Íslenskir indíánar

Nokkur hundruð Íslendingar bera í sér indíánagen, sem líklega eru upprunnin í Ameríku,  en þó er það ekki endanlega sannað, því einhver mismunur er á milli gena amerísku og íslensku indíánanna.  Ekki eru þeir íslensku heldur ættaðir frá Asíu, eins og jafnvel var talið, en engir ættingjar fundust þar, þegar betur var að gáð.

Af þessum rannsóknum virðist helst vera hægt að draga þá skarplegu ályktun, að hér sé um hreinræktaða íslenska indíána að ræða og því sé með sanni hægt að segja að hér hafi þrifist blómlegt fjölmenningarsamfélag frá upphafi, ekki síst eftir að norsku berserkirnir námu hér land með írsku ambáttirnar og þrælana.

Loksins er fundin skýringin á því, hvers vegna sumir vildu aldrei leika annað en indíána í bófahasar bernskuáranna.  Þeir voru með þetta allt saman í blóðinu.

Eiga rætur að rekja til indíána

Athugasemdir

[Tryggvi Helgason, 17.11.2010 kl. 17:41]

Mér finnst nú þetta indíána tal vera heldur langsótt og get ég ekki lagt neinn trúnað á það. Íslendingar eru upphaflega Benjamíns ættkvíslin, ein af ættkvíslum Ísraelsmanna, sem flutti sig norður um Evrópu allt Danmerkur og Noregs. Þeir reyndu að fá land fyrir sig í norsku fjörðunum, en það tókst aldrei vegna frekju norsku smákónganna, og því fluttust þeir að lokum til Íslands.

Væri ekki nær fyrir mannfræðinga að beina augum í þá átt ?

[itg (IP-tala skráð) 17.11.2010 kl. 17:57]

Hef ekki heyrt þetta áður Tryggvi, þetta er áhugavert,.

Getur þú bent mér á góðar heimildir?.  Væri vel þegið.

[Tryggvi Helgason, 17.11.2010 kl. 19:00]

Skömmu eftir daga Krists finnst ekkert lengur skrifað um Benjamíns ættkvíslina. Hún ’hvarf’, en hún átti heima kringum Genesaret-vatnið og ellefu postulanna voru af þeirri ættkvísl. Í áratugi voru Rómverjar búnir að hóta Gyðingum, að þeir myndu sendu her ef Gyðingar þráuðust við að borga skattinn.

Þetta vissu allir. Líka, að leið Rómverska hersins myndi sennilegast liggja fyrst í gegnum land Benjamíns, en að þeir myndu þá að öllum líkindum, allir verða drepnir. Við vitum svo hvað gerðist árið 70.

Það er því rökrétt að álykta, að áður en Rómverjarnir kæmu, þá pakkaði ættkvíslin saman öllu sínu, tók sínar kindur, kýr og hesta, og lét sig hverfa á braut, þegandi og hljóðalaust, og lagði leið sína norður yfir Persíu til sléttanna kringum Svartahaf.

Framhaldið segja svo Íslendingasögurnar, en þar segir að forfeðurnir komu frá svæðunum kringum Svartahafið. Komu til Danmerkur, Svíþjóðar og Noregs í leit að nýju landi fyrir sig, en enduðu svo út til Íslands.

[Axel Jóhann Axelsson, 17.11.2010 kl. 20:53]

Þetta flækist sífellt meira, því samkvæmt þessu erum við ísraelskir gyðingar, blandaðir Persum og öðrum austrænum ættflokkum í bland við skandinaviska þorpara, Íra og Indíána, sem enginn veit hvaðan komu.

Eins og áður sagði hefur hér alla tíð þrifist mikið fjölmenningarsamfélag. Verst að við skulum vera búnir að týna allri sögunni fyrir tíma ribbaldanna sem hingað hröktust frá Noregi.

[Hrólfur Þ Hraundal, 17.11.2010 kl. 23:10]

Vel má, að mál þitt sé allt rétt Tryggvi Helgasson en svo segir og að norskir sveita strákar, landlausir og kvenna fáir,  hafi áð hjá vestmönnum til uppbyggingar fyrir íslandsför, sumir urðu þeir þar eftir, eða komu árum síðar. 

Þjóðir hverfa ekki bara sí svona á einni nóttu,  enda menn þektir fyrir að komast af við ótrúlegustu skilyrði, og það er nokkuð víst að sú þjóð sem bjó á Grænlandi og var komin frá íslandi hvarf ekki bara eins og fyrir galdra heldur blandaðist Vínlendingum (Indíánum ) á Vínlandi og undir lokin Eskimóum á Grænlandi og aðrir komu heim til Íslands eftir að hafa verið í sambandi við Vínlendinga  ( norður Ameríku Indíána ) í um fjögurhundruð ár. 

Það þurfti ekki alltaf svo langan tíma til að undir kæmi hjá erlendum strandmönnum

hér á Íslandi.  

[Tryggvi Helgason, 18.11.2010 kl. 00:23]

Það er alltaf gaman að menn geti tekið hlutunum á léttu nótunum.

Eftir því sem mér skylst, þá voru flestir ættbálkar þarna í gamla daga, mjög fastheldnir á, að ættbálkarnir héldu saman og blönduðust ekki öðrum ættbálkum. Enda er svo að það er enn mjög ríkt í eðli allra kynþátta, að blandast alls ekki ólíkum kynþáttum.

Í upphafi voru Ísraels ættkvístlirnar 12 talsins. Þær héldu mjög vel saman, hver um sig og voru eins og 12 ríki hlið við hlið, eða eins og tólf bandaríki í margar aldir. Síðar komu upp styrjaldir og ríkin klofnuðu, annarsvegar urðu saman 10 ríki í bandalagi, en hinsvegar afeins tvö ríki, stærsta ættkvíslin Júda ættkvíslin og minnsta ættkvíslin, Benjamíns ættkvíslin.

Þá varð enn styrjöld og ættkvíslirnar 10 voru reknar burt úr sínum löndum með hervaldi Assyríumanna. Þá tóku þær allan sinn búsmala og fluttust norður yfir Persíu og dreifðust vestur um til Vestur-Evrópu, til Hollands, Bretlandseyja, Danmerkur og Skandinavíu.

Ættkvíslirnar tvær lifðu saman í Landinu-helga, enn um nokkrar aldir eða til daga Krists. Benjamín var á litlu svæði nyrst í landinu, kringum Genesaret-vatnið, enda mjög fámenn, en Júda ættkvíslin, sem var tugumfalt stærri, bjó á öllum öðrum svæðum landsins.

Þótt þær væru skildar þar sem báðar voru af ætt Ísraels (sem og hinar ættkvíslirnar 10) þá var þetta eins og tvö sjálfstæð ríki. Einungis Júða ættkvíslin kallaði sig Gyðinga, en engin hinna 11 ættkvíslanna kallaði sig Gyðinga, né heldur eru Gyðingar, þótt allar væru af sama ættstofni Ísraels.