Stjórnin dregur lappirnar, enda hölt á báðum

Financial Times fullyrðir að það sé útbreidd skoðun erlendra embættis- og bankamanna, að stjórnvöld á Íslandi dragi lappirnar í öllum málum, sem snerta uppgjör og rannsókn banka- og útrásarglæfra og segir t.d:  "....að íslensk stjórnvöld séu að draga lappirnar og hafi hvorki vilja né getu til að takast á við þau vandamál sem verði að leysa og fari vaxandi dag frá degi. "

Þetta er hárrétt skilgreining á ríkisstjórninni, enda gera illdeilur innan og milli stjórnarflokkanna það að verkum, að stjórnin er hölt á báðum fótum og dregst ekki áfram mikið lengur. 

Einnig undrast blaðið hægaganginn í glæparannsóknunum, enda segið það:  „Það er ljóst að hægt hefur gengið að leggja fram ákærur á hendur útrásarvíkingunum: á sama tíma og Bernard Madoff hefur verið afhjúpaður, dæmdur og fangelsaður fyrir stórfelld fjársvik hefur engin ákæra verið lögð fram af hálfu íslenska ríkissaksóknarans," segir blaðamaðurinn Robert Jackson í greininni."  Blaðamaðurinn er greinilega jafn óþolinmóður og Íslendingar sjálfir, en hann þekkir líklega ekki til Baugsmálsins fyrsta og stuðning meginþorra almennings við sakbornigna í því og hvaða áhrif það hafði til lömunar á dómskerfi landsins, enda logaði samfélagið árum saman vegna móðursýkinnar, sem Baugsliðinu tókst að æsa upp í tengslum við rannsókn þess.

Hins vegar er það mikill misskilningur hjá blaðinu, að einungis tvær leiðir sér færar fyrir Ísland í framtíðinni, þ.e. annaðhvort ESB eða einangrun landsins til framtíðar.

Heimurinn er miklu stærri en ESB.  Innan ESB búa innan við 10% mannkyns, þannig að allir vegir eru færir í samskiptum við hin nítíu prósentin.   Þau hafa líka miklu fleira að bjóða en ESB.

Telja íslensk stjórnvöld draga lappirnar

Málaferli best úr því sem komið er

Jóhanna Sigurðardóttir, meintur forsætisráðherra, sem á að telja kjark og þor í þjóðina á erfiðleikatímum, hefur nú sent frá sér tilkynningu í þveröfugum tilgangi, þ.e. að reyna að koma þjóðinni í skilning um, að mótþrói hennar við Icesave rugli ríkisstjórnarinnar, verði nánast hennar banabiti.

Lýsingin er svohljóðandi:  "Töf á afnámi gjaldeyrishafta, lækkun á lánshæfismati ríkins niður í flokk ótryggra fjárfestinga, líkur á vaxtahækkun, þrýstingur á gengislækkun og þar með aukning verðbólgu ásamt töfum á endurreisn atvinnulífs með vaxandi atvinnuleysi, eru meðal líklegra afleiðinga þess að frekari tafir verði á endurskoðun efnahagsáætlunar stjórnvalda og Alþjóða gjaldeyrissjóðsins."

Í fljótu bragði virðist þetta vera lýsing á því ástandi, sem verið hefur hérlendis, frá því að ríkisstjórnin tók við völdum, en verstu lýsingarnar þarna, eru einmitt á því ástandi sem hér hefur ríkt undanfarna mánuði.  Áróðurinn er reyndar til að hræða fólk, með því sem gæti gerst í framtíðinni.

Síðan er enn hnykkt á áróðrinum um að þjóðin sé í ábyrgð fyrir Icesave skuldum Landsbankans og sagt m.a:  „Útilokað er að sjóðurinn geti staðið við lagalegar skuldbindingar sínar verði enn ósamið um Icesave þegar fresturinn rennur út. Sjóðurinn getur því átt von á málssókn á hendur sér og sömuleiðis ríkið fyrir að mismuna innistæðueigendum eftir staðsetningu."

Úr því sem komið er, eru málaferli besti kosturinn í stöðunni, því tilskipun ESB og íslensk lög kveða á um að ríkisábyrgð skuli ekki vera á innistæðutryggingasjóðum.  Því máli myndu Bretar og Hollendingar vafalaust tapa fyrir íslenskum dómstólum og það vita þeir sjálfir fullvel.

Varðandi það, að óheimilt sé að mismuna fólki eftir staðsetningu, má benda á að íslenska ríkinu er algerlega heimilt að bæta sínum þegnum tjón, sem þeir verða fyrir, hvers eðlis sem það er, án þess að allur heimurinn geti gert kröfur um sambærilegar bætur frá íslenskum skattgreiðendum.

Hræðsluáróðurinn er að verða nokkuð magnaður og eingöngu til að undirbúa endanlega uppgjöf ríkisstjórnarinnar fyrir gaddasvipum Breta og Hollendinga.

 

Alvarlegar afleiðingar af frekari töfum

Mannréttindabrot að fá ekki að vera borgarfulltrúi

Þingmenn Hreyfingarinnar og einn Framsóknarmaður, sem líklega hefur óskað nafnleyndar, hafa lagt fram frumvarp á Alþingi, þar sem lagt er til gífurleg fjölgun fulltrúa í sveitarstjórnum og þar á meðal að fulltrúum í borgarstjórn Reykjavíkur verði fjölgað í 61.

Telja þingmennirnir að það sé mannréttindaskerðing, að nánast annar hver maður í borginni geti ekki orðið borgarfulltrúi, eða eins og segir í rökstuðningi:  "„Hér er um að ræða lýðræðisskerðingu sem stríðir gegn anda Evrópusáttmálans, mannréttindasáttmála Sameinuðu þjóðanna sem og Ríó-sáttmálans um Staðardagskrá 21 sem er heildaráætlun ríkja Sameinuðu þjóðanna um sjálfbæra þróun samfélaga," segir í frumvarpinu."

Þó varla sé hægt að trúa því, þá virðist þetta frumvarp vera flutt í alvöru og það á Alþingi, sem hægt væri að reikna með, að þyrfti að fjalla um alvarleg og aðkallandi mál, á þessum síðustu og verstu tímum.

Auðvitað er ekki hægt að mótmæla því, að sjálfbær þróun Reykjavíkur er háð því að mannréttindi allra séu virt til setu í borgarstjórn, ekki síst í anda Staðardagskrár 21.

Vilja að borgarfulltrúar verði 61

Þurfum erlend lán - fáum þau ekki - getum ekki endurgreitt

Allir helstu hagfræðingar þjóðarinnar telja að það sem nauðsynlegast sé fyrir þjóðina nú um stundir sé að komast í þá stöðu, að fá óheftan aðgang að erlendu lánsfé.  Án þess verði engin uppbygging á landinu á komandi árum. 

Heimilin, fyrirtækin og þjóðarbúið í heild sinni er að drukkna núna vegna erlendra lána, sem tekin hafa verið á undanförnum árum og getan til að endurgreiða þau er nánast engin.  Á næsta ári er áætlað að ríkissjóður einn þurfi að greiða 100 milljarða í vexti af lánum sínum, en það jafngildir öllum útflutningstekjum af fiskveiðum Íslendinga árlega.

Allur vöruskiptajöfnuður út- og innflutnings næstu áratuga mun ekki duga til að greiða afborganir og vexti af erlendum skuldum þjóðarbúsins, þannig að ekki þarf að reikna með að íslendingar geti sótt í mikil erlend lán á næstunni.  Reikningsdæmið er ekki flóknara en heimilisbókhaldið hjá hverri fjölskyldu, fjölskyldan getur ekki steypt sér í meiri skuldir, en ævitekjurnar duga til að greiða.

Það má þakka fyrir, ef hægt verður að fá ný erlend lán á næstu árum, til þess að framlengja eldri lánum og því er nánast tómt mál að tala um, að uppbgging næstu ára verði að byggjast á erlendri lántöku.

Þjóðin verður að sætta sig við, að í nánustu framtíð verður ekkert fjárfest, nema fyrir eigið aflafé, a.m.k. ekki með miklum erlendum lántökum.

Þurfum aðgang að lánsfé

Gagnlegir fundir um gagnsemi funda

Nú er komið í ljós, að allir fundirnir tuttugu, sem Steingrímur J., fjármálajarðfræðingur, átti með hinum og þessum í Istanbul, voru afar gagnlegir og varð niðurstaða þeirra allra, að áfram skyldi halda gagnlega fundi um hin ýmsu gagnlegu mál, sem að gagni mættu koma og vörðuðu gagnlega vináttu íslensku þjóðarinnar við þrælahöfðingja ESB landanna og handrukkara þeirra, AGS.

Um þetta hefur verið bloggað áður hérna og nú hefur Indriði H., þrælasölumaður, staðfest að niðurstaða funda þeirra Steingríms J., hafi enginn verið, annar en að gagnlegar umræður þyrftu að halda áfram um Icesave og fleiri gagnlega mál. 

Þeir félagar, Steingrímur J. og Indriði H. hafa mánuðum saman reynt að sannfæra íslensku þjóðina um að Icesave samningurinn væri afar hagstæður fyrir Íslendinga og besti samningur, sem hægt væri að hugsa sér, því þrældómurinn samkvæmt samningnum ætti ekki að vara nema í fimmtán ár.  Hvernig akkúrat þessir sömu menn áttu síðan að sannfæra fundarmenn hinna tuttugu funda, um að Icesave samningurinn væri alveg ómögulegur og að Íslendingar vildu ekki undirgangast þrældóminn, er hulin ráðgáta, en sjálfsagt telur ríkisstjórnin þessa menn vera gagnlega sendiboða.

Samkvæmt viðtali við Indriða H., varð niðurstaðan enda ekki mikil, eða eins og þar segir:  "Helst er á Indriða að skilja að árangur ferðarinnar liggi í því að viðmælendur ráðherrans þar úti hafi öðlast betri skilning á afstöðu Íslendinga og þróun efnahagsmálanna hér á landi og mikilvægi þess að áætlun AGS haldi áfram."

Hefði ekki verið gagnlegt, að koma þessum sjónarmiðum að við sjálfa samningagerðina?

Icesave-mál hafa ekki haggast neitt