17. júní er áminning um fullveldisbaráttuna

Jón Sigurðsson barðist fyrir fullveldi Íslands, þó hann gengi ekki svo langt að krefjast algers sjálfstæðis frá Dönum, enda trúlega gert sér grein fyrir því að fullveldið yrði fyrsti áfangi að endanlegu sjálfstæði íslensku þjóðarinnar og nýtt upphaf þrotlausrar baráttu þjóðarinnar fyrir sjálsákvörðunarrétti sínum um eigin málefni.

17. júní var valinn sem þjóðhátíðardagur vegna þess að sá dagur var fæðingardagur Jóns og með því var minning hans heiðruð um leið og dagurinn var festur í sessi sem áminning um baráttu hans fyrir fullveldinu og nauðsynjar þess að sú barátta gleymdist ekki og yrði landsmönnum hvatning til að varðveita og berjast fyrir fullveldi landsins til allrar framtíðar.

Sú hefur enda verið raunin fram undir þetta, að þjóðin hefur verið algerlega sammála um að viðhalda fullveldinu og sjálfsákvörðunarrétti sínum, en svo undarlega hefur brugðið við upp á síðkastið að farið er að bera á málflutningi sem algerlega er á skjön við hugsjónir bestu sona og dætra þjóðarinnar um fullveldi og sjálfstæði og er þetta fólk tilbúið til þess að afhenda útlendingum ákvarðanarétt um helstu hagsmunamál lands og þjóðar.

Furðulegast af öllu er, að stjórnmálaflokkur hefur tekið forystuna í baráttunni fyrir afsali fullveldisins, en sú barátta hefur reyndar ekki skilað þeim flokki öðru en fyrirlitningu meirihluta þjóðarinnar og hert hana í afstöðu sinni til viðhalds fullveldis og sjálfákvörðunarréttar.

Okkur öllum er hér með óskað til hamingju með daginn og sú von látin í ljósi að hann verði hvatning til órjúfanlegrar samstöðu þjóðarinnar um viðhald sjálfstæðis síns og fullveldis.

Menningarsetur á Hrafnseyri

Athugasemdir

[Steinunn Grondal (IP-tala skráð) 18.6.2011 kl. 10:05]

Ég er þér svo hjartanlega sammála, þingið talar eins og það sé bara gefið að við förum í ESB. Ég ætla rétt að vona að aðsóknin að hátíðarhöldunum 17 Júni sé ekki vísir af því hvernig þjóðaratkvæðisgreiðslan fer.

Kveðja

Steina