Kemur fyrsta tapið í kvöld?

Það sem af er á HM í handbolta hefur íslenska landsliðið staðið sig í samræmi við væntingar þjóðarinnar, en hafa verður í huga að þjóðirnar sem búið er að keppa við eru ekki sérstaklega sterkar eða hátt skrifaðar í handboltaveröldinni.

Leikirnir sem eftir eru í riðlakeppninni við Austurríki og sérstakleg Noreg verða miklu erfiðari en þeir leikir sem búnir eru og sigur gegn þessum tveim þjóðum er engan veginn gefinn.  Austurríkismenn unni íslenska liðið fyrir stuttu, sem sýnir að þar eru engir aukvisar á ferðinni og Noregur er með sterkt og gott lið, sem getur unnið hvaða andstæðing sem er.

Íslenska liðið er nánast orðið öruggt um að komast í milliriðil mótsins og þegar þangað verður komið má segja að alvara lífsins byrji fyrir alvöru, því þar mun þurfa að kljást við lið sem eru í fremstu röð í heiminum og íslenska liðið mun þurfa að leggja allt í sölurnar, ætli það sér að eiga möguleika á sigri í þeim leikjum.

Væntingarnar eru orðnar geysilega miklar og margir farnir að sjá gullið á HM í hillingum.  Í raun og veru er ekkert farið að glitta í gullið ennþá og margar hindranir sem eftir væri að yfirstíga á leiðinni að því.

Fyrsta hindrunin er lið Austurríkis, sem það íslenska keppir við í kvöld.

Ekkert annað en sigur gegn Íslandi

Ég játa ábyrgð á ísbjarnarblús Jóns Gnarrs

Fyrir tæpu ári síðan setti ég fram í hálfkæringi að réttast væri að fanga ísbirni sem hér gengju á land og koma þeim fyrir í Húsdýragarðinum í stað þess að drepa þá, enda um dýr í útrýmingarhættu að ræða.

Nokkrar umræður sköpuðust um málið í framhaldinu og fannst flestum þetta algerlega arfavitlaus hugmynd og hæddust að vitleysisganginum sem fælist í því að setja svona dellu í loftið.  Einn af fáum sem þó tók undir hugmyndina og þakkaði reyndar fyrir hana var maður sem kallar sjálfan sig Einhvern Ágúst og er nú innsti koppur í búri Besta flokksins og áhrifamaður innan meirihlutans í Reykjavík.

Leiða má líkur að því að sá ísbjarnarblús sem nú er spilaður og sunginn af Besta flokknum eigi uppruna sinn í þessa bloggfærslu mína, en hana og viðbrögðin við henni má sjá HÉRNA

Nú nagar samviskubitið hugann og sú spurning vaknar hvort sá sem gefur barni leikfang beri ábyrgðina, ef það skaðar sjálft sig eða aðra með því.

Stendur ekki til að kaupa ísbjörn

Skandall í skilanefnd

Það getur ekki flokkast undir neitt annað en hneyksli af stærri gerðinni og jafnvel hreina spillingu, að Jóhannes Rúnar Jóhannsson, lögmaður, sem sæti á í skilanefnd Kaupþings skuli jafnframt vera verjandi Ívars Guðjónssonar, fyrrv. forstöðumanns eigin viðskipta Landsbankans, sem nú situr í gæsluvarðhaldi vegna gruns um stórfellda markaðsmisnotkun og annað vafasamt brask í tengslum við lánveitingar til nokkurra félaga til kaupa á hlutabréfum í bankanum sjálfum og hafa með því áhrif á verð hlutabréfanna í Kauphöllinni.

Samkvæmt fréttinni er starf Jóhannesar í í undirnefnd skilanefndarinnar hlelst þetta:  "Nefndin hefur það hlutverk að endurskoða ýmsar óvenjulegar lánveitingar til aðila sem tengdust bankanum ásamt því að sjá um samskipti skilanefndarinnar við embætti sérstaks saksóknara."

Svo heldur þessi forherti skilanefndarmaður því fram að störf hans fyrir skilanefndina skarist á engan hátt við starf hans sem verjanda fyrir meintan sakamann, sem einmitt liggur undir grun um samskonar afbrot og skilanefndarmaðurinn á að vera að rannsaka fyrir Kaupþing.

Hvernig á Jóhannes að sjá um að koma gögnum til Sérstaks saksóknara um meinta glæpi í Kaupþingi og vera svo verjandi gagnvart Sérstökum saksóknara vegna samskonar brota í öðrum bönkum?  Að telja þetta ekki vera skörun er algert dómgreindarleysi og spurning hvort ofurlaunin fyrir skilanefndarstörfin séu farin að spilla skilanefndunum eins og fyrirrennurum þeirra við stjórnun bankanna.

Fyrsta verk Fjármálaeftirlitsins í kjölfar þessara frétta af Jóhannesi þessum hlýtur að vera að setja hann af sem skilanefndarmann og setja síðan í gang rannsókn á öllum störfum og gerðum skilanefnda eftir bankahrun.

Verjandi situr í eftirlitsnefnd

Breyting á kvótakerfinu

Mikið er rætt og ritað um kvótakerfið og ekki síst kvótaframsalið og virðast flestir vera á þeirri skoðun að gagngerra breytinga sé þörf á þessu kerfi.  Fiskveiðistjórnunarkerfið var og hlýtur að vera ennþá, hugsað til þess að vernda fiskistofnana, en ekki til að vernda hagsmuni einstakra útgerða.  Flestir eru sammála því, að nauðsynlegt sé að stjórna veiðunum, en ágreiningurinn snýst um hvernig það verði gert.

Núverandi kvótahafar virðast ekki geta hugsað sér neinar breytingar, en þeir sem eiga kvótalausa báta krefjast breytinga og er einna helst að skilja, að þeir vilji helst leyfa óheftar veiðar.  Óheft sókn í fiskisstofnana og stjórnlausar veiðar munu auðvitað ekki koma til greina og uppboð á kvótum til eins árs í senn gengur ekki heldur, því það myndi gjörsamlega eyðileggja allan stöðugleiga undir útgerð og fiskvinnslu.

Spurning er, hvort ekki mætti breyta kerfinu þannig innan samningaleiðarinnar svokölluðu, að kvóta yrði úthlutað til skipa til eins árs í senn og yrði þá byggt á veiðireynslu síðustu þriggja ára á undan, þ.e. að skip fengju úthlutað kvóta fyrir þeim afla, sem þau veiddu sjálf síðustu þrjú ár að meðaltali, en ekki tekið tillit til kvóta sem þau hefðu selt eða látið frá sér á þeim tíma.

Veiðiskylda skipa yrði 80% af úthlutuðum kvóta, en 20% mætti nota til að skipta á tegundum við aðrar útgerðir, en slík skipti myndu þá að sjálfsögðu hafa áhrif við næstu kvótaúthlutun.  Sala og leiga á veiðiheimildum yrði algerlega bönnuð að öðru leyti en því að sá kvóti sem eftir yrði þegar búið yrði að úthluta í samræmi við veiðireynslu þriggja síðustu ára, yrði boðinn upp og þar með gætu nýliðar komist inn í greinina.  Eina skilyrðið yrði að sá sem fengi úthlutað kvóta á þann hátt ætti bát eða skip, því aðrir gætu ekki fengið úthlutað neinum aflaheimildum.

Með þessu móti myndi allt kvótabrask heyra sögunni til og útgerðirnar yrðu að reka sig eingöngu á tekjum sem fengjust fyrir aflann sjálfan, en ekki af braski með veiðiheimildirnar.  Þetta myndi líka skapa ákveðinn stöðugleika fyrir bæði útgerðina og fiskvinnsluna.  Greitt yrði auðlindagjald fyrir hvert úthlutað tonn í aflaheimildum og yrði ákvörðun um upphæð þess tekin við kvótaúthlutunina árlegu.

Ekki dugar endalaust að gagnrýna núverandi kerfi og benda ekki á eitthvað annað í staðinn.

Þess vegna er þetta sett fram hér í von um umræðu í stað stóryrða. 

(Endurbirt örlítið breytt frá árinu 2009)

Standi við sátt um samningaleið

Glæpir Wikileaks í beinni útsendingu

Svissneskur glæpamaður sem stal fjárhagslegum upplýsingum frá a.m.k. þrem bönkum og sem snerta 2000 viðskiptamenn þeirra á árabilinu 2000-2009, ætlar að afhenda Julian Assange, eiganda Wikileaks, þessi gögn á blaðamannafundi á mánudag.

Julian Assange mun hafa sagt að beðið yrði með að birta gögnin á vefnum á meðan að hann og félagar hans kvæðu upp dóma um það hvort um skattsvik þessa fólks sé að ræða, eða ekki. Hvaðan þessum sjálfskipaða siðapostula kemur vald til að kveða upp slíka dóma fylgir hins vegar ekki sögunni, né hverja hann ætlar að kalla fyrir dóm sinn sem vitni, eða hvort sakborningunum verði skipaðir verjendur.

Hafi tilgangur gagnaþjófnaðarins verið að koma upp um skattsvik hefði mátt ætla að þjófurinn skilaði þýfi sínu til viðkomandi skattyfirvalda, sem þá myndu rannsaka málið og vísa málum til almennra dómstóla, ef ástæða væri til. Með því að afhenda Assange tölvugögnin á blaðamannafundi með þeirri auglýsingastarfsemi sem slíku fylgir, er greinilegt að tilgangurinn er allt annar en að koma upp um skattsvikara.

Tilgangurinn með þessum þjófnaði, eins og öðrum slíkum, er greinilega að græða á honum fjárhagslega, því farið er að reka Wikileaks eins og hvert annað gróðafyrirtæki og fyrirtækið stutt af öllum helstu tölvuglæpamönnum veraldar, sem hika ekki við að hakka sig inn í hvaða tölvu sem er, stela þaðan gögnum og jafnvel skemma eða eyðileggja heilu tölvukerfin.

Sómakært fólk þarf að fara að taka upp baráttu gegn Wikileaksglæpalýðnum og snúa sér að baráttu fyrir opnara stjórnkerfi og auðveldari aðgangi almennings að upplýisingum frá opinberum aðilum.

Málið er heiðarleg barátta í stað glæpsamlegrar.

Lekur gögnum um ætlaða skattsvikara

Icesavelygin afhjúpuð enn og aftur

Ríkisstjórnin með Steingrím J. í fararbroddi hafa logið því óhikað að þjóðinni að gangist hún ekki undir skattaþrældóm fyrir Breta og Hollendinga næstu áratugina, fáist enginn erlendur aðili til að fjárfesta á Íslandi og engin lánastofnun í heiminum muni nokkurn tíma veita íslenskum fyrirtækjum lán framar.

Smátt og smátt hefur verið að flettast ofan af þessari lygi, t.d. hafa Marel, Össur og Landsvirkjun fengið risastór lán frá erlendum lánastofnunum til að endurfjármagna eldri lán sín og fjöldi erlendra fjárfesta bíða á hliðarlínunni, tilbúnir til að fjárfesta hér á landi um leið og ríkisstjórnin hættir að standa í vegi fyrir allri atvinnuuppbyggingu í landinu.

Hér hefur því margoft verið haldið fram að ekkert myndi standa á að fá hingað erlenda fjárfesta og erlendar lánastofnanir til að leggja fé í hvert það fyrirtæki sem þætti arðvænlegt og gæti skilað fjárfestingunni til baka á eðlilegum árafjölda.

Það eina sem þarf er ríkisstjórn sem væri hliðholl atvinnulífinu og hefði skilning á því að með því að eyða atvinnuleysinu eyðist kreppan, en með því að stuðla að atvinnuleysi og vera haldin skattahækkanabrjálæði, eins og núverandi ríkisstjórn, mun kreppan ekki gera neitt annað en lengjast og dýpka.

Kaup Spánverja á Vífilfelli er enn ein sönnunin fyrir því að Steingrímur J. og ríkisstjórnin eru á villigötum og að fjárfestar munu stökkva á vænlegar fjárfestingar um leið og möguleiki til þess skapast.

Spánverjar kaupa Vífilfell

Björgunarhetjur

Við Íslendingar búum við að eiga ótrúlega vel þjálfaðar björgunarsveitir, bæði hjá Landhelgisgæslunni og hjálparsveitum sjálfboðaliða vítt og breitt um landið.  Ferð þyrlanna frá gæslunni til að sækja skipverja af liháisku flutningaskipi 115 sjómílur út á haf í hvassviðri og mikilli ölduhæð, er nýjasta staðfesting á frábærri þjálfun, áræðni og getu þessara manna.

Í þeim fjárhagslegu hremmingum sem þjóðin á nú við að glíma og niðurskurðinum sem nauðsynlegur er í ríkisrekstrinum, verður að gæta þess að veikja ekki þær stofnanir sem sinna öryggismálunum, en þar er Landhelgisgæslan fremst í flokki, ásamt lögregluliðum landsins.  Niðurskurður fjármagns til þessara aðila má ekki verða svo mikill að starfsemin verði lömuð á eftir og reynsla og þekking starfsmanna glatist.

Almenningur stendur þétt að baki björgunar- og hjálparsveitum landsins t.d. með fjárstyrkjum og ekki síst flugeldakaupum um áramót, en flugeldasalan er aðaltekjulind félaganna og fjármagnar starf þeirra að miklu leyti.  Því er ömurlegt að sjá aðra en þá sem björgunar- og æskulýðsstörfum sinna kauplaust og af einskærum áhuga og hugsjónum vera að skara eld að eigin köku með flugeldasölu.

Þjóðin er í mikilli þakkarskuld við björgunarhetjur sínar og kann sannarlega að meta þær að verðleikum.

„Skipið elti mig upp“

Já, þetta nafn verða menn að muna

Eftir leik Íslendinga og Ungverja á HM segir sænski netmiðillinn nt.se: "Aron Pámarsson. Leggið þettta nafn á minnið", enda stóð drengurinn sig einstaklega vel í leiknum og var verðskuldað valinn maður leiksins.

Við Íslendingar höfum vitað talsvert lengi að þarna sé á ferðinni upprennandi stórstjarna í handknattleiksveröldinni og mun innan tíðar verða íslenska landsliðinu jafn dýrmætur og Ólafur Stefánsson hefur verið því undanfarin ár.

Nafninu Aron mun enginn handknattleiksunnandi í heimi gleyma næstu tvo áratugina, eða svo. 

Leggið þetta nafn á minnið

Varðhald seint og um síðir

Loksins virðist vera að komast verulegur skriður á rannsóknir Sérstaks saksóknara á ýmsum svikafléttum og glæpsamlegum aðgerðum eigenda og stjórnenda gamla Landsbankans og voru starfsmenn embættisins uppteknir við húsleitir og yfirheyrslur í gær, frá morgni og fram yfir miðnætti.

Sigurjón Þ. Árnason, fyrrv. bankastjóri, og Ívar Guðjónsson, fyrrv. forstöðumaður eigin fjárfestinga bankans, gistu í boði skattborgaranna og í umsjón fangavarða í nótt og er nú beðið úrskurðar dómara um hvort þeir verði "upp á vatn og brauð" næstu daga, á meðan starfsmenn saksóknara ræða málin nánar við þá og fá þá til að skýra satt og rétt frá athöfnum sínum innan bankans á valdatímum sínum þar á bæ.

Velta má fyrir sér tilgangi gæsluvarðhalds þegar svo langt er liðið frá meintum glæpum, eins og raunin er í þessu máli, en skýringin hlýtur að vera sú, að félagarnir séu ekki samstíga í málflutningi sínum og því þyki ástæða til að halda þeim í einangrun og aðskildum á meðan samræmi fæst í frásögn þeirra af því, sem raunverulega átti sér stað í bankanum og hvað varð um allt það fé sem talið er að hafi verið rænt úr bankanum innanfrá á árunum fyrir hrun. 

Hvað sem segja má um að setja menn í varðhald svo löngu eftir að brot eru framin  er fagnaðarefni að sjá að rannsóknir bankaglæpanna séu í fullum gangi og nú hlýtur að fara að mega reikna með því að fyrstu ákærurnar fari að sjá dagsins ljós og gerendurnir verði látnir svara fyrir sín mál fyrir dómstólunum.

 

Gæsluvarðhaldskrafa tekin fyrir í dag

Hvaða Icesavevinna?

Björn Valur Gíslason, varaformaður fjárlaganefndar og snati Steingríms J., segir við mbl.is að "vinnan við afgreiðslu Icesavefrumvarpsins" gegni framar björtustu vonum og brátt sæi fyrir endann á henni.

Þetta er furðuleg yfirlýsing, þar sem allt sem menn þurftu að vita um Icesave er löngu komið fram og lá reyndar ljóst fyrir strax eftir þann glæpasamning sem Svavar Gestsson og Indriði H. Þorláksson undirrituðu í umboði Steingríms J. í júní 2009 og ríkisstjórnin ætlaðist svo til að Alþingi samþykkti óséðan og án þess að vita um hverskonar þrælasamning var að ræða.

Eftir mikið japl og jaml og fuður og tilraun númer tvö til að troða kröfum Breta og Hollendinga ofan í þjóðina, tókst henni að snúa vörn í sókn þegar forsetinn vísaði "samningnum" til kjósenda, sem höfnuðu fjárkúgunarkröfunum með eftirminnilegum hætti í þjóðaratkvæðagreiðslunni 6. mars s.l.

Vegna þessa alls, er það hrein móðgun við fólkið í landinu að ætla að reyna í þriðja sinn að selja íslenska skattgreiðendur í þrældóm fyrir útlendinga, þegar þeir hafa algerlega hafnað því sjálfir og munu vafalaust gera það aftur, ef á þarf að halda.

Allir, meira að segja forkólfar ESB, viðurkenna að ekki sé, eigi að vera, eða megi vera, ríkisábyrgð á tryggingasjóðum innistæðueigenda og því eiga íslenskir skattgreiðendur ekki að bera nokkra ábyrgð á gjörðum óábyrgra bankaglæpona.

Því snýst þetta mál um það grundvallaratriði að Íslendingar mega hreinlega ekki samþykkja ábyrgð á svona uppgjörum og taka á sig tugmilljarða kostnað, sem þeim kemur ekkert við.

Þetta mál snýst um ofbeldi af hálfu ESB þjóða gegn minni máttar, til þess að sýna hvernig smáfuglarnir verði meðhöndlaðir í framtíðinni, því ekki myndu ofbeldisseggirnir samþykkja að setja svona byrðar á sína eigin skattgreiðendur.

Það þarf ekki frekari Icesavevinnu, enda verður því ekki trúað að þjóðin muni líða frekari svik í þessu máli af hálfu ríkisstjórnarinnar.

Segir Icesavevinnu ganga vel