Birta bréfin möglunarlaust

Ólafur Ragnar Grímsson, stuðningslaus forseti, hefur fram að þessu haldið því fram, að hann geti ekki birt meðmælabréf sín með banka- og útrásargörkunum, sem hann sendi í allar áttir á þeim tíma, sem hann var aðalklappstýra í liði þeirra.

Nú, eftir mikla gagnrýni á þetta purkur með bréfin, segir Ólafur að hann sé að hugsa um að birta helming bréfanna og þá eru væntanlega engin lagaákvæði, sem banna honum það lengur.

Í spjallþætti Sölva á Skjá 1 mun Ólafur segja að hann sé ennþá að hugsa og hugsa um hvort hann eigi að birta þennan helming bréfanna, eða eins og segir í fréttinni:  "Forsetinn sagðist ekki hafa tekið þessa ákvörðun enn. "En mér finnst ekki þægilegt, hvorki persónulega eða fyrir forsetaembættið að sitja undir ásökunum, tortryggni og öðru af þessu tagi," segir Ólafur Ragnar."

Tortryggnin í garð klappstýrunnar mun ekkert minnka við að birta nokkur útvalin bréf.

Það eina, sem dugir, er að birta öll bréfin möglunarlaust.

Ekki er einu sinni víst, að það dugi, til að bæta mannorð þessa sjálfumglaða einkaþotufarþega.

 

Íhugar að birta bréf

Á Ögmundur lífeyrissjóðinn?

Lífeyrissjóðir landsmanna, aðrir en séreignarsjóðirnir, eru ekki "eign" þeirra sem greiða í þá, heldur eru þeir í raun risastór tryggingafélög, þar sem fólk kaupir sér tryggingu fyrir elli- og örorkulífeyri, en falli menn frá fyrir aldur fram og eigi ekki fjölskyldu, þá fara iðgjöldin í sameiginglega pottinn og nýtast einhverjum öðrum.

Þetta er nánast nákvæmlega sama kerfið og að kaupa brunatryggingu á húsið sitt, maður greiðir tryggingariðgjaldið alla ævi, en brenni húsið ekki, þá fær tryggingatakinn ekkert frá tryggingafélaginu, en iðgjöldin hans nýtast til að greiða tjón annarra. 

Þeir sem fara t.d. á örorkulífeyri frá lífeyrissjóði ungir að árum, fá greitt út úr lífeyrissjóðnum miklu hærri upphæð, en þeir greiddu nokkurn tíma til hans og sama má segja um þá sem lifa mjög lengi og fá þá meira greitt úr sjóðnum, en þeir höfðu greitt til hans.

Þetta á formaður í verkalýðsfélagi að vita og því er alveg ótrúlegt að heyra frá Ögmundi Jónassyni, að hann vilji að lífeyrissjóðirnir fari að lána peninga til reksturs ríkisins og hvað þá svona orðalag:  „Þetta er mín krafa um mína peninga." 

Ögmundur er stuðningsmaður ríkisstjórnarinnar og verður því að axla þá ábyrgð sem því fylgir.

Eigi ríkissjóður ekki fyrir rekstrarútgjöldum, verður hann að draga úr þeim og spara í rekstrinum, þannig að skatttekjurnar dugi.

Það er mín krafa um mína peninga.  Það er að segja mína skattpeninga.

Lífeyrissjóðir láni í velferð

Ýkjur um vanskil

Mikið hefur verið gert úr greiðsluvanda heimilanna og ávallt gefið í skyn að stór hluti þeirra sé í gífurlegum vanskilum og að þau úrræði, sem í boði eru til að létta greiðslubyrðina, séu til lítils nýt, því þau hjálpi í raun ekkert til að bjarga fólki frá gjaldþroti.

Um miðjan október voru tæplega 20 þúsund einstaklingar, 18 ára og eldri, á vanskilaskrá, eða um 6,7% allra fjárráða einstaklinga á landinu.  Þetta er há tala og auðvitað hefði maður haldið að kreppan ætti hér stóran hluta að máli, en því fer víðsfjarri, eins og sést í fréttinni, en þar segir:  "Greining Íslandsbanka segir, að þrátt fyrir þær miklu efnahagslegu breytingar sem hér hafi orðið á undanförnum misserum hafi fjölgun á vanskilaskrá verið merkilega lítil. Á síðustu 5 árum hafi hlutfall fjárráða einstaklinga á vanskilaskrá ekki farið niður fyrir 5% þrátt fyrir það góðæri sem þá ríkti."

Þetta sýnir, svo ekki verður um villst, að Íslendingar hafa aldrei kunnað með peninga að fara og sannar þá kenningu, að á meðan margar aðrar þjóðir kaupa það sem þær geta sparað fyrir, þá kaupa Íslendingar allt, sem þeir geta fengið lánað fyrir.  Afborganir og vextir hafa hingað til ekki haldið vöku fyrir Íslendingnum, því mottóið hefur alltaf verið:  "Þetta reddast einhvernveginn".

Nú er hinsvegar komið að skuldadögunum og hlutirnir reddast ekki einhvernveginn lengur.  Lánaæðið er liðið, sérstaklega erlenda lánaæðið og allur vöruskiptajöfnuður þjóðarinnar og raunar meira til, mun fara í erlendar afborganir og vexti næstu áratugina.

Það mun kalla á gjörbreyttan hugsunarhátt hjá okkur vesælum mörlöndum.

Fjölgar á vanskilaskrá

Ríkisstjórnin framlengir kreppuna

Oft hefur verið um það fjallað hvernig ríkisstjórnin berst fyrir því með oddi og egg, að framlengja kreppuna og dýpka hana.  Nú er aðeins rúm vika þangað til að flest allar aðgerðir sem ríkisstjórnin lofaði að framkvæma, samkvæmt stöðugleikasáttmálanum, rennur upp, en ekkert er farið að gerast ennþá.  Fyir viku var fjallað um þetta á þessu bloggi, sjá hérna og síðan hefur ekkert gerst.

Nú stendur yfir fundur SA og þar sagði Vilmundur Jósefsson, formaður SA, m.a:  ,,Þessi stöðugleikasáttmáli hangir eingöngu á óskhyggjunni.”   Vilhjálmur Egilsson, framkvæmdastjóri SA, sagði einnig:  „Það er mjög auðvelt að sjá fram á það, að ef fjárfestingarnar gangi ekki fram á næsta ári, þá munum við ekki horfa á 2% samdrátt heldur 6% samdrátt eða meira. Við erum að tala um kreppu - töku tvö."

Orð þessara manna eru gífurlegur áfellisdómur yfir ríkisstjórninni og jafn stórar og alvarlegar yfirlýsingar hafa komið fram af hálfu forystumanna verkalýðshreyfingarinnar.  Ábyrgð ráðherranna er mikil og er grunurinn um að þeir séu viljandi að lengja og dýpka kreppuna, ekki lengur grunur heldur fullvissa.

Lokaorð fréttarinnar segja allt sem segja þarf um þessa ríkisstjórn:  "„Stöðugleikasáttmálinn frá því í júní er ónýtur. Ríkisstjórnin er búin að svíkja hann og hún er búin að rífa hann. Allra síst megum við, sem samtök, fara að ljúga að sjálfum okkur,” sagði Víglundur Þorsteinsson, stjórnarformaður BM Vallár, á fundinum, eftir framsögur þeirra Vilmundar og Vilhjálms."

„Kreppa - taka tvö“ framundan

Skipulag lögreglu og glæpahópa

Nú er til rannsóknar stór skipulagður glæpahringur, sem virðist hafa stundað mansal hérlendis, ásamt mörgum öðrum óskilgreindum glæpum, þar á meðal þjófnuðum og fjársvikum og sitja um tíu manns í gæsluvarðhaldi vegna þessa.

Í meðfylgjandi frétt segir m.a:  "Lögreglan á Suðurnesjum telur að þetta sé skipulagður hópur sem sé í skipulegri brotastarfsemi og hefur rökstuddan grun um að starfsemin sé ekki nýtilkomin hérlendis." 

Það verður að teljast merkilegt, að í svo fámennu landi, sem Íslandi, skuli skipulögð glæpastarfsemi geta þrifist í langan tíma, án þess að lögreglan geti rönd við reist og kæft slíka starfsemi í fæðingu.  Upphaf þessa umrædda máls virðist mega rekja til þess, að fórnarlamb mansals nánast datt upp í fangið á lögreglunni, eða eins og segir í fréttinni:  "Samkvæmt heimildum Morgunblaðsins er rökstuddur grunur um að ferð stúlkunnar frá Litháen, sem kom til landsins 9. október, framvísaði fölsuðum skilríkjum og hvarf eftir að hafa verið í umsjá lögreglu en fannst síðan aftur nokkrum dögum síðar, tengist þessari meintu, skipulögðu glæpastarfsemi."

Þetta leiðir hugann að skipulagi lögreglunnar, sem reyndar hefur stundum haft uppi á glæpastarfsemi að eigin frumkvæði, en þegar svona skipulagðir hópar ná að stunda starfsemi sína í langan tíma án þess að upp komist, vekur það spurningar um skipulag rannsókna hjá lögreglunni.

Skyldu margir slíkir hópar vera starfandi hérlendis um þessar mundir?

Mansal, þjófnaður og fjársvik