Atli ásakar samþingmenn sína

Atli Gíslason, formaður ákærunefndar Alþingis, segir í viðtali við mbl.is:  "Þetta var lýðræðisleg kosning en það virtust samt vera einhver undirmál í gangi eða eitthvað sem ég næ ekki utan um."  Þar sem Atli hefur marg sagt að hann sé ekki saksóknari, heldur eingöngu þingmaður sem ákvarðar hvort gerðir manna og aðgerðaleysi séu líkleg til sakfellingar fyrir dómi, hlýtur hann að hafa eitthvað í höndunum, sem er líklegra en ekki, til að sanna þessa fullyrðingu um pólitísk hrossakaup í þinginu.

Varla getur svo heiðvirður maður, sem Atli segist vera, verið að dylgja um undirmál samþingmanna sinna, nema hafa eitthvað bitastætt til að byggja á og enn síður getur verið að hann hlaupi með slíkt í fjölmiðla, ef það væri tómt fleipur.  Því verða fjölmiðlar að krefja þingmanninn um betri skýringar á ummælunum og við hvaða samþingmenn sína hann á við, því annars liggja allir hinir 62 þingmennirnir undir grun um að hafa verið að bralla eitthvað á bak við Atla.

Vegna sérstakrar hæfni, sem Atli er einnig sannfærður um að hafa til að bera, ætlar hann að bjóða sig fram í saksóknaranefnd þingsins, sem skal vera sækjanda til halds og traust í málshöfðuninni gegn Geir H. Haarde, sem Atli segist ekki vera viss um að verði sakfelldur, þó hann segist viss um að hann hafi gerst sekur um lögbrot. 

Blóðþorsti Atla hefur ekki verið slökktur ennþá og því vill hann fá að fylgja málinu eftir allt til enda, en ætti raunar að vera síðastur þingmanna til að veljast í þessa nefnd, þar sem hann hefur þegar lýst yfir sannfæringu sinni um sekt sakborningsins, en slíkar yfirlýsingar eiga að duga til að gera hvern mann vanhæfan í raunverulegu réttarríki.

Atli hefur sennilega enga trú á raunverulegu réttlæti, frekar en lærimeistarar hans í sovétinu.

Atli segir undirmál viðhöfð á Alþingi

Jón Ásgeir að afvegaleiða mál

Skilanefnd Glitnis rekur mál gegn Jóni Ásgeiri Jóhannessyni, fyrrverandi stjórnarformanni FL Group, eiginkonu hans, Pálma í Iceland Express og fleiri tengdum aðilum fyrir að hafa svikið tvo milljarða Bandaríkjadala út úr bankanum fyrir hrun og krefst bóta frá þeim fyir svikin.

Jón Ásgeir fer hins vegar mikinn í baráttu sinni gegn slitastjórninni og Steinunni Guðbjartsdóttur, formanni hennar, og sendir opinbera áskorun á hana um að tilgreina þá peninga og aðrar eignir, sem slitastjórnin hafi sakað hann um að fela.  Málið í New York snýst ekki um að finna peninga og eignir Jóns Ásgeirs, heldur er um skaðabótamál að ræða og ef það vinnst hlýtur það að vera vandamál Jóns Ásgeirs sjálfs og klíku hans að finna þá fjármuni sem til þarf, til greiðslu skaðabótanna.

Eva Joly hefur marg bent á, að sakborningar í svona stórum efnahagsbrotamálum muni gera allt sem í þeirra valdi standi til að sverta persónur rannsakendanna og sækjenda í málum þeirra og beita fyrir sig leigupennum til viðbótar þeirri baráttu sem þeir munu sjálfir heyja í stríðinu, sem þeir munu heyja gegn yfirvöldum og þeim embættismönnum sem að rannsóknunum munu koma.

Þessi skrif Jóns Ásgeirs eru liður í þeirri fyrirséðu herferð.

Jón Ásgeir skorar á Steinunni

Útvarp Saga ýtir undir ofbeldi

Undanfarna daga hefur Útvarp Saga, og þá sérstaklega Pétur Gunnlaugsson, dagskrárgerðarmaður og stjórnarmaður stöðvarinnar, nánast hvatt hlutstendur sína til ofbeldisverka gagnvart ríkisstjórninni og "stjórnmálastéttinni", eins og Pétur orðar það.

Í gær, eða fyrradag, hringdi inn maður og hvatti fólk til að mæta við þinghúsið á morgun með vatnsbyssur, fylltar af hlandi, og sprauta úr þeim yfir þingmenn við þingsetninguna og Pétur tók undir þetta með manninum, en lagði þó til að vatn yrði látið duga sem hleðsla í byssurnar.

Í morgun hvatti Pétur alla hlustendur stöðvarinnar lögeggjan að mæta til mótmæla við Alþingi á morgun og sagði að ekkert nema ógnanir dygðu til að hafa áhrif á "stjórnmálastéttina", án þess þó að útskýra betur fyrir hlutstendum hverning ógnanir væru áfrifaríkastar.  Óhætt er að segja að aðrir eigs öfgar og óhróður gegn stjórnmálamönnum hefur aldrei áður heyrst eða sést í íslenskum fjölmiðlum og Pétur þessi lætur sér sæma að dengja yfir hlustendur stöðvarinnar.

Útvarp Saga, þrátt fyrir einstaka ágæta þætti, er án nokkurs vafa einn auðvirðilegasti fjölmiðill landsins nú um stundir og er DV þá meðtalið.

Viðbúnaður með venjulegu sniði

The Gnarr-effect

Nýlega gortaði Jón Gnarr sig af því að hann væri orðinn sérstakt hugtak í stjórnmálafræðum, sem kallaðist "The Gnarr-effect", eða "Gnarr-áhrifin" eins og það ætti væntanlega að þýðast á íslensku.  Ekki fylgdi með gortinu af þessari nafngift í hverju áhrifin á stjórnmálafræðin væru fólgin, en nú virðast þau vera að koma í ljós í kosningum sitt hvorum megin við Atlanshafið.

Í Brasilíu eru kosningar framundan og þar eru Gnarr-áhrifin nokkuð áberandi, en þar eru ýmsir í framboði, sem greinilega hafa orðið fyrir Gnarr-áhrifunum, eins og ÞESSI frétt sýnir glögglega, en þar geta kjósendur t.d. valið á milli vændiskonu, boxara og starfsbróður Jóns Gnarrs, þ.e. trúðs.

Birgitta Jónsdóttir er nú stödd á Ítalíu, þar sem hún hvetur Ítali til að kjósa hina ítölsku útgáfu af Jóni Grarr, sem er í framboði fyrir ítalska útgáfu af Hreyfingunni.  Hvort tenging ítalskra gnarrista og Hreyfingarinnar boðar eitthvað um samstarf þessara grínframboða hérlendis, skal ósagt látið, en einkennileg er þessi trúboðsferð Birgittu til Ítalíu í því skyni að útbreiða Gnarr-áhrifin.

Væntanlega mun slagorð þessara hreyfinga verða:  "Trúðar allra landa sameinist".

 

Ítölsk Hreyfing í fæðingu

Pólitískt réttarhneyksli

Samfylkingin lét VG teyma sig út í pólitískan skrípaleik til þess að koma Geir H. Haarde fyrir Landsdóm og gekk plottið út á að ráðherrar Samfylkingarinnar í síðustu ríkisstjórn myndu sleppa við ákærur, gegn því að flokkurinn sæi til þess að Geir yrði ákærður og helst Árni Matt. einnig.

Jóhanna Sigurðardóttir gaf út þá yfirlýsingu að kæran væri til þess að róa almenning og Lilja Mósesdóttir sagði að stefna ætti Sjálfstæðismönnunum fyrir Landsdóminn til þess að gera upp við pólitískar skoðanir þeirra og frjálshyggjuna, eins og hún orðaði það.

Í dag sagði Ögmundur Jónasson að honum þætti miður að Geir væri einum stefnt fyrir dóminn til þess að taka á sig pólitíska ábyrgð á hruninu.  Þetta er enn ein staðfestingin á því, að þetta Landsdómsmál hefur allan tímann verið hugsað sem pólitísk aðför að fyrrverandi ríkisstjórn og slík pólitísk réttarhöld hafa verið algerlega óþekkt á vesturlöndum undanfarna áratugi, en voru alþekkt í Sovétríkjunum sálugu, en þangað sækir VG sínar pólitísku fyrirmyndir.

Aðspurður játaði Ögmundur því að þetta væru pólitísk réttarhöld og uppgjör við ákveðna stjórnmálastefnu.  Þessar játningar um tilgang réttarhaldanna þyrftu nánari rannsóknar við.

VG og Samfylkingin hafa með þessum gerðum sínum staðið fyrir mesta pólitíska réttarhneyksli sem um getur frá falli kommúnismans í austrinu.

„Dapurleg niðurstaða“

Áætlun sem byggir á mislukkuðum brandara

Þriðja endurskoðun efnahagsáætlunar ríkisstjórnarinnar og AGS var samþykkt af stjórn sjóðsins í dag og þar með aukast lánamöguleikar frá sjóðnum og norðurlöndunum og eins virðist þessi afgreiðsla sanna að AGS sé hættur störfum sem handrukkari fyrir fjárkúgarana í Bretlandi og Hollandi.

Það sem vekur þó mesta athygli við þessa endurskoðun er viljayfirlýsing ríkisstjórnarninnar sem lögð var fyrir stjórn sjóðsins í tilefni endurskoðunarinnar, en yfirlýsingin er grátbrosleg aflestrar og virkar eins og misheppnaður brandari, en þar segir m.a: 

"Efnahagsáætlun ríkisstjórnarinnar byggir á fjórum meginþáttum. Í fyrsta lagi er unnið að því að byggja upp traust fjármálakerfi sem getur sinnt þörfum heimila og fyrirtækja. Í öðru lagi þarf að tryggja fjárhagslega stöðu ríkissjóðs og hins opinbera og leika þar fjárlög haustsins lykilhlutverk. Í þriðja lagi verður að taka frekari skref til afnáms gjaldeyrishafta og móta peningastefnu til frambúðar. Í fjórða lagi þarf að tryggja aðlögun skulda heimila og fyrirtækja, með virkri þátttöku lánastofnana. Nýfallinn dómur Hæstaréttar og fyrirhuguð lagasetning vegna gengisbundinna lána munu tryggja sanngjarna niðurstöðu í málinu og flýta fyrir endurskipulagningu skulda. Markmið efnahagsstefnunnar er að leggja grunninn að sjálfbærum hagvexti og atvinnutækifærum til framtíðar."

Það sem þarna segir um áætlanir stjórnarinnar um fjármál heimilanna og skuldir þeirra hlýtur að eiga að vera brandari, þó varla þyki hann mjög fyndinn í þeim fjölskyldum, sem þegar hafa misst heimili sitt, eða eiga það í vændum á næstu mánuðum.  Hvað skyldi fólk oft hafa hlutstað á Árna Pál Árnason lýsa því yfir að "ráðstafanir" væru væntanlegar í næstu viku, þegar búið væri að "útfæra þær nánar"?

Reyndar er ólíklegt að nokkrum manni þyki þetta fyndið, því svo hefur hert að pyngju hvers einasta þjóðfélagsþegns, að það virkar frekar eins og móðgun, að halda því fram að ríkisstjórnin hafi verið að vinna sérstaklega í þágu heimilanna í landinu.  Ekki er minnst á það í þessari yfirlýsingu að til standi að gera einhverjar ráðstafanir til að efla atvinnulífið í landinu og koma nýjum orkufyrirtækjum á koppinn.

Skyldi hafa verið hlegið á stjórnarfundi AGS?

Þriðja endurskoðunin samþykkt

Hrunstjórnum Evrópu mótmælt

Þó engu líkara sé, en að Íslendingar haldi að hvergi hafi orðið efnahagshrun annarsstaðar en hér á landi, þá er það engu að síður staðreynd og fjöldi banka hefur orðið gjaldþrota, bæði í Evrópu og Bandaríkjunum, þrátt fyrir að ríkissjóðir viðkomandi landa hafi ausið stjarnfræðilegum upphæðum til að bjarga bankakerfum sínum, þó ekki hafi allir bankar lifað þær björgunaraðgerir af.

Atvinnuleysi austan hafs og vestan er í flestum löndum jafnvel meira en hérlendis, þó íslensku atvinnuleysistölurnar gefi ekki rétta mynd af ástandinu, þar sem fjöldi fólks hefur farið til náms í atvinnuleysinu og mörg þúsund manns hafi flutt af landi brott í leit að atvinnu, aðallega til Noregs.

Vandamálin í öllum þessum löndum er það sama, en það er skortur á atvinnutækifærum og vangeta ríkisstjórnanna við að koma atvinnulífinu í gang á ný, þó fæstar ríkisstjórnir berjist beinlínis gegn allri atvinnuuppbyggingu, eins og sú íslenska gerir.  Samdrátturinn í atvinnulífinu hefur orðið til þess að skatttekjur landanna hafa skroppið saman og eina ráðið til að mæta tekjumissinum er að skera niður ríkisútgjöld og spara á öllum sviðum ríkisrekstrarins.

Slíkur niðurskurður bitnar í mörgum tilfellum helst á þeim sem síst skyldi, þ.e. atvinnulausum, öryrkjum og láglaunafólki.  Þetta ástand hefur orðið til þess að mikil mótmæli eru nú víða um Evrópu og þó mest í höfuðborg hrunveldis ESB, Brussel.

Fari svo sem Samfylkingin vill, þurfa Íslendingar að bregða sér til Brussel, vilji þeir mótmæla einhverju í framtíðinni.

Verkföll og mótmæli víða

Vændið og forsjárhyggjufólkið

Dómari í Ortario í Kanada úrskurðaði í gær, við mikinn fögnuð vændiskvenna, að bann við rekstri vændishúsa í ríkinu skyldi afnumið.  Rök vændiskvennanna fyrir afnámi bannsins voru öryggismál þeirra, en eins og gefur að skilja telja þær sig öruggari í viðskiptum sínum innan öruggra veggja vændishúsanna, en í götuharkinu.

Það sem ekki síst er merkilegt við þetta má, er þessi klausa úr fréttinni:  "Athygli vekur að dómarinn, Susan Himel , er kona en í rökstuðningi hennar segir að bann við rekstri vændishúsa og útgerð vændis brjóti í bága við stjórnarskrárbundin rétt einstaklinga til frelsis, athafna og öryggis.

Dómsniðurstaðan er rökstudd í 131 bls. skýrslu sem er aðgengileg hér en á blaðsíðu 24 kemur fram að sönnunargögnum hafi verið aflað á tveggja og hálfs árs tímabili og grein gerð fyrir þeim á alls 25.000 síðum í 88 bindum."  Miðað við þessa rannsókn, sem greinilega hefur verið bæði tímafrek og viðamikil, þá bliknar skýrsla Rannsóknarnefndar Alþingis í samanburðinum, bæði hvað varðar rannsóknartíma og blaðsíðu- og bindafjölda.

Annað sem vert er að veita athygli í fréttinni af þessari rannsókn er niðurlag fréttarinnar, sem hljóðar svona:  "Tekið er fram í skýrslunni að engin ein staðalmynd af vændiskonu dugi til að lýsa vændiskonum í Kanada, enda sé bakgrunnur þeirra sem leggja fyrir sig vændi afar ólíkur. Ástæður þess að konur leggi fyrir sig vændi séu jafn ólíkar og þær séu margar."

Hvað ætli feministar og annað forsjárhyggjufólk segi við þessu?

Vændiskonur fagna sigri

Skömm þings og þjóðar er mikil

Dagurinn í dag, 28. september 2010, mun lifa í sögunni sem dagurinn sem Alþingi lagðist lægst í meira en þúsund ára sögu sinni.  Dagurinn sem pólitísk hrossakaup réðu því að fyrrverandi forsætisráðherra þjóðarinnar var stefnt fyrir Landsdóm án sérstakrar rannsóknar og að hafa fengið að taka til varna, áður en ákæra var gefin út.

Þór Sari, sem þó var einn kæruliðanna, kallaði það sem fram fór á Alþingi pólítískan hráskinnaleik og ætti vitnisburður manns úr innsta hring kæruliðanna að vera fullkomlega marktækur.

Í dag er skömm þjóðarinnar og þingsins mikil og sérstaklega þeirra þingmanna, sem hráskinnaleikinn léku.

Þungbær og erfið niðurstaða

Endemis rugl í Árna Þór

Árni Þór Sigurðsson, þingmaður VG, setti fram furðulega röksemdarfærslu á Alþingi í dag, þegar hann var að réttlæta tillögurnar um ákærur á hendur nokkrum fyrrverandi ráðherrum, sem VG þráir heitast að niðurlægja fyrir þjóðinni og sýna umheiminum hvað það séu kaldir karlar og kerlingar, sem nú eru við völd í landinu.

Árni heldur því fram að með því að fella tillögur um ákærur, þá sé þingið að kveða upp sýknudóm yfir þessum ráðherrum, en með því að samþykkja kærurnar sé alls ekki verið að gefa í skyn að þeir séu sekir.  Að ganga úr skugga um að svo sé, sé seinni tíma mál og allt annarra en þingsins, að fella þann dóm.

Þetta verður að teljast furðulegasti málflutningurinn til þessa í þeim pólitíska skollaleik, sem VG, Hreyfingin og hluti Samfylkingarinnar leika í þinginu þessa dagana og tefja um leið umræður um þarfari mál, sem á þjóðinni brenna.

Allir hljóta að sjá hvílík endemis della það er, að segja að ef þú ákærir einhvern, sért þú ekki að gefa í skyn að hann sé sekur, en ef þú ákærir ekki, þá sértu þar með að sýkna einhvern.  Að sjálfsögðu fer enginn að ákæra annan og stefna honum fyrir dómstóla, nema telja viðkomandi sekan um lögbrot.

Líklega eru þessir þingmenn undantekning frá þeirri reglu, enda bara í pólitískum hefndarleiðangri gegn andstæðingum sínum í stjórnmálum.

Landsdómur dæmir - ekki Alþingi