Ótrúlegt rugl útrásarvíkings og Glitnis rétt fyrir hrun

Enn eru að falla dómar vegna ýmissa einkennilegra og ótrúlegra gerninga sem framkvæmdir voru á bóluárunum fyrir hrun.  Sum þessara mála eru svo ótrúlega vitlaus að erfitt er að trúa því að menn sem þóttust vera einhverjir mestu viðskiptasnillingar veraldarinnar hafi í rauninni ekki haft meira viðskiptavit en fram hefur komið í hverju málinu á eftir öðru.

Hæstiréttur hefur staðfest niðurstöðu Héraðsdóms um að slitabúi Glitnis beri að taka á sig tveggja milljarða ábyrgð á kappakstursævintýri Jóns Ásgeirs Jóhannessonar, en hann var í forsvari fyrir ýmis útrásarfyrirtæki og fyrirtækjafléttur utanlands og innan og réð þar á meðal yfir meirihluta hlutafjár í Glitni.

Í fréttinni af málinu segir m.a:  "Þann 26. ág­úst 2008 gerði Glitn­ir samn­ing við Sport In­vest­ment (SI), Baug Group og Jón Ásgeir um að Glitn­ir myndi veita ábyrgð ann­ars veg­ar í tengsl­um við samn­ing um kaup SI á 10 % hluta­fjár í Williams Grand Prix Eng­ineer­ing, sem rek­ur kapp­akst­urslið í tengsl­um við kapp­akst­ur­skeppn­ina Formúlu 1, og hins veg­ar vegna styrkt­ar­samn­ings milli Williams og SI og Jóns Ásgeirs. Sam­dæg­urs gaf Glitn­ir út yf­ir­lýs­ingu um um­rædda ábyrgð til Williams."

Þetta rugl er framkvæmt tæpum einum og hálfum mánuði áður fyrir bankahrunið og Glitnir hrundi fyrstur íslensku bankanna og með ólíkindum að bankinn og helstu stjórnendur hans skuli hafa staðið í öðru eins fjármálasukki og þarna ræðir um á sama tíma og undirbúningur Neyðarlaganna var kominn á fullt skrið.

Þetta er aðeins eitt dæmið enn um hversu gjörsamlega svokallaðir útrásarvíkingar og stjórnendur bankanna, sem reyndar voru í mörgum tilfellum sömu mennirnir, hafa verið gjörsneyddir allri tilfinningu fyrir vitrænum viðskiptum.

Viðurkennir tveggja milljarða kröfu á Glitni

Loka álverinu í Straumsvík, ef með þarf

Lengi hefur verið eftirsóknarvert að vinna í álverunum sem starfrækt hafa verið á landinu undanfarna áratugi og er ekki annað að sjá en svo sé ennþá með tvö þeirra, þ.e. álverin á Grundartanga og á Reyðarfirði.

Sömu sögu er því miður ekki lengur að segja um álverið í Straumsvík og virðast núverandi eigendur þess halda að hérlendis sé hægt að fara með starfsfólkið eins og þeim sjálfum sýnist og komast líklega upp með í einhvejum fyrirtækja sinna í þróunarlöndunum.

Kjarasamningar hafa verið lausir í Straumsvík í rúmlega eitt ár og enginn vilji verið til að semja við starfsfólkið og til að bíta höfuðið af skömminni hefur aðalforstjóri auðhringsins látið þau boð út ganga að fyrri tilboð til starfsmanna séu ekki lengur í gildi og ekki verði um neinar launabreytingar að ræða allt þetta ár.

Aðilar vinnumarkaðarins, hvorki félög atvinnurekenda né verkalýðshreyfingin, getur látið erlendan auðhring færa samband verkafólks og vinnuveitenda áratugi aftur í tímann átölulaust og verða að sameinast í aðgerðum gegn auðhringnum og til stuðnings starfsfólkinu.

Dugi ekki annað en allsherjarverkfall í Straumsvík til, verður að grípa til þess og verði það til þess að hótunin um lokun álversins verði að veruleika verður einfaldlega svo að verða, þó ekki sé mjög líklegt að af þeirri hótun verði.

Verði álverksmiðjunni lokað er líklegt að innan tiltölulega skamms tíma muni nýjir aðilar kaupa verksmiðjuna og gangsetja hana að nýju, enda líklegt að álverð muni hækka á ný innan fárra ára.

Verði hinsvegar um endanlega lokun verksmiðjunnar að ræða eru aðstæður þannig á vinnumarkaði núna að starfsfólkið mun líklega fá ágæta vinnu annarsstaðar og Landsvirkjun mun að sjálfsögðu sækja það fast að auðhringurinn borgi það sem honum ber í samræmi við samninga, þangað til annar aðili kaupir sig inn í þá samninga.

Þjóðin tekur þátt í refsiaðgerðum gegn Rússum sem kosta þjóðarbúið stórfé og ekki nokkur ástæða til annars en að sýna sömu hörku gegn auðhringnum sem heldur að hann sé að reka einhverskonar þrælabúðir í Straumsvík. 

Fyrirtækið að étast upp innan frá

Euroshopper-bjór, Bónus-brennivín og Krónu-koníak?

Eins og allir geta sagt sér sjálfir munu verslunarkeðjurnar bjóða upp á eigin innflutning á áfengi, léttvíni og bjór verði heimilað að selja slíkan varning í matvörubúðum.

Þetta verður nánast örugglega til þess að vöruúrval minnkar, því keðjurnar munu allar fara í sjálfstæðan innflutning og keppast um að bjóða ódýrt vín, bjór og sterk vín, en úrvalið af slíku er nánast óendanlegt í heiminum.

Fylgjendur frelsis til að selja áfenga drykki í matvörubúðum segja að verði þetta þróunin í áfengissölumálum muni spretta upp sérverslanir með almennilegan bjór, gæðaléttvín og brennda drykki af eðalgæðum.

Allt slíkt er hægt að fá í verslunum ÁTVR, sem hefur staðið sig ótrúlega vel á sínu sviði af ríkisfyrirtæki að vera, því í versluninni Ásrúnu hefur sérþörfunum verið sinnt ágætlega ásamt því að bjóða upp á venjulega vöruúrvalið.

Verði þróunin í þessa veru ef áfengissölufrumvarpið yrði samþykkt, væri betur heima setið en af stað farið með breytingarnar.

Hagar bjóða upp á Euroshopper-bjór

Flóttamenn eyðileggja fyrir flóttafólki með ofbeldisverkum

Fréttir af fólskuverkum múslimskra flóttamanna frá Norður-Afríku og ýmsum arabalöndum gegn konum um áramótin í ýmsum borgum Evrópu vekja mikinn ótta almennings og gætu gjörbreytt viðhorfi Evrópubúa til flóttamannastraumsins sem undanfarið hefur streymt til álfunnar.

Að illvirki af svipuðu tagi, sem beinast að konum, skuli framin í mörgum borgum í ýmsum Evrópulöndum á sama tíma getur ekki eingöngu verið tilviljun, heldur hlýtur menningarmunur og viðhorf til kvenna að spila stóra rullu í þessum atburðum.

Konur njóta ekki sama réttar og karlar innan Islam og feðraveldið er þar allsráðandi, en gera verður þá kröfu til flóttamanna, hvort sem um múslima eða aðra er að ræða, að um leið og þeir sækjast eftir hæli í Evrópu að þá undirgangist þeir þá siði, venjur og lög sem þar gilda og samlagist tuttugustuogfyrstu öldinni strax eftir komu sína þangað.

Flóttamennirnir gera sjálfum sér, málstað sínum og þeim sem vilja taka þeim opnum örmum stórskaða með svona óhæfuverkum, sem auðvitað eru aðeins framin af miklum minnihluta flóttamannanna, en þó var í þessum tilfellum um hundruð eða þúsundir að ræða.

Líklega eiga nýliðin áramót eftir að draga verulega úr því jákvæða viðhorfi sem ríkt hefur í Evrópu til móttöku flóttafólks hjá almenningi.  Stjórvöld í Evrópulöndum eru reyndar þegar byrjuð að berjast gegn áframhaldandi för flóttafólks inn í lönd sín með landamæravörslu og vegabréfaskyldu sem áður hafði verið aflögð að mestu.

 

 

31 handtekinn í Köln

Hafa "hákarlarnir" sloppið vegna glæpa innan lögreglunnar?

Þegar tilraunir til innflutnings fíkniefna komast upp eru það venjulega einungis burðardýrin sem lenda í klóm lögreglunnar, en skipuleggjendur innflutningsins og þeir sem leggja til fjármagnið finnast yfirleitt aldrei. Ekki virðast burðardýrin vita um hverja er að ræða eða þora ekki að segja frá því af ótta við hefndir gegn sjálfum sér eða fjölskyldum sínum.

Furðulegt þótti í stóru smyglmáli nýlega þegar hollensk kona, sem var burðardýr í því tilfelli, sýndi óvenju mikinn samstarfsvilja við lögregluyfirvöld. Hún tók meira að segja þátt í því að koma á stefnumóti við Íslending sem tók við sendingunni og átti að skila henni til einhvers "hákarls" sem stóð fyrir smyglinu. Af óskiljanlegum ástæðum hætti fíkniefnalögreglan við að elta þann millilið þrátt fyrir að senditækjum hefði verið komið fyrir í töskunum með gerfiefninu sem þar hafði verið sett í stað dópsins sem sendillinn kom til að sækja.

Nú virðist vera komin fram skýring á því hvers vegna "hákarlarnir" sleppa nánast alltaf í stærstu dópsmygltiraununum og minnir þetta allt saman á amerískar glæpamyndir, þar sem löggan er á góðum launum hjá glæpagengjunum.  Íslenskir dópglæponar virðast sem sagt hafa haft a.m.k. eina löggu úr innsta hring Fíknó á launaskrá við að upplýsa skúrkana um allar aðgerðir löggunnar og vara þá við nógu tímanlega til að þeir gætu falið slóð sína til að komast hjá handtöku og refsingum.

Séu það rétt að uppljóstrari innan fíkniefnalögreglunnar hafi komist upp með þá iðju í mörg ár, eins og fréttir herma, er það gríðarlegt kjaftshögg fyrir löggæsluna í landinu og hlýtur að kalla á algera endurskipulagningu hennar til að koma í veg fyrir álíka skandal í framtíðinni.

Brugðist við sögusögnum um leka

Nú verður að gefa Shengen frí

Landamærasamvinnan sem kennd hefur verið við Shengen og var til þess að auðvelda Evrópubúum ferðir á milli landa innan samstarfsins án framvísun vegabréfa er nú að syngja sitt síðasta, án þess að andlátinu hafi verið lýst formlega.

Endalaus flóttamannastraumur frá Sýrlandi, Afganistan, Írak og fleiri stríðshrjáðum ríkjum hefur verið algerlega stjórnlaus fram til þessa og fjöldi flóttamannanna orðinn slíkur að ekkert Evrópuríki treystir sér til þess að taka við nema örlitlum hluta þessa fólksfjölda.

Ekki hefur bætt úr skák að ótrúlegur fjöldi Austur-Evrópubúa hefur blandað sér í hóp þeirra flóttamanna sem raunverulega eru í mikilli neyð og hafa þurft nauðugir að yfirgefa heimili sín og ættjörð í örvæntingu til þess að bjarga lífi sínu og fjölskyldna sinna.  

Albanir og aðrir Austur-Evrópubúar eru af öllum Evrópuríkjum sendir nánast umsvifalaust aftur til heimkynna sinna, enda ekki að flýja stríðsátök og hryðjuverk heldur einungis í atvinnuleit og sumir jafnvel til þess að komast á bætur í velferðarkerfum, sérstaklega Norðurlandanna eins og nýleg umfjöllun um Sígaunafjölskyldu í Kaupmannahöfn hefur sýnt og sannað.

Íslendingar verða að bregðast við á sama hátt og önnur Shengen-lönd og harðloka landamærunum sínum og snúa öllum frá landinu sem ekki geta sýnt fram á að verið sé að flýja raunverulega lífshættu og stríðsógnir.  Til að minnka útúrsnúning og aulafyndni er rétt að taka fram að alls ekki er með þessu verið að vísa til ferða- og viðskiptafólks sem áfram er meira en velkomið til landsins.

Íslendingar þurfa að sýna skilríki