lán fyrir þessu, þá þyrfti væntanlega að endurgreiða það og varla yrði það gert nema með skattfé borgarbúa.

Það fyndnasta er náttúrlega loforðið um að eyða kreppuáhrifunum á borgarbúa, en þar býr rúmlega helmingur þjóðarinnar og þrátt fyrir fjórtán mánaða setu, hefur ríkisstjórninni ekki tekist að eyða kreppuáhrifunum á þjóðarbúið og enginn reiknar heldur með því að það takist, nema á mörgum árum.

Borgarstjórnarkosningarnar í vor verða greinilega mikil barátta á milli fyndinna uppistandara.

Fara gegn fjórflokknum

Gylfa og Rögnu fórnað til að losna við Jón Bjarnason

Samfylkingin vill losna við Jón Bjarnason úr stóli sjávarútvegsráðherra vegna eindreginnar andstöðu hans við innlimun Íslands í ESB og því að yfirráðum fiskveiðiauðlindarinnar verði fórnað á því altari.  Til þess að losna við Jón, verður ráðuneytið lagt niður í heilu lagi og Samfylkingarráðherrar látnir taka yfir verkefni þess.

Til þess að fela raunverulegan tilgang sameiningarhugmynda Samfylkingarinnar verður Gylfa Magnússyni, viðskiptaráðherra, og Rögnu Árnadóttur, dómsmálaráðherra, fórnað og þeirra ráðuneyti einnig sameinuð öðrum.  Þar með fækkar ráðuneytum og ráðherrum úr tólf í níu, eins og Samfylkingin hefur lagt til, en ekki er alveg víst að VG samþykki að fórna Jóni úr ráðherraliðinu og þurfa að sætta sig við að fá fjóra ráðherra á móti fimm ráðherrum Samfylkingarinnar.  Ekki er útilokað að Jóhanna kaupi VG til að samþykkja tillöguna gegn því, að Ögmundur kæmi aftur inn í stjórnina og þar með eftirláta VG fimmta ráðherrastólinn.

VG hefur alltaf gefið eftir gagnvart Samfylkingunni í stjórnarsamstarfinu og því mun þetta sjálfsagt enda með þeim ráðherrafórnum og hrókeringum sem hér hefur verið giskað á.

Ríkisstjórnin fundar enn

Hrun í evrulöndum - hvað um eignir lífeyrissjóðanna

Sífellt berast fleiri og alvarlegri fréttir af fjármála- og skuldavanda margra evruríkjanna, lækkun á hlutabréfamörkuðum vegna þess og nú síðast hættu á falli banka og það engra smábanka.  Þegar fréttir koma af því, að annar stærsti banki Evrópu, spænski Santander bankinn, sé kominn í verulega erfiðleika og hlutabréf hans hafi fallið um 25%, staðfestir það hversu djúpstæður þessi vandi er orðinn.

Íslensku lífeyrissjóðirnir töpuðu hundruðum milljarða króna á íslenska efnahagshruninu og þá var þakkað fyrir hve stór hluti þeirra væri bundinn í "öruggum" erlendum hluta- og skuldabréfum og það hefði bjargað því, að ekki fór ennþá verr fyrir íslenskum rétthöfum lífeyris hjá sjóðunum.

Spurning vaknar um í hvers konar skuldabréfum þessar erlendu eignir lífeyrissjóðanna liggja og þá ekki síður í hvaða hlutabréfum þau hafa fjárfest úti í hinum stóra heimi.

Vonandi verða næstu hörmungarfréttir hér á landi ekki af nýjum eignabruna íslensku lífeyrissjóðanna.

Santander sömu leið og Kaupþing?

Auðvitað verður Sigurður yfirheyrður og fjöldi annarra

Það telst nú varla vera frétt að fyrirhugað sé að yfirheyra Sigurð Einarsson, fyrrverandi starfandi stjórnarformann Kaupþings, og nánasta samstarfsmanns Hreiðars Más á "bankaránsárunum".  Það væri hins vegar stórfrétt, ef hann yrði ekki yfirheyrður, enda var hann guðfaðir bankabólunnar.

Það telst varla heldur fréttnæmt að fyrirhugað sé að fleiri verði yfirheyrðir, það segir sig algerlega sjálft að fjöldinn allur af fólki mun verða yfiheyrt vegna mesta bakahruns, sem um getur og á sér enga hliðstæðu í veröldinni.

Rannsóknarskýrslan sýndi á óyggjandi hátt að miklar líkur hefðu verið á að stórkostleg lögbrot hefðu verið framin á "velmektarárum" banka- og útrásarruglaranna, enda sendi rannsóknarnefndin fjölda ábendinga til Sérstaks saksóknara um mál, sem hún taldi ólögleg og þyrftu frekari rannsóknar.  Sérstakur saksóknari hefur sagt að þær ábendingar hefðu fyllt enn frekar upp í þá mynd, sem embættið hefði verið að teikna upp síðustu fjórtán mánuði.

Ekki eru líkur á að Sigurður Einarsson, eða aðrir sem búsettir eru erlendis, flýti för sinni sérstaklega til landsins til þess að mæta í yfirheyrslur, enda hafa þeir þau fordæmi fyrir framan sig, að líklegra en ekki sé, að viðtölin við saksóknarann leiði þá beint í gæsluvarðhald.

Það er skiljanlega ekkert tilhlökkunarefni fyrir þá sem vanir eru að búa í glæsivillum erlendis að sjá fram á gistingu á Litla Hrauni.

Sigurður Einarsson verður yfirheyrður

Árásir hafnar á Sérstakan saksóknara, alveg eftir formúlunni

Í Baugsmálinu fyrsta var beitt öllum áróðursbrögðum, sem fyrirfinnast í slíkum fræðum, til þess að rægja saksóknara málsins og gera lítið úr rannsóknum þeirra og persónur þeirra dregnar niður í svaðið á skipulegan hátt.  Áróðursherferðin var þaulskipulögð og fór aðallega fram í Baugsmiðlunum, þó Ríkisútvarpið og fleiri drægju ekkert af sér heldur og var áróðurinn látlaus í þágu sakborninganna og að lokum fór svo, eins og til var sáð, að almenningsálitið snerist algerlega á sveif með þeim ákærðu og lá við að þeir væru teknir í guða tölu en ákæruvaldið átti fáa málsvara og Davíð Oddson, sem hatursáróðurnn beindist ekki síst að, var orðinn eins og hinn illi sjálfur í augum almennings og eymir enn af því í þjóðfélaginu, þó ástin á Baugsveldinu sé ekki eins heit ennþá.

Eftir handtöku tveggja manna og gæsluvarðhaldsúrskurðar yfir þeim er ný áróðursmaskina komin í gang og byrjuð að sá tortryggni í garð Sérstaks saksóknara, alveg eins og í fyrra sinnið og beinist bæði að því að gera rannsóknir embættisins tortryggilegar og persónu Ólafs Þórs Haukssonar, sem sagður er óhæfur, reynslulaus og seinvirkur.  Þetta er auðvitað aðeins upphafið að skrifum leigupenna áróðursvélar þeirra sem rannsóknum og hugsanlegum ákærum sæta í stærstu bankaránsrannsókn allra tíma á vesturllöndum og víst er að ekki mun skorta fé til varnar hinum ákærðu, né til reksturs áróðursmaskínunnar í þeirra þágu.

Frá því að tvímenningarnir voru handteknir hafa þegar birst greinaskrif nokkurra aðila, sem beint er gegn saksóknaranum og nægir að nefna þá Ólaf Arnarson, hagfræðing, Sigurð G. Guðjónsson, lögfræðing og tónlistarmennina Jakob Frímann Magnússon og Bubba Mortens, sem lengi hefur verið leiguþý Baugsveldissins.

Framhald þessarar skipulögðu áróðursherferðar verður fróðleg og þá sérstaklega hvort tekst að snúa almenningsálitinu sakborningum í vil, eins og í Baugsmálinu fyrsta.

„Þarf að færa fram sterk rök“

Það vantar ekki skemmtikrafta í borgarstjórn

Reykjavíkurborg hefur verið vel stjórnað undanfarin tvö ár og Hanna Birna Kristjánsdóttir staðið sig einstaklega vel við að leiða borgarstjórnina til góðra verka og í fysta sinn í manna minnum hefur verið góð samvinna milli meiri- og minnihluta.

Fjárhagur borgarinnar er í þokkalega góðu lagi, þrátt fyrir bankaránshrunið og þá erfiðleika sem við er að glíma í efnahagsmálum borgarinnar, en ekkert má slaka á fjármálastjórn borgarinnar næstu árin og því áríðandi að styrk stjórn haldi áfram um taumana í borginni.

"Besti" flokkurinn var góður brandari í upphafi, en er nú orðinn þvældur, langdreginn og hreinlega leiðinlegur, en listann skipa hinir ágætustu listamenn, sem allir eru góðir á sínu sviði, en stjórn borgarinnar og ekki síst fjármálin mega ekki við neinum "skemmtilegheitum" og fæst af frambjóðendum listans hafa nokkra innsýn í borgarmálin og hika heldur ekkert við að viðurkenna það.  Efsti maður listans telur það sér alveg sérstaklega til tekna að hafa ekki "hundsvit" á málefnum borgarinnar og segist hvort sem er ekki ætla að gera eitt eða neitt sjálfur, en láta bara starfsmenn borgarinnar sjá um vinnuna.

Það sem Reykvíkingar þurfa síst á að halda núna eru trúðslæti í borgarstjórn.

Besti flokkurinn kynnir lista sinn