Lögbrot eru mín vinna, segir Svandís

Svandís Svavarsdóttir var í viðtali í fréttum sjónvarps RÚV í kvöld og sagði þar að lögbrot væru sín vinna og að hún ætlaði að halda þeim störfum áfram ótrauð.

Hún sagði að öll sín störf í ráðuneytinu byggðust á pólitík (og þá væntanlega ekki á lögum), en hún sæi samt ekki nokkra einustu ástæðu til þess að hún axlaði pólitíska ábyrgð á gerðum sínum.

Hortugri ráðherra hefur ekki sést í embætti hér á landi í manna minnum og á sér tæplega jöfnuð innan ríkisstjórnarinnar, nema ef vera skyldi að Jóhanna Sigurðardótir næði að standast henni jöfnuð í þessum efnum.

Jóhanna telur heldur enga ástæðu til að ráðherrar í hennar ríkisstjórn axli ábyrgð á gerðum sínum, jafnvel ekki ráðherrar sem greiddu því atkvæði að stefna fyrrverandi ráðherrum fyrir Landsdóm fyrir að "vinna vinnuna sína", eins og hún segist sjálf vera að gera.

Ómekilegheit ráðherra geta varla orðið meiri en þetta.

Telur ekki þörf á afsögn

Svandís reyndi kúganir til viðbótar öðrum lögbrotum

Enn eru að koma fram upplýsingar um staðfastan brotavilja Svandísar Svavarsdóttir, Umhverfisráðherra, gegn íbúum Flóahrepps vegna aðalskipulags hreppsins, sem Svandís neitaði ítrekað að samþykkja, þrátt fyrir algerlega skýra skyldu til þess samkvæmt skipulagslögum.

Nú hefur ráðuneytið sent frá sér tilkynningu vegna málsins, þar sem staðfest er að Svandís hafi reynt að beita sveitarstjórn Flóahrepps kúgunum, en í yfirlýsingu ráðuneytisins segir m.a: "Í ákvörðun umhverfisráðherra frá janúar 2010 um aðalskipulag Flóahrepps kom fram að synja bæri um staðfestingu á þeim hluta aðalskipulagsins sem varðaði Urriðafossvirkjun og kom fram í ákvörðun ráðherra að ráðuneytið myndi staðfesta aðra hluta skipulagsins þegar sveitarstjórn hefði sent skipulagsuppdrætti í samræmi við ákvörðun ráðherra."

Þessi játning lýsir algerlega ótrúlegum hroka ráðherrans og valdnýðslu, því fram kemur að Svandís hafi krafist nýrra skipulagsuppdrátta eftir SÍNUM vilja, en ekki vilja skipulagsyfirvalda hreppsins.  Þessi yfirgangur Svandísar einn og sér ætti að duga til afsagnar hennar úr ráðherraembætti og segi hún ekki af sér þegar í stað, getur Jóhanna Sigurðardóttir ekki annað en vikið henni úr starfi.

Ráðherra sem með einbeittum brotavilja níðist á og reynir að kúga fámennar sveitarstjórnir með ósvífnum lögbrotum til að lúta geðþóttavilja sínum, getur ekki setið áfram í embætti.

Ekkert ríki á skilið að sitja uppi með slíka lögbrjóta í ráðherraembætti.   

Var tilbúin til að staðfesta skipulag án virkjunar

Svandís dýrkeyptari en Icesave

Forstjóri Landsvirkjunar hefur staðfest í fjölmiðlum að viðræðum við marga stóra erlenda fjárfesta hafi þurft að slá á frest, eða aflýsa alfarið, vegna þeirra tafa á virkjun í neðri Þjórsá sem staðfastur lögbrotavilji Svandísar Svavarsdóttur hefur haft.

Svandísi verður að víkja úr ríkisstjórn tafarlaust og byrja strax að undirbúa að stefna henni fyrir Landsdóm til að svara til saka vegna ítrekaðra lögbrota við að afgreiða skipulagstillögur Flóahrepps í andstöðu við ráðleggingar henni viturri manna og löghlýðnari.

Ríkisstjórnin hefur lengi reynt að ljúga því að þjóðinni að tafir á frágangi Icesave I, II og III hafi staðið í vegi fyrir erlendum fjárfestingum hér á landi og einnig orðið til þess að erlendar lánastofnanir haldi algerlega að sér höndum gagnvart íslenskum fyrirtækjum. 

Marel, Össur og Landsvirkjun hafa reyndar þegar afsannað kenninguna um erlenda lánsfjármagnið og nú hefur forstjóri Landsvirkjunar einnig upplýst um áhuga erlendra fjárfesta, sem hefur þurft að hafna vegna lögbrota Svandísar.

Nú er sem sagt endanlega komið í ljós að Svandís Svavarsdóttir og félagar í VG eru dragbítarnir á atvinnuuppbyggingu í landinu, en alls ekki Icesave.  Því þarf þjóðin að losa sig við hvort tveggja nú þegar, þ.e. VG og Icesave.

Landsvirkjun í biðstöðu

Upp komast svik um síðir

Í tilraun til að blekkja þjóðina í sambandi við þrælasöluna til Breta og Hollendinga lét Steingrímur J. nýja Landsbankann (NBI hf.) gefa út skuldabréf í erlendum gjaldeyri til gamla Landsbankans, að upphæð 280 milljarða króna. Með þessum blekkingum á að telja fólki trú um að innheimtur gamla bankans verði betri, sem þessu nemur, og þar með þurfi íslenskir skattgreiðendur að þræla í mun skemmri tíma fyrir fjárkúgunarþjóðirnar, en ella hefði orðið.

Þar sem þessi upphæð var ekki í neinum takti við raunveruleikann er nú að koma í ljós, að nýji bankinn mun ekki geta greitt af þessu skuldabréfi á réttum tíma og alls ekki í erlendum gjaldeyri, eins og gert var ráð fyrir við útgáfu blekkingabréfsins.

Þannig eru þessi blekkingarviðskipti nú að koma í bakið á Steingrími J. og endar líklegast með því að hann verði að viðurkenna að raunverulegar endurheimtur í bú gamla Landsbankans verði miklu mun minni en hann hefur verið að reyna að blekkja þjóðina með undanfarið ár og að skattaþrælar Breta og Hollendinga verði að vera í ánauð þeirra a.m.k. einum áratug lengur en hann hefur sagt fram að þessu að þurfi.

Í þessu efni eins og öðru gildir gamla góða spakmælið: "Upp komast svik um síðir". Það ætti Steingrímur J. að hafa í huga í tilraunum sínum til blekkinga um upphæðina sem hann ætlast til að íslenskir skattaþrælar borgi.

Því miður trúa hinir ólíklegustu þingmenn vaðlinum úr Steingrími í þessu efni.

Fær ekki nægan gjaldeyri