Gaumur ekki gefinn

Það er vert að gefa því gaum, að verslanir sem Gaumur (áður Baugur) rekur og taka, í flestum tilfellum, inn vörur sínar í gegnum sama vörulager eru með svo mikinn verðmismun, að með ólíkindum er.  Reyndar er skiljanlegt að 10-11 sé dýrust, enda opin allan sólarhringinn og með takmarkað vöruúrval, en að Hagkaup skuli oftast vera með hæsta verðið og Bónus það lægsta, er athyglisverðara.  Hagkaup er farið að hafa tvær stórar verslanir opnar allan sólarhringinn, þ.e. í Skeifunni og í Garðabæ og nú er sá aukakostnaður greinilega kominn inn í vöruverðið.  Óskiljanlegt er reyndar, hvernig hægt er að halda öllum þessum verslunum opnum daga og nætur, árið um kring, því varla geta nátthrafnarnir verslað svo mikið, að allar þessar verslanir standi undir viðbótaropnuninni.

Eins og venjulega er Bónus örlítið lægri í verðkönnuninni en Krónan, enda er nánast fastur starfsmaður frá Bónusi við verðkannanir í Krónunni, a.m.k. versluninni á Bíldshöfðanum.  Síðan er verðinu í Bónusi stillt af, einni krónu lægra en í Krónunni, eða í sumum tilfellum nokkrum krónum neðar og þannig er alltaf hægt að koma best út úr svona könnunum.

Þessi verðlagningartækni gengur algerlega upp, því almenningur trúir því ennþá, að Bónus sé alltaf lægstur, vegna snilldar í innkaupum og verðlagningu.  Staðreyndin er auðvitað sú, að Bónus gefur engum neitt og Hagkaup náttúrlega ennþá síður.

Á meðan þessu er ekki gefinn gaumur, malar Gaumur gull.

Mikill verðmunur á grænmeti

Svavar skildi þetta ekki heldur.

Árni Þór Árnason, þingmaður VG, hefur stundað hausatalningar í þinginu undanfarnar vikur og komist að því að ekki er meirihlutastuðningur við ríkisábyrgð á Icesaveskuldum Landsbankans og því er málinu ekki hleypt út úr nefnd og til afgreiðslu á þinginu.  Jóhanna og Steingrímur J. ætla að gangast undir þennan nauðasamning, hvað sem tautar og raular og leita nú allra leiða, til að búa málið í einhverskonar felubúning, til þess að snúa þeim fjórum VG þingmönnum, sem láta illa að stjórn.

Það blóðuga við þetta allt saman er, að fólk er látið halda, að þetta sé samningur um skuld íslensku þjóðarinnar við Breta og Hollendinga, þegar þetta er samningur milli tryggingasjóða innistæðueigenda í löndunum þrem og á þeim á ekki að vera ríkisábyrgð, samkvæmt tilskipun Evrópusambandsins.  Reyndar bannar tilskipunin slík ríkisafskipti, vegna þess að ábyrgðir einstakra ríkja á bankainnistæðum, myndu skekkja alla samkeppnisstöðu fjármálastofnana innan ESB.  Af þeim ástæðum mega Bretar og Hollendingar ekki heyra minnst á dómstóla, til þess að skera úr um, hver ber ábyrgð á hverju í þessum efnum.

Árni Þór segir einnig að nágrannaþjóðir Íslendinga geri sér enga grein fyrir því, hve íþyngjandi þessi "samningur" er fyrir komandi kynslóðir á Íslandi.  Það er ekki von, að viðsemjendurnir, hvað þá aðrir, hafi gert sér þetta ljóst, því íslenska samninganefndin, undir forystu Svavars Gestssonar, gerði sér alls ekki heldur nokkra grein fyrir því, um hvað hún var að semja.

Hefði samninganefndin haft einhvern skilning á málinu, hefði hún að minnsta kosti getað reynt að útskýra það fyrir mótherjum sínum við samningaborðið.

Gera sér ekki grein fyrir byrðinni

Alþingi niðurlægt af Bretum, Hollendingum og ESB

Aðspurður um væntanlega fyrirvara Alþingis við ríkisábyrgð á Icesaveskuldum Lansbankans, svarar talsmaður breska fjármálaráðuneytisins einfaldlega:  „Það er búið að semja um Icesave við Ísland.“

Þetta svar einkennist af sama hroka og yfirgangi og Bretar hafa sýnt Íslendingum á öllum stigum þessa svokallaða samningaferils, sem auðvitað eru engir samningar, heldur uppgjafaskilmálar hertekinnar þjóðar í fjármálalegri styrjöld, sem Bretar, Hollendingar og norðurlöndin, undir herstjórn ESB, hafa háð gegn Íslendingum.

Uppgjafaskilmálarnir voru, af Svavari Gestssyni, að nafninu til, undirritaðir með fyrirvara um staðfestingu Alþingis, en eins og fram kemur í hrokafulla svari þess breska, var engin meining í þeim fyrirvara.  Samningurinn sem Svavar var látinn undirrita, voru endanlegir uppgjafaskilmálar, sem stríðsherrar Breta og Hollendinga settu Íslendingum og árásarþjóðirnar eru greinilega ekki til viðræðu um að breyta.

Eftir því, hve aumlega Steingrímur J., reyndi að réttlæta þessa uppgjafaskilmála í Kastljósi, er augljóst, að ríkisstjórnin var löngu búin að gefast upp og samþykkja skilmálana, þegar hún loksins mannaði sig upp í að játa sig sigraða, þann 5. júní s.l.

Fyrirvarinn um staðfestingu Alþingis á samningnum, var greinilega settur inn af hálfu stríðsþjóðanna, eingöngu til að niðurlægja Alþingi og Íslendinga.

 

„Það er búið að semja!“

Hvar er ESB stöðugleikinn?

Á Íslandi hrundi nánast allt bankakerfið s.l. haust og eftir stóð efnahagslífið í rúst og öll helstu fyrirtæki landsins ónýt, vegna þess að eigendur bankanna og aðrir fjárglæframenn voru búnir að tæma þau af eigin fé og skuldsetja þau upp fyrir rjáfur með stjarnfræðilega háum lánum, sem erlendar lánastofnanir verða nú að afskrifa.

Í kjölfar þessa hruns, er atvinnuleysi hérlendis um 9%, spáð er að landsframleiðsla dragist saman um tæp 10% á árinu og verðbólga er um 12% og skuldir þjóðarinnar eru miklar.  Þetta er mesta kreppa, sem þjóðin hefur lent í á lýðveldistímanum.  Jóhanna Sigurðardóttir og hirð hennar, lofaði þjóðinni því, að um leið og beiðni um inngöngu í ESB yrði afhent, myndi stöðugleiki nást á ný hérlendis, vegna þess að traust og tiltrú annarra þjóða yrði þá svo mikið, að öll vandamál myndu leysast, nánast af sjálfu sér.

Í ljósi loforða Jóhönnu, er með ólíkindum að lesa um hrakfarir Eystrasaltsríkjanna, en þar hefur ekki orðið neitt bankahrun, en bankastarfsemi í þeim löndum er aðallega á hendi erlendra banka, sem væntanlega hafa nú þegar, eða eiga eftir að tapa gífurlegum fjárhæðum í þessum löndum og þá mun hrikta verulega í mörgum öðrum ESB löndum.

Í fréttinni er vitnað í Seðlabanka Litháen,  en þar segir m.a:  "Spá seðlabankans verður alltaf svartari og svartari. Í maí spáði hann tæplega 16% samdrætti og í janúar hljóðaði spáin upp á 4,9% samdrátt í efnahagslífinu.  Staðan er heldur skárri hjá nágrannaríkinu Lettlandi en þar er spáð 18% samdrætti í ár. Í Eistlandi er spáð 15,3% samdrætti."

Þetta er versta efnahagskreppa, sem þessi lönd hafa fengið yfir sig, síða þau losnuðu úr klóm Sovétríkjanna sálugu.  Íbúar þessara landa trúðu sínum "Jóhönnum", sem héldu því fram að aðild að ESB myndi tryggja þeim velmegun og stöðugleika í framtíðinni, ekki síst vegna tengingar gjaldmiðils landanna við Evruna.

Hver er hjálpin af ESB aðildinni?  Hvar er ESB stöðugleikinn?  Hvernig stendur á því að þessi lönd eru í verri málum en Ísland, sem stengur utan ESB?

Samfylkingarmenn hljóta að svara þessu með haldbærum rökum.

Staða Litháen sú versta innan ESB

Aðeins greindir fá Svínaflensu

Nú eru 63 greindir með Svínaflensuna og aldrei í manna minnum hefur birst annað eins nákvæmnisbókhald yfir smitaða af öðrum sjúkdómum.  Einkenni þessarar flensu eru svipuð og annarra af A-stofni, sem gegnið hafa um heiminn undanfarin ár. 

Vegna þess, hve þessi flensa er lík öðrum, vekur undrun allur þessi fréttaflutningur af henni og er sá grunur farinn að gera vart við sig, að einhverjir, sem hagsmuna eiga að gæta, þ.e. seljendur lyfja, hreinsiefna og þess háttar, kyndi undir þessari daglegu fréttamiðlun.

Óttast er, að Svínaflensan stökkbreytist og geti orðið að stórkostlegu heilsufarsvandamáli næsta vetur, og því mætti ætla, að fréttirnar ættu ekki að snúast um nánast hvert nýtt tilfelli, heldur dygði að segja af og til frá því, hvort flensan væri ennþá "bara venjuleg", eða hvort hún hafi stökkbreyst og til hvaða ráða verði þá gripið.

En, eins og maðurinn sagði, þegar hann heyrði að nú væru 63 greindir með flensuna:  "Þá smitast ég aldrei, því ég hef aldrei verið talinn greindur."

 

Svínaflensa staðfest hjá 63

Reynt að lappa upp á lélegasta samning Íslandssögunnar

Fyrst eftir að Svavar Gestsson skrifaði undir samninginn um ríkisábyrgð á Icesave skuldum Landsbankans, hélt Steingrímur J. Sigfússon fjálgar ræður, um hve góður og hagstæður samningur þetta væri fyrir Íslendinga.  Líklega höfðu hinir slyngu samningamenn Breta og Hollendinga talið Svavari og Steingrími trú um þetta og í barnaskap sínum, héldu þeir félagar að þessir vingjarnlegu útlendingar hefðu verið að gera Íslendingum stóran og mikinn greiða, af eintómri manngæsku.

Eftir því sem frá líður og "samningurinn" verið lesinn, kemur æ betur í ljós, að þetta er versti og óhagstæðasti "samningur" sem vélaður hefur verið inn á Íslendinga, allt frá upphafi byggðar í landinu.  Meira að segja Steingrímur J. er hættur að mæra samninginn og Alþingi leitar nú allra leiða til að fella samninginn, án þess að fella hann beint í alvöru atkvæðagreiðslu.  Í Svavari heyrist ekkert meira, enda ekki víst að hann nenni að hugsa lengur um málið, eins og hann orðaði það sjálfur í Moggaviðtali.

Í fréttinni kemur fram að:  "Talið er að þeir fyrirvarar sem settir verða við samkomulagið jafngildi nýjum samningi. Þá er talið ólíklegt að viðsemjendurnir fallist á lánveitingar til Tryggingasjóðs innstæðueigenda þar sem ábyrgð ríkisins verði svo takmörkuð."

Fyrirvararnir eiga greinilega að verða til þess að Bretar og Hollendingar lýsi samninginn ógildan og semja þurfi upp á nýtt. 

Skýrara getur álit Alþingis ekki verið á þessu samningarugli Svavars og Steingríms J.

 

 

Fyrirvarar um greiðsluþak og hve lengi verður borgað

Ráðherrar hvetja til lögbrota

Yfirgengilegar lánveitingar bankanna til tengdra aðila, eins og fram hefur komið nú síðast í Kaupþingslekanum og áður með lekum úr Glitni og Landsbanka, gengur algerlega fram af fólki og sýna í hverskonar óraunveruleikaheimi banka- og útrásarglæframenn lifðu.  Þeir héldu því ávallt fram, að "velgengni" þeirra væri svo mikil vegna þess hversu miklir snillingar þeir sjálfir væru.  Miðað við "svargreinar" sumra þeirra í fjölmiðlum, eru þeir sömu skoðunar ennþá, það var eingöngu lélegur seðlabanki og ótrúleg óheppni sem varð þeim að falli.

Burtséð frá firringu og spillingu banka- og annarra fjárglæframanna, þá er algerlega óþolandi, að ráðherrar og þingmenn hvetji til lögbrota í "þágu almannahagsmuna", eins og þeir hafa verið að gera síðustu daga.  Ef lög um bankaleynd, eða hver önnur lög, eru úreld eða gölluð, ber Alþingi að breyta slíkum lögum, en alls ekki eiga þingmenn og ráðherrar að hvetja fólk til þess að taka einfaldlega lögin í sínar hendur.  Almenningur á rétt á að fá allar þær upplýsingar, sem lög leyfa, enda koma þær væntanlega allar fram við réttarhöld, sem örugglega verða vegna þessara mála. 

Dómstóll götunnar á ekki að hafa síðasta orðið og sakamál á ekki að reka fyrir honum.

Að forsætisráðherra og reyndar aðrir ráðherrar, hvetji til lögbrota, eða verji þau, er engri þjóð bjóðandi.

Þurfa breyttar reglur um bankaleyndina

Blóðugur niðurskurður

Búlgaría, eins og önnur lönd í Evrópu, ekki síst í Austur-Evrópu, berst við kreppuna og ekki hjálpar ESB aðildin og Evrutengingin í þeirri baráttu.  Fjármálaráðherra Búlgaríu, Simeon Djankov, segir að brúa þurfi fjárlagahalla, að upphæð 200 milljarða íslenskra króna og ætlar á seinni hluta þessa árs að skera niður ríkisútgjöld um helming þeirrar upphæðar og hinn helminginn á að innheimta með sköttum og tollahækkunum.

Það er athyglisvert að upphæðin sem Búlgarar virðast ætla að skera niður hjá sér, er nánast sú sama og er á fjárlögum Íslands, og Íslendingar hafa samið við Alþjóða gjaldeyrissjóðinn, að verði jafnaður á þrem næstu árum.

Munurinn er hins vegar sá, að Búlgarar eru um þrjátíu sinnum fjölmennari en Íslendingar, eða um níu milljónir, en Búlgaría er hins vegar litlu stærri að flatarmáli en Ísland.

Ef Búlgarar kalla brúun 200 milljarða króna fjárlagahalla, blóðugan niðurskurð, hvaða orð nær þá yfir ríkissjóðshallann á Íslandi og niðurskurðinn, sem þarf til að slétta hann út?

Í þessu sambandi er eingöngu verið að ræða um rekstrarhalla ríkissjóðs, en íslenskir ráðherrar segja að það sé ekkert mál fyrir þjóðina að bæta við sig Icesave skuldum Landsbankans.

Skyldu íslensku ráðherrarnir ekki vera alveg í takti við raunveruleikann?

Blóðugur niðurskurður í Búlgaríu

Alþjóðlega samvinnu um rannsókn

Serious Fraud Office, breska rannsóknarembættið um alvarleg svik, hefur nú hafið sjálfstæða rannsókn á íslensku bönkunum og þá væntanlega aðallega á starfsemi þeirra í Bretlandi.  Fram kemur í fréttinni, að rannsóknin hafi hafist fyrir nokkrum mánuðum, en verði nú stórefld, eftir lekann úr lánabók Kaupþings.  Á Íslandi virðist eiga að leggja áherslu á að finna út, hver lak upplýsingunum, en minni áhugi sé á, að rannsaka upplýsingarnar sjálfar.  Vonandi hefur þó lánabókin verið til rannsóknar hjá Sérstökum saksóknara undanfarna mánuði, þó engar upplýsingar fáist um það, frekar en annað, sem til skoðunar er þar og hjá Fjármálaeftirlitinu.

Í fréttinni kemur fram að Sérstakur saksóknari hafi fyrst frétt af bresku rannsókninni í fjölmiðlum og ekki hafi verið haft samband við hans embætti vegna hennar.  Athyglisvert er, ef íslensku rannsóknarembættin hafa ekki sett sig í samband við allar hugsanlegar stofnanir í heiminum, sem mögulega gætu aðstoðað við rannsókn á einu stærsta fjárglæframáli veraldarsögunnar.

Það hlýtur að vera lágmarkskrafa, að allar rannsóknar- og leyniþjónustustofnanir, sem mögulegt er að geti aðstoðað og aflað upplýsinga um fjölþjóðlegan köngulóarvef íslenskra fjárglæframanna, verði nýttar í þessu skini.

Hafi það ekki þegar verið gert, er ekki eftir neinu að bíða lengur.

 

Rannsaka íslensku bankana

Ríkisstjórnin riðar til falls

Nú er svo komið, að ekki er hægt að halda áfram þingstörfum vegna þess að óeiningin og samstöðuleysið er orðið slíkt innan stjórnarflokkanna og milli þeirra, að meirihluti næst ekki um neitt mál í þinginu, sem máli skiptir.

Beiðnin um inngögnu í ESB var ekki samþykkt með stuðningi allra stjórnarliða og gekk mikið á innan Samfylkingarinnar vegna þeirra þingmanna Vinstri grænna, sem "sviku" ríkisstjórnina í því máli.  Ekki er illskan minni innan Samfylkingarinnar út í VG núna, vegna ríkisábyrgðarinnar á skuldum Landsbankans, en engin von er til þess að stjórnarandstaðan bjargi ríkisstjórninni úr þeirri snöru.

Jafnvel innan Samfylkingarinnar minnkar stöðugt stuðningurinn við ríkisábyrgðina, því jafvel þingmenn hennar eru margir hverjir farnir að gera sér grein fyrir því, að sá skuldaklafi, sem hún setur á þjóðina, er nánast óbærilegur.  Einnig vex þeirri skoðun fylgi innan stjórnarflokkanna, að greiðsluskylda þjóðarinnar á fjárglæfrum Landsbankans á sér enga lagastoð í tilskipunum Evrópusambandsins, né í íslenskum lögum.

Á blaðamannafundi í morgun sögðu Jóhanna og Steingrímur, að þau ættu sér ennþá von um að úr málum gæti ræst.

Von þjóðarinnar um starfhæfa ríkisstjórn, sem hefur getu til að taka á málunum, minnkar dag frá degi.

Þingfundum frestað um viku