Hvað veldur slíkri tvöfeldni?

Forsvarsmenn undirskriftarsöfnunarinnar gegn lögunum um afnám flestra fyrirvaranna um ríkisábyrgða á skuldum Landsbankans segja að a.m.k. fjórir stjórnarþingmenn hafi skrifðað undir áskorunina á forsetann að hafna lögunum staðfestingar.

Þetta er stórmerkilegt fyrir þær sakir að aðeins tveir stjórnarþingmenn greiddu atkvæði með breytingartillögu Péturs Blöndal, um að frumvarpinu yrði vísað til þjóðaratkvæðagreiðslu og aðeins tveir greiddu atkvæði gegn lagasetningunni.

Hvað getur valdið slíkri tvöfelni a.m.k. tveggja stjórnarþingmanna?

Hræsni eða lýðskrum, nema hvot tveggja sé.

4 stjórnarþingmenn skrifuðu undir

Athugasemdir

[Hjörtur Herbertsson, 2.1.2010 kl. 14:45]

Hvað vitum við um sannleikann á þessu? Eru nöfn þessara fjögurra stjórnarþingmanna gefin upp?

[Axel Jóhann Axelsson, 2.1.2010 kl. 14:52]

Nei, en sagt er í fréttinni, að undirskriftir þessara stjórnarþingmanna hafi verið staðfestar, þannig að ætla má að þetta sé ófalsað.

[Ómar Sigurðson (IP-tala skráð) 2.1.2010 kl. 14:55]

Það er svipa Steingríms J. Sem hefur hótað þessum einstaklingum og fengið þá til að samþykkja ríkisábyrgðina gegn vilja sínum. Þetta er maðurinn sem hafði mörg orð um hve Davíð Oddson stjórnaði sínum þingflokki með hörðum höndum.  Reyndar er ég orðinn á því að Steingrímur stjórnist af sjúklegri fégræðgi. Ekki eru það málefnin hann hefur áður sagt að hann mundi hvorki samþykkja að ICSAFE reikningarnir féllu á þjóðina né hann mundi samþykkja aðildarumsókn í Evrópusambandið. Hvorutveggja hefur hann étið ofan í sig, svo ekki eru það málefnin sem Steingrímur berst fyrir, hann berst eingöngu fyrir eigin buddu, og hangir á völdum vegna fégræðgi, enda hafa hann og konan hanns á fjórðu miljón í mánaðartekjur og Steingrímur hefur þegið tuttugu og fimm miljónir vegna eftirlaunafrumvarpsins sem hann bölvaði sem mest. Ég legg til að framvegir verði upphafsstafurinn hanns svona : $teingrímur j. $igfússon

[Sigurður Þórðarson, 2.1.2010 kl. 14:57]

Hótanir Samfylkingarinnar

[Halla Rut , 2.1.2010 kl. 15:06]

Til hvers erum við með svo marga þingmenn ef formenn flokkanna ráða hvernig allir hinir kjósa? Við þurfum greinilega bara jafnmarga á þingi og flokkarnir eru.

Sammála Ómari hér að ofan. Það er með ólíkindum að þeir er stutt hafa VG hingað til skuli ekki rísa upp og mótmæla svikum hans. En Ögmundur mun sækjast eftir formannsembættinu næst og sigra það enda sá eini ásamt vinkonu sinni sem staðið hefur við það sem hann byrjaði með.

[Ingvi Rúnar Einarsson, 2.1.2010 kl. 15:14]

33 samþykktu frumvarpið 30 á móti.Fjórar stjórnarþingmenn skrifa undir áskorun.

Þetta þýðir að tveir sem samþykktu hefðu svarað sannfæringu sinni,þá hefði frumvarpið verið fellt með 32 atkvæðum gegn 31.Skandall hefur gerst á Alþingi.

[Árni Viðar Björgvinsson, 2.1.2010 kl. 15:16]

Hugmyndin um 63 þingmenn á auðvitað að vera að þar komi saman 63 mismunandi skoðanir og úr verði vitræn ákvörðun. Þetta er því miður bara ekki svona. Þarna fara fram tvær skoðanir: 1) Stjórnarflokkaskoðunin. 2) Stjórnarandstöðuskoðunin. Menn fylgja sínum flokki nánast undantekningarlaust, því þaðan koma jú völdin og peningarnir og allt þetta góða og skemmtilega við það að vera þingmaður á Íslandi.

Sorgleg staðreynd.

[Ólöf Björnsdóttir (IP-tala skráð) 2.1.2010 kl. 15:43]

Hjartanlega sammála Ómari Sigurðsyni valdagræðgi og peningasýki eru aðal mál Steingríms J gamla fjósaguttans frá Gunnarsstöðum hann ætti einfaldlega að skammast sín fyrir hvernig hann er búin að ljúga og svíkja fólk sem treysti honum í síðustu kosningum,en eitt held ég að svikin hans leiði gott af sér ,fólk treystir honum ekki aftur

[Stefán Lárus Pálsson, 2.1.2010 kl. 17:05]

Stóryrði, fullyrðingar, baknag, aðdróttanir, órökstuddar staðhæfingar, pólitísk ergelsi, rakalausar fullyrðingar: þetta er samantekt á innihaldi þessara átta pistla hér að ofan. Er þetta okkur bloggurum sæmandi, ef við viljum að einhver taki okkur alvarlega?? Ég held hreint ekki!!

[Guðmundur Ásgeirsson, 2.1.2010 kl. 17:13]

Á Íslandi er ekki lýðræði heldur flokksræði, og vinstri flokkarnir sem nú eru við völd gera ekkert nema apa það eftir hinum sem á undan voru. Besta leiðin fyrir okkur kjósendur til að breyta þessu er að kjósa aftur þá sem standa á sinni sannfæringu en kjósa ekki þá sem elta bara flokkslínuna, því í reynd er aldrei hægt að treysta á að flokkslínan samræmist þeim forsendum sem fólk byggir á í kosningum. Nærtækasta dæmið um það er skammarlegt undanhald VG í málefnum sem varða þjóðfrelsi.

[Jón Óskarsson, 2.1.2010 kl. 18:23]

Davíð Oddsson stjórnaði vissulega sínum flokki og þingflokkurinn fylgdi honum ávallt allur sem einn.  En Davíð stjórnaði þó bara sínum eigin flokki, en Jóhanna Sigurðardóttir stjórnar bæði Samfylkingu og Vinstri-Grænum.   Steingrímur Joð er eins og einskonar deildarstjóri og hefur sem slíkur þurft að fara að skipunum heilagrar Jóhönnu og halda sínum flokksmönnum niðri með því að nota svipuna á þá. 

Það var í raun þingmeirihluti fyrir því að samþykkja annars vegar þjóðaratkvæðagreiðslu og hins vegar að fella frumvarpið en mönnum brást kjarkur.

Atli Gíslason setti sjálfan sig í frí frá þingstörfum til að geta verið "stikkfrí".  Ögmundur Jónasson vildi ekki samþykkja þjóðaratkvæðagreiðslu sökum þess að aðrir flokkar vildu ekki samþykkja slíkt varðandi Kárahnjúkavirkjun á sínum tíma.  Guðfríður Lilja Grétarsdóttir veit aldrei hvort hún á að segja nei eða já og vill heldur vera á þjóðfundum, en þingfundum. 

Atkvæðagreiðslan var eins og farsi.  Fjórir þingmenn VG kusu í andstöðu við sjálfa sig og gátu ekki sagt nema annars vegar "já" og hinsvegar "nei" við tillögunum um þjóðaratkvæðagreiðslu og hins vegar um frumvarpið um ríkisábyrgð á Icesave.  Gallinn var hins vegar sá að já þýddi ekki bara já og nei þýddi ekki bara nei í þessari atkvæðagreiðslu.  Varamaður Atla kaus síðan í samræmi við ríkisstjórnina, sennilega til þess að geta fengið að koma oftar í þingsal.

[Svarar Jónsson (IP-tala skráð) 2.1.2010 kl. 18:41]

Ekki gleyma staðreyndunum. Meirihlutinn taldi farsælast að semja um málið. Þingmenn greiddu því atkvæði eftir bestu samvisku. Málið var í raun sett í farveg með neyðarlögunum og endanlega afgreitt með samþykktinni. Snúum okkur að leysa þau miklu vandamál sem steðja að ekki ekki vera með eintóma neikvæðni. Á þingi er fjöldi hæfra alþingismanna og réttkjörinna fulltrúa okkar. Ríkisstjórnin styðst við meirihluta og það verðum við sem styðjum minnihlutann að sætta okkur við.

[Guðni Karl Harðarson, 3.1.2010 kl. 20:25]

Eigum við að geta hverjir þetta eru?

Fyrir víst má þarna telja tvo þingmenn:

Guðfríður Lilja og Ásmund úr VG. Hverjir eru hinir?

Því ekki hef ég neisstaðar séð hverjir þetta eru.

[Axel Jóhann Axelsson, 3.1.2010 kl. 20:48]

Guðni, þingmennirnir voru víst þrír, en ekki fjórir.  Til viðbótar við þessa tvo, sem þú nefnir, mun Ögmundur Jónasson hafa skrifað undir áskorunina.

[Magnús Óskar Ingvarsson, 4.1.2010 kl. 04:07]

Axel: Hvað hefur þú fyrir þér í því að þeir hafi ekki verið fjórir?

Guðni: Ég er sammála Axel um það að Ögmundur hafi verið einn fjórmenninganna. Sá fjórði? Ég veðja á Lilju Mósesdóttur.

[Axel Jóhann Axelsson, 4.1.2010 kl. 08:20]

Það kom fram í leiðréttri frétt frá Indifence, að stjórnarþingmennirnir hefðu verið þrír:  Lilja Mósesdóttir, Ásmundur og Ögmundur.  Guðfríður Lilja var ekki á listanum.

[Guðni Karl Harðarson, 5.1.2010 kl. 19:41]

Guðmundur skrifaði> Á Íslandi er ekki lýðræði heldur flokksræði, >

Alveg eins og væri tekið upp úr mínu skjali Einnig skrifaði læknir nokkur, kvikmyndagerðamaður og pistlahöfundur DV um þetta síðasta sumar.

Axel en ef þeir voru þrír þá væri það ekki nóg til að fella tillöguna á þingi um þjóðaratkvæðagreiðslu. Því ég reikna með að Forseti vor hafi verið að vísa til stuðnings þessa fólks, með því að setja nafn sitt undir hjá indefenca hópnum. Því ekki var meirihluti á tillöguna á þingi um þjóðaratkvæðagreiðsluna. Þar að segja kannski að Forsetinn hafi ekki heyrt af leiðréttingunni og gert ráð fyrir þeim fjórum.