Þjóðar- (atkvæðagreiðslu-) sátt

Lengur en elstu menn kæra sig um að muna hefur ESBumræðan skapað gríðarlegt ósætti meðal þjóðarinnar, þó mikill meirihluti hennar hafi aldrei, samkvæmt skoðanakönnunum, viljað tengjast ríkjasambandinu meira en nú þegar er með samningnum um evrópska efnahagssvæðið.

Eftir að VG keypti ráðherrastóla af Samfylkingunni gegn samþykkt innlimunarbeiðni að ESB hafa deilurnar magnast og nú keyrir úr hófi í þeim efnum eftir að núverandi ríkisstjórn hefur lagt fram tillögu um að draga beiðnina til baka og láta málið niður falla.  

Talsverður fjöldi ESBsinna sættir sig ekki  við þá niðurstöðu síðustu Alþingiskosninga að flokkarnir sem beiðnina lögðu fram og ráku málið við ESB töpuðu svo stórkostlega að annað eins hefur hvergi sést á byggðu bóli í nokkrum kosningum og halda uppi háværum kröfum um að aðildarferlinu verði lokið áður en þjóðin verði spurð álits á því hvort hún kærir sig um aðildina eða ekki.

Eina færa leiðin til að ljúka þessu máli virðist vera að skjóta því til þjóðarinnar og þá með algerlega kristaltærri og skýrri spurningu, sem ekki væri hægt að hártoga eða mistúlka á nokkurn hátt eftirá. Spurningin gæti t.d. hljóðað svo:  "Vilt þú að Ísland gerist aðili að ESB?"  Telji einhver að þessi spurning sé ekki nógu skýr, mætti bæta við:  ".. að því tilskyldu að viðunandi niðurstaða fáist fyrir þjóðarhag Íslendinga, t.d. varðandi yfirráð sjávarauðlindanna."

Fengist niðurstaða sem samninganefndin teldi að þjónaði þjóðarhag landsins á viðunandi hátt, yrði hún að sjálfsögðu lögð fyrir þjóðina til staðfestingar eða höfnunar.  

Rætt um Evrópumálin á morgun

Athugasemdir

[Hans Haraldsson (IP-tala skráð) 23.2.2014 kl. 23:07]

Segjum svo að þessi stjórn láti plata sig út í leiðangur til Brussel í leit að undanþágum sem ekki eru í boði og komi aftur undanþágulaus, þ.e.a.s ef yfirleitt tekst að ljúka viðræðunum (menn eru alltaf að gleyma því að það eru opnunar- og lokunarskilyrði sem þarf að mæta).

Heldur þú að aðildarsinnar muni fallast á þá niðurstöðu og láta málinu lokið? Þeir munu segja að víst séu allskonar frábærar undanþágur í boði en að ríkisstjórnin hafi ekki lagt sig nægilega vel fram eða jafnvel spillt fyrir. Umræðan verður komin á byrjunarreit. 

Stjórnin hefur enga ástæðu til að stíga á þá hringekju. Það eina sem hún hefur upp úr því eru innanbúðarvandamál auk þess sem enn frekar verður grafið undan trúverðugleika Íslands út á við. Það var nógu slæmt að við skyldum senda inn umsókn með hálfa stjórn á bakvið - að sækja um gegn vilja stjórnar væri algjör fíflagangur.

[Haraldur Rafn Ingvason, 23.2.2014 kl. 23:22]

Þetta er hárrétt hjá Axel og tillagan að spurningunni er fín þar sem aukasetningin geirneglir innihaldið. Í framhaldinu þyrfti svo að vanda til verka- einmitt til þess að aðildarsinnar/andstæðingar hefðu lítið sem ekkert í höndunum til að tuða með þegar niðurstaða væri fengin að lokinni þjóðaratkvæðagreiðslu.

[Gunnar Heiðarsson, 24.2.2014 kl. 05:11]

Í þrjú og hálft ár stóðu yfir viðræður milli Íslands og ESB um mögulega inngöngu landsins í sambandið. Af hálfu Íslands voru þessar viðræður undir forsjá eins heitasta aðildarsinna sem fyrir finnst á landinu, Össurar Skarphéðinssonar. Honum tókst ekki að komast nærri því að taka til umræðu þau tvö málefni sem hugsanlega mun stranda á í þessum viðræðum. Ástæðan var vissulega ekki viljaleysi hans, heldur sú staðreynd að ESB stjórnar gangi viðræðna. Við opnun hvers kafla getur ESB eða einstök ríki þess, krafist opnunarskilyrða.

Nú liggur fyrir, samkvæmt skýrslu Hagfræðistofu Háskóans, að sambandið hafði þegar mótað opnunarskilyrðin fyrir sjávarútvegskaflann, en heigðist við að leggja þau fram. Skýringin er sú, að mati skýrsluhöfunda, að opnunarskilyrði fyrir þann kafla væru með þeim hætti að líklegt mátti telja að viðræðum yrði slitið. Þegar ESB metur á þennan veg að betra sé að bíða með að leggja fram þessi opnunarskilyrði, meðan viðræðum er stjórnað af íslands hálfu af jafn aðildarsinnuðum manni og Össur, er vel hægt að ímynda sér að enn frekari bið verði á að þau skilyrði opinberist, þegar nýr maður er kominn í utanríkisráðherrastól.

Því er ljóst að ef viðræðum verður haldið áfram, eru tveir möguleikar í spilinu. Annað hvort leggur ESB fram sín opnunarskilyrði fyrir sjávarútvegskaflann og viðræðum verði slitið, eða hitt, sem væri öllu verra, að sambandið haldi viðræðum opnum en hægi verulega á ferlinu, í von um hagstæðari ríkisstjórn að loknum næstu kosningum. Hvorugur þessara kosta er góður og víst að þeir sem safna nú undirskriftum um áskorun til stjórnvalda, munu ekki sættast á að viðræðum verði slitið, hversu slæm sem opnunarskilyrði fyrir sjávarútvegskaflann eru. Þeir vilja samning, hvað sem það kostar. 

Síðasta kjörtímabil fór í að fóðra ESB viðræðurnar. Öll stjórnmálaumræðan litaðist af þessu verkefni og fjölmörg dæmi þess að ferlið hefði bein áhrif á ákvarðanir þáverandi stjórnvalda, eins og t.d. icesave málið. Þetta leiddi einnig til þess að engar raunverulegar tilraunir voru gerðar til að afnema gjaldeyrishöft eða móta stefnu til framtíðar. Aðild að ESB átti að leysa öll vandamál.

Með því að draga umsóknina til baka kemur upp sú staða að stjórnvöld geta og verða að fara að vinna markvisst að lausn þeirra vandamála sem hrjá landið okkar. Finna varanlegar lausnir, byggðar á getu okkar sjálfra. Það verður engin mamma til að hlaupa undir pilsið á, eins og kratar telja ESB vera.

Í ljósi afls fjölmiðla og hvernig þeir hafa starfað, væri óðs manns æði að fara í þjóðaratkvæðagreiðslu um þetta mál nú. Umræðan er skökk og nánast útilokað fyrir þá sem ekki vilja inn í ESB að fá þáttöku í henni. Væru fjölmiðlar í landinu óvilhallir og héldu uppi málefnalegri umræðu, þyrfti ekkert að hræðast slíka atkvæðagreiðslu, en því miður er því ekki að heilsa. 

Þeir sem vilja Ísland inn í ESB verða bara að sætta sig við að málið var eyðilagt við upphaf þess. Með því að hafna aðkomu þjóðarinnar að málinu á þeim tíma, var lagt af stað með vindlaus dekk og ekkert varadekk. Málinu var kastað á glæ heimskunnar. Þetta óréttlæti verður að laga.

[Pétur D. (IP-tala skráð) 24.2.2014 kl. 08:25]

Þeir sem vilja inn í ESB eru tilbúnir til að gefa ESB alla fiskveiðiauðlindina eins og hún leggur sig í skiptum fyrir einhvern tittlingaskít, en segja það aldrei opinberlega. Þetta staðfestir bloggfærsla Jón Bjarnasonar í gær: http://jonbjarnason.blog.is/blog/jonbjarnason/entry/1358343/ . Ef einhver ætti að vita um hvað aðlögunarviðræðurnar í raun snerust um, þá er það hann, enda var hann sem sjávarútvegsráðherra í innsta hring stjórnsýslunnar.

.

Það er ánægjulegt að sjá undirlægjurnar á sorpsneplinum DV engjast af kvölum yfir þessu máli. Ein úr náhirð Reynis Traustasonar, Sema Erla, sem er stjórnmálafræðingur með meistaragráðu í "Evrópufræðum", skrifar pistilinn "Tíu ástæður fyrir því að draga ESB umsóknina ekki tilbaka!" Þegar þessi tíu atriði eru lesin kemur í ljós að þar koma fram engin rök, einungis "af því bara" í fylgd staðhæfinga sem halda ekki vatni. Sem sagt hreint og tært bull, eins og allt annað sem birtist í DV. Meistaragráðu í þessum gervifræðum fylgja augljóslega bæði bindi fyrir augun og eyrnatappar.

[Axel Jóhann Axelsson, 24.2.2014 kl. 16:05]

Hér má sjá athyglisverðan pistil frá Jóni Bjarnasyni um samskiptin við ESB vegna sjávarútvegsmálanna:  http://jonbjarnason.blog.is/blog/jonbjarnason/entry/1358343/?fb=1

[Pétur D. (IP-tala skráð) 24.2.2014 kl. 18:15]

Þetta er sami linkur og ég setti í mína athugasemd í morgun.

[Axel Jóhann Axelsson, 24.2.2014 kl. 19:32]

Pétur, já þetta er sami linkurinn en þar sem ekki var hægt að tengja beint við hann, þá prófaði ég að setja hann inn aftur og það gekk, þ.e. hægt er að fara beint inn í pistil Jóns með því að smella á linkinn í athugasemd nr. 5.