Fjármálaráðherra beygður í duftið á mettíma

Fáránlegasta hugmynd sem komið hefur frá ráðherra í manna minnum var kveðin í kútinn á mettíma og traustið á fjármálaráðherranum, sem ekki var sérstaklega mikið, hvarf eins og dögg fyrir sólu.  Eftir þessa útreið verður erfitt fyrir hann að endurvinna það traust og verða tekinn alvarlega framvegis.

Hugmyndin arfavitlausa gekk út á að taka alla tíuþúsund króna seðla úr umferð og síðan fimmþúsund króna seðlana í framhaldinu.  Hefði það komist í framkvæmd yrði eittþúsund króna seðillinn sá verðmesti sem í umferð yrði, þó einhversstaðar í kerfinu sé líklega til tvöþúsund króna seðill sem sjaldan sést.  Fyrir þá sem ekki hafa greiðslukort, annaðhvort vilja þau ekki eða af öðrum ástæðum, hefði þá eina ráðið verið að nota mynt með þúsundkallinum og líklega hefðu einhverjir valið að reiða fram hestburði af hundaðköllum í öllum stærri viðskiptum.

Aðrar hugmyndir, sem sumar hverjar virðast ágætar, til að sporna við skattsvikum, falla algerlega í skuggann fyrir þessari ótrúlega vitlausu um seðlaafnámið og verða síður teknar alvarlega eftir rassskellingu fjármálaráðherrans með tíuþúsundkallavendinum.

Með tilliti til þess að þessi sami fjármálaráðherra berst fyrir því að Ísland verði hjáleiga í ESB og tekin verði upp evra sem gjaldmiðill hér á landi gerir hugmyndina um seðlaafnámið enn undarlegra, þar sem til eru fimmhundruð evru seðlar, sem jafngilda tæpum sextíu þúsund íslenskum krónum og því erfitt að sjá hvernig Benedikt myndi afnema stóru seðlana frá ESB, enda eru þar notaðir 500, 200, 100 og 10 evru seðlar sem yrðu íslenskum skattsvikurum til frjálsra afnota í sínum svörtu viðskiptum, eins og skattsvikurum og öðrum glæpamönnum innan ESB.

Gönuhlaup Benedikts fjármálaráðherra verður lengi í minnum haft og spurning hvort honum verður hreinlega sætt í embættinu áfram eftir þessa sneypuför.

Tíu þúsund kallinn ekki á förum

Costco afhjúpar langvarandi okur á flestum sviðum

Okur hefur viðgengist á Íslandi lengur en elstu menn muna og þrátt fyrir háværar kvartanir um það verðsamráð, okur og jafnvel hreinan fautaskap í verðlagningu sem tíðkast hefur hafa ekki haft meiri áhrif en þegar vatni er stökkt á gæs.

Samkeppni hefur verið í skötulíki og margoft verið bent á að lágvöruverðsverslanirnar skoði verð hver hjá annarri og stilli svo verðin af svo að ekki muni mikið meiru en einni krónu eða tveim á hverri einingu og alveg sérstaklega á þeim vörum sem oftast eru teknar með í verðkönnunum ASÍ.

Lengi vel var tollum, vörugjöldum og flutningskostnaði kennt um háa verðið á Íslandi og eftir að tollar og vörugjöld voru felld niður hefur söngurinn um verðmuninn snúist um flutningskostnaðinn og háa vexti.  Gríðarleg styrking krónunnar hefur hins vegar komið seint og illa fram í vöruverði og janfvel alls ekki orðið til að skapa verðhrun á innfluttum vörum, sem þó hefði átt að verða.

Til gamans má nefna eina vörutegund sem seld er í Costco, innflutt frá Bandaríkjunum, en nákvæmlega sams konar vara er framleidd og seld á Íslandi og því skemmtilegt að bera saman verðin.  Hér er um vinsælan gosdrykk að ræða sem seldur er í hálfs lítra plastflöskum, nákvæmleg eins framleitt í báðum löndum og innihaldið eingöngu kolsýrt vatn með bragð- og litarefni.

Flaskan sem seld er í Costco kostar sextíukrónur stykkið en í lágvöruverðverslununum er íslenska gosflaskan seld á eitthundrðaþrjátíuogeina krónu og á bensínstöðvum á þrjúhundruðogfimmtán krónur.  Eftir að Costco kom til skjalanna hafa Krónan og Bónus sést auglýsa tilboð á svona drykk og þá eru seldar níu flöskur saman á "aðeins" áttatíuogníu krónur stykkið.

Íslenskir gosdrykkjaframleiðendur verað að útskýra þetta gosdrykkjaokur, sem jafnvel má kalla verðníð, því ameríski vatnsdrykkurinn er framleiddur nákvæmlega eins og sá íslenski og þar að auki fluttur á milli landa um langan veg með öllum þeim flutningskostnaði sem ávallt er notaður sem afsökun fyrir háu verði innfluttra vara.

Íslensku framleiðendurnir hljóta að útskýra þetta okur, ásamt öllum hinum sem stundað hafa verðníð gagnvart neytendum undanfarna áratugi. Þetta gosdrykkjadæmi er aðeins neft til gamans þar sem um algerlega hliðstæða framleiðslu er að ræða.  Okur á öllum öðrum sviðum er ekki minna og jafnvel alvarlegra.  

Meira að segja forstjóri Ikea á Íslandi viðurkennir að fyrirtækið hafi okrað á landanum undanfarið og hagnaðurinn sé orðinn "fullmikill".

43% Íslendinga hafa farið í Costco