Skattfrelsið ekki eins auðvelt og sýnist

Lausn kjaradeilu sjómanna og útgerða virðist stranda algerlega á kröfu sjómanna um að það fría fæði sem samist hefur um að þeir fái verði ekki skattlagt sem hlunnindi, þ.e. að lög um frádrátt vegna dagpeninga veði látin gilda um þetta eins og dagpeninga annarra stétta.

Við nánari skoðun er málið ekki svo einfalt, þar sem dagpeningar eru alls ekki skattfrjálsir enda hugsaðir til að greiða kostnað launþega í tilfallandi ferðalögum á vegum atvinnunnar, þ.e. matar- og gistikosnað.  Hugsunin á bak við þetta fyrirkomulag er að tækist launþeganum að komast af með að greiða lægri kostnað en dagpeningunum næmi, skyldi greiddur skattur af eftirstöðvum dagpeninganna.

Í lögum um tekjuskatt segir um þetta:   

"Frádráttur manna frá tekjum utan atvinnurekstrar.

30. gr. Frá tekjum manna skv. II. kafla laga þessara, sem ekki eru tengdar atvinnurekstri eða sjálfstæðri starfsemi, má draga: A. 1. Útgjöld að hámarki móttekin fjárhæð ökutækjastyrkja, dagpeninga eða hliðstæðra endurgreiðslna á kostnaði sem sannað er að séu ferða- og dvalarkostnaður vegna atvinnurekanda og eru í samræmi við matsreglur [ráðherra]. 1) [Útgjöld að hámarki móttekinni fjárhæð ættleiðingarstyrks samkvæmt lögum um ættleiðingarstyrki og má frádráttur þessi aldrei vera hærri en fjárhæð styrksins.] 2)"

Þar sem fæði sjómanna virðist eiga vera þeim að kostnaðarlausu fellur samningur þeirra þar um illa að þessari grein laganna og því virðist ráðherra hafa rétt fyrir sér þegar hann heldur því fram að krafa sjómanna kalli á sértækar aðgerðir í skattamálum og þar með er ótti ráðherrans um sambærilegar kröfur annarra stétta í komandi kjarasamningum skiljanlegur.

Að teknu tilliti til alls þessa er greinilegt að úrlausn ágreiningsins er ekki auðveldur.

„Láti minni hagsmuni víkja fyrir meiri“