Fórnarlömb illviljaðra stjórnmálamanna

Hreiðár Már Sigurðsson, f.v.forstjóri Kaupþings, gerði sitt fyrir Landsdómi í dag að sýna og sanna hverjir það voru sem raunverulega voru fórnarlömb og hverjir gerendur í bankahruninu á árinu 2008.

Samkvæmt vitnisburði Hreiðars Más voru það banka- og útrásarvíkingar, sem voru fórnarlömb illviljaðra og heimskra stjórnmálamanna sem allt gerðu til að leggja stein í götu þeirra sem vildu hag lands og þjóðar sem mestan án þess að þurfa að neyðast til þess að vera háðir "litla Íslandi".

Sérstakur saksóknari hefur verið að leggja þessa, að eigin sögn, bjargvætti þjóðarinnar í einelti undanfarin misseri og virðist ætla að saksækja þá fyrir lögbrot og ýmsar aðrar upplognar sakir, en eftir vitnisburð Hreiðars Más þarf enginn að láta sér detta í hug að þeir verði sakfelldir fyrir nokkurn skapaðan hlut.

Þjóðin má líklega þakka fyrir, ef sá sérstaki er ekki að baka henni tugmilljarða skaðabótaábyrgð með verkum sínum og ofsóknum á hendur þessum bestu og framsæknustu sonum hennar frá landnámi.

Höfðu ekki afskipti af Kaupþingi

Óáreiðanlegur þingmaður, Þór Saari

Þór Saari hefur löngum barið sér á brjóst og gefið sig út fyrir að vera heiðarlegri og að öllu leyti merkilegri mann og þingmann en aðra sem á þingi sitja.

Hann hefur ekki sparað stóryrðin í gagnrýni sinni á aðra, en gerist nú ber að hreinum ósannindum, þegar hann fullyrðir í ósmekklegri bloggfærslu, að sjálfsvígum hafi fjöllgað gífurlega í landinu á síðust rúmum þrem árum, þ.e. frá banka- og efnahagshruninu haustið 2008.

Þrátt fyrir að slíkar fullyrðingar hafi marg oft áður verið hraktar af þar til bærum aðilum, gerist þingmaðurinn svo djarfur að slá slíkri fyrru fram og ætlast væntanlega til að fólk trúi honum, enda þykist hann öðrum mönnum áreiðanlegri, eins og áður sagði.

Þetta er ekki í fyrsta sinn og sjálfsagt ekki í það síðasta, sem Þór Saari verður sér til skammar með gífuryrðum sínum.

Segir Þór fara frjálslega með staðreyndir

Heimsendingarþjónusta Landsbankans

Tvennt er meira en lítið athugavert við fréttina af njósnum Gunnars Andersen um fjármál Guðlaugs Þórs Þórðarsonar.

Í fyrsta lagi að forstjóri Fjármálaeftirlitsins láti senda slíkar upplýsingar um einstaklinga heim til sín og í öðru lagi að fjármálastofnun skuli senda slíkar upplýsingar heim til fólks.

Hvort tveggja hlýtur að verða rannsakað ofan í kjölinn og reynist þessar upplýsingar réttar hljóta fleiri en Gunnar Andersen að verða látnir taka pokann sinn.

Þetta er ekki bara alvarlegt mál fyrir Guðlaug Þór, heldur verður Landsbankinn að gera hreint fyrir sínum dyrum og láta viðkomandi starfsmenn sæta ábyrgð á gjörðum sínum.

Er brugðið

Við Ólafur Ragnar erum standandi hissa

Ólafur Ragnar er aldeilis undrandi á því að ekki hafi nema rétt rúmlega þrjátíuþúsund manns skorað á sig að gefa kost á sér í forsetakjöri í fimmta sinn, en segist þó bæði undrandi og glaður yfir þeirri ólýsanlegu ást, sem þjóðin sýni honum með þessari undirskriftasöfnun.

Ég er hinsvegar steinhissa á því að Ólafur Ragnar skuli reyna að láta líta svo út að þetta hafi komið honum á óvart, því allt er þetta sett á svið af honum sjálfum og nokkrum stuðningsmönnum og vinum í gegnum allan hans pólitíska feril.

Svona geta menn nú orðið hissa á sama hlutnum, en þó á mismunandi forsendum.

Forsetinn gefur sér vikuna

"Sjaldan lýgur almannarómur"

Gamalt orðatiltæki segir að sjaldan ljúgi almannarómur, en þátttaka nokkurra þingmanna í því að æsa mótmælendur til athafna gegn lögreglunni og þinghúsinu var einmitt almannarómur í "búsáhaldabyltingunni". Nafn Álfheiðar Ingadóttur var oftast nefnt í því sambandi.

Hún krefst þess nú að fá allar upplýsingar sem lögreglan gæti búið yfir um sína þátttöku í þessu athæfi og sama gerir Steingrímur J. Sigfússon, allsherjarráðherra.

Að sjálfsögðu ætti að birta allar slíkar upplýsingar opinberlega, ef þær eru fyrir hendi, og þessir þingmenn og aðrir sem hugsanlega væru tengdir við málið ættu þess þá kost að koma sínum sjónarmiðum og skýringum að vegna þessara ásakana.

Almenningur, ekki síður en þingmennirnir sjálfir, verður að fá það algerlega á hreint hvort þingmenn hafi tekið þátt í, eða magnað, þá múgæsingu sem greip um sig við þinghúsið í ársbyrjun árið 2009.

Vill fá gögn lögreglunnar á borðið

"Eyðsluklóin" klórar á ný

Hagvöxtur undanfarin misseri hefur verið drifinn áfram af einkaneyslu en ekki af aukinni verðmætasköpun, sem best kemur fram í gríðarlegri fyrirframeyðslu þeirra fjármuna sem ætlaðir voru til framfærslu á eftirlaunaárum og hækkun yfirdráttarlána, en samtals nema þessar upphæðir um áttatíumilljörðum króna.

Hagvöxtur, sem drifinn er af eyðslusemi umfram tekjur, getur aldrei verið nema tímabundinn og fyrri reynsla ætti að sýna fram á hverjar afleiðingar slíkrar eyðslusemi verða óumflýjanlega.

Íslendingar hafa alltaf verið miklar eyðsluklær og nánast lánaóðir og keypt allt sem hugurinn hefur girnst, svo lengi sem mögulegt hefur verið að taka lán fyrir eyðslunni. Það þjóðareinkenni virðist núna vera að brjótast fram í dagsljósið á nýjan leik eftir stuttan dvala frá hruninu haustið 2008.

"Íslenska eyðsluklóin", eins og einhver gaf því nafn hér um árið, er farin að klóra sig til stórskaða enn á ný.

Þjóðin aftur farin að taka dýr lán fyrir neyslu

Fortíðardraugar vakna upp einn af öðrum

Undanfarnar vikur hafa ýmsir fortíðardraugar farið á kreik og engin leið að gera sér grein fyrir því hvers konar reimleikar munu skekja þjóðfélagið næst.

Nýjasti mórinn sem nú virðist vera að ganga aftur eru hátt í tuttugu ára gamlar bréfaskriftir Jóns Baldvins Hannibalssonar, sem skilja má af fréttinni að nýlega hafi verið kærðar vegna kynferðislegra skýrskotana sem í þeim hafi verið.

Fréttin segir ekki margt um innihald þessara bréfa, en þó má telja öruggt að draugur þessi eigi eftir að láta mikið að sér kveða á næstunni.

Hver sá sem ekki á sér engilbjarta fortíð má fara að hugsa sinn gang og búa sig undir átök við sínar fortíðarvofur.

Fjallað um bréf Jóns Baldvins til unglingsstúlku

Ótrúlegt fár í kringum Gunnar Andersen

Fárið í kringum "fyrirhugaða" eða "hugsanlega" uppsögn Gunnars Andersen úr starfi forstjóra Fjármálaeftirlitsins er vægt til orða tekið undarlegasta mál.

Honum mun vera fundið það til foráttu að hafa ekki nefnt tvö félög, í eigu Landsbankans á meðan hann var í ríkiseigu, í skýrslu fyrir einhverjum þrettán eða fjórtán árum síðan, og það eigi núna að vera brottrekstrarsök úr starfi sem hann hefur þótt standa sig ágætlega í í rúm þrjú ár.

Ekki hefur verið gefið í skyn að þessi félög hafi stundað neina "glæpastarfsemi" á Guernsey á þeim tíma sem Landsbankinn var ríkisbanki og Gunnar vék úr starfi í bankanum um leið og "Bjöggarnir" eignuðust hann, enda hafði hann verið upphafsmaður að svokölluðu "Hafskipsmáli" á sínum tíma, þannig að litlir kærleikar vour með honum og Björgólfsfeðgum.

Þetta mál hlýtur að þarfnast miklu betri útskýringa, en fram hafa komið hingað til, því eitthvað meira en lítið þarf að vera á bak við að maður verði rekinn úr álíka starfi og þessu, en einhver handvðmm við skýrslugerð fyrir hartnær einum og hálfum áratug.

Óska eftir lengri fresti

Almennar skuldalækkanir eð til afmarkaðs hóps?

Kristján Júlíusson, þingmaður Sjálfstæðisflokksins, telur að samstaða sé að takast á Alþingi um að lækka verðtryggð lán þeirra er tóku slík lán til húsnæðiskaupa á árunum 2004-2009.

Merkilegt verður að teljast að á fjórða ár skuli taka að mynda slíka samstöðu og þá ekki fyrr en eftir að Hæstiréttur hefur dæmt nánast allt sem að "gegnistryggðum lánum" ólöglegt og vísað öllum aðgerðum ríkisstjórnarinnar í þeim efnum út í hafsauga.

Ekki síst er þetta merkilegt í ljósi þess að Framsóknarmenn og nokkrir aðrir þingmenn lögðu til, strax við hrun, að farið yrði í almenna 20% lækkun skulda, en fæstir töldu slíkt fært á þeim tíma vegna kosnaðar.

Nú er að vísu ekki talað um "almenna" skuldalækkun, heldur ætti slíkt aðallega að koma þeim til góða sem tóku húsnæðislán á ákveðnu árabili og þá er að bíða og sjá hvort slíkt stæðist jafnréttissjónarmið að dómi Hæstaréttar.

Líklega væri einfaldasta og besta leiðin að innleiða "sérstakar vaxtabætur" til þeirra sem lán tóku á þessum árum og yrðu þá slíkar vaxtabætur að gilda fyrir þann hóp a.m.k. næstu fimmtán til tuttugu ár vegna lengdar lánanna.

Framhald þessa máls verður fróðlegt og ekki síður málaferlin sem fylgja munu.

Verðtryggð lán verði lækkuð

Sjúklingar útilokaðir frá heilbrigðisþjónustu

Nýjasta nýtt í "velferðarmálum" þjóðarinnar er að nú er byrjað að útiloka veikt aldrað fólk frá þjónustu HJÚKRUNARHEIMILA.

Hingað til hefur verið talið að hjúkrunarheimili ættu einmitt að vera fyrir heilsulítið aldrað fólk og að þeir sem heilsulausastir væru ættu að hafa algeran forgang að vistun á slíkum stofnunum.

Heimilin eru farin að útiloka þá sem mest þurfa á lyfjum að halda, en það eru auðvitað þeir sem veikastir eru sem lyfin þurfa að nota og því verri sem sjúkdómurinn er, því dýrari eru lyfir yfirleitt. Það eru einmitt þessir sjúklingar sem hjúkrunarheimilin útiloka núorðið vegna lyfjakostnaðarins, en ríkið hættir að niðurgreiða lyfin þegar sjúklingarnir leggjast inn á stofnanir heilbrigðis- og velferðarkerfisins.

Kerfið tekur þátt í lyfjakosnaði sjúklinga á meðan þeir dvelja á heimilum sínum og því verður að teljast bæði furðulegt og óeðlilegt að þátttöku í lyfjakostnaði einstaklinga skuli hætt einmitt þegar þeir fara að þurfa á mestri umönnun að halda og eru jafnvel orðnir ófærir um að halda heimili og hugsa um sig sjálfir.

Íslenska "velferðarkerfið" verður sífellt undarlegra undir stjórn hinnar "norrænu velferðarstjórnar".

Dýr lyf valda útilokun