Verður tryggt að fyrri eigendur nái ekki meirihluta?

Sú ákvörððun Arion banka, að setja Haga hf. á hlutabréfamarkaðinn og gera fyrirtækið þannig að almenningshlutafélagi, er snjöll leið til þess að leyna þeim raunverulega tilgangi, sem að baki býr.

Til þess að þurfa ekki að blanda niðurfellingu allra skulda af 1998 ehf. inn í sölu Haga, er sú leið farin að gefa stjórnendum félagsins forkaupsrétt á 15% hlut í upphafi og 85% verða sett í almenna sölu, sem fagfjárfestar og almenningur mega kaupa.  Þar með vonast bankinn og Bónusfeðgar til þess að minni athygli vekji, þegar 1998 ehf. verður sett í gjaldþrot, félagið er algerlega eignalaust og Arion banki mun þurfa að afskrifa allar skuldirnar, sem nema a.m.k. fjörutíu milljörðum króna.

Að skömmum tíma liðnum munu fyrri eigendur verða búnir að kaupa nógu stóran hlut á markaðinum, til þess að ná aftur meirihluta í félaginu, því enginn þarf að efast um að einhversstaðar leynast nægir fjármunir til þeirra kaupa, eftir allar arðgreiðslurnar sem sogaðar voru út úr þeim Baugsfeðgafyrirtækjum, sem nú eru gjaldþrota.

Þetta mun gerast hægt og rólega, svo lítið beri á, en að lokum munu menn vakna upp og sjá til hvers hrútarnir voru skornir.

Mun styrkja hlutabréfamarkað

Norska ríkisstjórnin skammast sín

Thomas Vemes, blaðamaður hjá ABC Nyheter í Noregi, hefur upplýst, að norska ríkisstjórnin hafi kúvent í afstöðu sinni til afgreiðslu láns til Íslendinga, því nú sé ekki lengur sett það skilyrði, að samþykkt á þrælasölu íslenskra skattgreiðenda til Breta og Hollendinga verði frágengin, áður en lánin verði afgreidd.

Þessu neita norsk stjórnvöld og halda því fram, að slíkt skilyrði hafi aldrei verið sett af sinni hálfu.  Þetta segja þau, þótt marg staðfest hafi verið af norskum ráðherrum, að engin lán yrðu veitt, fyrr en ríkisábyrgðin á skuldum Landsbankans hefði verið samþykkt.

Greinilegt er, að einörð afstaða íslensks almennings gegn þrælasamningnum og væntanleg þjóðaratkvæðagreiðsla, sem mun kolfella lögin, hefur breytt afstöðu Norðmanna, eins og svo margra annarra erlendis að undanförnu.

Norska ríkisstjórnin er augljóslega farin að skammast sín, fyrir stuðninginn við þrælasölu nágranna sinna til erlendra kúgunarþjóða.

Nú er bara að vona að sú íslenska fari að skammast sín og hefji baráttu fyrir málstað eigin landsmanna.

Stendur við fréttina

Jóhanna orðin undrunar og aðhlátursefni erlendis

Íslendingar hafa síðast liðið ár orðið vitni að ótrúlegri vanhæfni Jóhönnu Sigurðardóttur til að gegna því embætti, sem innanhússátök í Samfylkingunni, hafa leitt hana til að gegna.  Landinn er reyndar hættur að furða sig á undarlegum háttum hennar og löngu hættir að hlæja, því gerðir hennar og aðgerðarleysi hefur komið illa niður á almenningi og verður til þess að lengja og dýpka kreppuna, frá því, sem orðið hefði, með traustri ríkisstjórn.

Nú eru útlendingar farnir að undrast og hljæja að undarlegum uppátækjum hennar og gera gys að henni opinberlega, eins og þessi klausa ber með sér: " „Ég myndi svo sannarlega lýsa þessu sem óvenjulegu tilviki. Þeir sem sniðganga slíka fundi á ferð sinni um Brussel eru jafnan einræðisherrar frá Mið-Asíu. Því myndi ég án efa halda að evrópskur þjóðhöfðingi eða forsætisherra myndi alla jafna mæta á fundi með blaðamönnum eftir fundi með Barroso,“ segir Toby Vogel, blaðamaður hjá European Voice, systurriti Economist."

Það verður að teljast algerlega óskiljanlegt, að loksins þegar Jóhanna stígur á erlenda grund, þá noti hún ekki tækifærið til þess að kynna málstað Íslendinga fyrir erlendum fjölmiðlamönnum, sem við nánari hugsun, er kannski ekki svo einkennilegt, því ekki styður hún íslenskan málstað á heimavelli, heldur berst fyrir Breskum og Hollenskum hagsmunum, með kjafti og klóm.

Þegar allt kemur til alls, þjónar það hagsmunum Íslendinga best, að Jóhanna opni alls ekki á sér munninn, hvorki innanlands eða utan.

Óvenjulegt tilvik

Al Capone og skatturinn

Bandaríska lögreglan gat aldrei sannað nein afbrot á bannárunum, á þann fræga glæpaforingja Al Capone, þrátt fyrir miklar og margar tilraunir til þess.  Al Capone var háll sem áll og tóks alltaf að leika á laganna verði, þangað til skatturinn gómaði hann fyrir skattalagabrot.  Fyrir þau var hann dæmdur í fangelsi, þar sem hann lést að lokum úr sárasótt.

Vel má vera, að íslenskir banka- og útrásarglæpamenn, með aðstoð allra sinna lögfræðinga og annarra hjálparkokka, séu álíka hálir og Al Capone var á sínum tíma, þannig að ekki takist að fá þá dæmda fyrir fjárglæfra sína og önnur skemmdarverk á efnahagslífi landsins.

Ef svo fer, að lögmönnum þessara manna, takist að þvæla mál og hártoga, árum saman, verður að minnsta kosti að treysta því, að skattinum takist að klófesta þá, fyrir stórfelld skattalagabrot, enda ólíklegt, að allt persónulega bruðlið hafi ratað inn á skattskýrslur.

Annars þarf varla að óttast, að ekki takist að sanna stórfellt misferli á ýmsum sviðum á hrunbarónana, því sífellt eru að koma upp á yfirborðið, dæmi um subbuviðskipti þessara kappa sín á milli og varla er það allt í anda laganna.

Vest er hvað þessar rannsóknir taka allar langan tíma.  Almenningur er óþolinmóður eftir einhverjum sýnilegum niðurstöðum.

Gruna banka um skattalagabrot

Er Jóhanna að semja við ESB um Icesave?

Hér hefur því verið haldið fram, að helsta ástæðan fyrir því að Bretar og Hollendingar séu eins harðir í afstöðu sinni í Icesave málinu, eins og raun ber vitni, og að sama skapi sé undirlægjuháttur Samfylkingarinnar gagnvart þeim, sé sú, að á bak við tjöldin sé búið að semja um að ESB yfirtaki skuldbindinguna, þegar Ísland gangist undir stórríkið.

Leynifundur Jóhönnu Sigurðardóttur með Barroso, forseta framkvæmdastjórnar ESB, er til þess fallinn, að ýta undir þessa skoðun og styrkja hana verulega.  Sú einkennilega leynd, sem hvílir yfir þessari för allri, er gjörsamlega óskiljanleg og ekki síður, að Jóhanna neitar að nota tækifærið til þess að hitta erlenda fréttamenn í ferðinni og skilja þeir ekki upp eða niður í þeirri ákvörðun og hafa reyndar aldrei kynnst því fyrr, að framámenn nýti ekki tækifærið til þess að kynna sinn málstað.

Eins er það hulin ráðgáta hvernig ríkisstjórnin ætlar að koma nýjum lögum um Icesave í gegnum þingið og þjóðina, eingöngu með einhverjum lánasamningi við ESB, en óbreyttum þrælalögum í þágu Breta og Hollendinga.

Líklega er plottið það, að Icesave samningurinn verði látinn standa, sem slíkur, en ríkisábyrgðin dregin til baka, en ríkið taki hins vegar lán frá ESB, sem að nafninu til verði ekki tengt Icesave, en á ábyrgð ríkissjóðs, engu að síður.

Eitt er þó alveg víst og það er, að Samfylkingunni er ekki treystandi fyrir einu eða neinu.

Reyna að fá hagstæðari lánskjör í Noregi eða ESB