Gnarrið að renna af Reykvíkingum

Reykvíkingar, margir hverjir, voru (g)narraðir til að kjósa Besta flokkinn í síðustu borgarstjórnarkosningum, með loforðum um breytingar í stjórn borgarinnar í þá veru að útsvar yrði lækkað, þjónustugjöld yrðu ekki hækkuð og rólega yrði farið í að hækka gjaldskrár OR.  Ofan á allt saman átti að gera lífið í Reykjavík svo skemmtilegt, að íbúarnir yrðu síhlæjandi og svo góðir vinir að þeir gætu ekki slitið sig úr faðmi hvers annars.

Öll kosningabarátta Besta flokksins var rekinn með bröndurum og kæruleysislegum yfirlýsingum um að öll loforð yrðu svikin eftir kosningar og meira að segja loforðið um að svíkja öll loforð og þótti allt of stórum hluta kjósenda þessi aðferð í kosningabaráttu svo fyndin, að þeir hlógu alla leið á kjörstað og langleiðina heim aftur.

Eftir heimkomuna og við nánari yfirferð brandaranna og frammistöðu Besta flokksins í borgarstjórn og þá alveg sérstaklega meðhöndlun Jóns Gnarr á borgarstjóraembættinu, en hann kom nánast öllum störfum embættisins yfir á skrifstofustjóra borgarinnar, en stundar sín daglegu trúðslæti á þeim launum og hlunnindum, sem ætluð eru til greiðslu fyrir borgarstjóravinnuna.

Nú eru byrjaðar að renna tvær grímur á þá kjósendur sem slysuðust til að kjósa trúðaflokkinn í vor og skoðanakannanir byrjaðar að sýna fylgishrun hans, aðeins rúmu hálfu ári eftir kosningarnar.  Eins og allt sæmilega þenkjandi fóllk bjóslt við, mun Besti flokkurinn fljótlega heyra sögunni til, eins og önnur grínframboð sem komið hafa fram áður.

Sjálfstæðisflokkur sækir í sig veðrið