Ekki hætt við þjóðaratkvæðagreiðsluna - ennþá.

Jóhanna Sigurðardóttir segir að "eins og staðan sé nú, sé líklegast sé að staðið verði við að þjóðaratkvæðagreiðsla um Icesavelögin verði 6. mars" og virðist telja það sér til sérstakra tekna að framfylgja lögum, sem sett hafa verið á Alþingi.

Það er reyndar óviðunandi afstaða, að líklegast sé, að staðið verði við atkvæðagreiðsluna, því hún verður að fara fram, eins og áætlað hefur verið, svo þjóðin geti sýnt Bretum og Hollendingum svart á hvítu, hvern hug hún ber til þeirra, sem reyna að hneppa hana í skattaþrældóm fyrir erlenda fjárkúgara með ólöglegum þvingunum.

Öll vötn erlendis renna nú til stuðnings löglegs málstaðar Íslands í málinu og tafarlaust ætti að lýsa yfir stöðvun samningafunda með bresku og hollensku yfirgangsseggjunum, enda á aldrei að semja við fjárkúgara.

Eftir að kjósendur hafa fellt Icesavelögin úr gildi með eftirminnilegum hætti á að benda þessum árásarþjóðum á að snúa sér til rétts aðila með kröfur sínar, en það er Tryggingasjóður innistæðueigenda og fjárfesta og leita leiða með honum til að innheimta lágmarkstryggingu innistæðueigendanna hjá þrotabúi Landsbankans.

Hugmyndin um ríkisábyrgð til þrotabús er gjörsamlega galin og þá ekki síður, að halda að hægt sé að fá skattgreiðendur til að borga vexti af skuldum, sem myndast við gjaldþrot einkafyrirtækja.

Svarið við öllum þessum kröfum er einungis eitt:  NEI

Óbreytt áform um kosningu

Enga bjartsýni - enga samninga

Birgitta Jónsdóttir, segist bjartsýn á að framhald verði á samningaviðræðum við Breta og Hollendinga, vegna Icesave, eftir að hafa hitt samninganefnd Íslands á fundi í morgun, þar sem hún skýrði frá því, sem gerðist í leiðangri hennar til London í vikunni.

Nú skiptir bjartsýni eða svartsýni um samninga engu máli, þar sem ekki liggur nokkuð á að semja við kúgarana um eitt eða neitt á þessari stundu, eða á næstunni.  Ekki á að yrða á þessa þrælakúskara framar, heldur láta þjóðaratkvæðagreiðsluna fara fram á tilskildum tíma, þar sem kjósendur munu fella lögin með a.m.k. 75 - 80% greiddra atkvæða og þar með verða engin lög og engir samningar í gildi.

Eftir þjóðaratkvæðagreiðsluna mun standa upp á Breta og Hollendinga að kanna hvort íslensk stjórnvöld vilji yfirleitt nokkuð við þá tala um málið framar annað en að vísa þeim á Tryggingasjóð innistæðueigenda og fjárfesta og gera með honum áætlun um innheimtu krafnanna úr þrotabúi Landsbankans.

Kjósendu munu sýna kúgurunum hug sinn til málsins í konsningunum með einu stóru:  NEI

Birgitta: Mjög bjartsýn

Hneyksli í Utanríkisráðuneytinu

Fyrir innan við ári síðan kom Össur Skarphéðinsson öllum samskiptum Íslands og Bandaríkjanna í uppnám, með því að móðga bandarísku þjóðina með ófyrirgefanlegum dónaskap við sendiherra þeirra, sem var að ljúka skipunartíma sínum hérlendis.  Þetta gerði Össur með því, að hringja í Ólaf Ragnar og afturkalla orðuveitingu til sendiherrans, þegar hann var staddur í bíl á Álftanesveginum, á leið til Bessastaða til að taka við orðunni, sem hann hafði verið boðaður til að veita viðtöku.

Eftir þessa hraksmánarlegu framkomu við sendiherrann hefur Össur ekki gert minnstu tilraun til að endurheimta eðlilegt samband við Bandaríkin, t.d. með opinberri afsökun á framkomu sinni í garð sendiherrans, enda hefur enginn bandarískur sendiherra verið skipaður á Íslandi síðan þetta gerðist.

Án þess að koma samskiptum þjóðanna í eðlilegt horf, dettur Össuri í hug að kalla sendifulltrúa úr ráðuneytinu á fund undirmanna sinna, sem bættu í dónaskapinn, með því að heimta opinberan stuðning Bandaríkjanna við málstað Íslands í Icesavedeilunni, enda líði þeir ekkert hlutleysi í málinu.

Allur þessi málatilbúnaður er með þeim ólíkindum og til þvílíkrar minnkunar fyrir Íslendinga, að Össur ætti að segja af sér embætti samstundis.

Minnisblað sendimanns birt á Wikileaks

Steingrímur J. skiptir um skoðun, hvort sem því verður trúað eða ekki.

Stór og mikilvægur áfangi náðist í dag í baráttu þeirra Íslendinga, sem barist hafa fyrir viðurkenningu á því, að skattgreiðendur bæru enga ábyrgð á tryggingasjóðum innistæðueigenda, samkvæmt tilskipun ESB um slíka sjóði.

Þessi merku tíðindi felast í því, að Steingrímur J. hefur nú viðurkennt opinberlega, að engin slík ábyrgð sé fyrir hendi, en fram að þessu hefur hann haldið því statt og stöðugt fram, að Icesave innistæðurnar væru á ábyrgð íslenskra skattgreiðenda og var búinn að samþykkja fyrir sill leiti, að selja þá í skattaþrældóm fyrir Breta og Hollendinga næstu áratugi, til þess að greiða það sem hugsanlega innheimtist ekki úr þrotabúi Landsbankans og okurvexti að auki.

Fyrir þessari áþján hafa Steingrímur J. og Jóhanna Sigurðardóttir barist hatramlega í þágu Breta og Hollendinga og því er þessi yfirlýsing Steingríms afar merkileg, eftir allan þennan tíma og þau stóru orð, sem þau skötuhjú hafa haft uppi um ábyrgð skattgreiðenda á gjaldþroti einkabanka.

Fyrst tekist hefur að snúa Steingrími J., sem er einhver þrjóskasti stjórnmálamaður þjóðarinnar og sá ólíklegasti til að viðurkenna mistök, þá ætti eftirleikurinn að verða auðveldur, þ.e. að sýna Bretum og Hollendingum hvað Íslendingum þykir um yfirgang þeirra og hundingja þeirra á norðurlöndunum, ESB og AGS.

Ef baráttan verður jafn snörp áfram, styttist í fullnaðarsigur.

 

Steingrímur: Engin ríkisábyrgð

Bretar komnir í sálfræðihernað

Búist hafði verið við því, að formlegur samningafundur yrði í dag með samninganefndum Íslands annarsvegar og Breta og Hollendinga hinsvegar um Icesavemálið, sem í raun ætti ekki að vera neitt samningsatriði við íslensk yfirvöld, frekar en hver önnur viðskipti einkafyrirtækja.  Beðið var eftir því að Bretar tilkynntu hvar og hvenær fundurinn yrði haldinn og þar með viðurkennd forysta Breta um málsmeðferðina.

Nú hafa Bretar gripið til sálfræðihernaðar gegna íslensku sendinefndinni, sem felst í því að láta hana bíða í óvissu, um hvort Bretum yfirleitt muni þóknast að bjóða til fundar og láta leka, að þeir væru tilbúnir til þess að lækka ólögmæta vaxtakröfu sína örlítið. 

Það er alkunn aðferð til að brjóta andstæðinga niður í slíkum viðræðum að láta hann hanga og bíða í óvissu um hvort viðsemjandinn sé nokkuð tilbúinn til samninga og þegar loks kemur að fundarboði, verði biðin orðin svo löng og taugatrekkjandi, að auðvelt verði að fá menn til að samþykkja það, sem að þeim er rétt.  Greinilega á að beita þessari aðferð á nýja sendinefnd Íslendinga og koma henni í skilning um það, hver það sé, sem hafi töglin og hagldirnar í þessum viðræðum og koma inn hjá henni vonleysi og minnimáttarkennd.

Íslenska nefndin á ekki að láta bjóða sér svona framkomu og ætti að halda heim á leið strax í kvöld.

 

Engir fundir boðaðir

Þetta kemur skattgreiðendum nákvæmlega ekkert við

Fréttir berast nú af því að "Íslandsvinurinn" Darling, fjármálaráðherra Breta, þykist ætla að vera rausnalegur við íslenska skattgreiðendur með því að lækka eitthvað kröfu um greiðslu þeirra á vöxtum af skuld, sem þeim kemur ekkert við.

Icesavereikningarnir í Bretlandi og Hollandi voru á ábyrgð Landsbankans, sem aftur hafði, lögum samkvæmt, keypt sér tryggingu gegn því að illa færi, hjá Tryggingasjóði innistæðueigenda og fjárfesta, sem tók að sér að tryggja hvern innistæðureikning fyrir tjóni, sem næmi að hámarki 20.887 evrum.  Samkvæmt tilskipunum ESB og íslenskum lögum er sjóðurinn sjálfseignarstofnun og má ekki vera með ríkisábyrgð.

Lendi tryggingasjóðurinn í þeirri stöðu, að eiga ekki í sjóði næga upphæð til greiðslu þessarar lágmarkstryggingar, á hann forgangskröfu í þrotabú Landsbankans og getur þá greitt út tryggingarupphæðina jafnóðum og krafan innheimtist frá þrotabúinu.

Þetta er ferli, sem er algerlega á milli innistæðueigandans og trygginasjóðsins, en Bretar og Hollendingar ákváðu að greiða sínum þegnum þessa tryggingu strax og reyndar miklu hærri fjárhæð en það, en það er á þeirra ábyrgð, en ekki íslenskra skattgreiðenda.

Það er því ekkert tilboð, af hálfu Darlings, að lækka eitthvað vextina, sem hann ætlast til að íslenskir skattgreiðendur þræli fyrir næstu áratugi og íslenska sendinefndin á ekki einu sinni að taka við tilboðinu, hvað þá að ræða nokkuð við Breta um það.

Málið er ekki flóknara en það, að það kemur íslenskum almenningi akkúrat ekkert við.

Bretar fallast á eftirgjöf

Ísland segi sig úr Norðurlandaráði

Á hátíðarstundum skála fulltrúar norðurlandanna hver við annan og halda hástemmdar ræður um frændskap þjóðanna, virðingu og vináttu í garð hverrar annarrar og órjúfanlega samstöðu.  Að því loknu er glasinu lyft aftur og rullan endurtekin, þangað til fagnaðinum lýkur og hinir norrænu vinir fallast í faðma, með tárvot augu og skjögra hver til síns heima.

Þessi vinátta og samvinna hefur ekki náð lengra er svo undanfarið, að eina raunverulega samvinna norrænna þjóða, er sú órofa samstaða, sem aðrar norðurlandaþjóðir hafa sýnt Bretum og Hollendingum í kúgunarherferð þeirra á hendur Íslendingum vegna skuldauppgjörs einkabanka.

Stjórnum hinna norðurlandanna finnst sjálfsagt að íslenskir skattgreiðendur taki á sig þrælabyrðar til næstu áratuga í þágu erlendra ríkja, en dytti ekki í hug sjálfum að ríkistryggja innistæður í útibúum sinna banka erlendis.  Þetta hefur nú verið staðfest af stjórnarformanni norska innistæðutryggingasjóðsins, sem segir að engum detti í hug að norska ríkið þyrfti að koma nálægt slíkum uppgjörum, ef til gjaldþrots norsks banka kæmi, sem væri með erlend útibú.

Þetta er að sjálfsögðu hárrétt hjá stjórnarformanninum og því jafn óskiljanlegt að norðurlöndin beiti sér í raun sérstaklega gegn Íslandi í þeim efnum og taki að sér það hlutverk fyrir kúgarana, að tefja og fresta endurskoðunum á efnahagsáætlun Íslands og AGS, eins og þau hafa nú gert í heilt ár.

Eina svar Íslendinga er að þakka pent fyrir "samstarfið" og segja sig úr Norðulandaráði strax.

Bera enga ábyrgð á innistæðum

Ríkið lokar skurðstofum - einkaframtakið opnar nýjar

Heilbrigðisráðherra er blóðug upp að öxlum við niðurskurð í heilbrigðiskerfinu og bitnar það ekki síst á rekstri skurðstofa á sjúkrahúsum vítt og breitt um landið.  Einkaaðilar hafa sóst eftir að taka á leigu skurðstofuna á sjúkrahúsinu í Keflavík, en á það hefur Álheiður ekki mátt heyra minnst, frekar en nokkurt annað einkaframtak, hvorki á heilbrigðissviði eða öðrum.

Eftir synjun á samstarfi um rekstur skurðstofanna á suðurnesjum hafa hinir framtakssömu einstaklingar ekki gefist upp, eins og Álfheiður vonaði, heldur hafa nú snúið sér að því að byggja upp einkasjúkrahús og tengda þjónustu á gamla varnarsvæðinu á Keflavíkurflugvelli og ætla þar að bjóða upp á heilbrigðisþjónustu, aðallega fyrir útlendinga.  Áætlað er að allt að 300 störf skapist við þessa þjónustu, þegar hún verður komin á fullt skrið.

Einkennilegt verður að teljast, að rándýrum skurðstofun á opinberum sjúkrahúsum skuli vera lokað og starfsfólki sagt upp störfum á sama tíma og einkaaðilar treysta sér til að koma upp 300 manna vinnustað á sama sviði, með milljarðs króna stofnkostnaði.

Einkasjúkrahúsið á Keflavíkurflugvelli verður ekki eini aðilinn til að róa á þennan markað, því fyrirhuguð er önnur svipuð starfssemi í Mosfellsbæ, sem mun skapa álíka fjölda starfa.

Ömurlegt er að horfa upp á slíkan ræfildóm hjá ráðamönnum þjóðarinnar.

Framkvæmdir við einkasjúkrahús

Fyrirséð frestun

Það var fyrirséð um leið og óskað var eftir andmælum tólfmenninganna við "sínum" köflum í skýrslu Rannsóknarnefndar Alþingis, að skýrslan myndi ekki koma út um næstu mánaðarmót, eins og boðaða hafði verið.

Fyrirspurnabréfin voru send út það seint og með svo stuttum svarfresti, að það sagði sig sjálft, að þeir, sem ávirðingum eru bornir í skýrslunni, þyrftu meira en tíu daga, til að svara fyrir sig, þannig að eins hefði verið hægt, að tilkynna strax frestun á útkomu skýrslunnar fram í miðjan mars.

Þessari frestun hafði verði spáð á þessu bloggi og má sjá þá umfjöllun hérna

Andmælafrestur framlengdur

Jóhanna farin að sjá ljósið - ári of seint

Nýja samninganefndin um Icesave fundar lítið með ofbeldisseggjum Breta og Hollendinga, en samstarfsnefnd stjórnmálaflokkanna er hin ánægðasta á meðan ekkert gerist í málinu, eða eins og Sigmundur Davíð orðaði það, eftir símafund með samninganefndinni, að hann hefði verið "gagnlegur".  Allir vita, að þegar það orðalag er notað, hefur ekkert að gagni gerst og mál yfirleitt í hnút.

Jóhanna Sigurðardóttir hefur hins vegar kveikt á perunni eftir heils árs aðlögunartíma og segir nú að þjóðin eigi það skilið, að stjórnvöld geri allt sem í þeirra valdi standi til þess að ná "bestu lausn sem völ er á, í þessu erfiða og flókna máli".

Þetta er nokkuð skynsamleg niðurstaða hjá Jóhönnu, eftir allan þennan umhugsunartíma, en auðvitað hefði verið betra, að hún hefði uppgötvað þennan sannleika fyrir heilu ári síðan, því ekki hefur skort ráðleggingarnar og ábendingarnar frá sérfróðum mönnum, að ekki sé minnst á alla aðra, sem reynt hafa að benda henni og stjórnarflokkunum á vitleysurnar, sem búið er að gera í þessu máli, sem er afar einfalt, en ekki "erfitt og flókið", eins og henni finnst.

Frá upphafi átti að reka málið á lagalegum grundvelli og ekki hlusta á neinar kröfur kúgaranna um annað.  Hefði það verið gert, væri ímynd Íslands í lagi erlendis, en ekki í molum vegna alls engrar kynningar á réttmætum málstað þjóðarinnar.

Það er þó virðingarvert að ráðamenn skuli vera farnir að sjá ljósið, en þó hefur Steingrímur J. lítið stigið fram í birtuna ennþá.

Enn að skiptast á hugmyndum