Við Ólafur Ragnar erum standandi hissa

Ólafur Ragnar er aldeilis undrandi á því að ekki hafi nema rétt rúmlega þrjátíuþúsund manns skorað á sig að gefa kost á sér í forsetakjöri í fimmta sinn, en segist þó bæði undrandi og glaður yfir þeirri ólýsanlegu ást, sem þjóðin sýni honum með þessari undirskriftasöfnun.

Ég er hinsvegar steinhissa á því að Ólafur Ragnar skuli reyna að láta líta svo út að þetta hafi komið honum á óvart, því allt er þetta sett á svið af honum sjálfum og nokkrum stuðningsmönnum og vinum í gegnum allan hans pólitíska feril.

Svona geta menn nú orðið hissa á sama hlutnum, en þó á mismunandi forsendum.

Forsetinn gefur sér vikuna

"Sjaldan lýgur almannarómur"

Gamalt orðatiltæki segir að sjaldan ljúgi almannarómur, en þátttaka nokkurra þingmanna í því að æsa mótmælendur til athafna gegn lögreglunni og þinghúsinu var einmitt almannarómur í "búsáhaldabyltingunni". Nafn Álfheiðar Ingadóttur var oftast nefnt í því sambandi.

Hún krefst þess nú að fá allar upplýsingar sem lögreglan gæti búið yfir um sína þátttöku í þessu athæfi og sama gerir Steingrímur J. Sigfússon, allsherjarráðherra.

Að sjálfsögðu ætti að birta allar slíkar upplýsingar opinberlega, ef þær eru fyrir hendi, og þessir þingmenn og aðrir sem hugsanlega væru tengdir við málið ættu þess þá kost að koma sínum sjónarmiðum og skýringum að vegna þessara ásakana.

Almenningur, ekki síður en þingmennirnir sjálfir, verður að fá það algerlega á hreint hvort þingmenn hafi tekið þátt í, eða magnað, þá múgæsingu sem greip um sig við þinghúsið í ársbyrjun árið 2009.

Vill fá gögn lögreglunnar á borðið

"Eyðsluklóin" klórar á ný

Hagvöxtur undanfarin misseri hefur verið drifinn áfram af einkaneyslu en ekki af aukinni verðmætasköpun, sem best kemur fram í gríðarlegri fyrirframeyðslu þeirra fjármuna sem ætlaðir voru til framfærslu á eftirlaunaárum og hækkun yfirdráttarlána, en samtals nema þessar upphæðir um áttatíumilljörðum króna.

Hagvöxtur, sem drifinn er af eyðslusemi umfram tekjur, getur aldrei verið nema tímabundinn og fyrri reynsla ætti að sýna fram á hverjar afleiðingar slíkrar eyðslusemi verða óumflýjanlega.

Íslendingar hafa alltaf verið miklar eyðsluklær og nánast lánaóðir og keypt allt sem hugurinn hefur girnst, svo lengi sem mögulegt hefur verið að taka lán fyrir eyðslunni. Það þjóðareinkenni virðist núna vera að brjótast fram í dagsljósið á nýjan leik eftir stuttan dvala frá hruninu haustið 2008.

"Íslenska eyðsluklóin", eins og einhver gaf því nafn hér um árið, er farin að klóra sig til stórskaða enn á ný.

Þjóðin aftur farin að taka dýr lán fyrir neyslu

Fortíðardraugar vakna upp einn af öðrum

Undanfarnar vikur hafa ýmsir fortíðardraugar farið á kreik og engin leið að gera sér grein fyrir því hvers konar reimleikar munu skekja þjóðfélagið næst.

Nýjasti mórinn sem nú virðist vera að ganga aftur eru hátt í tuttugu ára gamlar bréfaskriftir Jóns Baldvins Hannibalssonar, sem skilja má af fréttinni að nýlega hafi verið kærðar vegna kynferðislegra skýrskotana sem í þeim hafi verið.

Fréttin segir ekki margt um innihald þessara bréfa, en þó má telja öruggt að draugur þessi eigi eftir að láta mikið að sér kveða á næstunni.

Hver sá sem ekki á sér engilbjarta fortíð má fara að hugsa sinn gang og búa sig undir átök við sínar fortíðarvofur.

Fjallað um bréf Jóns Baldvins til unglingsstúlku

Ótrúlegt fár í kringum Gunnar Andersen

Fárið í kringum "fyrirhugaða" eða "hugsanlega" uppsögn Gunnars Andersen úr starfi forstjóra Fjármálaeftirlitsins er vægt til orða tekið undarlegasta mál.

Honum mun vera fundið það til foráttu að hafa ekki nefnt tvö félög, í eigu Landsbankans á meðan hann var í ríkiseigu, í skýrslu fyrir einhverjum þrettán eða fjórtán árum síðan, og það eigi núna að vera brottrekstrarsök úr starfi sem hann hefur þótt standa sig ágætlega í í rúm þrjú ár.

Ekki hefur verið gefið í skyn að þessi félög hafi stundað neina "glæpastarfsemi" á Guernsey á þeim tíma sem Landsbankinn var ríkisbanki og Gunnar vék úr starfi í bankanum um leið og "Bjöggarnir" eignuðust hann, enda hafði hann verið upphafsmaður að svokölluðu "Hafskipsmáli" á sínum tíma, þannig að litlir kærleikar vour með honum og Björgólfsfeðgum.

Þetta mál hlýtur að þarfnast miklu betri útskýringa, en fram hafa komið hingað til, því eitthvað meira en lítið þarf að vera á bak við að maður verði rekinn úr álíka starfi og þessu, en einhver handvðmm við skýrslugerð fyrir hartnær einum og hálfum áratug.

Óska eftir lengri fresti

Almennar skuldalækkanir eð til afmarkaðs hóps?

Kristján Júlíusson, þingmaður Sjálfstæðisflokksins, telur að samstaða sé að takast á Alþingi um að lækka verðtryggð lán þeirra er tóku slík lán til húsnæðiskaupa á árunum 2004-2009.

Merkilegt verður að teljast að á fjórða ár skuli taka að mynda slíka samstöðu og þá ekki fyrr en eftir að Hæstiréttur hefur dæmt nánast allt sem að "gegnistryggðum lánum" ólöglegt og vísað öllum aðgerðum ríkisstjórnarinnar í þeim efnum út í hafsauga.

Ekki síst er þetta merkilegt í ljósi þess að Framsóknarmenn og nokkrir aðrir þingmenn lögðu til, strax við hrun, að farið yrði í almenna 20% lækkun skulda, en fæstir töldu slíkt fært á þeim tíma vegna kosnaðar.

Nú er að vísu ekki talað um "almenna" skuldalækkun, heldur ætti slíkt aðallega að koma þeim til góða sem tóku húsnæðislán á ákveðnu árabili og þá er að bíða og sjá hvort slíkt stæðist jafnréttissjónarmið að dómi Hæstaréttar.

Líklega væri einfaldasta og besta leiðin að innleiða "sérstakar vaxtabætur" til þeirra sem lán tóku á þessum árum og yrðu þá slíkar vaxtabætur að gilda fyrir þann hóp a.m.k. næstu fimmtán til tuttugu ár vegna lengdar lánanna.

Framhald þessa máls verður fróðlegt og ekki síður málaferlin sem fylgja munu.

Verðtryggð lán verði lækkuð

Sjúklingar útilokaðir frá heilbrigðisþjónustu

Nýjasta nýtt í "velferðarmálum" þjóðarinnar er að nú er byrjað að útiloka veikt aldrað fólk frá þjónustu HJÚKRUNARHEIMILA.

Hingað til hefur verið talið að hjúkrunarheimili ættu einmitt að vera fyrir heilsulítið aldrað fólk og að þeir sem heilsulausastir væru ættu að hafa algeran forgang að vistun á slíkum stofnunum.

Heimilin eru farin að útiloka þá sem mest þurfa á lyfjum að halda, en það eru auðvitað þeir sem veikastir eru sem lyfin þurfa að nota og því verri sem sjúkdómurinn er, því dýrari eru lyfir yfirleitt. Það eru einmitt þessir sjúklingar sem hjúkrunarheimilin útiloka núorðið vegna lyfjakostnaðarins, en ríkið hættir að niðurgreiða lyfin þegar sjúklingarnir leggjast inn á stofnanir heilbrigðis- og velferðarkerfisins.

Kerfið tekur þátt í lyfjakosnaði sjúklinga á meðan þeir dvelja á heimilum sínum og því verður að teljast bæði furðulegt og óeðlilegt að þátttöku í lyfjakostnaði einstaklinga skuli hætt einmitt þegar þeir fara að þurfa á mestri umönnun að halda og eru jafnvel orðnir ófærir um að halda heimili og hugsa um sig sjálfir.

Íslenska "velferðarkerfið" verður sífellt undarlegra undir stjórn hinnar "norrænu velferðarstjórnar".

Dýr lyf valda útilokun

Engir Makrílsamningar - engar ESBviðræður

ESB sýnir Íslendingum algjöra fyrirlitningu í samningaviðræðum um Makrílkvóta og hótar meira að segja viðskiptaþvingunum í tilraunum sínum til að beygja íslensku samninganefndina undir sinn vilja í málinu.

Ekkert vit er í að halda innlimunarviðræðunum áfram á meðan ekki fæst lausn í Makríldeiluna, því ef landið verðu innlimað í stórríkið væntanlega munu það verða kommisararnir í Brussel sem munu ákveða kvóta landsins í Makríl, eins og aðra fiskistofan og þá munu ræfilsleg mótmæli við slíkri úthlutn lítt duga.

Það er kominn tími til að Íslendingar fari að sýna einhvern manndóm í samskiptum sínum við kommisaraklíkuna sem ræður ríkjum í ESB.

Hótanir um viðskiptaaðgerðir ekki trúverðugar

Ja, hver andsk.......

Miðað við dóm Hæstaréttar munu þeir sem tóku "erlendu" og "gengistryggðu lánin" fyrir hrun græða á öllu saman, þar sem þeir koma til með að greiða neikvæða vexti af lánunum, á meðan þeir "ábyrgu" sem héldu sig við gömlu góðu gengistryggðu lánin sitja í súpunni.

Miðað við þennan dóm koma þeir "óábyrgu" til með að greiða neikvæða vexti af sínum lántökum sínum á meðan þeir "ábyrgu" borga sín lán að fullu til baka með raunvöxtum.

Vegir fjármálanna eru algerlega órannsakanlegir og greinilegt að þeir sem önuðu út í óvissuna eiga sér óvæntan bjargvætt, í þessu tilfelli ekki úr öðrum heimi, heldur Hæstarétt.

Svona verða þeir síðustu fyrstir og þeir fyrstu síðastir.

Endurreikna þarf öll lán

Aðför að málfrelsinu, sem þó er illa notað

Akureyreyrarbær hefur gert óþolandi árás á tjáningar- og skoðanafrelsi Snorra Óskarssonar í Betel, með því að víkja honum úr starfi vegna skrifa hans um samkynhneigð, sem hann álítur vera synd og algerlega óréttlætanlega þess vegna.

Snorri á auðvitað að hafa fullt leyfi til að tjá þessar skoðanir sínar og það verður að teljast algerlega óréttlætanlegt í lýðfrjálsu landi, þar sem málfrelsi á að heita í hávegum haft, að hrekja menn frá lifibrauði sínu þó þeir láti í ljós skoðanir sem öðrum gætu fundist óviðeigandi.

Skoðanir Snorra á samkynhneygð eru reyndar fornar og algerlega úr takt við þann hugsunarhátt sem tíðkast nú á tímum, enda stór hluti þjóðfélagsins löngu hættur að hugsa á sömu nótum og Snorri og þykir samkynhneigð ekkert tiltökumál og öllum þykir sjálfsagt að viðurkenna réttindi samkynhneigðra til jafns á við aðra þjóðfélagsþegna.

Snorri Óskarsson gerir sjálfum sér og söfnuði sínum, eða kristninni yfirleitt, engan greiða með prédikun þessara fornaldarviðhorfa, en eftir sem áður á hann að njóta allra réttinda til að tjá þær, án þess að verða fyrir ofsóknum þeirra vegna, að ekki sé þar talað um atvinnuþvinganir af hálfu opinberra aðila.

Slíkar ofsóknir eru miklu verri en ofsóknir Snorra gagnvart samkynhneigð.

Snorri sendur í leyfi