Læknar eru ekki láglaunastétt og ættu að fara aftar í forgangsröðina

Í heilan mánuð hafa læknar verið með sjúklinga og jafnvel alla þjóðina í gíslingu vegna gríðarlegra krafna um launahækkanir sér til handa, allt að 50% eftir því sem fréttir herma.  

Baráttan gengur út á að kúga ríkisvaldið til undanhalds með því að gefa í skyn að það væri yfirvöldum að kenna, en ekki læknunum sjálfum. ef sjúklingar tækju að deyja unnvörpum vegna skorts á læknisþjónustu.  

Jafnvel þó þeir veikluðustu lifðu kjaradeiluna af tæki við margra mánaða eða ára bið efir nauðsynlegum aðgerðum og þeim engin samúð sýnd sem munu þurfa að líða þjáningar og angist í biðinni eftir læknishjálp.

Öll þjóðin vill viðhalda frábæru heilbrigðiskerfi í landinu og því hafa aðgerðir læknanna notið stuðnings mikils hluta þjóðarinnar, þó úr hafi dregið undanfarið vegna óbilgirni læknanna, sem ekki hafa verið til viðræðna um að slaka hið minnst af kröfum sínum allan þennan tíma, en herða stöðugt ólina um háls sjúklinga sinna til að neyða stjórnvöld til uppgjafar.

Jafn mikill og stuðningur þjóðarinnar er við að viðhaldið verði hinu góða heilbrigðiskerfi í landinu er rík krafa í þjóðfélaginu til að hinir lægts launuðu fái sérstakar hækkanir í næstu kjarasamningum og þá auðvitað meiri hækkanir en hinir sem betur mega sín.

Læknar eru ekki  láglaunastétt og sama gildir um alla aðra í þjóðfélaginu, þ.e. að hafa orðið fyrir gríðarlegri kjaraskerðingu í kjölfar bankahrunsins haustið 2008 og hafa ekki samkeppnisfær laun við kollega sína í nágrannalöndunum.

Þeir lægra launuðu ættu að vera í forgangi í þeirri kjaraleiðréttingu og læknar ættu að sjá sóma sinn í að bíða á meðan með sínar ítrustu kröfur.

Mun færri bóka sig í aðgerðir