Steingrímur J. reynir sjálfur að sakfella Geir H. Haarde

Að þvoí er lesa má út úr fréttum dagsins, gerði Steingrímur J. allt sem hann mögulega gat til þess að koma sök á Geir H. Haarde vegna bankahrunsins og sagðist sjálfur hafa séð hættuna fyrir og marg hvatt stjórnvöld og eftirlitsstofnanir til að grípa til aðgerða gegn banka- og útrásargúrunum.

Steingrímur J. er því einn örfárra sem reynt hafa að klína sök á fyrrverandi forsætisráðherra vegna hrunsins, en nánast öll önnur vitni hafa lýst þeirri skoðun að stjórnvöld hafi hvorki getað né átt að beita sér til minnkunar bankakerfisins, enda hefðu slík afskipti eingöngu flýtt bankahruninu um einhverja mánuði, þar sem allt traust erlendra fjármálastofnana hefði gufað upp samdægurs, hefði ríkisstjórnin, seðlabankinn eða fjármálaeftirlitið gefið út einhverjar yfirlýsingar um stöðu bankanna á árinu 2008.

Samkvæmur sjálfum sér, lýsti Steingrímur J. því yfir að Ísland, sem slíkt, hefði átt að bera ábyrgð á tryggingakerfi bankanna og berst þar enn og aftur gegn þjóðinni, sem í tvígang hefur alfarið hafnað allri ábyrgð á einkabönkum og braski eigenda þeirra og stjórnenda.

Ekki varð Steingrímur J. maður að meiri við þennan vitnisburð.

Vissi af ábyrgð Íslands á Icesave

Bankarnir eru ennþá "braskbankar"

Tryggvi Pálsson, framkv.stj. fjármálasviðs Seðlabankans, sagði fyrir Landsdómi að bankarnir hefðu verið orðnir blanda af venjulegum bönkum og fjárfestingarbönkum og að það hefði valdið því að þeir hefðu sótt sífellt meira í áhættusamari starfsemi og nánast "brask".

Nú, þrem og hálfu ári eftir hrun gömlu bankanna, hefur lögum um slíka bankastarfsemi ekki verið breytt og nýju bankarnir eru nákvæmlega eins uppbyggðir og starfræktir og gömlu bankarnir voru fyrir hrun.

Er ekki orði tímabært að skilja algerlega á milli starfsemi innlánsstofnana og fjárfestingarbanka?

Þarf nokkuð að bíða eftir nýju bankaáfalli?

„Alltaf hættumerki þegar það gerist“