Rúllandi Stein-grímur J.

Steingrímur J. segir á heimasíðu VG að það sem drífi hann helst áfram í starfi sínu sé hatrið á Sjálfstæðisflokknum og það réttlæti skattahækkanabrjálæðið, því allt sé í sölurnar leggjandi til að greiða skuldir þjóðarinnar eins hratt niður og þanþol skattgreiðenda leyfi.

Hinsvegar eru líkur á því að þegar allar skattahækkarnir næsta árs verði komnar til framkvæmda í viðbót við þær sem áður voru komnar, þá muni margur maðurinn gefast upp og svarta hagkerfið fari að blómstra, sem aldrei fyrr, því kerfi Steingríms J. býður öllum því hærri skuldaniðurfellingar og bætur, sem þeir geti sýnt fram á meiri tekjulækkun.

Lýsingin á því hvaða drauma Steingrímur dreymir, hljóðar svo hjá honum: "Það skyldi nú ekki vera að martröð íhalds- og afturhaldsaflanna sé einmitt sú að fyrstu hreinu vinstri stjórn lýðveldissögunnar kunni að takast það risavaxna verkefni að koma þjóðarskútinni af strandstað, þangað sem þau öfl sigldu henni, á kjöl og siglingu á nýjan leik. Stórpólitísk og langvinn áhrif þess að okkur takist ætlunarverkið skyldi enginn vanmeta. Steinum sem velt er í götuna fylgir mikil ábyrgð."

Þessi klausa lýsir hugarástandi Steingríms J. afar vel, en er hins vegar eins og allir vita helber pólitísk lýgi, því alþjóðleg bankakreppa og glæparekstur íslenskra banka og annarra fyrirtækja eigenda þeirra var frumorsök kreppunnar hér á landi, en kreppan hér varð verri en annarsstaðar vegna glæpaverka en ekki stjórnmála.

Lokasetningin í tilvitnuninni hér að ofan um steinana rúllandi, er augljóslega beint til eigin flokksmanna, þ.e. þess hluta þingflokksins sem kallaður hefur verið "villikettirnir" og hótun um að þeim verði kennt um allt saman, þegar stjórnin springur á limminni fyrri hluta næsta árs, eins og allt útlit er fyrir núna.

"Fyrsta hreina vinstri stjórn lýðveldissögunnar" eins og Steingrímur J. kallar hana með barnslegri hrifningu á orðunum einum saman, ætti að fara að snúa sér að atvinnumálunum og hætti hún að flækjast fyrir uppbyggingu á því sviði, má Steingrímur J. hæla sjálfum sér eins mikið og hann hefur lyst til.

Íhaldið mun svo vonandi komast nógu fljótt til valda til að bjarga þjóðinni undan skattageðveikinni sem nú ruglar Steingrím og ríkisstjórnina algerlega í ríminu.

 

„Mikil ábyrgð að velta steinum í götuna“

Gleðifréttir fyrir Þingeyinga

Viljayfirlýsing hefur verið undirrituð af Landsvirkjun og Carbon Recycling International um að meta hagkvæmni þess að reisa metanólverksmiðju á norðurlandi og þá sem næst Kröfluvirkjun.  Líklegasti staðurinn fyrir slíka verksmiðju hlýtur því að teljast að verði í Skútustaðahreppi, en þar varð mikill afturkippur í atvinnumálunum þegar kísisverksmiðjan lokaði.

Í fréttinni kemur þetta m.a. fram um það sem gerast þarf, áður en af verksmiðjunni getur orðið:  "Undirbúningur við hugsanlega verksmiðju gæti hafist á fyrri hluta árs 2011 ef fýsileiki metanólframleiðslu á svæðinu verður staðfestur og Landsvirkjun og CRI ná samkomulagi um skilmála orkusölusamnings. Í undirbúningi felst meðal annars öflun nauðsynlegra leyfa og samningaviðræður við hagsmunaaðila."

Eins og nú er ástatt um landsstjórnina, er líklegasta hindrunin í vegi þessarar verksmiðju, eins og allra annarra möguleika til atvinnuuppbyggingar í landinu, ríkisstjórnin sjálf og þá alveg sérstaklega ráðherrar VG, sem ekkert tækifæri láta ónotað til að stunda nánast skemmdaverkastarfsemi gegn atvinnulífi landsmanna.

Ríkisstjórnin er auðvitað eingöngu ein af þeim hindrunum sem þarf að yfirstíga, áður en þetta þarfaþing getur orðið að veruleika og vonandi mun það ganga upp með samstilltu átaki heimamanna og annarra þjóðhollra landsmanna.

Ástæða er til að óska Þingeyingum innilegra hamingjuóska með þessa viljayfirlýsingu og vonina um að hún verði að veruleika sem allra fyrst.

Viljayfirlýsing um metanólverksmiðju

Skiptir mestu máli hvernig tillögur eru lagðar fram

Lilja Mósesdóttir, sem er ein af "villiköttunum" í þingflokki VG, segir að ekki sé tekið mark á tillögum sínum innan meirihlutans á bak við ríkisstjórnina vegna þess að ekki sé sama hvaðan gott komi.  Lilja segir m.a:  "En vandamálið  er að það er ekki hlustað á okkur og stundum hef ég á tilfinningunni að það skipti máli frá hverjum gagnrýnin og ábendingarnar koma. Ef ég tala fyrir sjálfa mig þá hef ég talað fyrir almennri skuldaleiðréttingu, lagt fram frumvarp sem kallað er lyklafrumvarpið og frumvarp um fyrningu krafna en þessi frumvörp hafa ekki fengið framgang, meðal annars held ég vegna þess að það var ég sem lagði þau fram en ekki einhver annar."

Ekki virðist hvarfla að Lilju að tillögur hennar séu ekki þess virði að þær fái sérstakan framgang og má þar nefna tillöguna um flata niðurfellingu skulda, sem bæði er dýr og gagnast alls ekki þeim, sem virkilega eru í mestu skuldakröggunum og þurfa helst aðstoðar við, til að komast aftur í möguleika á að standa undir skuldum sínum.  Lyklafrumvarpið er algerlega galið, þar sem fólk sem alls ekki er í neinum erfiðleikum vegna skulda sinna, en á hinsvegar erfitt með að selja viðkomandi fasteign, gæti einfaldlega hent lyklunum í lánadrottnana og gengið frá fasteigninni án þess að taka nokkra einustu ábyrgð á ákvörðun sinni á kaupum hennar.

Fyrning krafna gjaldþrota fólks hefur verið stytt í tvö ár, þó ennþá sé möguleiki fyrir lánadrottna að viðhalda kröfum sínum, enda algerlega andstætt eignarréttarákvæðum stjórnarskrárinnar að ganga algerlega á rétt lánveitenda, því þeirra eignaréttur er varinn ekki síður en annarra sem eignir eiga í þjóðfélaginu.

Þessi upptalning ætti að sýna að tillögur Lilju eru ekki góðar tillögur og væntanlega hefur þeim verið hafnað á þeim forsendum.  Lilja hefur hins vegar kosið að reyna að gera sjálfa sig að píslarvotti og virðist reyndar vera að takast ágætlega upp við það.

Henni hefur tekist að snúa hjarðhegðun stórs hluta almennings í átt til vorkunnar með sér og stærstur hluti hjarðarinnar fylgir án sérstakrar umhugsunar, enda er það aðaleinkenni hjarðhegðunar.

Skiptir mál hver lagði tillögurnar fram