Atvinnuleysistryggingasjóður blankur

Samkvæmt því, sem Tryggvi Þór Herbertsson, þingmaður, segir, fara tæplega 100 fyrirtæki á hausinn í hverri viku og væntanlega verða starfsmenn þeirra atvinnulausir þar með.  Í fréttum í dag kom einnig fram að reiknað væri með að aðeins myndu um 4000 starfsmenn verða eftir í byggingariðnaði í haust, en voru 16.000 þegar mest var.

Þetta eru skuggalegar tölur og ekki er reiknað með að atvinnuleysi fari að minnka að ráði fyrr en á árinu 2011 og þá mun draga afar rólega úr því.  Útgjöld Alvinnuleysistryggingasjóðs vegna atvinnuleysisbóta eru um 24 milljarðar á ári, eins og atvinnuleysið er núna og mun sú upphæð væntanlega verða hærri á næsta ári og jafnvel á árinu 2011.

Atvinnuleysissjóður mun tæmast í nóvember n.k., þannig að ríkið mun þurfa að taka á sig atvinnuleysisbæturnar að mestu leyti eftir það.  Fyrir liggur að nauðsynlegur sparnaður í ríkisfjármálum þarf að vera 60 milljarðar króna á árinu 2010, aftur 60 milljarðar árið 2011 og enn aftur 60 milljarðar árið 2012.  Upp í þetta verða skattar hækkaðir, en enginn fær að vita hve mikið, enda hefur ríkisstjórnin enga hugmynd um það sjálf, né hvernig á að skera niður kostnað.

Tuttugu milljarða árleg fjárvöntun Atvinnuleysistryggingasjóðs bætist við þennan niðurskurð og Árni ESB Árnason, félagsmálaráðherra, boðar lántökur fyrir fjárvöntun sjóðsins. 

Ætli ríkissjóður hafi einhversstaðar lánstraust?

 

Vanskil hafa sextánfaldast

Annir Jóhönnu, ríkisverkstjóra

Jóhanna, ríkisverkstjóri, hefur svo mikið að gera, að hún má ekkert vera að því að sinna Alþingi þessa dagana og er ekki nema gott um það að segja, að hún skuli hafa eitthvað að gera í vinnunni.

Það sama verður ekki sagt um Alþingi, en þar er verkstjórnin ekki burðug, enda kemur ríkisvinnuflokkur Jóhönnu engum málum frá sér, eins og sett var inn á þetta blogg fyrr í dag.

Vonandi verður hægt að ganga frá stöðugleikasáttmála fljótlega.

Ekki væri verra, ef einnig væri hægt að ganga frá, þó ekki væri nema einhverjum öðrum brýnum málum. 

Stöðugleikaumræðu að ljúka

Annríki á Alþingi - eða hitt þó heldur

Þingfundur er hafinn á Alþingi og ekki verður annað séð, en afar rólegt sé í þjóðfélginu og allt í miklum blóma í efnahagslífinu.  Á dagskrá þingsins eru engin önnur mál en "störf þingsins" og sex fyrirspurnir frá Birki Jóni Jónssyni, þingmanni Framsóknarflokksins.   Dagskráin er svohljóðandi:

7. þingfundur 27.05.2009 hófst kl. 13:31
Fyrirspurnir

1.	Störf þingsins.
2.	Niðurgreiðsla á rafmagni til húshitunar til iðnaðarráðherra 25. mál, fyrirspurn BJJ.
3.	Atvinnuleysistryggingasjóður til félags- og tryggingamálaráðherra 27. mál, fyrirspurn BJJ.
4.	Séreignarlífeyrissparnaður til fjármálaráðherra 28. mál, fyrirspurn BJJ.
5.	Framtíðarskipan Hólaskóla til menntamálaráðherra 9. mál, fyrirspurn EKG.
6.	Nýsköpunarsjóður námsmanna til menntamálaráðherra 23. mál, fyrirspurn BJJ.
7.	Sumarnám í háskólum landsins til menntamálaráðherra 24. mál, fyrirspurn BJJ Dæmi hver fyrir sig, hvort svona dagskrá sé boðleg þingi og þjóð á óvissutímum.

 

Viðkvæmt og erfitt mál

Sigrún Pálína Ingvarsdóttir, sem á árinu 1996 sagði frá kynferðislegri áreitni séra Ólafs Skúlasonar, biskups, í sinn garð á meðan hann var sóknarprestur í Bústaðakirkju, hefur farið fram á afsökunarbeiðni kirkjunnar vegna málsins.  Kirkjuráð hefur boðað hana á sinn fund þann 19. júní n.k. og mun væntanlega taka afstöðu til málsins í framhaldi af því.

Þetta mál er afar erfitt viðureignar og verkur upp þá spurningu, hvort kirkjan, sem stofnun og fyrrverandi vinnuveitandi Ólafs, geti í raun beðist afsökunar á gerðum þessa fyrrum starfsmanns síns.  Getur t.d. forstjóri í stórfyrirtæki beðist afsökunar á persónulegum misgjörðum fyrirrennara síns, hvort sem ásakanir á hendur honum hafi komið fram að fyrirrennaranum lífs eða liðnum?  Getur barn beðist afsökunar á gerðum látinna foreldra sinna?  Fengist betri sálarró með því að fórnarlambið fyrirgæfi látnum misgjörðarmanni sínum?

Sigrún Pálína óskar eftir uppreisn æru, vegna þess að henni finns kirkjan ekki hafa brugðist rétt við ásökunum sínum á hendur Ólafi.  Það hefði kirkjan væntanlega ekki getað gert öðruvísi en með því að svifta Ólafi biskupsembættinu.  Þar var kirkjan kannski í erfiðri stöðu, þar sem ekki var hægt að sanna ásakanirnar með áþreifanlegum hætti, en ef til vill hefði hún átt að láta fórnarlömbin njóta vafans.

Engin ástæða er til að efast um frásögn Sigrúnar Pálínu og í raun er hennar æra ekki skert í huga manna, heldur er hún virt og dáð fyrir framgöngu sína.  Hún fær hins vegar ekki frið í sálina og lítur á sig sem útlaga frá landinu á meðan kirkjan biðst ekki afsökunar á misgjörð kirkjunnar manns í sinn garð.

Vonandi getur kirkjan komið á móts við kröfur hennar og er henni óskað velfarnaðar í þessu máli, sem og lífinu framvegis.

Sigrúnu boðið á fundinn 19. júní

Fastgengisstefna óraunhæf

Síðan peningastefnunefndin og norski förusveinninn settust að völdum í Seðlabankanum þann 27/02 s.l. hefur gengi krónunnar lækkað um rúm 20%, eða úr tæpum 187 stigum í rúm 230 stig.  Seðlabankanum hefur sem sagt ekki tekist betur en þetta að verja gengið síðustu þrjá mánuði, þrátt fyrir að ríkisvinnuflokkur Jóhönnu, ríkisverkstjóra, hafi sagt að styrking krónunnar væri eitt helsta markmið stjórnarinnar.

Nú koma menn fram með þær hugmyndir að setja gengið fast í 160 - 170 stigum, án þess að fram komi hvernig í ósköpunum þeir ætli að fara að því.   Það verður varla gert nema með því að Seðlabankinn ausi gjaldeyri inn á markaðinn, en þetta var reynt í tvo daga eftir bankahrunið síðast liðið haust, en olli svo miklu útflæði gjaldeyris að gefist var upp á því strax aftur.

Að ætla að festa gengið og viðhalda gjaldeyrishöftum á sama tíma er ávísun á lokað hagkerfi til langs tíma, með sífellt strangari kröfum um verslun með gjaldeyri, sem myndi að lokum leiða til álíka ástands og var hér á landi eftir miðja síðustu öld, þegar skömmtunarseðlar voru gefnir út fyrir öllum helstu nauðsynjavörum.

Ísland þarf að komast inn í framtíðina, en ekki fortíðina.

Ekki raunhæft að festa gengið