Er lítilmennið á flótta undan réttvísinni?

Sigurður Einarsson, fyrrverandi stjórnaformaður Kaupþings, hefur sýnt ótrúlegt yfirlæti undanfarið með því að láta sér detta í hug, að setja þau skilyrði fyrir því að mæta í yfirheyrslu hjá Sérstökum saksóknara, að hann yrði ekki handtekinn á flugvellinum og ekki settur í gæsluvarðhald.  Það þarf talsverða siðblindu sakamanns að halda að hann geti sjálfur stjórnað rannsóknum á eigin meintum glæpum.

Nú hefur hann endanlega sýnt hverskonar lítilmenni hann er, með því að neita að mæta í yfirheyrslurnar og neyða saksóknarann til að láta Interpol lýsa eftir honum og óska þess að hann verði handtekinn hvar sem til hann næst.  Að þora ekki að standa fyrir máli sínu og taka afleiðingum gerða sinna, en ætla að láta undirmenn sína eina um það, bendir ekki eingöngu til siðblindu á háu stigi, heldur lýsir það ótrúlegri dusilmennsku.

Vonandi er þessi alþjóðlega handtökuskipun ekki komin til af því, að smámennið sé á flótta undan réttvísinni og kominn í felur, annað hvort hjá vinum sínum í Katar eða í Líbíu. 

Frá slíkum löndum yrði erfitt að fá hann framseldan.

Grímuklæddir ofbeldismenn réðust inn í Alþingishúsið

Fyrir Héraðsdómi er um þessar mundir til umfjöllunar kærur á grímuklædda dólga, sem gerðu innrás í Alþingishúsið þann 8. desember 2008 og ollu þar spjöllum og slösuðu starfsfólk þingsins.  Að sumu leyti er einkennilegt hve málið hefur tekið langan tíma í réttarkerfinu, en nú er að verða liðið eitt og hálft ár frá meintum brotum.

Það sem er einkennilegast við þetta mál, sem er venjulegt sakamál, er að ofbeldisseggirnir njóta fulls stuðnings nokkurra Alþingismanna, sérstaklega þingmanna Hreyfingarinnar og virðist hún helst sækja fylgi sitt til fólks, sem tilbúið er að ná sínu fram með ofbeldi og skrílslátum.

Í bréfi forseta Alþingis til Birgittu Jónsdóttur, þingmanns Hreyfingarinnar og stuðnigsmanns óbótafólksins, kemur þetta m.a. fram:  "Þegar fyrstu pallagestir voru komnir í húsið kom hópur manna í kjölfarið og ruddi sér leið fram hjá þingvörðum, sumir með klúta fyrir andliti, og komst upp í stigagang Alþingishússins."

Þarf frekari vitna við um tilgang innrásarinnar.  Fólk ræðst ekki inn í opinberar byggingar, né aðrar, grímuklætt, nema tilgangurinn sé vægast sagt vafasamur, ef ekki hreinlega glæpsamlegur.

Í þessu tilfelli urðu eignaspjöll og líkamsmeiðingar, þannig að tilgangur innrásarinnar fer ekkert á milli mála.

Skylda að standa vörð um öryggi starfsmanna

Ákærur um ótrúlega viðamikla brotastarfsemi

Ef marka má frétt mbl.is um ástæður gæsluvarðhaldsúrkurðanna yfir Heiðari Má og Magnúsi Guðmundssyni stangast framburður þeirra verulega á í yfirheyrslunum og því sé nauðsynlegt að afstýra samhæfingu framburðar þeirra.  Alvarleiki ákæranna sjást einnig á því að nú er búið að handtaka tvo yfirmenn Kaupþings til viðbótar, samkvæmt féttum RÚV,  þá Ingólf Helgason, fyrrverandi forstjóra Kaupþings á Íslandi og Steingrím Kárason, fyrrverandi framkvæmdastjóra áhættustýringar bankans.

Ákærurnar snúast um brot á ýmsum ákvæðum auðgunarbrotakafla almennra hegningarlaga, aðallega umboðssvik og skjalafals.  Athyglisvert er að þessi brot eru talin hafa valdið bankanum verulegu fjárhagstjóni, þannig að ekki er hægt að skilja þetta öðruvísi, en að hinir ákærðu, eða vitorðsmenn þeirra, hafi auðgast gífurlega sjálfir á þessum viðskiptum.

Fréttin endar svo:  „Jafnframt liggi fyrir grunur um stórfellda markaðsmisnotkun en þau brot ásamt innherjasvikum, séu talin ein alvarlegustu brot gegn verðbréfaviðskitpalöggjöfinni. [...] Mál af þessari stærðargráðu eigi sér ekki hliðstæðu í rannsóknum sakamála hér á landi og þótt víðar væri leitað.“

Fjármálaheimurinn er engin smáveröld og þar eru framin afbrot reglulega, en af framangreindri málgrein sést, að hér eru engin smámál á ferðinni og rannsóknir á gerðum allra íslensku bankanna líklega rétt að byrja, þó Kaupþing hafi verið, ekki bara stærsti bankinn, heldur stærsta fyrirtæki landsins.

Bankamennirnir lifðu hátt í "gróðærinu" og nú er fallið úr lúxusturnunum himinhátt.

Framburður stangaðist verulega á

Er ætlunin að drepa Hval hf?

Hvalur hf. hefur haft leyfi til hvalveiða frá árinum 1947 og stundað þær síðan, að undanskildum "bannárunum", sem hér voru, vegna duttlunga ríkja í Alþjóða hvalveiðiráðinu, sem fæst liggja að sjó, né hafa nokkra hagsmuni af sjávarútvegi.

Fyrrverandi sjávarútvegsráðherra gaf út kvóta til hvalveiða til ársins 2013, en nú um það bil sem hvalavertíðin er að byrja, leggur ríkisstjónin fram lagafrumvarp sem setur allan undirbúning veiðanna í uppnám og gæti lagt allar áætlanir um veiðar í sumar í rúst.

Venjulega hafa a.m.k. 150 manns atvinnu af þessari atvinnustarfsemi yfir sumarið og einhver fjöldi árið um kring vegna vinnslu úr afurðunum og útflutnings þeirra til Japan.  Af þessu hafa skapast talsverðar gjaldeyristekjur, sem er einmitt það sem þjóðarbúið vantar sárast um þessar mundir.

Núverandi ríkisstjórn virðið vera sérstaklega uppsigað við alla atvinnuuppbyggingu í landinu og jafnvel atvinnustarfsemi yfirleitt, því henni virðist sérstaklega umhugað um að tefja allt, sem atvinnuskapandi gæti orðið, eða jafnvel koma algerlega í veg fyrir að ný störf skapist og atvinnuleysi minnki í landinu.

Ekki hefur spurst af annarri ríkisstjórn, a.m.k. ekki í vestrænum löndum, sem berst gegn aukinni atvinnu í sínu eigin landi.

Óvissa um hvalveiðar vegna lagafrumvarps

Hver laug að fréttamanninum?

Þegar fréttastofur birta ásakanir á nafngreinda menn um milljarða króna undanskot eigna á síðustu dögunumm fyrir bankahrunið, reikna áheyrendur með því, að heimildir fyrir slíkum stórfréttum séu traustar og fréttastofan fái þær staðfestar úr fleiri en einni átt.

Í þessu sambandi skiptir engu um hvaða persónur slíkar fréttir fjalla, þegar ásakanirnar snúast um alvarleg lögbrot verða slíkar fréttir að vera algerlega skotheldar, enda treysta áhorfendur því að hægt sé að treysta fréttastofunum til þess að birta ekki algerlega tilhæfulausar lygafréttir um svo stór og alvarleg mál.

Þeir menn, sem nafngreindir voru í frétt Stöðvar 2, hafa væntanlega nóg á sinni könnu og samvisku, þó fréttastofa Stöðvar 2, skáldi ekki æsifréttir um þá og beri fyrir sig heimildarmann, sem hafði ekkert í höndunum um málið, þegar til kom.

Svona fréttalygara á að afhjúpa og birta nafn hans öðrum fréttamönnum til viðvörunar og vilji stöðin endurheimta traust sitt, verður hún að skýra frá því undanbragðalaust, hvernig á þessum fréttaflutningi stóð á sínum tíma.

Í gær var fjallað um þetta mál hérna

Starfsmannafundur á Stöð 2