Mikill léttir vegna morðrannsóknar

Héraðsdómur hefur fallist á kröfu lögreglunnar um fjögurra vikna gæsluvarðhald yfir manni, sem grunaður er um morðið á Hannesi Þór Helgasyni, þann 15. ágúst s.l.  Reikna verður með því að a.m.k. séu verulegar líkur á að maðurinn tengist málinu, fyrst fallist var á svo langan gæsluvarðhaldsúrskurð.

Það hefur verið óhugnanleg tilhugsun að morðingi gengi laus í þjóðfélaginu, því slíkur maður hlýtur að vera mjög andlega sjúkur og aldrei að vita til hvers kyns örþrifaráða slíkur maður gæti gripið.  Því er það mikill léttir að lögreglan virðist vera að komast til botns í þessu máli, því morðið virtist bæði vera þaulskipulagt og villimannslegt.

Vonandi er, að lögreglan sé á réttu spori í málinu og ef svo er, á hún mikið lof skilið fyrir vönduð vinnubrögð og að hafa komist að niðurstöðu í málinu, þrátt fyrir að sá seki hafi greinilega reynt að fela slóð sína vandlega.

 

Í 4 vikna gæsluvarðhald

Ófyndinn en hlægilegur borgarstjóri

Jón Gnarr er góður leikari þegar hann getur leikið fyrirfram skrifuð hlutverk, sem vinna hefur verið lögð í að fínpússa og æfa vel, áður en verkið er sett á svið fyrir áhorfendur.  Sérstaklega er hann góður í gamanhlutverkum og leikur þá gjarnan fyndnar eða grátbroslegar persónur, eins og leiksigur hans í Vaktamyndunum sannaði eftirmynnilega.

Leiksigur Jóns Gnarr í Vaktaseríunni hefur nú skilað honum í borgarstjórastólinn, en það hlutverk hefur sannað og sýnt, að hann getur ekki með nokkru móti leikið óæft hlutverk, þar sem spinna þarf textann jafnvel óundirbúið og flytja hann fyrir áheyrendum og áhorfendum óæfðan.  Slíkt hlutverk ræður Jón Gnarr engan veginn við og því hefur honum farnast afar illa í hlutverki borgarstjóra og virðist engan veginn geta náð tökum á því, enda sjaldnast hægt að styðjast við fyrirframskrifað handrit góðra höfunda.

Nýjasta dæmið um vanmátt Jóns Gnarr gagnvart hlutverki sínu, er sú óánægja sem hann lýsir af móttökum áhorfenda að leiktilburðum hans, en hann segir t.d. á dagbókarsíðu sinni:  "Mér finnst ég sýna auðmýkt en fá lítið á móti nema töffaragang, hroka og eða fálæti, ég brosi, en fæ lítið tilbaka."  Svo lýkur hann dagbókarfærslunni í örvæntingarkasti á þessa leið:  "Á ég að hætta líka að brosa eða reyna áfram að vingast við þetta fólk sem ber ekki virðingu fyrir mér og því sem við erum að reyna að gera. Ætla að sofa á þessu. Góða nótt."

Í hlutverki borgarstjórans í Reykjavík er leikarinn Jón Gnarr ekki fyndinn, bara hlægilegur og á auðvitað skilið að fá meðaumkun áhorfenda en ekki töffaragang, hroka og fálæti.

Það er þó bót í máli að þó sýningin hafi kolfallið, þá getur leikarinn hlægilegi brosað í gegnum tárin.

Sýni auðmýkt en fæ töffaragang á móti

Árás á velgjörðarmenn

Mál Sigrúnar Pálínu Ingvarsdóttir, sem varð fyrir hræðilegri lífsreynslu vegna kynferðislegs ofbeldis af hálfu Ólafs Skúlasonar, fyrrverandi biskups, tröllríður nú þjóðfélaginu á ný, ekki síst eftir að dóttir Ólafs kom fyrir kirkjuráð og skýrði frá barnaníði hans í sinn garð, þegar hún var barn og unglingur.

Við upprifjun málsins og endursýningar á viðtölum við Ólaf frá þeim tíma er málið kom fyrst upp, sést vel hvílíkur siðleysingi hann hefur verið, enda þrætti hann fyrir allar sínar misgjörðir fram í rauðan dauðann og gekk meira að segja svo langt, að kæra Sigrúnu Pálínu, aðra konu og Geir Waage til saksóknara fyrir ærumeiðingar.  Illu heilli felldi saksóknari málið niður og taldi ekki tilefni til að gera neitt frekar í málinu.  Hefði málið verið rannsakað almennilega á þeim tíma, gæti allt hafa farið á annan veg, en það gerði á sínum tíma.

Það sem hins vegar skyggir á allt þetta mál núna, eru árásir Sigrúnar Pálínu á velgjörðarmenn sína frá þessum tíma, þá séra Hjálmar Jónsson og Karl Sigurbjörnsson, biskup, sem hún leitaði til um að hafa milligöngu um afsökunarbeiðni frá Ólafi, sem hann hafnaði algerlega og brást reyndar ókvæða við.  Þessir menn, sem ekki mega vamm sitt vita, drógust inn í málið fyrir þrábeiðni Sigrúnar Pálínu og sæta nú ómaklegum árásum fyrir að reyna allt sem þeir gátu til aðstoðar henni í þessu skelfilega máli.

Hætt er við, að menn  veigri sér við að blanda sér í svona erfið og viðkvæm mál, ef þeir eiga það á hættu að verða fyrir árásum og ásökunum vegna heiðarlegra tilrauna sinna til að aðstoða fórnarlömb kynferðisofbeldis eða annarra glæpa.

Í þessu máli var aðeins einn sökudólgur og það var Ólafur Skúlason.  Að ásaka hjálparmennina og stofnunina sem þeir vinna hjá og var einnig vinnuveitandi Ólafs, er algerlega ómaklegt.

Vísar á bug gagnrýni