Hvaða bylting felst í nýjum flokkum?

Einar Mar, stjórnmálafræðingur, segir að stóru flokkarnir verði að fara í alvarlega naflaskoðun vegna stöðu sinnar og framtíðar, því annars sé hætta á "byltingu" í íslenskum stjórnmálum og meinar þá, að annars gætu nýir stjórnmálaflokkar jafnvel náð fótfestu í þjóðfélaginu.

Svona stjórnmálafræðikenningar kalla á svar við þeirri spurningu, hvaða stórkostlega breyting myndi felast í því, að við bættust einn til tveir nýjir flokkar inn á Alþingi, að óbreyttu kerfi að öðru leyti.  Oft hafa komið fram nýjir flokkar, en enginn þeirra hefur orðið langlífur, aðeins lifað frá einu og upp í þrjú kjörtímabil og safnast síðan á haug sögunnar.

Það eina sem breytist við fjölgun flokka er, að inn á Alþingi kemur nýtt fólk með gamlar skoðanir í nýjum búningi, enda venjulega um klofningsframboð að ræða úr einhverjum "gömlu" flokkanna.  Ræddar hafa verið hugmyndir um persónukjör, þ.e. að geta merkt við frambjóðendur af fleiri en einum lista, en líklega yrði slíkt kerfi allt of flókið og erfitt í framkvæmd, til þess að það geti gengið upp.

Ef virkilega ætti að stokka upp í þessu flokkakerfi er spurning hvort ekki væri best að taka upp einmenningskjördæmi, þar sem allir gætu boðið sig fram án þess að gera það í nafni ákveðins stjórnmálaflokks, en auðvitað yrði galli á því kerfi einnig, þ.e. myndun ríkisstjórnar gæti reynst erfitt verk, ef þingmannahópurinn væri mjög ósamstæður og kæmi úr ýmsum áttum.

Ef slíkt kerfi yrði tekið upp, þyrfti líklega að skilja algerlega á milli löggjafarvaldsins og framkvæmdavaldsins, þ.e. að Alþingi yrði alfarið löggjafarsamkunda og sinnti því hlutverki og engu örðu, en forsætisráðherra yrði kjörinn sérstaklega og hann myndaði síðan ríkisstjórn á svipaðan hátt og gert er í Bandaríkjunum, Frakklandi og víðar.  Með þannig fyrirkomulagi yrði forsetaembættið óþarft þar sem öll lagasetning yrði eingöngu á ábyrgð þingsins og ríkisstjórnin yrði algerlega að starfa eftir þeim lögum sem þaðan kæmu.

Hvernig sem þessu yrði fyrirkomið, yrði að minnsta kosti engin bylting í stjórnmálunum, jafnvel þó allir gömlu flokkarnir hyrfu af vettvangi og nýjir samskonar flokkar kæmu í staðinn. 

Lausnin er að minnsta kosti ekki að kjósa gerfiflokk brandarakalla, sem eru eingöngu að spila með kerfið og kjósendur.

Gæti stefnt í byltingu

Allt komið í háaloft

Lengi hefur verið ljóst að ríkisstjórnin ræður ekki við þau verkefni, sem á hennar herðum hvíla til að leiða þjóðfélagið út úr kreppunni, koma atvinnulífinu í gang, leysa úr vanda heimilanna og eyða atvinnuleysinu.  Innbyrðis deilur innan stjórnarflokkanna og á milli þeirra hefur orðið til þess að alger stöðnun ríkir og kreppan verður bæði dýpri og lengri, en orðið hefði ef ríkisstjórnin væri ekki nánast lömuð.

Í dag sendi fundur forystumanna verkalýðshreyfingarinnar ríkisstjórninni tóninn vegna getuleysis hennar í atvinnumálum og svika í skattamálum og gáfu sterklega í skyn, að þeir teldu daga stjórnarinnar talda, enda kæmi hún engu í verk, sem máli skipti til að bæta efnahags- og atvinnuástandið.

Undir kvöld svaraði Steingrímur J. þeim fullum hálsi og segir þessa verkalýðspostula vera eins og vanþakklát og óþekk börn, enda sé hann búinn að bjarga sumarvinnu fyrir 1500 skólakrakka og það út af fyrir sig sé algert kraftaverk í atvinnumálunum.  Einnig lítur Steingrímur svo á að verkalýðshreyfingin sé búin að gefa út veiðileyfi á ríkisstjórnina, en líklega væri nær að segja að hún væri eins og læmingjarnir, en eins og vitað er, þá eiga þeir það til að tortíma sjálfum sér með því að hlaupa í sjóinn og synda á haf út, án þess að nokkur skilji hvað veldur.  Enginn skilur heldur hvað veldur þessari sjálfstortímingarstefnu ríkisstjórnarinnar.

Það er orðið dagljóst eftir þessa síðustu atburði, að ráherrarnir eiga sér enga vini lengur og hafa enga öxl til að gráta á, nema hvers annars.

Gefa veiðileyfi á stjórnvöld

"Velferðarstjórnin" fær falleinkunn frá verkalýðshreyfingunni

Ríkisstjórn Jóhönnu Sigurðardóttur og Steingríms J. Sigfússonar hefur frá upphafi kennt sig velferð og umhyggju fyrir heimilum landsins og ekki síst sagst vera alveg sérstaklega í þjónustu við launafólk í landinu.

Stjórnarandstaðan á Alþingi hefur ekki verið sammála framgöngu stjórnarinnar í þessum málaflokkum og reyndar varla í nokkrum málaflokki, enda hafa stjórninni verið svo mislagðar hendur í öllum sínum athöfnum, að allt hefur misfarist í höndum hennar og ástanið í þjóðfélaginu farið síversnandi, enda aðgerðir stjórnarinnar fremur verið til þess að dýpka og lengja kreppuna, fyrir utan að auka atvinnuleysið frá því, sem það annars hefði þurft að verða.

Formannafundur ASÍ sendir ríkisstjórninni kaldar kveðjur eftir harðar umræður í dag, en þar kemur þetta m.a. fram:

„Það voru einkum þrjú stef sem einkenndu umræðuna um efnahags- og atvinnumál.  Ríkisstjórnin fékk falleinkunn fyrir aðgerðaleysi í baráttunni gegn atvinnuleysi og seinagang við að koma verkefnum í gang sem lífeyrissjóðirnir eru tilbúnir að fjármagna. Þá bar nokkuð á ótta um að ríkisstjórnin myndi ráðast á millitekjuhópinn þegar hún talar hátekjuskatt. Skýrt kom fram í máli verkalýðsforingjanna að svik ríkisstjórnarinnar um hækkun persónuafsláttar nú í vetur eru geymd en ekki gleymd."

Um öll þessi atriði hefur oft verið skrifað á þessa bloggsíðu við lítinn fögnuð stuðningsmanna ríkisstjórnarinnar.  Vonandi verður þessi kalda kveðja verkalýðsforingjanna til að hrista almennilega upp í stjórninni og þeim, sem ennþá styðja hana.

Ekki þarf harða stjórnarandstöðu á Alþingi, þegar svona ályktanir koma úr herbúðum verkalýðshreyfingarinnar í landinu.

Þungt hljóð í formönnum aðildarfélaga ASÍ

Mun skattahækkanabrjálæðið halda áfram?

Ríkisstjórnin segir að skattar munu "hækka eitthvað" á næsta ári, en hækkanabrjálæðið verði ekkert í líkingu við það, sem það var á þessu ári.  Skattahækkanabrjálæðið sem skall á landsmönnum á árunum 2009 og 2010 skiluðu auknum sköttum að upphæð u.þ,b. 70 milljörðum króna á þessu ári og munu skila öðru eins á næsta ári, vegna þess að allar skattahækkunarprósentur munu haldast óbreyttar.

Nú er sagt að skattar muni "hækka eitthvað" en það verði á afmörkuðum hópi skattgreiðenda, svo sem fyrirtækjum og þá sérstaklega í orku- og stóriðjugreinum.  Skattahækkanir á fyrirtæki, í hvaða formi sem eru, enda alltaf að lokum úti í verðlaginu og munu greiðast af neytendum, sem fyrir eru skattpíndir í drep og hafa enga burði til að taka meiri hækkanir á sínar herðar í gegnum verðlag.

Stjórnin segir því aðeins hálfa söguna af skattahækkanabrjálæði sínu, en við undirritun stöðugleikasáttmálans í fyrra skrifaði ríkisstjórnin undir samkomulag um að árlegur tekjuauki ríkissjóðs vegna skattahækkana yrði ekki meiri en fimmtiumilljarðar.  Það samkomulag var svikið umsvifalaust og hækkanirnar urðu að sjötíumilljörðum um leið og blekið þornaði á samkomulaginu.

Þessu hækkanabrjálæði verður að linna og ríkisreksturinn lagaður að þeim tekjum sem fást í kassann með hóflegri skattlagningu.  Hún er þegar komin langt fram úr öllu hófi.

Skattar munu hækka eitthvað