Heldur Össur að landar hans séu gleymin fífl?

Pétur Blöndal, þingmaður, varpaði þeirri spurningu til Össurar Skarphéðinssonar, utanríkisráðherra, á Alþingi í dag hvort samhljómur væri í málflutningi  forsetans og ríkisstjórnarinnar varðandi utanríkismál.

Össur mærði forsetann á allan máta og sagði m.a. samkvæmt fréttinni:  "Össur svaraði því til að hann liti á Ólaf Ragnar sem góðan liðsmann utanríkismálum Íslands. „Hann hefur langhæsta rödd allra þeirra sem tala á Íslandi. Hann er þjóðhöfðinginn. Hann hefur til dæmis tekið þátt í því að setja málefni norðurslóða á dagskrá og það hefur skipt miklu máli.“ Þá sagði hann það hafa verið rétt eftir á að hyggja af forsetanum að beita málskotsréttinum í Icesave-málinu."

 Annaðhvort heldur Össur að hann sé utanríkisráðherra heimskustu og gleymnustu þjóðar í heimi eða hann er bæði að hæðast að forsetanum og þjóðinni í heild.  Er einhver annar en Össur sjálfur búinn að gleyma því sem hann sagði þegar forsetinn fór í opinbera heimsókn til Indlands, skömmu eftir að hann hafnaði ólögunum um Icesave staðfestingar eftir áskorun tugþúsunda kjósenda:  „Það eru einhverjir aðrir sem geta borið töskurnar fyrir hann,“ sagði Össur Skarphéðinsson utanríkisráðherra um Ólaf Ragnar Grímsson, forseta Íslands, í kvöldfréttum Ríkissjónvarpsins. Opinber heimsókn Ólafs Ragnars til Indlands hófst í dag í borginni Bangalore. Enginn ráðherra ríkisstjórnarinnar er með í för þótt heimsóknin hafi verið ákveðin fyrir nærri ári og verið skipulögð í samráði forsetans og ríkisstjórnarinnar.

Svar Össurar í dag er algerlega út úr kú miðað við fyrri framgöngu hans og ríkisstjórnarinnar í þágu erlendra fjárkúgara.

Góður liðsmaður utanríkisþjónustunnar

Borgarstjórinn grættur á íbúafundi

Jón Gnarr, borgarstjóri, ber sig aumlega eftir íbúafund í Grafarvogi og segist hafa orðið fyrir einelti og ofbeldi af hendi fundarmanna.

Svo virðist að eineltið og ofbeldið hafi falist í því að fundarmaður kallaði borgarstjórnarmeirihlutann "hyski", sem hann vildi helst vera laus við úr lífi sínu. Einnig mun hafa komið fram mikil óánægja nokkurra fundarmanna með frammistöðu borgaryfirvalda í málefnum hverfisins.

Allir, sem fylgst hafa með stjórnmálum í langan tíma og sótt ýmsa fundi með stjórnmálamönnum, hafa heyrt og séð ýmislegt verra en það sem þarna sýnist hafa verið á ferðinni og afar óvenjulegt, ef ekki einsdæmi, að stjórnmálamenn væli og skæli undan því sem við þá er sagt á slíkum samkomum.

Þar fyrir utan er orðanotkun borgarstjórans afar undarleg, því óskiljanlegt er hvernig hægt er að kalla þetta, þó afar ókurteislegt sé, "einelti og ofbeldi" og ber vott um mikla "orðtakablindu".

Ruddaleg framkoma á svona fundum er algerlega óafsakanleg en væl og skæl borgarstjórans eftir fundinn bendir ekki til að hann hafi taugar til að sinna opinberu embætti.

„Einelti og hreint og klárt ofbeldi“

Nornaveiðar og hefndarþorsti

Eftir uppkvaðningu hins fyrirsjáanlega dóms EFTAdómstólsins vegna Icesave virðist vera að rísa upp mikil bylgja hefndarþorsta sem beinist gegn þeim sem ekki þorðu að berjast fyrir lagalegum rétti Íslendinga í baráttunni gegn fjárkúgunartilburðum Breta og Hollendinga, sem dyggilega voru studdir af "vinum okkar og frændum" á norðurlöndunum, að ógleymdu ESB og AGS.

Hefndarþorstanum fylgja nornaveiðar sem einna helst beinast að öllum þeim þingmönnum sem greiddu þriðju og síðustu uppgjafaskilmálunum atkvæði sitt á Alþingi. Þeir sem harðast ganga fram í þessum nornaveiðum virðast algerlega gleyma því að 40% þátttakenda í þjóðaratkvæðagreiðslunni um þessa skilmála vildu samþykkja þá, en 60% höfnuðu þeim.

Vilja þeir sem að þessari aðför að "jáliðinu" standa virkilega að 60% þjóðarinnar hefni sín með einhverju móti á öllum þeim kjósendum sem trúðu því að efnahagur þjóðarinnar yrði eins og á Kúbu og í Norður-Kóreu, en því var haldið fram af efnahagsráðherranum og prófessor í Háskóla Íslands?

Þrátt fyrir að allan tímann lægi ljóst fyrir að krafa kúgaranna væri algerlega ólögvarin, óréttmæt og svínsleg og að einhverjir hafi í raun trúað vitleysunni sem haldið var að þjóðinni, er algerlega út í hött að leita hefnda gegn þeim sem ekki vildu taka slaginn fyrir þjóðarhag.

Heimska er ekki lögbrot, sagði einhver einhverntíma, og þó fylgispektin við kúgarana hafi verið ógáfuleg er hefndin og nornaveiðarnar lítið betri.

Vilja að þingmenn segi af sér

EFTAdómstóllinn rassskellir Steingrím J. og aðra stuðningmenn erlendra kúgara

"Stórkostlegur sigur fyrir okkur" segir Steingrímur J. um algera sneypuför ESA, fyrir hönd Breta og Hollendinga, fyrir ESAdómstólnum í Icesavemálinu.  Steingrímur J. ætti að fara með veggjum vegna þessa máls eftir frammistöðu sína og annarra undirlægja erlends valds og a.m.k. sjá sóma sinn í að láta vera að hrósa sér og sínum fyrir þessa niðurstöðu.

Enginn hefur gleymt framgöngu ríkisstjórnarinnar vegna Svavarssamningsins sem lagður var fram í júní 2009 og átti að keyra óséðan í gegn um Alþingi og eins er öllum í fersku minni hvernig Steingrímur J., ríkisstjórnin og stjórnarflokkarnir reyndu að telja almenningi trú um að Ísland yrði "Kúba norðursins" og lífskjör í landinu yrðu jafnvel verri en í Norður-Kóreu ef samningurinn yrði ekki samþykktur umsvifalaust.

Það er með ólíkindum að nokkrum skyldi detta í hug að samþykkja kúgunaraðgerðir Breta, Hollendinga, norðurlandanna og AGS vegna "erlendra skulda óreiðumanna", enda þurfti ekki annað en að lesa tilskipun ESB til þess að sjá að engin ríkisábyrgð var, eða mátti vera, á innistæðutryggingasjóðum einkabanka.

Eins og sjá má af ÞESSU bloggi frá því í júní 2009, þegar uppgjafaskilmálar Svavars og Steingríms J. komu fyrst til umræðu gat hver ólöglærður leikmaður lesið og skilið tilskipunina, enda er niðurstaða EFTAdómstólsins kristaltær þar sem enginn vafi var nokkurn tíma á því hvernig skilja átti efni tilskipunarinnar.

Niðurstaðan er mesti sigur íslensku þjóðarinnar í deilum við erlendar þjóðir síðan í þorskastríðunum, en því miður geta ekki allir kallað þetta "stórsigur fyrir okkur" og allra síst Steingrímur J. og þeir þjóðníðingar sem fylgdu honum og erlendum kúgurum að málum.

„Stórkostlegur sigur fyrir okkur“

"Tækniundur" sem gæti umbylt umferðarmenningunni á Íslandi

Í viðhangandi "fréttaskýringu" er útskýrt "tækniundur" sem gerir bílstjórum kleyft að gefa öðrum í umferðinni til kynna að þeir hyggist beygja inn í aðra götu en þá sem þeir eru að keyra eftir í það og það sinnið.

Þrátt fyrir að fáir áratugir séu þangað til að hægt verði að halda upp á aldarafmæli þessa "tækniundurs" sem stefnuljósin eru, þá eru ótrúlega margir bílstjórar á Íslandi sem virðast aldrei hafa heyrt minnst á þessa "nýjung" og hvað þá að þeir hafi tamið sér að nota hana, sjálfum sér og öðrum vegfarendum til hægðarauka.

Ef og þegar Íslenskir bílstjórar taka almennt þetta "tækniundur" í þjónustu sína og uppgötva jafnvel til hvers götum er skipt í tvær, eða fleiri akreinar, gæti það jafnvel orðið til þess að einhverjir færu að hleypa bíl á milli akreina sem gæfi með stefnuljósi til kynna að slíkt stæði til og væri jafnvel bráðnauðsynlegt.

Þeir sem hafa ekið eitthvað erlendis hafa væntanlega tekið eftir því að bílstjórar þar virðast almennt þekkja til notkunar stefnuljósa og vita líka til hvers akreinar eru og því er alls ekki ótrúlegt að þessi þekking gæti með tímanum orðið almenn á Íslandi líka.

Hvernig virka stefnuljós?

Svona fjárplógsstarfssemi verður að stöðva umsvifalaust

Samtök fjármálafyrirtækja telja að hugmyndir um að miða árlegt hámarkskostnaðrhlutfall ýmissa lána við 50% sé óraunhæf og nær væri að miða við 75% og jafnvel 100% vexti og kostnað á ári.

Þetta segja þau nauðsynlegt vegna þess að slík okurlán séu "vinsæl" og fólk sætti sig við að láta ræna sig á svo blygðunarlausan hátt. Þó Íslendingar séu lánaóð þjóð, getur varla verið að nokkur maður taki lán gegn slíkum kostnaði nema hann sé vandlega falinn með óskýrum texta og afar smáu letri á skilmálunum.

Hvort sem lántakandi samþykkir slík afarkjör eða ekki, þá er hér um svo svívirðilega gjaldtöku að ræða að hana ber að stöðva umsvifalaust, breyta lögum um fjármálafyrirtæki þannig að slíkt kostnaðarhámark sé að algeru hámarki 25% og ströng viðurlög verði við ámóta glæpamennsku og nú virðist tíðkast á lánamarkaði hérlendis.

Um siðferðiskennd fjármálafyrirtækjann þarf auðvitað ekki að fjölyrða og lýsa þau henni best sjálf með athugasemd sinni.

Smálánin leynast víða

Opinberir aðilar eru greinilega svarnir óvinir íbúðalánaskuldara

Á undanförnum fjórum árum hefur þjónusta ýmissa opinberra aðila hækkað um 35%, sem kemur til viðbótar alls kyns beinum skattahækkuum. Samanlagt hafa þessar aðgerðir skert kaupmátt heimilanna mikið og gjaldskrárhækkanirnar einar og sér hafa hækkað verðlag um 5-6%.

Gjaldskrárhækkanirnar hafa allar farið beinustu leið inn í vísitölu neysluverðs og orðið til að hækka verðtryggð lán um 70.000.000.000 -sjötíuþúsundmilljónir-.

Er nema von að ríkisstjórnin hæli sér af "stuðningi" sínum við skuldara þessa lands?

Hið opinbera hækkar verðlag um 5%

Mesta hneyksli lýðveldissögunnar?

Meðhöndlun ríkisstjórnarflokkanna á tillögum Stjórnlaganefndar um nýja stjórnarskrá stefnir í að verða eitt mesta hneyksli lýðveldissögunnar. Athugasemdir við tillögurnar streyma að úr öllum áttum og flestar harðorðar um galla þeirra, óskýrt orðalag um ýmis alvarleg álitaefni, jafnvel skerðingu mannréttinda á nýjum forsendum og er þá fátt eitt tínt til.

Stjórnskipunar- og eftirlitsnefnd þingsins virðist ætla að keyra málið til annarrar umræðu án þess að bíða eftir nokkrum þeim álitum sem hún bað sjálf um, t.d. frá öðrum þingnefndum og Feneyjanefndinni.

Þrátt fyrir allar þær alvarlegu athugasemdir sem þegar hafa borist, þar á meðal falleinkunn Umboðsmanns Alþingis virðist hvergi mega hreyfa til orði í tillögum Stjórnlaganefndarinnar og eru þessi hroðvirknislegu vinnubrögð Alþingi til mikils vansa og þjóðinni ekki bjóðandi.

Þau geta varla talist mörg hneyksin í stjórnmálasögu landsins sem komast með tærnar þar sem þessi skandall hefur hælana.

Gerir fjölda athugasemda

Ríkisstjórnin (og þjóðin ekki síður) ætti að hlusta á Jón Daníelsson

Ríkisstjórnin heldur áfram að vandræðast með innlimunarferlið í ESB og Samfylkingin heldur áfram að berja höfðinu við steininn sem Vinstri Grænir eru búnir að fela sig á bak við og þjóðin er löngu búin að sjá að tilburðum Samfylkingarinnar fylgir ekkert annað en hausverkur.

Katrin Júlíusdóttir, fjármálaráðherra, boðar umheiminum að kosning um innlimunina muni fara fram á árinu 2014 eða 2015 "ef einhverjir hnökrar verða á viðræðunum við sambandið".  Þegar lagt var upp með innlimunardrauminn sögðu Samfylkingarráðherrarnir að allt málið myndi taka 6-10 mánuði, þannig að hnökrar hljóta að hafa verið á því allan tímann og varla mun rakna mikið úr þeim úr þessu, enda virðast meira að segja hörðustu ESBsinnar varla trúa sjálfum sér lengur.

Ríkisstjórnin ætti að snúa sér að öðrum og brýnni málum og t.d. hlusta á það sem Jón Daníelsson, hagfræðingur, sagði í þættinum á Sprengisandi, en á það má hlusta hér:  http://www.visir.is/section/MEDIA98&fileid=CLP16402

Í raun ætti hlustun á þetta viðtal að vera skylda hvers hugsandi manns og þó fyrri hlutinn sé fróðlegur, þá er íslenska ríkisstjórnin ekki líkleg til að hafa áhrif á það sem þar er rætt, en hún ætti að taka til sín það sem fram kemur í seinni hlutanum og hlusta á þann kafla kvölds og morgna þann tíma sem eftir lifir fram að kosningum.

Kjósendur ættu ekki síður að hlusta á það sem Jón hefur fram að færa um stefnu stjórnarinnar og forðast að gera þau mistök í komandi kosningum að kjósa annað eins yfir sig aftur.

Kosið um ESB 2014 eða 2015?

Eru hollenskir stjórnmálamenn furðufuglar?

Hollenskir stjórnmálamenn virðast vera að ræða það í fullri alvöru að Íslendingar leggi rafstreng til Hollands, enda eigi Íslendingar næga græna umframorku sem þeir hafi engin not fyrir og þar að auki skuldi "Íslendingar" þeim hollensku stórfé vegna Icesave.

Í fyrsta lagi skuldar íslenska þjóðin ekki krónu vegna Icesave, en vissulega voru það íslenskir þegnar sem stjórnuðu því einkafyrirtæki sem til Icsaveskuldarinnar stofnaði og ber að endurgreiða þá skuld og allt bendir til þess að það verði gert áður en mjög langt líður. Í öðru lagi myndi kosta ævintýralegar fúlgur að leggja slíkan rafstreng og óvíst að það borgaði sig, jafnvel þó Hollendingar myndu greiða "heimsmarkaðsverð" fyrir rafmagnið. Í þriðja lagi er algerlega fráleitt að selja rafmagnið til atvinnuuppbyggingar í Evrópu, enda verður örugglega næg eftirspurn eftir því innanlands í framtíðinni og miklu nær að byggja upp raforkufrek fyrirtæki til atvinnusköunar heima fyrir.

Hvergi í Evrópu er meira ójafnvægi í stjórnmálum og í Hollandi og stjórnarskipti þar afar ör og langtímum saman hefur ekki tekist að mynda starfhæfar ríkisstjórnir.

Allt bendir þetta til að hollenska þingið skipi óvenju stórt hlutfall "furðufugla", a.m.k. virðast þeir ekki taka starf sitt allt of alvarlega.

Vilja rafmagn upp í Icesave