Opinská umræða á móti pukri ríkisstjórnarinnar

Ekki er að undra að áhorf á Málefnin á Skjá einum, hafi verið mikið og að skjarinn.is hafi farið á hliðina vegna álags.  Davíð Oddson er einhver merkasti stjórnamálamaður síðustu aldar og allt sem hann segir vekur mikla athygli og oftast móðursýkiskast meðal andstæðinga hans.

Málflutningur Davíðs er beinskeittur og hann skoppar ekki í hringi með sínar skoðanir, öfugt við marga sem nú sitja á þingi, sérstaklega þingmenn VG.  Sérstaklega hefur hringlandaháttur VG manna komið skýrt fram í ESB umræðunni og ekki síður vegna Icesave skulda Landsbankans.

Annað sem einkennir ríkisstjórnina, bæði VG og Samfylkinguna, er pukrið og leyndin með nánast alla hluti, þrátt fyrir að hafa prédikað fyrir kosningar, og gera enn, um opna og gagnsæja stjórnsýslu og "að allir hlutir skuli vera uppi á borðum".  Langan tíma tók að fá birtar skýrslur og önnur gögn sem fylgja áttu samningsnefnunni um Landsbankaskuldina, sem ríkisstjórnin lét Breta og Hollendinga kúga sig til að samþykkja ríkisábyrgð fyrir.

Nú í dag, kemur svo í ljós, að ríkisstjórnin lúrir á skýrslu um áhrif ESB aðildar á íslenskan landbúnað, eins og það sé ríkisleyndarmál, hvernig atvinnuvegir landsins munu hrynja við þátttöku í stórríki ESB.

Ríkisstjórnin ætti að taka Davíð Oddson til fyrirmyndar og koma hreint fram við þjóðina.

Davíð Oddsson setti Skjáinn á hliðina

Hótanirnar á borðið, takk

Seðlabankinn tekur undir það sem Steingrímur J, fjármálajarðfræðingur, hefur margstaglað, að höfnun ríkisábyrgðar á Icesave skuldum Landsbankans, muni hafa alvarlegar afleiðingar fyrir efnahagslífið og endurreisn atvinnulífsins.

Þrátt fyrir að margoft hafi verið fram á, að útskýrt yrði nánar hvaða alvarlegu afleiðingar þetta yrðu, hefur því aldrei verið svarað af ráðherrum ríkisstjórnarinnar.  Engu er líkara, en að þessar alvarlegu afleiðingar séu trúnaðarmál innan ríkisstjórnar og seðlabanka og almenningi komi þær ekki við, sem á þó að borga brúsann, með aukinni skattpíningu.

Það er skýlaus krafa, að upplýst verði hverjir hafi hótað Íslendingum efnahagslegum þvingunum, í hverju þessar hótanir eru fólgnar og hvernig eigi að framfylgja þeim.

Þessar upplýsingar verða að liggja fyrir, áður en þingsályktunartillaga ríkisstjórnarinnar, um að sameinast stórríki ESB, verður tekin til afgreiðslu á Alþingi.  Er það ESB, sem hótar Íslendingum efnahagslegri styrjöld?  Eru það norðurlöndin, annaðhvort sjálf, eða í samvinnu við ESB?  Eru það Norðmenn eða Færeyingar?  Er þetta kannski hugarburður?

Ef búið er, eða stendur til, að lýsa yfir styrjöld gegn íslenskri þjóð, verður ríkisstjórnin að upplýsa um það.

Það getur ekki verið trúnaðarmál innan ríkisstjórnarinnar, hvort slík styrjöld sé í vændum.

Alvarlegt að synja Icesave

Ekki möguleiki

Seðlabankinn áætlar að skuldin sem ríkisstjórnin ætlar að láta skattgreiðendur taka á sig, án skyldu, vegna skulda einkafyrirtækisins Landsbanka, verði um 340 milljarðar króna miðað við góða þróun efnagagsmála landsins og 75% endurheimtur eigna Landsbankans í Bretlandi.  Báðar forsendur eru vægt sagt í bjartsýnna lagi.

Til þess að safna fyrir skuldinni og dreifa henni jafnt á þessi 15 ár, leggur bankinn til að ríkissjóður byrji strax að leggja til hliðar 23 milljarða króna árlega og það megi t.d. gera með því að hækka virðisaukaskatt um 10-12%.  Allar skattahækkanir, sem þegar er búið að samþykkja á þessu ári, voru til að stoppa upp í 20 milljarða aukagat á fjárlögum þessa árs og gífurlegar skattahækkanir eru boðaðar á næsta ári til viðbótar, til þess að stoppa í fjárlagagöt næstu ára.

Þetta sýnir svart á hvítu, hverslags brjálæði það er að ætla að samþykkja ríkisábyrgðina, sem aldrei átti að koma til, samkvæmt tilskipun ESB.  Það verða Bretar og Hollendingar einfaldlega að sætta sig við.  Það er einfaldlega ekki möguleiki fyrir íslenska skattgreiðendur að taka þetta á sig.

Mjög athyglisvert er að lesa harða gagnrýni lögfræðideildar seðlabankans á samninginn, t.d. að þjóðréttarlegri stöðu Íslands hafi verið kastað fyrir róða, eða eins og þar segir:  "Samningurinn er einkaréttarlegs eðlis og eru ákvæði í honum sem ekki eru vanaleg í hefðbundnum lánasamningum sem ríkið er aðili að. Æskilegt hefði verið ef þjóðréttarleg staða íslenska ríkisins hefði verið betur tryggð."

Þetta, með meiru, sýnir hvernig hin óhæfa íslenska samninganefnd hefur verið höfð að leiksoppi Breta og Hollendinga.  Eftirfarandi klausur, ásamt mörgu öðru, úr áliti seðlabankans eru einnig afar athyglisverðar: "Athygli vekur að bresk lög og lögsaga gilda ekki eingöngu um ágreiningsefni sem upp kunna að rísa beinlínis vegna samninganna heldur einnig atriði í tengslum við samningana hvort sem þau réttindi sem þau byggjast á eru innan eða utan samninga. Þá geta lánveitendur einnig að því marki sem lög heimila höfðað mál samtímis í mörgum lögsögum.

Afsal á ríkisins varðandi lögsögu og fullnustu er víðtækara en hefðbundið er. Seðlabankinn og eigur hans njóta þó friðhelgi skv. breskum lögum. Íslenska ríkið nýtur einnig friðhelgi skv. Vínarsamningnum frá 1961 um stjórnmálasamband og því gildir meginreglan um að diplómatar og eignir sem nauðsynlegar eru vegna sendiráða njóti verndar fyrir íhlutun eða aðför."

Nú verður Alþingi að þakka Svavari Gestssyni fyrir slæm störf og hafna þessum nauðasamningi.

Árni Þór Árnason, þingmaður, ætti að láta fara lítið fyrir sér á næstunni.

Skuldin 340 milljarðar 2015

Engin vandi að borga Icesave

Efnahagsleg áföll þurfa að dynja á hérlendis, til þess að ríkissjóður ráði ekki við að greiða Icesave skuldir Landsbankans, að sögn seðlabankans.  Einhver hefði haldið að efnahagsleg áföll væru einmitt að ganga yfir landið núna og ekki yrði séð fyrir endann á þeim á næstu árum, en samkvæmt seðlabankanum þarf meira til.

Annað mál er, að ríkissjóður greiðir ekkert, nema innheimta aurana frá skattgreiðendum áður, en seðlabankinn nefnir, sem dæmi, sáraeinfalda leið til þess, eða eins og segir í fréttinni:

"Þar er tiltekið að virðisaukaskattur gæti hækkað annars vegar úr 7 prósentum í 7,83 prósent, og hins vegar úr 24,5 prósentum í 27,39 prósent. Seðlabankinn segir að ef þessi leið verði farin muni uppsafnaður ávinningur ríkissjóðs í lok árs 2025, þegar Icesave-skuldin verður að fullu greidd, verða meiri en heildargreiðslur vegna hennar"

Verði þessi hugmynd ekki notuð, þarf auðvitað að hækka aðra skatta til að skila sambærilegum tekjum í ríkissjóð.  Snilldin hjá seðlabankanum er náttúrlega að benda á, að með þessu móti gæti ríkissjóður innheimt meiri tekjur, en til þarf, til þess að greiða skuldir Landsbankans.  Svona snilld hlýtur að falla í góðan jarðveg hjá fjármálajarðfræðingnum og félögum hans í ríkisstjórn.  Nú þarf einfaldlega að sannfæra almenning um að með þessu móti græði allir á Icesave.

Málið snýst hinsvegar ekki um það hvernig á að skattleggja þjóðina til að greiða skuld Landsbankans.

Málið snýst um, að það er ekki ríkisábyrgð á málinu og það er glæpur gegn þjóðinni, að samþykkja slíka ríkisábyrgð núna.

Ríkið ræður við Icesave