Þjóðin hefur hafnað öllum fjárkúgunartilraunum Breta og Hollendinga

Enginn frýjar Steingrími J. vits, en þrjóskari er hann en sá vondi sjálfur og því lemur hann ennþá hausnum við steininn og neitar að viðurkenna niðurstöðu þjóðaratkvæðagreiðslunnar, þó kjósendur hafi látið skoðun sína á fjárkúgunartilraunum Breta og Hollendinga í ljós, alveg sýrt og skorinort.

Kjósendur, sem jafnframt eru skattgreiðendur, höfnuðu algerlega öllum þvingunaraðgerðum kúgarnanna, sem hafa snúist um að gera Íslendinga að skattaþrælum erlendra ofbeldismanna og skílaboðin voru alveg skýr, að almenningur ætlar ekki að taka á sig byrðar, hvorki vegna höfuðstóls skuldar innlánstryggingasjóðsins og hvað þá tuga, eða hundruð milljarða í vexti, af skuldbindingu sem þeim kemur nákvæmlega ekkert við.

Allt átti að leggja í sölurnar til þess að komast hjá því, að leyfa þjóðinni að ganga til atkvæða um þann þrælasamning, sem búið var að gera í allra óþökk og því lögðu Jóhanna og Steingrímur J. allt í sölurnar, til þess að ná bara einhverjum samningi fyrir atkvæðagreiðsluna, svo átylla fengist til að þagga niður í þjóðinni.

Sem betur fer tókst að koma í veg fyrir þær fyrirætlanir og nú verður að treysta því, að stjórnarandstaðan láti ekki blekkja sig til að taka þátt í að svíkja nýjan samning inn á þjóðina, sem innihéldi svo mikið sem eina krónu í vexti vegna þessarar einkaskuldar.

Meirihluti kjósenda/skattgreiðenda hefur látið skoðun sína afdráttarlaust í ljós.

Það myndi ekki sýna mikla stjórnkænsku að ætla að hunsa vilja þeirra.

„Vorum nálægt samkomulagi“

Hvað gengur manninum til?

Ekki liggur alveg ljóst fyrir hvað fær utanríkisráðherra Lettlands til að tjá sig um niðurstöðu þjóðaratkvæðagreiðslunnar, nánast eingöngu á þeim nótum, að hún eigi ekki að hafa áhrif á umsókn Íslands um að fá að verða hreppur í stórríki ESB. 

Það er alger óþarfi af manninum að vera að blanda þessari atkvæðagreiðslu við þau hörmulegu mistök, sem umsóknin er, en nú hafa allir Íslendingar fundið á eigin baki, hvernig innræti og framkoma forystumanna ESB er í garð smáþjóða, sem þau telja að liggi vel við höggi.

Þegar Samfylkingin verður búin að eyða bæði dýrmætum tíma og miklum peningum í að berja saman einhvern samning við þetta fantabandalag, þá mun honum verða vísað til þjóðarinnar, sem mun vafalítið fella hann, með jafnvel meira afgerandi hætti en Icesavelögin.

Sennileg eru þessi ummæli utanríkisráðherrans einmitt tákn um það, að fantarnir innan ESB sjá nú hvernig samstaða Íslendinga kemur í ljós við afgreiðslu örlagaríkra mála, ekki síst yfirgang og fjárkúgunartilraunir erlendra fúlmenna.

Niðurstaðan hafi engin áhrif á ESB-umsókn

Jonas Gahr Störe og Strauss-Kahn ljúa í takt

Jonas Gahr Störe lýgur því blákalt í blaðaviðtali, að hvorki Noregur né önnur norðurlönd standi í vegi fyrir endurskoðun á efnahagsáætlun Íslands og AGS, með því að neita að efna lánaloforð og tengja þau við þrælasamning við Breta og Hollendinga um Icesave.

Fýluráðherra þessi heldur því fram, að það eina sem standi í veginum, sé óvissa um hvort Íslendingar standi við skuldbindingar sínar samkvæmt EES samningnum, en þekki maðurinn ekki samninginn á han ekki að vera að tjá sig um hann og allra síst opinberlega.  Það hefur aldrei annað staðið til, en að standa við íslensk lög og tilskipanir ESB um innistæðutryggingasjóði, en norðulöndin hafa dyggilega stutt við bakið á kúgurunum og meira að segja Strauss-Kahn hefur sjálfur sagt, að einmitt þess vegna vilji norðulöndin ekki standa við lánasamninga sína.

Nú síðast hefur Milliband, fjármálaráðherra kúgunarríkissins Bretlands sagt, að aldrei hafi verið ágreiningur um að Íslendingar ætluðu að standa við skuldbindingar innistæðutryggingasjóðsins, heldur hefði deilan snúist um hve mikið Bretar og Hollendingar gætu skattpínt Íslendinga vegna vaxta af skuld, sem skattgreiðendur eru ekki í ábyrgð fyrir.

Íslendingar eiga enga sérstaka kröfu á norðurlöndin varðandi þessi lán, þeir hinsvegar lofuðu að veita þau í tengslum við efnahagsuppbyggingu hagkerfisins hér á landi og ættu því að vera menn til að standa við orð sín.

Vilji þeir ekki veita þessi lán, eiga þeir að segja það og draga loforðin til baka.

Það væri stórmannlegra heldur en að vera síljúgandi, eins og Strauss-Kahn gerir fyrir hönd AGS.

VIÐBÓT:

Finnar eru meiri menn en lygni fýluráðherrann norski, því þeir viðurkenna samkvæmt þessari frétt, að lán Finna séu tengd við fjárkúgunartilraunir Breta og Hollendinga, en lán allra norðulandanna voru samþykkt sem einn "lánapakki". 

Með þessari viðurkenningu er endanlega flett ofan af lygum fýluráðherrans Jonasar Gahr Störe, sem ætti að biðjast afsökunar á framkomu sinni.

Gahr Støre vísar gagnrýni Ólafs Ragnars á bug

Er Stauss-Kahn fyrirmunað að segja satt?

Dominique Strauss-Kahn, framkvæmdastjóri AGS kemur enn einu sinni með rulluna um að sjóðurinn sé "skuldbundinn til þess að aðstoða Íslendinga" og að Icesavedeilan sé "einkamál" sem komi sjóðnum og fyrirgreiðslu hans ekkert við, en hinsvegar séu það norðulöndin, sem neiti að standa við sinn hluta varðandi lánsloforð, þangað til búið sé að afgreiða Icesavedeiluna.

AGS dró fyrstu endurgreiðslu efnahagsáætlunar Íslands og sjóðsins í átta mánuði og enn hefur önnur endurskoðunin ekki verið afgreidd, þrátt fyrir að það hafi átt að klárast í janúar s.l.  Nú er komið fram í mars og ekkert frést af því, að AGS ætli að standa við sinn hluta samningsins, frekar en í fyrra sinnið. 

Ef norðulöndin vilja ekki veita Íslendingum lán til að efnahagsáætlunin geti haft sinn gang, þá ber AGS skylda til að aðstoða við að finna aðra lánveitendur og mætti t.d. benda á Kínverja, sem alltaf hafa verið Íslendingum vinsamlegir og munu hvort sem er, verða drottnarar heimsins innan fárra áratuga.

Blekkingar Strauss-Kahn og raunar hrein ósannindi duga Íslendingum ekki lengur.  Annað hvort drífur AGS í að standa við þá aðstoð, sem hann skuldbatt sig til að veita, eða slítur samstarfinu.

Geri hann hvorugt í þessum mánuði, eiga Íslendingar að þakka sjóðnum pent fyrir komuna og óska honum góðrar heimferðar.

Strauss-Kahn segir AGS skuldbundinn til að aðstoða Íslendinga

Hroki norska utanríkisráðherrans - minnir á Jóhönnu Sig.

Ef það er eitthvað sem Jonas Gahr Störe og Jóhanna Sigurðardóttir eiga sameiginlegt, fyrir utan flokkatengslin, þá er það hrokinn og fýlan.  Enginn hefur farið fram á lán frá Noregi, umfram lánin, sem tengjast efnahagsáætlun Íslands og AGS, en samt leyfir þessi hrokagikkur sér að lýsa því yfir að Noregur muni ekki lána Íslendingum krónu umfram það og hann ætli ekki að láta norska skattgreiðendur greiða fyrir bankahrunið á Íslandi.

Ofan á þetta bætir hann svo, að Íslendingar geti sjálfum sér um kennt, að hafa kosið yfir sig stjórnmálastefnu, sem valdið hafi hruninu.  Ekki kusu Íslendingar yfir Breta kratana, sem þar hafa komið efnahagsmálunum í óefni og þurft að glíma við bankakreppu, sem er engu minni en Íslendingar þurfa að glíma við.  Ekki kusu Íslendingar yfir sig stjórnmálamenn í Bandaríkjunum, þar sem upptök bankakreppu heimsins eru talin eiga upptök sín og ekki hafa Íslendingar kosið yfir sig stjórnir í þeim ESB löndum, sem nú eru að hruni komin, efnahagslega.

Allar þessar yfirlýsingar ráðherrans í garð Íslendinga hafa heyrst frá "samflokksmönnum" hans hér á landi og líklega er hann eingöngu að bergmála málflutning Steingríms J., Jóhönnu og Össurar, sem telja Störe til bestu vina sinna.

Eins og þau, er Jonas Gahr Störe verðugur fulltrúi fýlustjórnmálanna.

Ekki frekari lán til Íslands