Álfheiður í Kattholti mjálmar

Ámátlegt mjálm barst frá Kattholti Vinstri grænna, þegar Álheiður Ingadóttir hótaði að áminna forstjóra Sjúkratrygginga Íslands, vegna þess að hann vildi undirbúa sig undir fund með henni í samráði við Ríkisendurskoðanda, vegna óskiljanlegrar reglugerðar sem kattafrúin setti um tannlækningar þeirra sem hafa meðfædda tanngalla.

Ekki þarf neitt að koma á óvart, sem frá Álfheiði kemur, enda konan fræg að endemum, utan ráðuneytis sem innan.  Ef einhver ætti að fá áminningu vegna þessa máls, er það Álfheiður, fyrir óvandaða reglugerð og í framhaldi af því arfaslaka stjórnsýslu og dómgreindarskort með hótunarbréfinu um áminninguna.

Eftir að málið komst í hámæli, virðist Álheiður vera búin að sjá að sér, enda hefur hún sent frá sér yfirlýsingu, þar sem hún segist vonast til að málið fái farsælan endi og á þá væntanlega við farsælan endi fyrir sig sjálfa.

Það verður æ skiljanlegra hvers vegna Jóhanna er alveg orðin uppgefin við að reyna að smala Vinstri grænu köttunum, enda hlaupa þeir og stökkva mjálmandi og hvæsandi um allar trissur.

Þeir eru að því leyti öðruvísi en venjulegir heimiliskettir, að þeir virðast aldrei mala af vellíðan.

Vonar að málið fái farsælan endi

Eru fjárkúgararnir farnir að skammast sín?

Ef þær fréttir eru réttar að Bretar og Hollendingar hafi látið þau boð út ganga, að þeir séu tilbúnir til nýrra Icesave viðræðna án þeirra skilyrða sem þeir hafa sett fram að þessu, þá eru það fyrstu merki þess að þessir ósvífnu fjárkúgarar séu byrjaðir að skammast sín fyrir ofbeldið, sem þeir hafa beitt saklausa íslenska skattgreiðendur.

Fram að þessu hefur verið ófrávíkjanlegt skilyrði af þeirra hálfu, að samningstekstinn frá því í desember stæði óbreyttur, en hugsanlegt væri að fallast á lægri vexti,  sem er algerlega ólöglegt að skella á þjóðina, sem alls ekki er aðili að málinu.

Eins og venlulega ástundar Steingrímur J. sína opnu og gagnsæju stjórnsýslu með því að neita að tjá sig um málið, en stjórnarandstaðan stendur föst fyrir, eins og áður, en er reiðubúin til að halda til nýrra viðræðna, en er vonandi ekki tilbúin til að fórna hagsmunum þjóðarinnar í þágu erlendra kúgunarríkja.

Ef þetta eru merki um að fjárkúgararnir séu farnir að skammast sín, er tími til kominn að íslenskir samstarfsmenn þeirra, innan ríkisstjórnar og utan, geri það líka.

Falla frá einhliða skilmálum

Fórnfýsi björgunarsveitanna

Það verður að teljast stórfurðulegt að fólk skuli leggja í margra klukkutíma gönguferðir upp á hálendið eða leggja á jökla á bílum og hvers kyns öðrum farartækum, þrátt fyrir að veðurspá sé slæm og verður eru fljót að breytast til hins verra á þessum slóðum.

Alltaf þurfa björgunarsveitirnar að vera í viðbragðsstöðu vegna fólks, sem ekkert mark tekur á viðvörununum um slæmt veðurútlit og er þá sama hvort um er að ræða rjúpnaveiðimenn eða jökla- og hálendisfara.  Þar að auki er margt af þessu fólki ekki klætt samkvæmt tilefninu og vanbúið að öllu öðru leyti.

Björgunarsveitirnar eru skipaðar sjálfboðaliðum, sem sjálfsagt vildu frekar eyða helgunum með fjölskyldum sínum, en að þurfa að fara á fjöll í hvernig veðri sem er og ekki láta þessir ferðalangar kostnaðinn af björgunaraðgerðunum ergja sig, að því er virðist.

Björgunarsveitirnar vinna ótrúlega erfitt og tímafrekt starf við að bjarga fólki, sem lendir í vandræðum, þrátt fyrir góðan búnað og vera vant fjallafólk, en lendir í ófyrirséðum vanda.  Slíkt starf sveitanna er ómetanlegt, en það er nánast eins og misnotkun, að ætlast til að þær sjái um að halda fólki frá hálendi og jöklum þrátt fyrir slæmar veðurspár og viðvaranir um ferðalög.

Eftir að hafa fengið flutning til byggða, eða aðra aðstoð er vonandi að menn muni eftir að styrkja björgunarsveitirnar, enda eru þær að mestu reknar fyrir eigið aflafé og fórnfýsi.

Smala fólki af gossvæðinu

Ótrúlega óörugg höfn í Rotterdam

Á síðustu og verstu tímum hryðjuverka hefur fólki verið talin trú um að öryggi í höfnum vesturlanda sé mikið og skip og gámar séu örugg, enda gæsla mikil og óviðkomandi ekki hleypt inn á hafnarsvæðin.

Þetta hefur afsannast rækilega í Rotterdam, sem er ein stærsla umskipunarhöfn Evrópu, en þar virðist hvaða óaldalýður sem er geta athafnað sig að vild og ráðist um borð í skipin, sem þar liggja.

Í þessu tilfelli var þó ekki um hættulega hryðjuverkamenn að ræða, heldur einungis ofstækisfulla umhverfisverndarsinna, sem halda að matur verði til af sjálfu sér í stórmörkuðum, en hafa aldrei komið sjálfir nálægt heiðarlegri vinnu.

Sem betur fer er Kristján Loftsson meiri baráttumaður en svo, að hann láti illa uppalinn og fáfróðan krakkahóp stöðva sig í að koma íslenskum matvælaafurðum á erlendan markað.

Hefur ekki áhyggjur af kjötinu

Fasteignaþjófarnir enn á ferðinni

Í rólegheitunum sem ríkja um hátíðarnar, ekki síst á Föstudaginn langa, nota glæpamenn tækifærið og fara ránshendi um annarra manna eigur, i þessu tilfelli fasteign á Vesturgötunni.  Eins og margir aðrir siðblindingjar réttlætir þetta lið gerðir sínar með réttlæti og samúð með samborgurum sínum.

Þjófnaður er aldrei réttlætanlegur og yfirtaka á fasteignum annarra er ekkert annað en nytjastuldur og á að refsa fyrir, eins og hvern annan glæp, því eignarétturinn er helgur og algerlega óþolandi að utanaðkomandi óþokkar geti lagt undir sig eigur annarra refsilaust.

Ef hér er á ferðinni sami hópur og hefur studað þessa glæpastarfsemi áður, þá er staðfastur brotavilji hans orðinn slíkur að yfirvöld verða að fara bregðast harðar við, en hingað til hefur verið gert.

Ekkert réttlætir innbrot í húseignir borgarannna og enn verra er að reyna að stela húsunum í heilu lagi. 

Svona háttarlag fámenns hóps síbrotamanna verður að stöðva með öllum tiltækum ráðum.

Hústökufólk á Vesturgötu

Skattabrjálæðið ekki runnið af ríkisstjórninni

Skattabrjálæðið sem heltók ríkisstjórnina strax við myndun, hennar hrjáir hana ennþá og ekkert lát er á nýjum og nýjum sköttum, sem spretta út úr brengluðum hugarheimi hennar.

Allir skattar sem til voru þegar stjórnin tók við, hafa verið hækkaðir og fjöldi nýrra bæst við og þegar köstin gera vart við sig, spretta fram nýjir skattar með ótrúlegustu nöfnum, nú síðast hækkun á "flugverndargjaldi" og nýr "farþegaskattur", sem leggjast á hvern mann, sem bregður sér af bæ og fer um Keflavíkurflugvöll.

Fyrir var flugvallarskattur, sem líka leggst á hvern farþega og til að fela hækkun á farþegaskatti er bara bætt við fleirum, svo minna beri á þessum hluta skattabrjálæðisins.  Það kemur hins vegar út á eitt fyrir ferðalangana, hvort skatturinn er einn, sem lagður er á þá, eða þrír, fjórir eða fimm. 

Ef ekki væri væri um svo alvarlega hugarfarsbrenglun að ræða, eins og hrjáir þessa ríkisstjórn, þá liggur við að hægt væri að dást að ímyndunaraflinu, sem þessi fyrsta "hreinræktaða vinstri stjórn" býr yfir í þessum efnum.

Sem betur fer er Indriði H. Þorláksson, skattameistari stjórnarinnar, kominn á eftirlaunaaldur og hlýtur að fara að snúa sér að eigin áhugamálum í ellinni, sem vonandi koma ekki jafn illa niður á almenningi og órarnir, sem hann og Steingrímur J., lærlingur hans, eru haldnir í störfum sínum.

Þjóðin á það skilið að Indriði H. fari að njóta elliáranna og reyndar Steingrímur J. líka, þó yngri sé.

Sérstakt farþegagjald lagt á

Stofnunum fækkar - starfsfólki ekki

Ríkisstjórnin boðar miklar sameiningar ríkisstofnana með það að markmiði að gera stjórnsýsluna einfaldari og markvissari og eiga þessar sameiningar að ganga þvert á ráðuneytin, sem samkvæmt því á að fækka úr tólf í níu.  Sú fækkun ráðuneyta virðist fyrst og fremst vera hugsuð til að losna á þægilegan hátt við Jón Bjarnason úr Sjávarútvegs- og Landbúnarðarráðuneytinu, en sá leikur kattakonunnar mætir harðri andstöðu Vinstri grænna, enda hefur það sannast, að erfitt er að smala þeim köttum.

Annað sem athyglisvert er við þessar tillögur er, það sem haft er eftir Ragnhildi Arnljótsdóttur, ráðuneytisstjóra í forsætisráðuneytinu, en hún segir í fréttinni:   „Í þeim sameiningum sem framundan eru verður byggt á þeirri meginstefnu að skipulag verði skilvirkara og ferlar endurskoðaðir en reynt að komast hjá beinum uppsögnum. Fækkunin verður því einkum með þeim hætti að ekki verði ráðið í þau störf sem losna.“

Þetta er merkileg yfirlýsing í ljósi þess að laun eru 70-80% af rekstrarkostnaði ríkisstofnana, þannig að lítill sparnaður verður af þessum aðgerðum á næstunni, heldur mun hann ekki skila sér fyrr en starfsmennirnir fara á eftirlaun eða falla frá, þar sem ekki er líklegt að margir segi sjálfviljugir upp störfum, eins og ástandið er núna í þjóðfélaginu.

Starfsöryggi er greinilega miklu meira hjá ríkinu en á almennum markaði og hefur reyndar verið svo áratugum saman.   

 

Stofnanir týna tölunni

Óþolandi samkeppni

Baldur Björnsson, eigandi Múrbúðarinnar, hyggst kæra til Eftirlitsstofnunar EFTA ólögmæta samkeppnishindrun á byggingavörumarkaði, sem felst í yfirtöku Landsbankans á Húsasmiðjunni og breytingu á 10 milljarða skuld við bankann í hlutafé.

Það getur hver maður séð, að vonlaust er fyrir fyrirtæki sem eru að berjast fyrir lífi sínu á eigin spýtur, að keppa á markaði við þessi hálfopinberu fyrirtæki, sem njóta endalausrar fyrirgreiðslu bankanna og stunda svo undirboð á markaðinum í ofanálag.

Þessar "björgunaraðgerðir" bankanna á einstökum fyrirtækjum eru að setja þau fyrirtæki sem enn skrimta á hausinn, vegna skertrar samkeppnisstöðu og á þetta við á öllum sviðum atvinnulífsins og mun að lokum valda því, að öll fyrirtæki munu að lokum lenda í gjaldþroti vegna þessara skertu samkeppnisstöðu, jafnvel við sinn eigin viðskiptabanka.

Það er algerlega óþolandi fyrir þau fyrirtæki, sem ekki tóku þátt í hrunadansinum með því að skuldsetja sig upp í rjáfur með erlendum lánum á "lánæristímanum", skuli nú þurfa að keppa á markaði við fyrirtækin, sem bankarnir lánuðu ótæpilega á sínum tíma og hafa nú yfirtekið og keppast við að koma betur reknu fyrirtækjunum í þrot, með öllum ráðum, þ.m.t. undirboðum.

Eina réttláta meðferð þessara "bankafyrirtækja" er sú, að þeim verði skipt upp á milli lífvænlegra samkeppnisaðila og bankarnir veiti lánafyrirgreiðslu til þess og hætti sjálfir öllum samkeppnisrekstri.

 

Múrbúðin kærir mál Húsasmiðjunnar til ESA

Mónakó að skapa sér samningsstöðu vegna Eiðs Smára

Eiður Smári er ánægður hjá Tottenham og hefur verið að styrkja stöðu sína hjá liðinu og Harry Redknapp, knattspyrnustjóri félagsins, er mjög ánægður með Eið Smára og vill halda Eiði áfram í sínum herbúðum.

Mónakó, sem virtist lítið geta notað Eið í leikjum liðsins, þykist nú vilja fyrir alla muni fá hann til baka og framtíð hans sé hjá þeim og þeir séu alls ekki til viðtals um nein tilboð í kappann.

Með þessu er Mónakó sjálfsagt eingöngu að reyna að skapa sér betri samningsstöðu gagnvart Tottenham, þar sem þeir sjá að bæði Eiður sjálfu og knattspyrnustjórinn eru hæstánægðir með frammistðuna hjá Tottenham og Eiður á hvergi betur heima en í enska boltanum.

Fróðlegt verður að fylgjast með framhaldinu og hvort Eiður verður lánaður áfram til Tottenham, eða seldur og þá á hvaða kjörum.

Hvað sem öðru líður er Eiður Smári kominn aftur í rétta gírínn.

Mónakó vill fá Eið Smára til baka

Það bráðvantar öryggisfangelsi, ekki nýtt fangahótel

Rætt herur verið um það í áratugi að reisa nýtt fangelsi, en alltaf hefur því verið slegið á frest og aðrir "brýnni" hlutir verið teknir fram fyrir.  Þetta kom ekki að mikilli sök á meðan íslenskir krimmar voru nánast eingöngu smáglæpamenn, sem aðallega stunduðu innbrot í fylleríi eða uppdópaðir, en voru í raun bestu skinn, sem lentu á glapstigum vegna óreglu.

Nú eru runnir upp aðrir tímar og íslenskir glæpamenn orðnir skipulagðari og harðskeyttari en áður fyrr og þar við bætist stöðug ásókn erlendra glæpagengja, sem sífellt láta meira til sín taka og líklega verður þess skammt að bíða, að vopnuð átök verði milli glæpahópa, eins og algilt er erlendis.  Sú harka sem farið er að bera á hjá glæpagengjunum innlendu og erlendu kallar á ný úrræði í fangelsismálum og erlendir glæpamenn sem fá á sig dóma hérlendis líta ekki á það sem refsingu, að vera vistaðir á Litla Hrauni, heldur sem þægilega hótelvist.

Það er stórhættuleg þróun að fá stór glæpagengi inn á Hraunið, því þróunin mun verða sú sama og annarsstaðar, að þau munu taka öll völd innan fangelsins og kúga aðra fanga og jafnvel fangaverði og þá styttist í að ástandið verði óviðráðanlegt.

Því er brýn nauðsyn á að hefjast handa nú þegar og byggja stórt og traust öryggisfangelsi eins og þau gerast rammlegust annarsstaðar, ef einhver von á að vera til þess að hægt verði að berjast við þá stórhættulegu þróun sem fyrirséð er á næstu árum í undirheimum landsins.

Í þessa byggingu verður að ráðast strax á þessu ári.  Öll bið getur orðið dýrkeypt.

 

 

 

 

Lífeyrissjóðir fjármagni byggingu fangelsis