Umsókn Íslands verði sett í rétta röð

Það er ekki nema sjálfsögð kurteisi af ESB, að taka ný lönd inn í sambandið í þeirri röð, sem þau sækja um slíka inngöngu.  Ef gengið verður frá umsókn Íslands um inngöngu í stórríkið á undan þeim umsóknum, sem þegar liggja fyrir, verður að líta á það sem grófa móðgun áf hálfu ESB við þau ríki, sem á undan eru með umsóknir.  Þetta á við löndin Króatíu, Serbíu og Albaníu og jafnvel Tyrkland, sem lengi hefur haft áhuga á stórríkinu.

ESB hlýtur að telja sig eiga skuld að gjalda gagnvart fyrrum ríkjum Júgóslavíu, en í stríðinu þar tóku ESBríki að sér "friðargæslu", t.d. Hollendingar, sem að vísu flúðu af hólmi um leið og einhversstaðar sást í byssur stríðandi fylkinga.  Heigulsháttur Hollendinga olli dauða mörg þúsund saklausra borgara þó þessir sömu Hollendingar gangi nú fram af mikilli hörku og dirfsku í efnahagslegu stríði sínu gegn Íslendingum.

Hvað sem öðru líður, getur ESB ekki verið þekkt fyrir annað en að afgreiða umsóknir um aðild að sambandinu í þeirri röð, sem þær berast.

Því verður Ísland að bíða rólegt og gæti þá hugsanlega orðið samferða Tyrkjum inn í sambandið.

Vilja ekki að Ísland fái forgang

Aðstoðum frekar ríku löndin

Vegna halla á ríkissjóði verður að skera niður ríkisútgjöld á öllum sviðum og þar á meðal til þróunaraðstoðar við fátæk ríki í Afríku.  Reyndar má velta fyrir sér hvort þróunaraðstoð vestrænna ríkja, almennt, sé í réttum farvegi, þ.e. til dæmis hvort ekki væri betra að aðstoða þessi lönd við atvinnuuppbyggingu, t.d. landbúnað, í stað beinna matvælaaðstoðar.  Íslendingar treysta sér ekki til að keppa við niðurgreiddan landbúnað ESB landa og þá er skiljanlegt að landbúnaðarframleiðsla í Afríku getur engan veginn keppt við gjafamatvæli frá öðrum löndum.

Vestræn lönd hafa haft það viðmið, að verja a.m.k. 1% af landsframleiðslu sinni til þróunaraðstoðar, en íslendingar hafa aldrei talið sig hafa efni á að eyða svo stórum hluta sinnar landsframleiðslu til þessa málaflokks.  Undanfarin ár hefur þetta hlutfall þó farið hækkandi, en nú þarf að skera það niður aftur.

Nánustu samherjar Íslands í Nato og EES krefja nú íslendinga um 2-3% af lalndsframleiðslu til endurgreiðslu á fjármálarugli Landsbankans í Hollandi og Bretlandi. 

Þeim peningum væri betur varið til þróunaraðstoðar við önnur ríki en Holland og Bretland.

Fátæk lönd kenna á íslensku kreppunni

Lítilmannleg framkoma

Fortis banki í Belgíu beitir ólöglegum aðgerðum til þess að innheimta kröfu sína á yfirdráttarláni til Landsbankans, frá því fyrir fall hans.  Fortis tekur innborganir, sem eiga að fara til íslenskra fyrirtækja frá viðskipavinum þeirra í Evrópu og færir þær til llækkunar á skuld Landsbankans.  Þetta heitir á mannamáli þjófnaður og er auðvitað algerlega óþolandi athæfi.

Bresk og hollensk stjórnvöld beita gífurlegum þvingunum, af ótrúlegri hörku, gegn íslenskum almenningi, til greiðslu á skuldum, sem Landsbankinn stofnaði til í löndunum tveim.  Bresku og hollensku ríkisstjórnirnar eru í sterkri stöðu til að beita Íslandi efnahagslegum styrjaldaraðgerðum og gera það miskunnarlaust.  Það er afar ójafnt stríð, enda hefur Íslands nú verðið kúgað til að skrifa undir uppgjafaskilmála í formi ríkisábyrgðar á skuldum Landsbankans.

Allt er þetta af sama meiði sprottið.  Afli er beitt til að kúga þann minnimáttar.

Það hefur aldrei þótt stórmannlegt.

Sitja á hundruðum milljóna