Lansbankann til almennings

Ekki bregður Steingrímur J. þeim vana sínum að tala í hálfkveðnum vísum um þau mál sem hann er að fjalla hverju sinni.  Reyndar talar hann oft mikið, en segir afar lítið, því flestum málum er haldið algerlega leyndum, þangað til upplýsingarnar eru togaðar út úr ríkisstjórninni með töngum og þá smátt og smátt á löngum tíma.

Nú má ekki upplýsa, hvort ríkisábyrgð á hluta af skuldum Landsbankans muni leiða til þess að erlendir kröfuhafar hinna bankanna vilji eignast þá, að hluta eða öllu leyti.  Ekki er heldur hægt að upplýsa hverjir þessir erlendu aðilar séu, en samt sagt að þeir muni líklega samþykkja að verða bankaeigendur á Íslandi.  Erlent eignarhald, að hluta eða öllu leyti, mun þó ekki breyta neinu um bankastarfsemi á Íslandi í framtíðinni, því Steingrímur J. segist ætla að sjá til þess að bankarnir verði eins og hverjir aðrir sparisjóðir í framtíðinni og stundi sem minnst milliríkjaviðskipti.

Samþykki Alþingi að skella Icesave skuldum Landsbankans á almenning til greiðslu, væri lágmark að ríkið samþykkti um leið, að hlutafjárframlagi ríkissjóðs til Landsbankans verði skipt jafnt milli allra Íslendinga, átján ára og eldri.  Þetta yrði gert um leið og formlega yrði gengið frá "kaupum" erlendu lánadrottnanna á Kaupþingi og Glitni.

Með þessu móti væri mögulegt að gera almenning örlítið sáttari við meðferðina á sér, ef svo slysalega myndi vilja til að Icesave samningurinn yrði samþykktur.

„Erfitt en verður að leysast"