Nú á að svara í sömu mynt

Bretar og Hollendingar niðurlægðu íslensku samninganefndina í Icesavemálinu á síðasta fundi aðila í London fyrir helgina, en koma nú eins og iðrandi syndarar og biðja um nýjan leynifund, eftir að mistakast að úthrópa Íslendinga, sem svikara, í fjölmiðlum.

Svari íslenska nefndin þessu "boði" Breta um leynifund játandi, er hún að láta fjárkúgarana beygja sig enn dýpra í skítinn og fullkomna háðungina, sem hún sýndi Íslendingum, með framkomu sinni á síðasta fundi og ekki síður eftir hann. 

Þessu "fundarboði" á að sjálfsögðu að hafna með skýrum skilaboðum um að engar frekari viðræður fari fram, enda séu íslenskir skattgreiðendur enginn aðili að málinu og því sé ekkert um að ræða við fulltrúa þeirra.

Hins vegar var íslenska nefndin búin að gera afdrifarík mistök, með því að svara "besta tilboði" kúgaranna, með "gantilboði" sem kemur til móts við ógnanir þeirra.  Um það var bloggað fyrr í kvöld og má lesa það hérna

Leynifundur um Icesave

Ótrúlegur afleikur íslensku samninganefndarinnar

Eftir að bresku og hollensku fjárkúgararnir settu fram sitt "besta tilboð" vegna Icesaveskuldar Landsbankans, gerði íslenska samninganefndin ótrúleg mistök, sem gætu átt eftir að verða afdrifarík fyrir íslenska skattgreiðendur.

Líklega vegna þeirrar óskiljanlegu afstöðu stjórnmálamannanna, að reyna með öllu móti að hindra að þjóðaratkvæðagreiðslan um þrælalögin fari fram, rauk samninganefndin til í einhverju taugaveiklunarkasti og lagði fram "gagntilboð" til fjárkúgaranna, í stað þess að hafna kröfum þeirra algerlega og halda þannig rétti íslenskra skattgreiðenda til haga.

Krafa Breta og Hollendinga er á hendur Tryggingasjóði innistæðueigenda og fjárfesta, sem aftur á forgangskröfu í þrotabú Landsbankans og eftir þvi, að sú krafa innheimtist, eiga þeir að bíða, án allra afskipta eða aðkomu ríkisstjórnarinnar, sem er fulltrúi skattgreiðenda í vörninni gegn þessari fjárkúgun.

Með því að ámálga og gera "gagntilboð" um að skattgreiðendur taki á sig hluta af skyldum tryggingasjóðsins og hudruð milljarða vexti að auki, er gjörsamlega óskiljanleg afglög af hálfu íslensku samninganefndarinnar, því hún mun ekki geta dregið þetta "tilboð" sitt til baka, næst þegar fjárkúgararnir hringja og herma upp á hana þetta loforð.

Óskiljanlegt er með öllu, að stjórnarandstöðuforingjarnir skulu hafa samþykkt þetta "gagntilboð", sem er ekkert annað en viðurkenning á að réttmætt sé að gera skattgreiðendur ábyrga fyrir óábyrgum rekstri einkabanka, ekki síst þar sem tilskipanir ESB banna slíka meðferð á skattborgurum Evrópulanda.

Samninganefndin verður að afturkalla þetta "gagntilboð" samstundis og segja skýrt og skorinort, að það sé alls ekki í gildi.  Þjóðin mun svo sýna hug sinn til fjárkúgunartilraunanna í þjóðaratkvæðagreiðslunni þann 6. mars n.k.

Vegna væntanlegra stjóranrskipta í Bretlandi og Hollandi, á ekki að ræða við fulltrúa þeirra fyrr en ný stjórnvöld láta frá sér heyra vegna málsins, en þá þarf að byrja upp á nýtt með hreint borð, en ekki með "gagntilboðið" hangandi yfir sér.

Íslenskir skattgreiðendur eiga ekki að borga eina krónu, hvorki í höfuðstól eða vexti, af þessum skuldbindingum tryggingasjóðsins.

Maður fólksins?

Á forsíðu DV er vitnað í Jóhannes í Bónus, en þar segist hann ennþá líta á sig, sem mann fólksins, hvað svo sem hann á við með því, þar sem hann hefur alltaf unnið fyrst og fremst fyrir sjálfan sig og fjölskyldu sína, eins og þau auðævi, sem hann hefur rakað að sér persónulega, sýna ljósast.

Fólkið, sem hann segist hafa vera fulltrúi fyrir, á ekki lúxusvillur víða um lönd, ekki snekkjur, þotur og tugi lúxusbíla, fyrir utan annan munað, sem Jóhannes hefur leyft sér, að ekki sé talað um aðra fjölskyldumeðlimi.

Ekki á almenningur heldur vef fyrirtækja í skattaskjólum heimsins og ekki hefur þessi sami almennignur tapað hundruðum milljarða króna, eins og Bónusfjölskyldan hefur gert, án þess að þess sjáist nokkur merki á persónulegum högum hennar.

Sami almenningur þarf hins vegar að kljást við afleiðingarnar af gerðum Bónusfjölskyldunnar og fleiri slíkra, í verulega skertum lífskjörum og gríðarlegum hækkunum lána sem hann hefur þurft að taka, til þess að geta búið í venjulegri íbúð og ekið um á fjölskyldubílnum.  Almenningur hefur ekki fengið sín lán, án þess að skrifa upp á þau persónulega og leggja allt sitt undir, enda er fjöldi manns að tapa öllu sínu, á meðan Bónusfjölskyldan þarf ekki að hafa neinar áhyggjur af sínu lánarugli, því sú fjölskylda og kollegar hennar, fá þau lán sem hún hefur tekið niðufelld, án þess að missa nokkuð persónulega, en fær fyrirtækin afhent aftur á silfurfati, eftir skuldaniðurfellingarnar.

Jóhannes í Bónus var ef til vill maður fólksins, á meðan almenningur hafði ekki vitneskju um viðskiptasvínarí hans, en að hann skuli trúa því, að svo sé ennþá, lýsir algerum dómgreindarskorti.

Setti hús í bandarískt félag

Látið heimili fólks í friði

Svokölluð Vakningalest Nýs Íslands ekur um bæinn á laugardagsmorgnum með gjallarhorn og hvetur bæjarbúa til þess að mæta á kröfufundi samtakanna á Austurvelli, sem haldnir eru klukkan 15:00 á Laugardögum. 

Allt er það nú gott og blessað, en hins vegar er óskiljanleg frekja og óskammfeilni af þessum aðilum að mæta eldsnemma morguns við heimili stjórnmálamanna og annarra og vekja heimilsfólk upp með látum, væntanlega ásamt nágrönnum, til þess að "bjóða" þeim að mæta á mótmælafund síðdegis þann daginn.

Stjórnmálamenn, eins og aðrir, eiga kröfu til einkalífs og heimili fólks er friðhelgt, þannig að þessi hegðum Nýs Íslands, er algerlega á skjön við allt almennt siðferði og á sér beina samsvörun við athafnir þeirra óþokka, sem ráðast að heimilum fólks að næturlagi og skvetta málningu á þau, eða skemmir bíla heimilismanna, með málningarslettum og lakkrispum.

Verk Steingríms J. og annarra hafa iðulega verið harðlega gagnrýnd á þessu bloggi, en það gefur enga heimild til þess að ráðast að fólkinu innan veggja heimila þess og hvað þá til að láta slíka gagnrýni beinast að mökum þeirra, börnum og nágrönnum.

Svona innrásir í einkalíf fólks lýsa engu öðru en spilltu hugarfari á háu stigi og er ekki leið til að afla málstað Nýs Íslands samúðar, eða stuðnings.

Vöktu Steingrím J. Sigfússon

Hrunbónuskerfið enn við lýði.

Þegar "lánærið" var upp á sitt besta, fengu bankastarfsmenn ríflega bónusa fyrir hvert einasta lán, sem þeim tóks að "selja" viðskiptavinum bankanna, því stærri lán, því hærri bónusar.

Nú er búið að snúa dæminu við, enda engin útlán í gangi hjá nýju bönkunum, en þá er farið að greiða ríflega bónusa fyrir að innheimta lánin, sem áður var búið að verðlauna bankamennina fyrir að veita.´

Í "lánærinu" voru mönnum greiddar háar fjárhæðir fyrir að ráða sig í vinnu og ennþá hærri upphæðir fyrir að láta reka sig úr starfi.  Meðan þeir voru í störfum, fengu þeir háa bónusa fyrir að vinna vinnuna sína og nú á að halda því áfram í nýju bönkunum.

Það hlýtur að vera hægt að ætlast til þess, að fólk sem ræður sig í vinnu og fær laun fyrir vinnuna, sinni starfinu af samviskusemi, en ekki þurfi að borga háa kaupauka fyrir það eitt, að sinna starfi sínu í vinnutímanum.

Svona kerfi átti ekki við um almenna bankastarfsmenn, heldur þá sem gengdu yfirmannastöðum, og er að sjá, að þeir sem stjórna þessum málum hafi ekkert lært og engu gleymt.

Starfsmenn NBI eygja vænan kaupauka 2012