Laun lækna og forsætisráðherra

Forsætisráðherra er númer 403 á lista yfir launahæstu starfsmenn ríkisins.  Í fréttinni kemur fram að:  "Langflestir hálaunamannanna eru læknar. Einstaka eru í stéttarfélögum á borð við Félag háskólamenntaðra starfsmanna stjórnarráðsins, Félag íslenskra flugumferðarstjóra og Stéttarfélag verkfræðinga, svo dæmi séu tekin." 

Langflestir hálaunamannanna eru læknar og er þá væntanlega átt við sérfræðinga á ýmsum sviðum, sem eiga að baki jafnvel allt að tveggja áratuga nám í sínum sérgreinum.  Til samanburðar má sjá hér menntun og starfsreynslu forsætisráðherra.  Ekki eru gerðar neinar sérstakar menntunarkröfur til þeirra sem gegna forsætisráðherraembættinu, aðeins er ætlast til að viðkomandi sé sæmilega máli farinn og hafi verið duglegur að koma sér áfram innan stjórnmálaflokkanna.

Hvaðan kemur sú firra, að enginn megi hafa hærri laun en forsætisráðherrann?  Má ekki lengur gera ráð fyrir umbun til þeirra sem leggja á sig langt og strangt háskólanám?  Þeir sem eyða 15 - 20 árum í langskólanám, reikna auðvitað með því að fá hærri laun að námi loknu, heldur en þeir sem ekki fara í framhaldsnám og hefja vinnu strax eftir t.d. Verslunarpróf.  Þótt mánaðarlaunin séu hærri eftir námið, er ekki víst að ævitekjurnar verði svo miklu meiri en hinna.

Langskólagengnum heilaskurðlækni væri vel treystandi fyrir forsætisráðherraembættinu.

Enginn myndi vilja láta forsætisráðherrann skera sig upp, ekki einu sinni botnlangaskurð.

Hefði mest áhrif á laun lækna

Vopnahlés- eða uppgjafarskilmálar?

Fjármálajarðfræðingur ríkisstjórnarinnar þreytist ekki á því að dásama samninginn um ríkisábyrgð á Icesave skuldum Landsbankans og ekki heldur á því, að hóta þjóðinni að allt fari endanlega í rúst í landinu, verði hann ekki samþykktur.  Hann útskýrir þó aldrei hvers vegna Ísland verði að "Norður-Kóreu vestursins", eins og kollegi hans, hagfræðikennarinn í ríkisstjórninni, hefur orðað það svo smekklega.

Án þess að ráðherranefnurnar segi það skýrt og skorinort, má lesa út úr þeirra málflutningi, að Efnahagsbandalag Evrópu og Noregur hafi lýst yfir efnahagslegri styrjöld gegn Íslandi, undir forystu Breta, Hollendinga og Þjóðverja og með hótunum um að koma efnahag þjóðarinnar endanlega á kaldan klaka, verði ríkisábyrgðin ekki samþykkt.

Sé þessi svokallaði Icesave samningur annaðhvort vopnahlés- eða uppgjafaskilmálar sigraðar þjóðar, eiga ráðherrarnir að koma hreint fram og segja þjóðinni sannleikann í málinu, en ekki fara stöðugt í kringum málið eins og köttur í kringum heitan graut. 

Ríkisstjórnin verður að svara því við umræðurnar á Alþingi, hvort lýst hafi verið yfir efnahagslegri styrjöld, formlega eða óformlega, á hendur Íslendingum.  Ef aðrir kostir, en samþykkt ríkisábyrgðarinnar setja allt efnahagslíf á Íslandi í rúst og að í raun verði sett viðskiptabann á landið, þá þarf almennignur að vita af því, því slíkt skaðar engan meira en heimili landsins.

Í venjulegum styrjöldum gildir Genfarsáttmálinn um vernd saklausra borgara. 

Hann gildir greinilega ekki í efnahagslegum stríðum.

Dýrustu milljarðar Íslandssögunnar

Lækka ekki vegna ríkisstjórnarinnar

Stýrivextir voru ekki lækkaðir vegna aðgerða og aðgerðaleysis ríkisstjórnarinnar og er nóg að vitna í tvær til þrjár málsgeinar í skýringum Peningastefnunefndar seðlabankans, t.d:  "Þriggja mánaða verðbólga á árskvarða jókst einnig umtalsvert. Árstíðarleiðrétt mældist hún 9,5%, eða 6,3% að áhrifum skattabreytinga frátöldum, eftir að hafa verið nær engin nýlega. Verðbólga á öðrum fjórðungi ársins 2009 var því nokkru meiri en í grunnspánni sem birtist í síðustu Peningamálum."

Árstíðarleiðrétt verðbólga hefur hækkað um 3,2% vegna skattahækkana ríkisstjórnarinnar og svo er ekki hægt að lækka stýrivextina vegna þess að verðbólga er ennþá mikil og krónan veik, en það er hlutverk seðlabankans að styrkja hana.  Vegna frammistöðu ríkisstjórnarinnar er settur þessi fyrirvari í yfirlýsingu peningastefnunefndarinnar:  " Á meðan þessu ferli stendur mun peningastefnunefndin fylgjast grannt með áhrifum aðgerða sinna á gengi krónunnar og verðbólgu. Það gæti falið í sér hækkun vaxta kalli aðstæður á slíkt.

Seðlabankinn útilokar ekki hækkun stýrivaxta til þess að ná markmiðum sínum. Næsta stýrivaxtaákvörðun verður hinn 13. ágúst næstkomandi."

Hér er ekki hægt að segja annað en amen.

Veik króna skýringin

Vonsvikinn Steingrímur - vonsviknari þjóð

Fjármálajarðfræðingur ríkisstjórnarinnar er vonsvikinn vegna þess að seðlabankinn lækkaði ekki stýrivexti í morgun niður fyrir 12%.  „Það ber ýmislegt til en ég held að aðalatriðið sé að horfurnar framundan séu í þessa átt,“ segir Steingrímur og bendir á að gengi krónunnar og verðbólgan leiki stórt hlutverk.  „Það þýðir ekkert annað en að bíta á jaxlinn og halda áfram,“ segir Steingrímur ennfremur.

Steingrímur ætlar að bíta á jaxlinn og halda áfram, en virðist í afneitun með hvers vegna AGS bannaði seðlabankanum að lækka stýrivextina núna.  Það er auðvitað vegna þess að ríkisstjórninni hefur ekki tekist það höfuðmarkmið sitt, að styrkja gengi krónunnar og eins kyndir stjórnin undir verðbólgunni með skattabrjálæði sínu og afar takmörkuðum sparnaði í ríkisrekstrinum.

Steingrímur er vonsvikinn með verk seðlabankans.

Þjóðin en ennþá vonsviknari með dugleysi ríkisstjórnarinnar.

„Engin uppgjöf á dagskrá“

Hvaða skilyrði?

Í frétt mbl.is er sagt að norðurlöndin hafi sett fram fimm skilyrði fyrir lánveitingum sínum til Íslands.  Tvö skilyrði eru nefnd í fréttinni, það fyrsta að Alþingi samþykki ríkisábyrgð á Icesave skuldum Landsbankans og hitt var það meginskilyrði, að Alþjóða gjaldeyrissjóðurinn aðstoðaði Ísland úr þeim vanda sem hrun bankakerfisins í byrjun október í fyrra skapaði.

Ekkert kemur fram um hvaða þrjú viðbótarskilyrði "vores nordiske venner" settu fyrir sínum rausnarlega "vinargreiða", né hvort þau væru svo ómerkileg, að ekki tæki því að fjalla um þau, eða hvort þeim væri haldið leyndum, eins og svo mörgu öðru í þessu máli í samræmi við þá "opnu og gegnsæju stjórnsýslu"  sem nú er sífellt boðuð af leyndardómsfyllstu ríkisstjórn allra tíma.

Það hefur verið að koma sífellt betur og betur í ljós, að fagurgalinn um samstöðu og vináttu norðurlandanna er í raun falskur söngur, því norðurlöndin tóku fullan þátt í efnahagsstyrjöld Breta og Hollendinga á hendur Íslendingum vegna Icesave.

Máltækið "Ber er hver að baki, nema sér bróður eigi" á ekki lengur við um norðurlöndin, hafi það þá nokkurntíma gert það.

Norðurlönd settu skilyrðin

Grín í Feneyjum

Nú hafa tólf þúsund manns litið inn í íslenska sýningarskálann í Feneyjum (hvernig sem það er talið) til að berja augum trúðslæti Ragnars Kjartanssonar, sem þar spilar rokkmyndbönd og málar eitt málverk á dag af félaga sínum, sem situr fyrir á sundskýlu og reykir og drekkur bjór.  Það getur hver gert sér í hugarlund, hversu mikil listaverk þessi 180 fyrirhuguðu "málverk" eru.

Þetta getur ekki flokkast undir listsýningu, heldur frekar trúðslæti og fíflagang og ef til vill hefur fólk gaman að því að kíkja inn í skálann til að hlæja svolítið að Íslendingum, sem um þessar mundir mega nú ekki við meiri niðurlægingu á alþjóðavettvangi en orðið er.

Eftir viðtal við "listamanninn" í sjónvarpi nýlega, sem tekið var upp í Feneyjum, þar sem "listamaðurinn" kom ekki út úr sér heilli og skiljanlegri setningu fyrir hlátri og fíflagangi, er ekki hægt annað en undrast, hvernig í ósköpunum nokkrum manni datt í hug að senda annað eins, sem fulltrúa íslenskrar listar á þessa sýningu.

Varla er nema von að "listamaðurinn" skemmti sér vel á sex eða átta mánaða launum frá íslenska ríkinu við að reykja og þamba bjór með vini sínum í sólarlöndum.

70% fleiri í íslenska skálann en árið 2007

Kúgunarlán (ó)vinaþjóða

Skrifað var undir lánasamninga við norðulöndin í morgun og er látið að því liggja, að um sérstakt vinarbragð við Íslendinga sé að ræða, eða eins og segir í sameiginlegri tilkynningu norrænu ríkjanna:  "Lánin sem eru til 12 ára leggja Íslandi til mikilvæga fjármögnun til langs tíma og sýna um leið samstöðu lánveitenda með Íslendingum og staðfastan langtímastuðning þeirra við Ísland í þeirri erfiðu stöðu í efnahags- og fjármálum sem nú er við að glíma."

Ekki ristir þessi samstaða og staðfasti langtímastuðningur við Ísland dýpra en svo, að ýmsir fyrirvarar eru settir fyrir þessum lánum, samkvæmt tilkynningunni:  "Lánsféð verður ekki borgað út um leið og samningarnir hafa verið undirritaðir. Lánin verða borguð út í fjórum jöfnum hlutagreiðslum sem eru tengdar fjórum fyrstu endurskoðunum á efnahagsáætlun Íslands með AGS, og er hver greiðsla háð því að viðkomandi endurskoðun hafi verið samþykkt."

"Ísland hefur skuldbundið sig til þess að framkvæma þá stöðugleika- og umbótaáætlun í efnahagsmálum sem samið hefur verið um við AGS. Í þessu sambandi eru samningar Íslendinga við Breta og Hollendinga um uppgjör skuldbindinga Íslands vegna Icesave-málsins mikilvægur áfangi."

Þegar betur er gáð að, er þetta alls ekki vinargreiði, heldur hluti af kúgun ESB og Noregs til að neyða Íslendinga til að samþykkja ríkisábyrgðina á Icesave skuldum Landsbankans.

Sú vísa veður aldrei of oft kveðin, að þjóð sem á slíka vini, þarfnast engra óvina.

Vaxtakjör ekki gefin upp

Vaðall um göng

Svo virðist sem Kristján L. Möller, samgönguráðherra, virðist ætla að setja Vaðaheiðargöng fremst í forgangsröð vegaframkvæmda.  Eins og nafn embættis hans bendir til, er hann ráðherra samgangna en ekki bara jarðganga.  Samgöngubætur út frá höfuðborginni eiga skilyrðislaust að fara fremst í forgangsröðina núna þegar takmarkað framkvæmdafé er til skiptanna.

Það er hvorki sá umferðarþungi um Víkurskarð, né það margir dagar sem hálka og ófærð tefur þar umferð, að það réttlæti að taka Vaðlaheiðargöng fram fyrir aðrar brýnar vegaframkvæmdir.  Það á að flýta framkvæmdum út frá Reykjavík, bæði í austur og vestur og flýta ákvörðun um Sundabraut.

Að ætla að taka tiltölulega fáfarna vegi fram yfir vegabætur á suðvesturhorninu, er óskiljanlegt fyrir fólk sem þarf að eyða klukkutíma í að komast frá Selfossi til Hveragerðis á háannatíma.  Það hlýtur að vera hægt að gera kröfu um úrbætur á þessu áður en mönnum dettur í hug að fara í nokkrar aðrar framkvæmdir.

Þó norðlendinar séu alls góðs maklegir, þá verða Vaðlaheiðargöng að fara aftarlega í framkvæmdaröð.

Funda með samgönguráðherra

ESB risaeðlan

Í byrjun nóvember 2008, aðeins þrem vikum eftir bankahrunið, var haldinn reglulegur fundur fjármálaráðherra ESB og EFTA ríkjanna í Brussel og var fundurinn notaður til að reyna að kúga Árna M. Mathiesen, fjármálaráðherra Íslands, vegna Icesave málsins.  Íslenska ríkisstjórnin var varla búin að átta sig á afleiðingum bankahrunsins og því rétt byrjuð að móta þær aðgerðir, sem grípa þurfti til í kjölfar þess.

Í skýrslu Stefáns Hauks Jóhannessonar, sendiherra í Brussel, frá fundinum kemur m.a. fram :        „Á sama tíma er málið með enn skýrari hætti en áður tengt við IMF (Alþjóðagjaldeyrissjóðinn). Mikil harka kom fram á fundinum og vakti framganga Þjóðverja sérstaka athygli. Má telja víst að hlutaðeigandi ríki hafi verið búin að stilla saman strengi. Átti íslenski ráðherrann í vök að verjast."

Þetta sýnir svart á hvítu með hvaða hörku og ruddaskap ESB löndin komu strax fram gegn fulltrúa örríkissins Íslands, undir forystu öflugasta ESB ríkissins, Þýskalands.  Íslenski ráðherrann stóð einn og algerlega óstuddur á móti bákninu og þurfti að þola hreina kúgun á fundinum.

Að lokum átti að koma á algjörum ESB gerðadómi og þrátt fyrir að Íslendingar viðurkenndu hann ekki og skipuðu ekki fulltrúa í hann, var hann látinn kveða upp úrskurð um skyldur íslenska ríkisins til að ábyrgjast Icesave skuldir Landsbankans.

Þarf frekari vitna við, um hvers Íslendingar geta vænst ef þeir yrðu svo ólánssamir að samþykkja aðild að ESB ófreskjunni.

Árni átti í vök að verjast