Ólafur Ragnar kemur ekki á óvart

Um leið og Ólafi Ragnari voru afhentar undirskriftir tíu þúsund Íslendinga, sem skoruðu á hann að staðfesta ekki lögin um ríkisábyrgð á skuldum Landsbankans, tók hann upp pennann og staðfesti lögin. 

Þetta kemur reyndar engum á óvart, því í fyrsta lagi er hann mesti stuðningsmaður útrásarvíkinga og guðfaðir ríkisstjórnarinnar og því hvarflaði aldrei að honum að vísa málinu til þjóðarinnar.  Ríkisstjórnin hefur frá upphafi talað um að hún ætli að breyta lögum til að gera þjóðaratkvæðagreiðslur að ríkjandi venju í landinu, en ekki datt henni heldur í hug að vísa þessu stærsta hagsmunamáli þjóðarinnar frá lýðveldisstofnun til afgreiðslu hennar í atkvæðagreiðslu.

Ein aðalröksemd Ólafs Ragnars fyrir staðfestingu laganna er svohljóðandi:  "Fyrirvararnir sem Alþingi smíðaði og samþykkti taka mið af sanngjörnum rétti þjóðarinnar, hagsmunum Íslendinga á komandi árum og alþjóðlegri samábyrgð." 

Forseti Íslands telur það til mikilla kosta, að Íslendingar taki á sig alþjóðlega samábyrgð, sem er gott og blessað, en hvaða aðrar þjóðir munu taka sameiginlega alþjóðaábyrgð á þessu máli með Íslendingum?

Því hlýtur forsetinn að svara í næstu yfirlýsingu sinni.

Forsetinn staðfestir Icesave-lög

Hegðun sumra Íslendinga ekki sæmandi

Síðustu daga hefur hver greinin eftir aðra birst í erlendum fjölmiðlum til varnar málstað Íslands í Icesave deilunni við Breta og Hollendinga.  Nánast allar eru þessar greinar skrifaðar af erlendum fræðimönnum og blaðamönnum viðskiptablaða og eru skrifaðar til stuðnings íslenskum málstað og á móti fáráðlegum þvingunum Breta og Hollendinga gegn smáþjóð.  Allir eru þessir erlendu aðilar sammála um það, að kröfur Breta og Hollendinga séu, vægast sagt, byggðar á veikum grunni og að greiðsluskylda Íslands sé algerlega ósönnuð.

Clemens Bomsdorf,  fréttaritari þýska blaðsins Die Zeit á Norðurlöndum, segir í grein sinni í blaðinu, m.a:  "Ísland hafi skort hæfni, tíma og kraft í samningaviðræðum um lánin og það sé enn óljóst hvort ríkjum á borð við Ísland séu í raun skylt að ábyrgjast tapaðan sparnað. Evrópureglur á þessu sviði hafi ekki verið samdar fyrir sérstök tilfelli eins og það íslenska."  Glöggt er gests augað, segir máltækið og hefði verið betur, að Steingrímur J. hefði verið nógu skynsamur til þess að setja alvöru samninganefnd í málið, en ekki lærimeistara sinn í vinstri fræðum, Svavar Gestsson, sem klúðraði málum svo, að þjóðin er nú nánast seld í þrældóm til áratuga.

Það er íslenskum hagsmunum til stórtjóns, að sumir Íslendingar skuli tala máli kúgunarþjóðanna og í raun styðja þeirra málstað, gegn sinni eigin þjóð og framtíð hennar.

Lokaorð Bomsdorfs eru hér tekin upp sem ráðlegging til ríkisstjórnarinnar:  " Bretar, Hollendingar og Íslendingar ættu að setjast að samningaborðinu að nýju og gera nýja lánasamninga frá grunni." 

 

Hegðun Breta og Hollendinga ekki sæmandi