Ekki innanríkismál, heldur varnarmál

Í sjónvarpsfréttum í kvöld birtist þreytulegur fjármálajarðfræðingur, jafnvel alveg bugður, vegna allra þeirra stuðningsyfirlýsinga, sem nú berast úr öllum áttum til stuðnings við málstað Íslands í deilunum við þrælakúgarana Bresku og Hollensku. 

Það sem virðist hafa yfirbugað Steingrím J. endanlega er vitnisburður höfundar reglugerðar ESB um innistæðutryggingasjóði fjármálastofnana innan Evrópu, en hann staðfestir að reglugerðin hafi alls ekki gert ráð fyrir ríkisábyrgðum, raunar bannað þær og segir að Bretar og Hollendingar myndu tapa málaferlum fyrir Evrópudómstólnum.

Reyndar vildi Steingrímur J. ekki viðurkenna, að höfundur reglugerðarinnar skildi hana, heldur sagðist hann vita betur og sínir lögfræðingar væru á sama máli.  Svona telur Steingrímur J. sig geta fullyrt framan í þjóðina, sem var nýbúin að sjá og hlusta á höfundinn sjálfan í Silfri Egils.

Það er þó rétt hjá Steingrími J., að þetta er ekki einungis innanríkismál, heldur er þetta ekki síður varnarmál.  Þetta snýst ekki síst um vörn þjóðarinnar gegn erlendri kúgun, sem ekki hefur hald í nokkrum lögum, hvað þá réttlæti.

Þess vegna er nauðsynlegt að kjósendur kolfelli lagabreytinguna í þjóðaratkvæðagreiðslunni, sýni kúgurunum að hún sé tilbúin að fórna sér fyrir réttlátann málstað og láti fjárkúgara ekki komast upp með glæpi sína.

Alltaf hefur verið sagt, að Íslendingar myndu standa við löglegar skuldbindingar sínar. 

Í þessu máli er ekki um neinar lagalegar greiðsluskuldbindingar að ræða af hálfu Íslands.

„Ekki einhliða innanríkismál“

Þarf frekari vitna við?

Alain Lipietz þingmaður á Evrópuþinginu og einn þeirra sem kom að gerð tilskipunar Evrópusambandsins um ábyrgð heimaríkis á bönkum, segir að reglugerðin geri ekki ráð fyrir ríkisábyrgð á innistæðusjóðum fjármálastofnana og því allar líkur á að Bretar og Hollendingar myndu tapa kröfum sínum fyrir dómstólum. 

Einnig kemur fram í fréttinni: "Lipietz sagði í samtali við Egil Helgason í Silfri Egils að Bretar og Hollendingar noti styrk sinn til þess að gera Ísland að nýlendu sem hægt er að taka peninga frá."

Athuga skal, að það er einn af höfundum reglugerðarinnar, sem segir að Bretar og Hollendingar séu að nota fantabrögð til að gera Ísland að nýlendu sinni.  Hvað segir Samfylkingin við því?

Einnig segir í fréttinni:  "Hann segir að sú krafa að Ísland greiði sé ekki í takt við tilskipun Evrópusambandsins um fjármálafyrirtæki líkt og haldið hafi verið fram."  Íslendingar munu að sjálfsögðu standa við lagalegar skuldbindingar sínar, en eiga auðvitað ekki að taka á sig meiri byrgðar, en lög og reglugerðir gera ráð fyrir.  Þess vegna þora Bretar og Hollendingar ekki að fara með ágreininginn fyrir dómstóla, því þeir vita að þeir eiga engar lögmætar kröfur á hendur íslenskra skattgreiðenda.

Þarf frekari vitna við í málarekstri Íslendinga geng kúgurunum, en sjálfa höfunda reglugerðar ESB?

Það er gífurlega mikils virði, að geta kallað slík vitni fyrir dómstóla, þegar þar að kemur.

Því er algerlega nauðsynlegt, að kolfella Icesave lögin í þjóðaratkvæðagreiðslunni og sýna alheiminum að íslenskur almenningur lætur ekki selja sig í þrældóm, baráttulaust.

Lipietz: Veikur málstaður

Fjárkúgun eða mútur?

Fjármálaráðherra Danmerkur, Claus Hjort Frederiksen, lætur hafa það eftir sér í Politiken, að skylirði fyrir frekari aðstoð norðurlandanna við Ísland, í þeim erfiðleikum sem landið er að glíma við, sé, að Íslendingar gangi að ólöglegum kröfum Breta og Hollendinga og borgi þrælaskattinn, sem þessar þjóðir hafa lagt á íslenska skattgreiðendur.

Með þessu er hann að reyna að hræða Íslendinga til að samþykkja þrælalögin í komandi þjóðaratkvæðagreiðslu, þrátt fyrir að engin lög, innlend eða evrópsk, geri ráð fyrir ríkisábyrgð á skuldum einkafyrirtækja.

Ekki er alveg augljóst hvort þessi danski útsendari Breta og Hollendina setur þetta fram sem fjárkúgun, eða heldur að hann geti mútað Íslendingum á þennan hátt.  Danir og Svíar hafa verið dyggustu svipusveiflarar fyrir þrælaþjóðirnar, enda fótaþurrkur Breta í ESB.

Kjósendur munu ekki láta svona óheiðarleg afskipti hafa áhrif á sig í þjóðaratkvæðagreiðslunni, heldur munu þeir kolfella atlöguna að fjárhagslegu sjálfstæði þjóðarinnar. 

Hlutast til um innanríkismál

Íslendingar munu ekki kjósa Bretum og Hollendingum í hag

Ríkisstjórnarnefnan gerði ekkert til að kynna málstað Íslendinga í Icesave málinu í tíu mánuði, en um leið og forsetinn synjaði þrælalögunum staðfestingar og fór sjálfur að kynna málstaðinn erlendis, fóru ráðherradruslurnar loksins að myndast við að styðja eigin þjóð í baráttunni við þrælakúgarana.

Nú síðast skrifar viðskiptaritstjóri breska blaðsins Observer, Ruth Sunderland, grein í blað sitt, þar sem hún skrifar vinsamlega um málstað Íslands og segir m.a:  "Litlar líkur séu á því að Íslendingar kjósi í þjóðaratkvæðagreiðslunni Bretum og Hollendingum í hag." 

Hún gerir sér grein fyrir því að auðvitað munu Íslendingar hugsa um eigin hag og hag komandi kynslóða, þegar þeir greiða atkvæði í þjóðaratkvæðagreiðslunni með sínum eigin hag, en ekki greiða atkvæði með ólögmætum þvingunum erlendra kúgara.

Engin lög, eða reglugerðir, hvorki innlendar eða evrópskar, gera ráð fyrir ríkisábyrgðum á innistæðutryggingasjóðum banka í Evrópu, enda er kúgunin réttlætt með því að hún sé pólitísk lausn.

Íslendingar, aðrir en hugsanlega eitthvert Samfylkingarfólk, munu alls ekki taka á sig langvarandi kreppu, til þess að greiða kosningabaráttu Browns og Darlings í Bretlandi.

Telur ósanngjarnt að láta almenning greiða

Ríkissjóðir eiga ekki að borga, þó þeir geti

Í tilskipun ESB um innistæðutryggingasjóði kemur skýrt fram, að ekki sé hægt að krefja ríkissjóði um bætur vegna tapaðra innlána í bönkum, hafi verið stofnaðir tryggingasjóðir samkvæmt reglugerðinni.

Það var gert hér á landi og því mátti ekki vera ríkisábyrgð á innistæðum í bönkunum, enda hefði ríkisábyrgð talist til markaðmisnotkunar og þar með algerlega óheimil.  Eftir bankakreppuna, sem skalla á öllum hinum vestræna heimi, jusu mörg ríki óheyrilegum fjámunum inn í sín fjármálafyrirtæki, en það var í raun þvert á reglugerðina og ekkert, sem skylduðu þau til að gera þetta.

Hefði verið gert ráð fyrir ríkisábyrgum í reglugerð ESB, þyrfti ekki að neyða Íslendinga núna, til að samþykkja ríkisábyrgð á Icesave skuldum Landsbankans, enda heyrast engar raddir neins staðar frá um lagalega skyldu til að ábyrgjast þessar innistæður, heldur er alltaf talað um að þetta sé pólitísk lausn.

Sú pólitíska lausn felst í því að neyða íslenska skattgreiðendur til að taka á sig þennan klafa, vegna hræðslu ESB um að traust á bönkum innan stórríkisins yrði að engu og hætta væri á allsherjar bankaáhlaupi.  Til að bjarga trausti á bankakerfi Evrópu, skal nú fórna Íslendingum með pólitískri lausn á málinu.

Grunur leikur á að leynisamningur hafi verið gerður um að skuldin yrði felld niður við inngöngu Íslands í ESB og að það sé einn af þeim samningum, sem lögmannsstofan Mishcon de Reya sagði að ekki hefðu enn verið gerðir opinberir, en hefðu fylgt Icesave samningnum.

Allir slíkir hliðarsamningar hljóta að verða kynntir fyrir almenningi, áður en þjóðaratkvæðagreiðslan fer fram. 

Það er alger lágmarkskrafa að allar upplýsingar liggi ljósar fyrir.

Hvorki geta né eiga að borga