Hvern er Össur að reyna að blekkja?

Eins og allir muna bráðlá á í vor, að sækja um aðild að ESB, til þess að það næðist að afgreiða umsóknina á meðan Svíar færu með forsætið í framkvæmdastjórninni.   Þess vegna var lista 2500 spurninga frá ESB svarað með mikilli skemmriskírn, til þess að hægt yrði að afgreiða málið á fundi framkvæmdastjórnarinnar í desember s.l.

Framkvæmdastjórnin frestaði hins vegar að taka umsókn til formlegrar meðferðar og sagt var að málið yrði tekið upp aftur á næsta fundi stjórnarinnar, sem haldinn verður í marsmánuði n.k.

Össur, utanríkisgrínari, viðurkenndi það sjálfur í desember s.l., að Icesave málið hefði þar haft áhrif, því hann sagði að töfin á afgreiðlsu ríkisábyrgðarinnar hefði vissulega haft sín áhrif.

Nú kemur þessi brandarakall í fjölmiðla og segir upp í geðið á fólki, að Icesave og ESB umsóknin séu tvö aðskilin mál, þrátt fyrir að ýmsir forystumenn ESB hafi sagt að þetta yrði allt skoðað í samhengi.

Hafi þetta átt að vera fyndið hjá uppistandaranum, þá er þetta brandari, sem ekki hittir í mark.

ESB og Icesave aðskilin mál

Þjóðin og Samfylkingin eiga enga samleið.

Fréttablaðið hefur birt nýja skoðanakönnun, sem sýnir að 75% Samfylkingarfólks ætlar að styðja þrælalögin um ríkisábyrgðina á Landsbankaskuldunum, en aðeins u.þ.b. 35% annarra kjósenda ætlar að gera slíkt hið sama.

Þrátt fyrir þrælslund Samfylkingarfólks, sem talið er með í niðurstöðunum, eru 60% kjósenda andvígir lagasetningunni og ætla að greiða atkvæði gegn henni í þjóðaratkvæðagreiðslunni.  Verkefnið framundan er, að reyna að fá kjósendur Samfylkingarinnar til þess að breyta hugsunarhætti sínum og fá þá til þess að taka hagsmuni sinnar eigin þjóðar fram yfir hag erlendra þrælahöfðingja.

Skilningur á málstað Íslands erlendis fer nú vaxandi dag frá degi og því með öllu óskiljanlegt, að hluti Íslendinga, aðallega kjósendur eins stjórnmálaflokks, skuli taka afstöðu gegn sínum eigin hagsmunum og þjóðar sinnar.

Nú reynir á samstöðu allra sannra Íslendinga í baráttunni gegn ólögunum, án þess að hleypa umræðunni út í karp um stöðu forsetans og ríkisstjórnarinnar.

60% andvíg Icesave-lögunum

Hvenær vitkast stjórnvöld?

Mesta ógæfa Íslendinga í viðskiptunum við Breta og Hollendinga vegna Icesave er hin hörmulega vanhæfa samninganefnd, undir forystu Svavars Gestssonar og Indriða H. Þorlákssonar, sem Steingrímur J. sendi til "samningaviðræðnanna".

Nefndin hafði hvorki skilning á evrópskum, eða íslenskum lögum um tryggingasjóði innistæðueigenda, né nennti hún að "hafa þetta mál hangandi yfir sér lengur", eins og Svavar Gestsson sagði sjálfur og hafði nefndin þó ekki staðið í eiginlegum viðræðum, nema í skamman tíma.

Innlendir og erlendir lögspekingar hafa endalaust reynt að koma þeim skilningi inn í hausinn á íslenskum ráðamönnum, að Íslendingum beri engin skylda til að samþykkja ríkisábyrgð á Icesaverugl Landsbankans, nú síðast skrifar Michael Waibel, doktor í alþjóðalögum við Cambridgeháskóla, grein í Financial Times og vekur athygli á þessu.

Hann segir m.a:  „Í þessari deilu er oft litið framhjá þeirri staðreynd að Íslandi ber ekki nein skýr skylda samkvæmt alþjóðalögum að borga - Fitch sást sú staðreynd einnig yfir þegar fyrirtækið lækkaði lánshæfismat ríkisins 5. janúar. Bretar myndu mæta umtalsverðum hindrunum fyrir dómstólum."

Greinin endar á þennan veg:  "Skilmálar samningsins eins og hann liggur nú fyrir eru andstæðir ráðum sem Elihu Root, fyrrum utanríkisráðherra Bandaríkjanna og Nóbelsverðlaunahafi gaf James Brown Scott, lögfræðilegum ráðgjafa sínum: „Við þurfum alltaf að gæta þess, og sér í lagi í samskiptum okkar við minni ríki, að leggja aldrei til samning sem við myndum aldrei samþykkja ef hlutverkunum væri snúið við.“

Þvermóðskan og stífnin í ríkisstjórnarnefnunni, að viðurkenna þau mistök, að hafa sent algerlega vanhæfa "samninganefnd" á fund Breta og Hollendinga er orðinn alger martröð fyrir íslendinga.

Vonandi taka íslensk stjórnvöld sönsum, áður en það verður of seint.

Íslandi ber ekki að borga

Össur aflar stuðnings, eða hitt þó heldur

Össur Skarphéðinsson, utanríkisgrínari, hefur haldið því fram undanfarna daga, að hann liggi í símanum og ræði við alla utanríkisráðherra í Evrópu, sem nenna að tala við hann og segist Össur vera að afla stuðnings fyrir Íslendinga í Icesave-málinu.

Það eina, sem kom út úr samtali grínistans við Milliband, utanríkisráðherra Bretlands, var það að Össur sagðist mega hafa það eftir hinum góða vini sínum, að hann lofaði að flækjast ekki fyrir umsókn Össurar um inngöngu í ESB.

Nú kemur fram annar vinur brandarakallsins, en það er utanríkisráðherra Spánar, sem heldur að hann veiti félaga sínum einhvern stuðning, með því að hóta töfum á afgreiðslu inngöngubrandarans í stórríki Evrópu.

Moratinos, lætur hafa eftir sér í viðtali við Reuters:  "„Ég vonast til þess að íbúar Íslands... sjái aðild að ESB sem framtíðarverkefni," sagði Moratinos. Hann segist vonast til þess að Ísland muni ganga í ESB en á meðan lögin eru ekki samþykkt þá getur það tafið allt ferlið og samningaviðræðurnar."

Það má vel taka undir þá von utanríkisráðherra Spánar, að íbúar Íslands sjái aðild að ESB sem verkefni framtíðarinnar, þ.e. mjög langrar framtíðar, en engar áhyggjur þurfa Íslendingar að hafa, þó inngönguferli og samningaviðræður tefjist nú, því aðild að stórríkinu verður kolfelld, hvort sem er, í atkvæðagreiðslu hérlendis.

Því má ekki láta svona grínáróður hafa nokkur áhrif í komandi þjóðaratkvæðagreiðslu, heldur verður að kolfella lagabreytinguna, til þess að komast í góða samningsstöðu gegn Bretum og Hollendingum í Icesave-málinu.

Gæti frestað aðildarviðræðum

Stjórnin ætlar að láta kjósa um sjálfa sig, en ekki málefnið.

Gylfi Magnússon, óháður ráðháskólakennari, er kominn á kreik, til að tala niður málstað Íslands í erlendum fjölmiðlum og mála þar skrattann á vegginn og dregur með sér Má Guðmundsson, seðlabankastjóra, til að gera áróðurinn gegn þjóðinni trúverðugri.

Segja þeir félagar, að á næstu tveim mánuðum muni ríkisstjórnarnefnan og seðlabankinn leggja allt undir, til þess að snúa almenningsálitinu á Íslandi til liðs við Breta og Hollendinga.  Segir Gylfi að ríkisstjórnarnefnan muni segja af sér, takist það ekki, en ekkert er sagt um hvort Már leggi sitt líf sem seðlabankastjóra undir í þessu áróðursstríði.

Þetta er boðskapur þeirra félaga:  "Einnig er vitnað í Má Guðmundsson seðlabankastjóra, sem segir að fólki þurfi aðeins að setjast niður og slaka á. Icesave-samningarnir boði ekki endalokin fyrir Ísland, heldur verði það miklu alvarlegra ef fólk segi nei við Icesave. Þá verði gjaldeyrishöft ekki afnumin, vextir verði áfram háir, aðgangur að alþjóðlegum fjármálamörkuðum opnist ekki, lánshæfismat Íslands verði áfram í ruslflokki, hagvöxtur verði minni og endurreisn efnahagslífsins hægist mikið."

Svona vinna ráðherra og seðlabankastjóri að kynningu málstaðar Íslands á sama tíma og reynt er að fá norðulöndin til þess að fresta ekki lánveitingum sínum til Íslands.  Hverjum myndi detta í hug að fara með álíka spá um sjálfan sig til bankastjóra og biðja hann svo í framhaldinu að veita sér lán?

Þessir tveir menn a.m.k. ættu að segja af sér strax, ef þeir ætla ekki að verða meiri bógar en þetta í samningum við Breta og Hollendinga, ef lögin verða felld úr gildi.  Að prédika svona boðskap út um heim, er algert hneyksli og eingöngu til að spilla fyrir frekari uppbyggingu í landinu.

Þjóðaratkvæðagreiðslan á að snúast um málefnið sjálft, en ekki bull einstakra ráðherra og þjóna þeirra.

Gylfi: Stjórnin frá ef Icesave fellur

Ætlar Arion banki að borga brúsann?

Nú eru íslenskir útrásarvíkingar orðnir að sjakölum, sem leggjast á rotnar leifar þeirra fyrirtækja, sem þeir sjálfir lögðu að velli, en á kostnað allra annarra en þeirra sjálfra.

Jón Ásgeir, ásamt fleiri sjakölum, er nú kominn á kreik enn einu sinni og nú á að leggjast á ýmis þrotabú, sem hann og félagar ráku í þrot á sínum tíma og vilja nú eignast á ný, fyrir brot af raunvirði, eftir að hafa látið lánadrottna sína, þ.m.t. Landsbankann, tapa tugum milljarða á brambolti sínu. 

Allar afskriftir af útlánum Landsbankans lenda að lokum á íslenskum skattgreiðendum í formi hærri greiðslu af Icesaveskuldum, þar sem sífellt minna fæst fyrir eignasafn bankans, sem fólki hefur verið talið trú um, að innheimtast eigi.

Sami Jón Ásgeir bíður nú eftir formlegri niðurfellingu allt að 50 milljarða króna hjá Arion banka, vegna félagsins 1988 ehf., en það er forsenda þess að hann geti haldið Högum áfram innan fjölskyldunnar, en það finnst Arion banka verða afar mikilvægt og næg réttlæting fyrir niðurfellingu tugmilljarða skulda.

Gangi það eftir, má líta svo á, að hræætan Jón Ásgeir, gæði sér á krásunum í boði Arion banka.

Bjóða lítið í mikil verðmæti

Skyldi Eva Joly ná til íslenskra ráðamanna

Eva Joly fer mikinn þessa dagana í erlendum fjölmiðlum í vörn fyrir íslenskan málstað í Icesave-málinu og lætur bæði Breta og Hollendinga heyra sannleikann ómengaðann.

Hún er virt og dáð fyrir störf sín um alla álfuna og þess vegna er eftir því tekið, þegar hún segir að Bretar og Hollendingar stundi rán um hábjartan dag, með þvingunum sínum í garð íslenskra skattgreiðenda og bætir við að framkoma þeirra sé reginhneyksli.

Áður hefur hún hvatt Íslendinga til þess að fara með Icesave-málið á byrjunarreit og hefja nýjar samningaviðræður við þrælahöfðingjana í Haag og London.

Skyldi boðskapur hennar ná til íslenskra ráðamanna?  Skyldu íslenskir skattgreiðendur fara að ráði hennar?

Það geta þeir gert með því að kolfella breytingarlögin í þjóðaratkvæðagreiðslunni.

Joly harðorð í garð Hollendinga

Þjóðaratkvæðagreiðsla snýst ekki um ríkisstjórn eða forseta

Ólafur Ragnar er á sömu skoðun og allir aðrir skynsamir menn, að þjóðaratkvæðagreiðslur geta aldrei snúist um afsögn ríkisstjórna eða forseta, hver sem gegnir þessum störfum á hverjum tíma.

Þetta er svo augljóst, að ekki ætti að þurfa að ræða það mikið, en svo furðulegt sem það er, þá hafa nokkrir þingmenn Samfylkingarinnar haldið því fram, að ef þjóðin hafni lagabreytingunni, þá muni ríkisstjórnin segja af sér, en verði hún samþykkt, þá verði forsetinn að segja af sér.

Þetta er þvílík della, því forseti er kosinn í sérstakri kosningu og þingmenn í annarri.  Sú krafa hefur orðið æ háværari í þjóðfélaginu að sem flestum stærri málum ætti að vísa í þjóðaratkvæðagreiðslur, en það væri auðvitað tilgangslaust, ef málefnið sjálft ætti ekki að skipta höfuðmáli, heldur líf eða dauði ríkisstjórnarinnar á hverjum tíma.

Það verður að kveða þennan málflutning Samfylkingarmanna í kútinn strax, svo þeir eyðileggi ekki fyrirhugaða þjóðaratkvæðagreiðslu og þar með allra annarra, sem hugsanlega yrðu framkvæmdar síðar.

Nú þarf samstöðu um að kolfella breytingarlögin í atkvæðagreiðslunni, án tillits til ríkisstjórnar eða forseta.

Staða forseta og stjórnar óbreytt

Eva Joly fær staðfest að ríkisábyrgð sé ekki fyrir hendi

Eva Joly hefur fengið það staðfest frá sjálfum höfundum reglugerðar ESB um innistæðutryggingar, að ekki eigi að vera ríkisábyrgð á tryggingasjóðunum og að reglugerðinni hafi aldrei verið ætlað að ná yfir hrun bankakerfis heilla þjóða. 

Vegna þessa, segir Eva:  "Íslendingar hafi því öflug rök fyrir því að ábyrgðin sé ekki eingöngu Íslands heldur Evrópu allrar. Staðan sé því einstök og kalli á nýjar lausnir."  Hún segir einnig að Íslendignar eigi að setja allt málið á byrjunarreit og semja upp á nýtt, enda liggi ekkert á, þar sem samningurinn eigi hvort eð er að gilda til ársins 2024.  Því má bæta við að fyrsta greiðsla átti ekki að fara fram, fyrr en að sjö árum liðnum.

Allar þær röksemdir, sem Eva Joly setur fram, hafa verið marg tíndar til af ýmsum aðilum hér á landi, bæði á þessu bloggi, öðrum bloggum, af löglærðu fólki og í mörgum blaðagreinum og fjölmiðlaviðtölum.  Öllum þessum röksemdum hefur ríkisstjórnarnefnan skellt skollaeyrum við, en hamrað á málstað Breta og Hollendinga gegn íslenskum skattaþrælum.

Nú er tækifæri til að kolfella undansláttarlögin í þjóðaratkvæðagreiðslunni og koma öllu málinu aftur á byrjunarreit, eins og Eva Joly ráðleggur.

Joly: Átti ekki að takast á við hrun heils bankakerfis

Ólína blekkir kjósendur

Nokkrir þingmenn Samfylkingarinnar hafa ruðst fram á ritvöllinn, eftir synjun forsetans, og hvetja til þess að væntanleg þjóðaratkvæðagreiðsla verði notuð til einhverskonar einvígis milli ríkisstjórnarnefnunnar og forsetans, þ.e. ef kjósendur staðfesta lögin, verði forsetinn að segja af sér, en ef þjóðin felli lögin úr gildi, þá verði ríkisstjórnin að segja af sér.

Vegna þessarar ótrúlegu framsetningar þessara stjórnarþingmanna á því hvernig eigi að túlka kosningaúrslitin, eru farnar að renna tvær grímur á ýmsa vegna þjóðaratkvæðagreiðslunnar.  Það á bæði við marga þingmenn og ekki síður alla þá, sem hvorki eru fylgismenn forsetans, né ríkisstjórnarnefnunnar.  Þannig þenkjandi fólk neyðist til að sitja heima, til þess að verða ekki bendlað við þann hráskinnaleik, sem Samfylkingin ætlar að leika í þessu sambandi.

Nær væri fyrir Ólínu og félaga hennar, að hvetja til málefnalegrar umræðu um sjálft málefnið, sem er þrælasamningurinn, sem Ólína hefur verið einn ötulasti talsmaðurinn fyrir og ætti því að geta tekið þátt í slíkri umræðu og ætti alls ekki að afvegaleiða hana, vegna nýtilkomins haturs á Ólafi Ragnari.

Þetta er ástæðan fyrir því, að m.a. Pétur Blöndal telur farsælla að reyna samningaleiðina til þrautar, áður en til kosninganna kæmi, því fyrirséð er að Samfylkingin ætlar að gera allt sem hún getur, til að eyðileggja atkvæðagreiðsluna.

Samfylkingin ætti að koma sér upp úr drullupollinum, sem hún hefur verið að veltast í, og ganga fram á snyrtilegan hátt við að vinna málstað íslensku þjóðarinnar fylgis á erlendum og innlendum vettvangi.

Segir að forsetinn hafi verið blekktur