Íslendingar eru algerlega kaupóðir

Nánast í hvert skipti sem ný verslun opnar á Íslandi grípur um sig algert kaupbrjálæði og biðraðir myndast við þessar búðir, þar sem þúsundir "berjast" um að komast sem fyrst að vörurekkunum til að birgja sig upp af því sem til sölu er hverju sinni.

Yfirmenn sænsku verslunarkeðjunnar Lindex, sem opnaði í Smáralind um helgina, höfðu aldrei í sextíu ára sögu keðjunnar séð annað eins kaupæði og rann á Íslendinga við opnun verslunar á vegum keðjunnar og í því sambandi er verið að tala um veröldina alla.

Verslunareigendur í öllum nálægum löndum þekkja þetta kaupæði Íslendinga og oft hafa birst fréttir í erlendum fjölmiðlum af geggjunni sem grípur um sig þegar mörlandahópar í flugvélaförmum birtast á þeirra svæði.

Ísland er sannarlega "stórasta land í heimi" og Íslendingar "stórustu" eyðsluklær veraldar, jafnvel í dýpstu og verstu efnahagskreppu sem yfir landið hefur dunið.

Loka vegna vöruskorts

Er verslunarferðum til útlanda að fjölga aftur?

Samkvæmt nýjustu tölum dróst velta dagvöruverslana saman um tæp 2% í október, miðað við sama mánuð á síðasta ári og þá ekki síst í fatnaði og skóm.

Á árum áður voru farnar skipulagðar verslunarferðir, jafnvel dagsferðir, til útlanda og voru það þá ekki síst einmitt þessar vörutegundir sem vinsælastar voru í slíkum ferðum.

Nú hafa ferðalög til útlanda aukist á ný og því vaknar sú spurnig hvort tengsl séu ekki á milli þessara auknu ferðalaga og minnkandi vörusölu hér innanlands og verslun sé að flytjast í auknum mæli úr landi á ný. Hækkun virðisaukaskatts og annarra álaga hér innanlands ýtir örugglega undir að slík þróun verslunarhátta aukist á nýjan leik.

Sala áfengis hefur einnig minnkað mikið milli ára og þar er aðalskýringin án vafa gríðarleg hækkun skatta og gjalda í ríkissjóð af þeirri vörutegund, sem einnig leiðir af sér aukið smygl og heimabrugg, enda mikið farið að bera á slíku síðustu mánuði.

Fróðlegt væri að vita hvort sala áfengis í Fríhöfninni hefur fylgt þróuninni á áfengissölunni í verslunum ÁTVR, eða hvort marktæk aukning hafi orðið á sölunni þar, þrátt fyrir aukna gjaldtöku á vörunum þar, eins og annarsstaðar þar sem ríkisstjórnin er með puttana.

Minnkandi sala á fötum og skóm

Austurvöllur er ekki tjaldstæði

Loksins hefur Forsætisnefnd Alþingis látið frá sér heyra og mótmælt vegna tjaldanna sem setja ljótan svip á Austurvöll um þessar mundir.

Austurvöllur er ekki og á ekki að vera tjaldstæði, hvorki fyrir ferðamenn eða mótmælendur. Önnur svæði eru til þess ætluð og henta mun betur til slíkra nota.

Það er algerlega fáránlegt af borgaryfirvöldum að leyfa slíkar tjaldbúðir á þessum stað langtímum saman og ekki til vegsauka fyrir miðborgina.

Tjöldin ekki til prýði

Verður nokkurn tíma hægt að fá botn í þessi mál?

Geirfinns- og Guðmundarmál hafa verið í umræðunni áratugum saman og sitt sýnist hverjum um sekt eða sakleysi þeirra ungmenna sem sökuð voru um hvarf mannanna og dóm hlutu fyrir, allt að sautján ára fangelsi.

Sakborningar játuðu á sig glæpina á sínum tíma, en drógu þær játningar fljótlega til baka og sögðu þær hafa verið knúðar fram með harðræði í ómanneskjulega löngu gæsluvarðhaldi og með því að "planta fölskum minningum" í hugi sína með lymskulegum yfirheyrsluaðferðum og falskri "góðsemi".

Eitt er alveg víst og það er að rannsókn málanna, meðferð sakborninganna og yfirheyrslur hafa vægt sagt verið harðneskjulegar og myndu ekki standast neinar nútímakröfur til rannsókna sakamála, yfirheyrsluaðferða eða meðferð sakamanna.

Innanríkisráðherra hefur sett á fót nefnd til að rannsaka rannsóknina og nánast víst er að hún mun komast að þeirri niðurstöðu að rannsókn og öll málsmeðferð hafi verið fyrir neðan allar hellur og sé og verði blettur á íslenskri réttarfarssögu og öllum til skammar sem að málunum komu á sínum tíma.

Hvort nokkurn tíma tekst héðan af að sanna eða afsanna sekt þeirra sem dóma hlutu á sínum tíma er svo annað mál og líklegt að þráttað verði um það áfram um ókomna tíð.

Afhenda skjöl um Geirfinnsmálið

Taugar Samfylkingarfólks að gefa sig

Mörður Árnason, eins og fleiri vinstri grænir (þó í Samfylkingunni séu), virðist vera að fara algerlega yfirum af taugaveiklun vegna þeirrar sífellt auknu velgengni sem Sjálfstæðisflokkurinn nýtur í skoðanakönnunum og ekki síður vegna þeirrar athygli sem að flokknum beinist þessa dagana vegna væntanlegs landsfundar og formannskosninga sem þar munu fara fram.

Mörður býsnast mikið yfir því að formannsframbjóðendurnir skuli ekki vilja láta Fréttablaðið stjórna kosningabaráttunni og ráða því um hvað hún komi til með að snúast. Einnig fárast hann yfir því að ekki skuli vera mikill pólitískur skoðanamunur á milli þeirra sem í fraboði eru og virðist ekki skilja að um er að ræða tvo einstaklinga, sem hafa sömu lífsskoðanir og hugsjónir og því sammála að mestu leyti um markmið og leiðir varðandi þjóðmálin.

Að sjálfsögðu er það að mörgu leyti skiljanlegt að pólitískir andstæðingar Sjálfstæðisflokksins séu taugaveiklaðir þessi misserin, enda vita þeir sem er að stjórnarflokkarnir munu ekki verða svipur hjá sjón eftir næstu kosningar.

Ekki síður veldur vitneskjan um að sá sem kjörinn verður formaður Sjálfstæðisflokksins um næstu helgi, verði einnig að öllum líkindum næsti forsætisráðherra þjóðarinnar.

„Herra Ekkert berst við frú Ekkert“

Kreppa í þrjú ár eða tíu?

Stefna, eða réttara sagt stefnuleysi, ríkisstjórnarinnar í atvinnumálum mun valda því að kreppan mun vara út þennan nýbyrjaða áratug, í stað þess að ástandið hefði verið orðið ásættanlegt á ný um þessar mundir, hefði áætlun AGS og ríkisstjórnarinnar frá haustinu 2008 gengið eftir.

Alveg má spyrja sig að því hvort í raun sé hægt að tala um stefnuleysi í atvinnumálum, þar sem ríkisstjórnin hefur beitt öllum sínum kröftum til þess að berjast gegn hvers kyns fjárfestingu og uppbyggingu í atvinnulífinu og þar með viðhaldið atvinnuleysi í landinu í sögulegu hámarki fram á þennan dag og ekkert útlit fyrir minnkun þess á næstu árum, með sama áframhaldi.

Það er nánast með ólíkindum að svo til ekkert hafi breyst í þjóðfélaginu frá hruni annað en að ríkissjóður sé að nálgast hallalausan rekstur, en það er auðvitað ekki ráðsnilld stjórnarinnar að þakka, heldur gengdarlausri skattpíningu atvinnulífsins og þess hluta almennings sem ennþá hefur einhverja atvinnu.

Ríkisstjórnar Jóhönnu Sigurðardóttur verður minnst um ókomna tíð sem einnar lélegustu ríkisstjórnarinnar á lýðveldistímanum.

Getum komist út úr kreppu á þremur árum

Tré í forgangsröð, en börn á biðlista

Jón Gnarr, titlaður borgarstjóri, skýrði það að börn væru ekki tekin inn á leikskóla í þau pláss sem laus væru og hægt væri að fylla án þess að fjölga starfsfólki, með þeim orðum að "ÞAÐ KOSTAR".

Þetta er að vísu hæpin skýring, þar sem verið var að tala um þau pláss sem hægt væri að fylla án fjölgunar starfsmanna og því ætti fjölgun barna á þeim leikskólum sem svo háttar um að auka tekjur en ekki útgjöld.

Vegna þessarar undarlegu sýnar á þau óþægindi sem þetta veldur fjölda foreldra í borginni verða öll börn, sem fædd eru árið 2010, látin hanga áfram á biðlistum og ekkert tillit tekið til aðstæðna foreldranna eða barnanna sjálfra, jafnvel þó hægt væri að taka hluta þeirra inn á leikskólana strax, án þess að "það kostaði" viðbótarútgjöld fyrir borgina, en myndi hins vegar spara foreldrunum talsvert fé.

Á sama tíma hafa trjáskipti í nokkrum götum borgarinnar forgang fram yfir börnin, enda líður mörgum trjám illa, samkvæmt upplýsingum garðyrkjustjóra borgarinnar. Til þess að auka vellíðan tjánna átti að verja um tíu milljónum króna, en þar sem vanlíðanin er meiri en reiknað var með, mun kostnaður vegna velferðar trjánna fara talsvert fram úr kostnaðaráætlun.

Þetta er nú forgangsröðun málaflokkanna í höfuðborginni um þessar mundir.

Tíu milljóna króna trjáskipti

Hvaða skatta og gjöld eru íslensku flugfélögin að innheimta?

EasyJet ætlar að hefja flug milli London og Íslands næsta vor og mun samkeppni á þeirri flugleið verða mikil og er það að sjálfsögðu mikið fagnaðarefni, því samkeppni er af hinu góða og því meiri sem hún er því betra.

Reikna má með að nýja, eða væntanlega, íslenska flugfélagið WoWair muni einnig fljúga á þessari leið, þannig að þegar þessi félög bætast við verða þúsundir flugsæta í boði á milli Íslands og Bretlands í viku hverri og vonandi mun næg eftirspurn fylgja þessu mikla sætaframboði.

Í fréttinni af easyJet segir m.a:  "Byrjað verður að selja miða í flug til og frá Íslandi á morgun og eru ódýrustu miðarnir á 32,99 pund, 6.100 krónur aðra leiðina. Fargjaldið fyrir flugmiða fram og til baka verður 58,81 pund, 10.900 krónur, með sköttum."

Sundurliðun á fargjaldi frá Keflavík til London, aðra leiðina, með Iceland Express hljóðar svo, samkvæmt kvittun:  "Fargjald kr. 7.500, skattar og gjöld kr. 10.350, samtals kr. 17.850.  Samkvæmt kynningu easyJet ætlar félagið að fljúga báðar leiðir fyrir nánast sömu upphæð og íslensku flugfélögin innheimta í skatta og gjöld af flugferð aðra leiðina.

Hvaða skatta og gjöld eru íslensku flugfélögin að innheimta, sem erlend félög þurfa ekki að standa skil á?

Er kannski bara verið að blekkja neytendur með verðskrá íslensku félaganna og verið að fela hluta raunverulegra tekna félaganna sjálfra undir liðnum "skattar og gjöld"?

Það væri þá ekki í fyrsta sinn sem íslenskir neytendur væru hafðir að fíflum af óprúttnum viðskiptasvíðingum. 

EasyJet flýgur til Íslands

"Í mestri þörf" fyrir innlögn á líknardeild

Svo ótrúlega sem það kann að hljóma, á að draga saman í rekstri líknardeilda Landspítalans og fækka þar leguplássum þrátt fyrir að deildirnar anni ekki þeirri þörf sem fyrir er og að jafnaði sex dauðvona sjúklingar þurfi að bíða eftir innlögn.

Í fréttinni kemur fram m.a: "Sjúklingar eru teknir inn af biðlista eftir því hver er í mestri þörf hverju sinni. Yfirleitt er biðin frá nokkrum dögum upp í tvær til þrjár vikur. Hinn 19. október sl. voru tveir á biðlista líknardeildar aldraðra á Landakoti og fjórir á biðlista líknardeildarinnar í Kópavogi."

Þetta er nánast ótrúlegur lestur, enda textinn á ómanneskjulegu stofnanamáli.  Að ræða þetta alvarlega mál á þeim nótum að fólk sé látið hanga á biðlistum síðustu lífdagana, EFTIR ÞVÍ HVER ER Í MESTRI ÞÖRF HVERJU SINNI er nánast hneykslanlegt, því enginn sækist eftir því að FÁ að komast inn á líknardeild án þess að vera svo langt leiddur vegna öldrunar eða sjúkdóms, að ekkert bíði þess annað en dauðinn.

Það ætti ekki að vera ofverk þessa þjóðfélags að sjá til þess að aldrað fólk og sjúklingar, sem útséð er um að eigi ekkert framundan annað en að yfirgefa þessa jarðvist, geti gert það með reisn og sóma og án þess að líða kvalir.  Nógu erfiður er slíkur biðtími fyrir viðkomandi sjálfa og aðstandendur hans, að ekki sé aukið á þjáningar og kvöl með fyrirslætti um að þjóðfélagið hafi ekki efni á að líkna dauðvona fólki.

Vonandi skammast ráðamenn þessa málaflokks sín fyrir ástandið á þessu sviði heilbrigðisþjónustunnar og fjölga leguplássum á líknardeildum í stað þess að fækka þeim.

Ef einhversstaðar á að útrýma biðlistum gjörsamlega, þá er það á líknardeildunum. 

Sex á biðlista líknardeilda

"Að stinga höfðinu í steininn"

Össur Skarphéðinsson, sem lét hafa eftir sér í skýrslu Rannsóknarnefndar Alþingis að hann hefði ekki "hundsvit á efnahagsmálum" á Íslandi, gefur sig hins vegar út fyrir að vera mikill sérfræðingur um efnahagsmál utan landsteinanna og alveg sérstaklega á vandamálum evrulandanna og gjaldmiðlinum sjálfum.

Þrátt fyrir að allir helstu efnahagssérfræðingar og stjórnmálamenn veraldarinnar hafi miklar áhyggjur af framtíð evrunnar og þess efnahagsvanda sem hún skapar í ýmsum löndum álfunnar, lætur Össur ekkert tækifæri ónotað til að mótmæla slíkum hrakspám og segir að samkvæmt sínu viti sé evran sífellt að eflast og herðist við hverja raun þeirra landa sem notast við hana sem gjaldeyri.

Samþingmaður Össurar fann upp endurbætur á gömlu orðtaki og sagði á þingi af einhverju tilefni að ráðherrarnir væru að "stinga höfðinu í steininn" og bætti um betur með því að segja að ekki ætti að "kasta grjóti úr steinhúsi".

Þó Össur telji sjálfan sig hafa lítið vit á ákveðnum málum, er alveg óþarfi af honum og eiginlega ókurteisi við hunda, að gera lítið úr þeirra vitsmunum.

Vonandi stingur Össur höfðinu ekki í grjótið, áður en því verður kastað úr steinhúsinu.

Evran sterkari fyrir vikið