Hver á að borga Icesavefjárkúgunarkröfuna?

Fram til ársins 2016 er Steingrímur J. tilbúinn til þess að greiða Bretum og Hollendingum tæpa 60 milljarða króna vegna vaxta af Icesaveskuld Landsbankans, sem allir eru orðnir sammála um að ekki hafi verið, eða sé, nokkur ríkisábyrgð á.  

Steingrímur J. hefur marg lýst því hverslu erfitt og sársaukafullt sé að skera niður í ríkisútgjöldunum og samkvæmt fjárlagafrumvarpi þessa árs er áætlað að skera niður um 27 milljarða króna frá fyrra ári og auka skattheimtu á almenning og fyrirtæki um 12 milljarða til viðbótar við þá skatta sem áður höfðu verið hækkaðir, þannig að skattbyrði er nú a.m.k. 80-90 milljörðum króna meiri en hún var fyrir hrun.

Í dag sagði Steingrímur J. að ekki þýddi að reikna með að ríkissjóður gæti komið að kjarasamningum með afgerandi hætti, enda ríkissjóður galtómur og hefði ekki efni á neinum nýjum útgjöldum.  Þrátt fyrir erfiðleikana við niðurskurð ríkisútgjalda og að geta ekki sé hægt að standa við að hækka persónuafslátt vegna skattlagninar á lágtekjufólk lætur Steingrímur J. sig ekki muna um að leggja til að ríkissjóður taki lán á árinu 2011 til að borga rúma 26 milljarða króna vegna fjárkúgunarkröfu Breta og Hollendinga.

Síðan er gert ráð fyrir að ríkissjóður borgi10,4 milljarða á næsta ári, 8,6 árið 2013, 7 milljarða árið 21014, 5 milljarða 2015 og 1,8 milljarða árið 2016.  Hvergi er skýrt frá því hvaðan þessir peningar eigi að koma, því varla trúir því nokkur maður að fyrsta "hreina vinstri stjórnin" á Íslandi ætli sér að selja landa sína í skattaþrældóm fyrir útlendinga næstu áratugina.

Kjósendur haf reyndar hafnað því sjálfir á eftirminnilegan hátt í þjóðaratkvæðagreiðslu. 

 

Greiða þarf 26,1 milljarð vegna Icesave í ár

Reðursafnið stendur loksins fyrir sínu

Sigurður Hjartarson, safnstjóri Reðursafnsins á Húsavík hefur beðið lengi eftir eftir því að fullkomna safn sitt með reðursýnishorni af hverri einustu dýrategund, sem á Íslandi þrífst og jafnvel fleiri skepnum annarsstaðar frá.

Fyrir margt löngu var safninu ánafnaður mannsreður og nú herma fregnir að safninu hafi loksins áskotnast sá gripur og því sé safnið nánast að verða fullkomið.  Ekki hefur þó komið fram hvernig þessi nýjasti safngripur verður sýndur, en nokkuð víst er að hann mun vekja mikla athygli og auka aðsókn að safninu til mikilla muna.

"Reðurtúrismi" mun vafalaust ryðja sér til rúms þegar þessi safngripur kemst í heimsfréttirnar, því þetta mun þykja merkilegur safngripur, jafnvel þó gripurinn sjálfur sé áreiðanlega ekkert merkilegri en aðrir slíkir og því verður vafalaust mikil aukning að safninu á næstu árum.

Eins og myndin sem fylgir áfastri frétt, þá mun þessi nýjasti safngripur þó ekki komast í deildina sem hýsir stærstu safngripina.  Sá nýji myndi þykja hálfómerkilegur ef honum yrði stillt upp við hliðina á þessum sem Sigurður hefur stillt sér upp með.

Reðursafnið fær nýjan grip

Siðfræðing í formennsku VR

Bullandi ágreiningur og valdabarátta hefur verið grasserandi innan VR undanfarin tvö ár, eða síðan hálfgerð bylting varð í stjórn félagsins og nýtt fólk úr a.m.k. þrem stríðandi fylkingum náði kjöri og hefur verið með rýtingana á lofti síðan gegn hvert öðru.

Þannig má segja að þetta stærsta verkalýðsfélag landsins hafi verið nánast stjórnlaust í tæp tvö ár og má segja að ágreiningurinn hafi náð hámarki nýlega, þegar stjórnin samþykkti að segja formanninum upp framkvæmdastjórastöðu félagsins, en þau tvö embætti hafa verið nánast óaðskiljanleg í VR um áratugaskeið.

Formaðurinn lýsti því strax yfir að uppsögnin væri ólögleg og harðneitar að hætta sem framkvæmdastjóri og á framhaldsaðalfundi sem haldinn var í gær, þar sem afgreiða átti lagabreytingatillögur stjórnarinnar fór allt í háaloft og allar tillögur stjórnar voru dregnar til baka, en samþykkt tillaga utan úr sal um gjörbyltingu kosningafyrirkomulags stjórnarmanna, þ.e. breytt skyldi úr fulltrúakjöri í almennt kjör allra félaga í VR.

Við næsta formanns og stjórnarkjör munu því væntanlega allir fullgildir félagar í VR kjósa milli frambjóðenda beinni kosningu og þannig munu úrslitin endurspegla ótvíræðan vilja félaganna um hverjir gegna stöfum formanns og annarra ábyrgðarhlutverka innan félagsins.

Stefán Einar Stefánsson, viðskiptasiðfræðingur, hefur lýst yfir framboði til formennsku í félaginu og án þess að þekkja persónulega til mannsins, hlýtur að vera hægt að búast við að hann væri alveg upplagður til að taka að sér að sætta fylkingar innan VR, a.m.k. ætti hann að vera vel brynjaður siðferðislega til að gegna embættinu.

Vill verða formaður VR

Stjórnin viðheldur kreppunni með öllum ráðum

Ríkisstjórnin viðheldur kreppunni með hatrammri baráttu sinni gegn endurreisn atvinnulífsins, t.d. með því að þvælast fyrir öllum framkvæmdum í orku- og stóriðjugeiranum.

Stórframkvæmdir á því sviði myndu veita flestum atvinnulausum nýja vinnu á skemmsta mögulega tíma og þær myndu smita bjarsýni og krafti út um allt samfélagið og ýta smáum og meðalstórum fyrirtækjum af stað að nýju, en þau hafa öll verið lömuð síðan í hruninu, enda ekkert verið gert til að koma þeim úr öndunarvélinni.

Sem betur fer er þó farið að örla á einni og einni frétt af erlendum fjárfestum sem hug hefðu á að koma upp fyrirtækjum hér á landi, en fyrirgreiðsla og hvatning ríkisstjórnarinnar er nákvæmlega engin, þannig að það sem þó virðist vera að gerast á þessu sviði, gerist þrátt fyrir ríkisstjórnina, en ekki vegna hennar.

Framundan er mesta fjöldauppsögn starfsmanna nokkurs íslensks fyrirtækis, en þar er um að ræða verktakafyrirtækið ÍAV, sem er að ljúka byggingu Hörpunnar og hafði búist við að nýjar stórframkvæmdir við virkjanir og annað slíkt myndi taka við, en ríkisstjórninni hefur tekist að koma í veg fyrir það og því mun fjölga umtalsvert á atvinnuleysisskrá á næstu vikum.

Allir aðrir en ríkisstjórnin skilja að það eina sem mun koma landinu og þjóðinni úr úr kreppunni er aukin vinna og verðmætasköpun. Þess vegna eru litlar líkur á að stefnubreyting verði af hálfu stjórnarinnar á næstunni og kreppan mun halda áfram að dýpka og lengjast.

170 starfsmönnum ÍAV sagt upp

Steingrímur J. ætti að lesa þetta

Bobbi Demantur, nýráðinn forstjóri Barclays-bankans, breska, lét þá skoðun sína í ljós fyrir þingnefnd, að algerlega óviðunandi væri að skattgreiðendur væru látnir taka á sig þungar byrðar vegna illa rekinna banka.

Demanturinn sagði að slíkir bankar ættu einfaldlega að fara á hausinn og t.d. væri sinn banki ekkert of stór til að falla og kæmi sú staða upp ætti alls ekki að senda skattgreiðendum reikninginn.

Þetta er algerlega þvert á stefnu Steingríms J. og ríkisstjórnarinnar, sem finnst ekkert eðlilegra en að láta almenning borga fyrir glæparekstur á einkabönkum og það sem merkilegra er, að helst vill Steingrímur borga sem allra mest í slíkum tilfellum og fékk bestu vini sína, þá Svavar Gestsson og Indriða H. Þorláksson ti þess að útbúa loforð til Breta og Hollendinga um þvílíkar ógnargreiðslur, að það hefði jafngilt því að selja íslendiga í skattaþrældóm til margra áratuga og hefði þó aldrei sést högg á vatni með eftirstöðvarnar.

Steingrímur J. ætti að kynna sér það sem Bobbi Demantur hefur um svona mál að segja og gera skoðanir hans að sínum. Best væri að hann hegðaði sér svo í framhaldinu í samræmi við þær.

Það myndi létta íslenskum skattgreiðendum lífið mikið á næstu áratugum.

Óviðunandi að skattgreiðendur bjargi bönkum

Icesave og norðurlöndin

Fjórða endurskoðun efnahagsáætlunar AGS og Íslands hefur nú verið staðfest í stjórn AGS og þar með er til reiðu 19 milljarða lánsloforð til styrkingar gjaldeyrisvarasjóðnum, ef á þarf að halda, sem nokkuð örugglega verður,þegar og ef gjaldeyrishöftum verður aflétt.

Í tilkynningu frá Árna Páli, viðskiptaráðherra, sem ekki telst til sannsöglustu eða nákvæmustu manna, kemur þetta fram m.a: "Íslenskum stjórnvöldum stendur nú einnig til boða öll sú lánafyrirgreiðsla sem Norðurlöndin höfðu boðað í tengslum við áætlunina."  Ef þetta er rétt, þá eru það stórmerk tíðindi og ný, því norðurlöndin settu það skilyrði í upphafi að íslendingar gerðust skattaþrælar Breta og Hollendinga til næstu áratuga vegna skuldar einkabanka við ákveðna viðskiptavini sína erlendis, þ.e. Icesave.

AGS tók þátt í fjárkúguninni upphaflega, en gafst upp á því vegna þess skaða sem sjóðurinn hafði skapað sjálfum sér og orðspori sínu með þátttöku sinni í glæpnum, en ekki hefur áður heyrst að norðurlöndin hafi fallið frá sinni þátttöku í aðförinni að íslenskum efnahag, né móttstöðu við lánveitingar frá Norræna fjárfestingabankanum vegna Búðarhálsvirkjunar.

Árni Páll hlýtur að útskýra þetta, jafnvel þó það verði ekki fyrr en "fljótlega eftir helgi", eins og allar tímasetningar hans hafa heitið fram að þessu. 

 

 

Fjórða endurskoðunin samþykkt

Ögmundur og hinir kerfisþursarnir

Úti á Indlandi bíður mánaðargamall Íslendingur eftir því að fá útgefið vegabréf til þess að komast heim til sín með foreldrum sínum, en Innanríkisráðuneytið með Ögmund Jónasson í broddi fylkingar neitar að afhenda barninu lögleg skilríki, þrátt fyrir að íslenskur ríkisborgararéttur þess hafi þegar verið staðfestur á lögformlegan hátt af Alþingi, eftir tillögu Allsherjarnefndar, eins og lög gera ráð fyrir.

Ögmundur og hinir kerfisþursarnir fóru í fýlu vegna afgreiðslu Alþingis á ríkisborgararétti barnsins, án þess að þeir sjálfir hefðu verið búnir að "gefa Alþingi leyfi" til samþykktarinnar og þess vegna stenda þursarnir þétt saman til þess að refsa Alþingi fyrir tiltækið.

Þetta stríð kerfisþursanna við Alþingi bitnar hins vegar á þessum unga íslenska ríkisborgara og foreldrum hans, sem sitja föst á Indlandi við óboðlegar aðstæður og haldi þursarnir baráttu sinni gegn samþykkt Alþingis lengi áfram, neyðast foreldrarnir til að yfirgefa Indland til að forðast fangelsisvist og verða þá að skilja barnið eftir í landi þar sem enginn gerir tilkall til barnsins eða kærir sig yfirleitt nokkuð um það.

Ögmundur Jónasson, innanríkisráðherra, og allt þursahyskið sem með þessi mál fara í hans nafni ættu að skammast sín fyrir framkomu sína, biðja barnið, foreldrana, Alþingi og íslensku þjóðina afsökunar á framferði sínu og lofa boðlegum vinnubrögðum í framtíðinni.

Forgangsverkefni þessa liðs ætti að vera að hunskast til að ganga frá vegabréfi barnsins og það alls ekki seinna en á morgun. Ekki "fljótlega eftir helgi" eða "í næstu viku", eins og einkunnarorð ríkisstjórnarinnar hafa verið fram að þessu.

Búa við ömurlegar aðstæður á Indlandi

Lögga með Stokkhólmsheilkenni

Samkvæmt breska blaðinu Guardian plantaði Scotland Yard starfsamnni sínum í raðir atvinnumótmælenda í Bretlandi á árinu 2003 og þar var hann innsti koppur í búri í sjö ár, eða þangað til löggan kom sjálf upp um hann með klaufaskap varðandi málsmeðferð þegar njósnari hennar var handtekinn ásamt mótmælafélögum sínum árið í fyrra.

Eftir því sem ráða má af fréttinni og var svosem á allra vitorði áður, þá eru samtök atvinnumótmælenda geysilega sterk fjárhagslega og eru í reynd alþjóðleg samtök fólks, sem hefur það að atvinnu sinni að ferðast um heiminn til að mótmæla nánast hverju sem er.

Í fréttinni segir kemur fram um starfsemi njósnarans Mark Kennedy á meðan hann starfaði fyrir mótmælasamtökin:  "Þannig hafi Kennedy tekið þátt í flestum umfangsmestu mótmælaaðgerðum á Bretlandseyjum og jafnvel aðstoðað við að skipuleggja sumar þeirra.  Þá hafi hann ferðast til 22 landa, með því að nota falsað vegabréf, og tekið þátt í mótmælaaðgerðum, þar á meðal til Íslands.  Að sögn blaðsins tók Kennedy þátt í mótmælum gegn G8 fundinum í Skotlandi árið 2005 og í kjölfarið fór hann til Íslands til að taka þátt í mótmælum Saving Iceland gegn Kárahnjúkastíflunni og Alcoa."  Eftir að upp komst um kauða virðist koma í ljós að hann sé haldinn Stokkhólmsheilkenni á háu stigi og sé því í raun farinn að styðja þá, sem hann áður barðist gegn.

Þetta sýnir svo ekki verður um villst, að þessi mótmælaiðnaður er stóriðja í sjálfu sér og fjöldi manna hefur atvinnu af því að gera ekki neitt annað en mótmæla ýmissi atvinnuuppbyggingu og öðru sem liggur vel við höggi, hvar sem er í heiminum og ekki virðist skorta fjármagn til að halda mótmælaiðjunni gangandi.

Fróðlegt væri að fá upplýsingar um það frá íslenskum meðeigendum þessara mótmælasamtaka hvaðan tekjur til að fjármagna svo skipulagan alþjóðlegan mótmælaiðnaða koma.

Lögreglumaður í röðum mótmælenda

Var Birgitta að vinna með Wikileaks í nafni Alþingis?

Algerlega voru fyrirséð viðbrögð ýmissa vinstri sinnaðara skifara og annarra skítadreifara á blogginu við einum af fáum ummælum með viti og yfirvegun, sem stjórnmálamenn hafa látið frá sér fara um rannsókn bandarískra yfirvalda á hlut Birgittu Jónsdóttur að dreifingu tölvugagna, sem stolið var úr gagnageymslum hins opinbera í Bandaríkjunum.

Þessir sóðaskrifarar hafa ekki sparað stóryrðin um Bjarna Benediktsson, formann Sjálfstæðisflokksins, vegna eðlilegra skoðana hans á málinu, en þær kristallast í eftirfarandi ummælum hans við mbl.is: "Ég á eftir að átta mig á því hvað það er sem er svona alvarlegt við það að bandarísk stjórnvöld séu að rannsaka það sem þeir telja vera refsivert brot samkvæmt sínum lögum."

Gapuxarnir virðast ekki skilja það, að hér er verið að rannsaka hugsanlega þáttöku Birgittu í athöfnum og aðgerðum sem líklega flokkast undir glæpi í Bandaríkjunum og viðbrögð þeirra íslensku ráðherra sem tjáð hafa sig um málið hafa verið, eins og við var að búast, algerlega vanhugsuð og sett fram í fljótræði.

Sem dæmi má nefna upphlaup Össurar Skarphéðinssonar, sem lýsti því fjálglega í gær hvernig hann ætlaði að taka sendiherra Bandaríkjanna á Íslandi á teppið og koma honum í skilning um það í eitt skipti fyrir öll, að engar útlendingadruslur skyldu voga sér að abbast upp á íslenska þingmenn.  Sólarhring síðar, þegar Össur hafði hugsað örlítið um það sem hann sagði, en það gerir hann ekki oft, var allt hans fas orðið breitt og málið komið niður á stig embættismanna, en þar sitja mál af ómerkilegra taginu í samskiptum þjóða.

Allir sjá, nema íslensku ráðherrarnir og nokkrir bloggarar af óvandaðri gerðinni, að algert rugl er að reka þetta mál af hendi Íslendinga eins og hér sé um einhverjar aðgerðir þingmanns á Alþingi Íslendinga að ræða og því sé þetta á einhvern hátt mál, sem snertir pólitísk samskipti Íslands og Bandaríkjanna.  Þetta er einfaldlega rannsókn á glæpamáli sem íslenskir einstaklingar gætu verið innviklaðir í, en kemur löggjafasamkomu þjóðarinnar ekkert við.

Bjarni Benediktsson virðist vera eini stjórnmálamaðurinn á Íslandi, sem metur þetta mál nákvæmlega eins og það er og þorir að segja það opinberlega, enda ekki lýðskrumari eins og t.d flestir ráðherrarnir eru.   

Bandaríkjamenn beita lögum

Loftið lekur úr Össuri

Í gær var Össur Skarphéðinsson með stórar yfirlýsingar vegna kröfu Bandaríkjamanna um að fá afhent afrit af öllum samskiptum Birgittu Jónsdóttur, mótmælanda og þingmanns í hjáverkum, við Wikileaksfélaga sína á samskiptavefnum Twitter undanfarið ár a.m.k.

Össur var stóryrtur, eins og von var vegna þessarar kröfu Kananna og sagðist ætla að kalla sendiherra þeirra á teppið og láta hann heyra það milliliðalaust hvað sér fyndist um svona hnýsni í tölvusamskipti þingmanna þjóðarinnar, en virtist ekki vera með það á hreinu að alls ekki var um nein samskipti Birgittu sem þingmanns að ræða, heldur snerust þessi tölvusamskipti um iðju hennar utan þingsins og í þágu áhugamála sinna en ekki þess, sem ætti að vera hennar aðalstarf, þ.e. þingmennskan.

Nú er liðinn sólarhringur frá stóryrðum Össurar um væntanlegar eigin aðgerðir í málinu, eða eins og segir í fréttinni: "Össur gerir ekki ráð fyrir því að hann muni eiga fund með sendiherra Bandaríkjanna sjálfur. Líklegast komi það í hlut ráðuneytisstjóra. Tímasetning fundarins hefur ekki verið ákveðin enn, en Össur reiknar með því að hann verði mjög fljótlega."

Vindurinn vegna málsins virðist allur úr Össuri og nú ætlar hann ekki að funda sjálfur með sendiherranum, heldur láta embættismann um það og ekki einu sinni búið að ákveða hvenær það verður gert, en þó vonandi fljótlega. 

Líklega hefur Össur séð það í blogginu hérna í gær, að hann ætti sjálfur á hættu að verða spurður óþægilegra spurninga um þá niðurlægingu sem síðasta sendiherra Bandaríkjanna var sýnd við starfslok hennar af hálfu íslenskra stjórnvalda.

Ekki er annað að sjá en blaðran Össur sé sprungin, eða a.m.k. hefur allur vindur lekið úr honum undraskjótt. 

 

Sjónarmiðum komið á framfæri