Nornaveiðar og hefndarþorsti

Eftir uppkvaðningu hins fyrirsjáanlega dóms EFTAdómstólsins vegna Icesave virðist vera að rísa upp mikil bylgja hefndarþorsta sem beinist gegn þeim sem ekki þorðu að berjast fyrir lagalegum rétti Íslendinga í baráttunni gegn fjárkúgunartilburðum Breta og Hollendinga, sem dyggilega voru studdir af "vinum okkar og frændum" á norðurlöndunum, að ógleymdu ESB og AGS.

Hefndarþorstanum fylgja nornaveiðar sem einna helst beinast að öllum þeim þingmönnum sem greiddu þriðju og síðustu uppgjafaskilmálunum atkvæði sitt á Alþingi. Þeir sem harðast ganga fram í þessum nornaveiðum virðast algerlega gleyma því að 40% þátttakenda í þjóðaratkvæðagreiðslunni um þessa skilmála vildu samþykkja þá, en 60% höfnuðu þeim.

Vilja þeir sem að þessari aðför að "jáliðinu" standa virkilega að 60% þjóðarinnar hefni sín með einhverju móti á öllum þeim kjósendum sem trúðu því að efnahagur þjóðarinnar yrði eins og á Kúbu og í Norður-Kóreu, en því var haldið fram af efnahagsráðherranum og prófessor í Háskóla Íslands?

Þrátt fyrir að allan tímann lægi ljóst fyrir að krafa kúgaranna væri algerlega ólögvarin, óréttmæt og svínsleg og að einhverjir hafi í raun trúað vitleysunni sem haldið var að þjóðinni, er algerlega út í hött að leita hefnda gegn þeim sem ekki vildu taka slaginn fyrir þjóðarhag.

Heimska er ekki lögbrot, sagði einhver einhverntíma, og þó fylgispektin við kúgarana hafi verið ógáfuleg er hefndin og nornaveiðarnar lítið betri.

Vilja að þingmenn segi af sér