Jólagjöfin í ár: Icesave og skattahækkanabrjálæði.

Að minnsta kosti fjórir lögfræðingar hafa hafnað því, að vinna álitsgerð fyrir Fjárlaganefnd Alþingis, um hvort ríkisábyrgðin á skuldum Landsbankans smrýmist stjórnarskránni.  Ýmsar ástæður liggja til grundvallar þessum neitunum, t.d. eru tveir lögfræðinganna tendir Evróudómstólum og því varla von að þeir geti tekið málið að sér, aðrir bera við ýmsum öðrum ástæðum.

Fjárlaganefndin gefur afar stuttan tíma til að vinna þetta verk, því þrælasvipa Breta og Hollendinga smellur á baki stjórnarmeirihlutans, sem allt vill vinna til, að geta farið að girða upp um sjálfan sig og koma bakeymslunum yfir á almenna skattgreiðendur í landinu.

Líklegast er að enginn fáist til að vinna slíkt álit undir þeirri tímapressu sem á málinu er, því lögmenn vilja ekki eiga það á hættu, að álit, unnið á slíkum hraða, standist ekki nánari skoðun og vilja því ekki bendla nafn sitt við slík vinnubrögð, sem Alþingi viðhefur við að hneppa þjóðina í erlenda ánauð.

Hæstiréttur er eini aðilinn, sem getur skorið endanlega úr þessu máli, en það gerir hann auðvitað ekki fyrr en í fyrsta lagi eftir að þrælalögin hafa verið samþykkt og einhver skýtur málinu til dómstóla.

Bretar og Hollendingar halda áfram að láta svipuna skella á berum afturenda stjórnarmeirihlutans, í þeirri vissu, að hann muni koma vilja þrælapískaranna í gegn um þingið áður en langt um líður.

Væntanlega verður það jólagjöf Alþingis og forsetans í ár, ásamt skattahækkanabrjálæðinu.

Hafna að vinna lögfræðiálit á Icesave-frumvarpi

Seðlabankinn stóð sig tiltölulega vel

Á græðgisárunum gagnrýndu bankamógúlar Seðlabankann harkalega fyrir að vera tregur í taumi í lánveitingum til þeirra og þar sem Seðlabankinn hélt verulega að sér höndum, tóku bankarnir upp á því, að útbúa svokölluð ástarbréf, sem stóru bankarnir seldu litlum bönkum og fjármálafyrirtækjum með afföllum, en smálaxarnir endurseldu svo Seðlabankanum og hirtu þannig drjúg umboðslaun.

Þegar Seðlabankinn stoppaði þennan gjörning af í ágústmánuði 2008, varð allt vitlaust í bankakerfinu og ásakanir á hendur bankanum jukust geysilega mikið og honum kennt um að lausafjárstaða bankanna væri orðin hættulega lítil og allt væri það Seðlabankanum að kenna og hann bæri ábyrgð á því, ef bankarnir færu í lausafjárþrot.

Vel má vera, að þessi lánatregða Seðlabankans hafi orðið til þess að bankarnir féllu fyrr en ella, en þá hefði líka tap Seðlabankans og ríkisstjóðs orðið miklu meira, en raunin varð á.  Tapið á Seðlabankanum vegna þessara viðskipta nam 345 milljörðum króna, sem er auðvitað geysihá upphæð, en til að setja hana í eitthvert samhengi voru Icesave innistæður í Landsbankanum um 1.300 milljarðar króna og þar af er reiknað með að allt að 600 - 700 milljarðar geti lent á íslenskum skattgreiðendum.

Talið er að erlendir kröfuhafar muni tapa sex til áttaþúsundmilljörðum króna á bankahruninu, þannig að í því samhengi er tap Seðlabankans ekki há upphæð, þannig að segja má, að Seðlabankinn hafi haldið vel á málum gangvart því bankaskrímsli sem vaxið hafði í landinu, óáreitt af Fjármálaeftirlitinu, sem hafði það verkefni að fylgjast með bankakerfinu.

Að því er sýnist, hefur Seðlabankinn staðið sig vel í stykkinu gagnvart bankaskrímslinu, en Rannsóknarnefnd Alþingis mun örugglega taka á þessum ástarbréfaviðskiptum og gefa út álit á þeim og hvort Seðlabankinn hefði átt að hætta þeim fyrr en gert var.

Hefði það verið gert fyrr, hefði það væntanlega flýtt bankahruninu og óvíst hvort þá hefði verið tilbúin viðbragðsáætlun, eins og reyndin var um mánaðarmótin september og október 2008.

Mesti ríkissjóðshalli í sögu lýðveldisins

Eina eftirlifandi útrásarfyrirtækið?

Actavis virðist vera eina, eða eitt af sárafáum útrásarfyrirtækjum, sem ennþá eru lifandi og í fullum rekstri.  Reyndar hefur flogið fyrir, að félagið sé í gjörgæslu erlendra banka, þannig að sú spurning vaknar, hvort fyrirtækið telst lengur vera í eigu Björgólfs Thórs, eða sé í raun komið í hendur þessara útlendu banka.

Hvað sem því líður, er Actavis ennþá í þeirri stöðu, að geta gert himinhá kauptilboð í önnur félög, eða eins og fram kemur í fréttinni:  "Heimildir Bloomberg herma að auk Actavis og EQT séu lyfjafyrirtæki eins og Sanofi-Aventis, Teva Pharmaceutical Industries og Sinopharm Group meðal bjóðenda. Eiga öll félögin sem enn eru í pottinum að hafa boðið yfir 2,5 milljarða Bandaríkjadala, 311 milljarða króna, í þýska fyrirtækið."

Fyrirtæki, sem geta tekið þátt í slíkum kaupum hljóta að eiga gríðarlega sjóði, eða það sem líklegra er, að á bak við þau standi stórir bankar og eitt sem víst er, er að þeir eru a.m.k. ekki íslenskir.

Eftir því sem best er vitað, er Actavis skráð með höfuðstöðvar á Íslandi og verður því líklega ennþá að teljast íslenskt útrásarfyrirtæki, hvernig svo sem eignarhaldinu er háttað um þessar mundir.

Á meðan svo er, verður að vona að fyrirtækinu takist að lifa af fjármálakreppuna og geti að einhverju leyti tekið þátt í uppbyggingunni, sem framundan er.

Rætt um sameiginlegt tilboð

Þetta skilja allir nema ríksisstjórnarnefnan

Því hefur lengi verið haldið fram hér, að ríkisstjórnarnefnan vinni að því dag og nótt, með allri sinni orku og getu- og hugmyndaleysi, að því að lengja og dýpka kreppuna um mörg ár, frá því sem annars hefði orðið.

Það er hún að gera, óháð baráttu sinni fyrir Icesave ánauðinni, sem hún vill steypa þjóðinni í og mun setja hana í þrælahlutvert fyrir Breta og Hollendinga í tuttugu ár, hið minnsta. 

Þessi orð Daniel's Gros, hagfræðings og stjórnarmanns í Seðlabankanum, segja það, sem segja þarf:  „Spurningin er ekki hvort Íslendingar geta staðið við skuldbindingarnar. Ég held að þeir geti það, en þá þurfa Íslendingar að sætta sig við umtalsverða lífskjaraskerðingu. Neysla af öllu tagi þarf að dragast saman og kaupmáttur sömuleiðis. Það eru óhjákvæmilegar afleiðingar þess að takast slíkar skuldbindingar á hendur.“

Þetta sama hefur fjöldi hagfræðinga bent á, en hins vegar þarf enga hagfræðikunnáttu til að sjá þetta fyrir.  Þetta er svo einfalt, að það er skiljanlegt fyrir flesta aðra, en ráðherranefnurnar íslensku og fáeina trygga sporgöngumenn þeirra.

Því miður verður það skilnings- og getuleysið, sem mun verða til þess að Bretar og Hollendingar munu halda íslendingum í þrælaánauð næstu áratugina.

 

Skert lífskjör og kaupmáttur

Grínútnefning ársins

Baugstímaritið Nýtt líf hefur valið Jóhönnu Sigurðardóttur, forsætisráðherralíki, konu ársins og hefði það komið gjörsamlega á óvart, ef ekki væri fyrir eiganda tímaritsins.

Mesti brandarinn við útnefninguna er forsendan fyrir henni, eða eins og þar segir:  "Í umsögn ritstjórnar tímaritsins segir að frá lýðveldisstofnun hafi sennilega enginn stjórnmálamaður staðið frammi fyrir jafnögrandi verkefni og Jóhanna geri nú."

Þetta hlýtur að vera í fyrsta skipti í veraldarsögunni, sem einhver er verðlaunaður fyrir að standa frammi fyrir ögrandi verkefni.

Venjulega er fólk heiðrað fyrir að hafa leyst ögrandi og vandasöm verkefni vel af hendi, en ekki bara fyrir að standa frammi fyrir þeim.

Nýtt líf hlýtur að verða útnefnt tímarit ársins, fyrir að verðlauna aðila, sem stendur ráðalaus frammi fyrir verkefnum sínum, hvort sem þau eru ögrandi eða ekki.

 

 

Jóhanna valin kona ársins

Undarlegt uppgjör

Fyrr í dag bárust fréttir af því, að Bjarni Ármannsson og/eða félög í hans eigu, væru með fjögurra milljarða kröfur í þrotabú gamla Glitnis, án þess að nánar væri útlistað í hverju þessar kröfur væru fólgnar.

Nú kemur frétt um að Bjarni og Glitnir hafi gert samkomulag um endurgreiðslu á yfirverði, sem hann fékk við sölu hlutabréfa sinna í bankanum, þegar hann lét af störfum í bankanum í apríl 2007.  Þetta munu vera um 650 milljónir króna, sem Jón Ásgeir samþykkti sem yfirverð á bréfin og áður hafði Bjarni endurgreitt 370 milljóna króna starfslokagreiðslu. 

Á þessum árum verðlögðu þessir garkar sig hátt og t.d. "keypti" Jón Ásgeir og félagar sér nýjan bankastjóra frá Landsbankanum og greiddu honum 300 milljónir fyrir að mæta í vinnuna.  Sá bankastjóri var einn af upphafsmönnum Icesave, ef rétt er munað, og þar sem Icesave þótti vera "tær snilld", gátu tæru snillingarnir selt sig dýrt, eftir að hafa fundið upp á "snilldarverkunum".

Það skrýtnasta við tilkynningu Glitnis er eftirfarandi setning:  ""Um fullnaðaruppjör milli aðila er að ræða sem felur auk þessa í sér að félög Bjarna, sem eiga u.þ.b. 273 milljóna króna skuldabréfakröfur á bankann, falla frá greiðslukröfum á hendur bankanum. Ekki eru uppi aðrar kröfur Bjarna eða félaga hans á hendur bankanum," segir í tilkynningu frá skilanefndinni."

Eru þá tæpir fjórir milljarðar gufaðir upp frá því í morgun?

Þannig spyrja menn, sem skilja varla svona upphæðir, né uppgjör á þeim.

Bjarni endurgreiðir Glitni

Ekkert gert til að örva atvinnulífið

Atvinnuleysi í nóvember var skráð 8% og hafði fjölgað á atvinnuleysisskrá um 675 manns í mánuðinum, eða um 5,3%. 

Vinnumálastofnun spáir, að atvinnuleysi geti farið upp í allt að 8,6% í desember og yrðu þá um 14.400 manns atvinnulaus í jólamánuðinum, þ.e. rúmlega 1.000 fleiri, en í nóvember.

Þetta kemur m.a. fram í skýrslu Vinnumálastofnunar:  "Yfirleitt versnar atvinnuástandið frá nóvember til desember. Þróun síðustu vikna bendir til að svo verði einnig raunin í ár, en erfitt er að áætla atvinnuleysi um þessar mundir vegna mikillar óvissu í efnahagslífinu. Vinnumálastofnun áætlar að atvinnuleysið í desember 2009 aukist og verði á bilinu 8,1%-8,6%. Í fyrra var atvinnuleysið 4,8% í desember."

Fram að þessu hefur ríkisstjórnarnefnan ekkert lagt af mörkum til að blása nýju lífi í atvinnuvegina, heldur þvert á móti þvælst fyrir, eins og hún hefur getað, þeim fáu iðnaðarkostum, sem í boði hafa verið.  Með áframhaldi þessarar framkomu gagnvart atvinnulífinu, mun atvinnuleysið aukast til muna á næsta ári.

Þá mun ríkisstjórnarnefnan ekki hafa önnur ráð, en þau sem hún tileinkar sér núna.

Það er að skattpína atvinnulífið og almenning ennþá meira og alveg þar til öll mjólk verður úr kúnni og hún dauð.

Atvinnuleysi 8% í nóvember

Baugsfréttir

DV birtir hverja "stórfréttina" af annarri af hinum ýmsu mönnum, sem blaðið ásakar um brask og skiptir þá engu, hvort viðkomandi tóku þátt í braskinu, eða ekki.

Fyrir nokkrum dögum birti blaðið stórfrétt um "peningaþvott" Jóns Geralds Sullenbergs, sem átti að hafa átt sér stað fyrir nokkrum árum síðan.  Um var að ræða, að Jón Gerald, var milligöngumaður um að bjóða banka að kaupa skuldabréf af erlendum aðila, en ekkert varð af viðskiptunum.  Vandséð er hvernig þetta getur flokkast undir "peningaþvott", ekki síst þar sem engin viðskipti áttu sér stað.

Nú slær DV upp "risafrétt" af braski Bjarna Benediktssonar í Macao og lætur blaðið sig litlu skipta, þá Bjarni hafi hvergi nærri viðskiptunum komið.  Tilgangurinn helgar meðalið í þessu máli, sem flestum öðrum hjá því blaði.

Guðmundur Ólason, fyrrv. forstjóri Milstone, sem í raun stóð í þessum Macao viðskiptum, aftekur með öllu, að Bjarni hafi tekið þátt í þessum viðskiptum og segir m.a. í fréttinni:  " „Bjarni er stjórnarformaður BNT, sem á ekki beinan eignarhlut í Földungi, sem gerir ekki beina fjárfestingu í Makaó, heldur leggur Sjóvá það inn til tryggingar á annarri fjármögnun. Það er því orðið býsna langsótt að tengja nafn Bjarna við þetta brask,“ segir Guðmundur. Aðspurður segir hann að Bjarni hafi ekki getað haft nein áhrif á ákvörðunina um kaupin á Makaó-félaginu."

Viðskipti útrásargarkanna voru mörg og flókin á brask- og bruðltímabilinu og ætti að vera af nógu að taka fyrir DV, til að búa til æsifréttir, þó ekki sé róið á þau mið, að vera sífellt að slá upp ekkifréttum af einstaklingum, sem ekki komu nálægt málunum.

Baugsmiðlarnir keppast við, að semja fréttir, sem hugsanlega gætu komið höggi á andstæðinga ríkisstjórnarnefnunnar og ætti fólk að meðtaka þá fjölmiðla með þetta í huga.

Baugsmenn hafa aldrei hikað við að berja andstæðinga sína niður með öllum tiltækum ráðum og síðasta dæmið um það, er auglýsingabann Baugsara á Moggann, í tilraun þeirra til að gera blaðinu allt til miska á erfiðum tímum.

Kveðst ekki hafa braskað neitt

Eins hægt að skora á vindinn

Um 70% svarenda í skoðanakönnun, sem MMR gerði fyrir Viðskiptablaðið vilja að forsetinn neiti staðfestingar á lögum um ríkisábyrgð á Icesave skuldum Landsbankans.  Þetta ætti að sýna bæði ríkisstjórninni og forsetanum, að þjóðin er tilbúin til þess að taka slaginn gegn þeirri ánauð, sem ESB, Bretar og Hollendingar vilja leggja á hana a.m.k. næstu tvo áratugina.

Forsetinn neitaði að staðfesta fjölmiðlalögin árið 2004 með þeim rökum að gjá hefði myndast milli þings og þjóðar og sleppti meira að segja konungsbrúðkaupi, til þess að vera algerlega viss um að vera á landinu við afgreiðslu þess máls á Alþingi.  Eins og allir vita sleppir Ólafur Ragnar ekki góðri veislu í útlöndum, nem mikið liggi við.  Reyndar er ekki vitað til þess að hann hafi hundsað nokkra aðra veislu, hvorki innanlands eða utan.

Við undirritun laganna um ríkisábyrgðina í ágúst s.l. vísaði hann með sérstakri áritun til fyrirvaranna, sem Alþingi gerði við ábyrgðina og lét líta svo út, að hann staðfesti lögin eingöngu þeirra vegna.

Nú, þegar ríkisstjórnarnefnan hefur látið Breta og Hollendinga neyða sig til að falla aftur frá nánast öllum fyrirvörunum, er Ólafur Ragnar kominn í veruleg vandræði með að finna afsökun til að staðfesta nýju þrælalögin og engum skal detta í hug, að hann myndi nokkurn tíma neita að staðfesta lög frá vinum sínum í ríkisstjórnarnefnunni, frekar en honum datt í hug, að svíkja vin sinn Jón Ásgeir vegna fjðlmiðlalaganna.

Nú liggur Ólafur Ragnar væntanlega á bæn og biður þess að honum verði boðið í gott partý í útlöndum á heppilegum tíma.

Meirihluti vill kjósa um Icesave

Undanfari dómaskriðu

Dómur Héraðsdóms Reykjavíkur um markaðsmisnotkun tveggja starfsmanna Kaupþings vegna markaðsmisnotkunar með hlutabréf Existu er aðeins annar dómurinn, sem fellur í slíku máli, en vænta má, að skriða slikra dóma falli seint á næsta ári.

Athyglisvert er, hve langan tíma tók, frá því að málið var kært og þar til dómur var kveðinn upp, en málinu var vísað til rannsóknar í mars 2008, eða hálfu ári fyrir bankahrun.  Annað, sem vekur athygli, er að mönnunum var vikið frá störfum, á meðan á rannsókninni stóð, en aðrir starfsmenn og eigendur bankans héldu þessari iðju áfram, fram að falli bankanna.

Nægir að nefna viðskiptin við Sjeik Al Tani og önnur sýndarviðskipti, sem jukust og urðu gríðarleg í upphæðum áður en yfir lauk.  Eigendagengi bankans og a.m.k. æðstu stjórnendur hljóta því að mega eiga von á löngum fangelsisdómum, þegar þar að kemur.

En þar sem það tók nítján mánuði fyrir þetta "smámál" að fara í gegnum rannsóknarferilinn og dómstólinn, er ekki hægt að reikna með dómum í alvörumálunum, fyrr en í fyrsta lagi um þetta leyti næsta ár.

Þá hlýtur að falla stór skriða slíkra dóma og síðan vonandi vikulega, vegna bæði banka- og útrásarsvindlara.

Dæmdir fyrir markaðsmisnotkun